Leita í fréttum mbl.is

Færsluflokkur: Stjórnmál og samfélag

Lýðræðis- og gyðingahatur vinstri manna

   Allir sem eitthvað þekkja til í miðausturlöndum, vita að ásetningur Palestínu-araba er að gjöreyða Israel. Hamas, sem ræður ríkjum í Gaza, segir þetta berum orðum í stofnskrá sinni og bætir við að allar friðarviðræður við Israel séu til einskis enda verði allir gyðingar hraktir fram í sjó eða þeim útrýmt með öðrum hætti. Al Fatah, sem ræðir ríkjum á vesturbakkanum ( sem nær yfir það sem áður hét Judea og Samaría) reynir að leyna þessum sama ásetningi með því að tala tungum tveimur.

Út að við þykjast þeir stefna að friði við Israel en þeim er allt annað efst í huga. Abbas Zaki, sem á sæti í miðstjórn Al Fatah, sagði þannig í viðtali við Al Jazeera í Qatar fyrir þremur dögum, að ríki Palestínu ætti að miðast við landmærin fyrir Sex daga stríðið 1967 en að allir vissu að ekki væri unnt að ná meira fram að sinni. Allir vita hins vegar að ef Israel dregur sig út úr Austur-Jerúsalem, flytur 650 þúsund gyðinga frá Judeu og Samaríu og tekur niður múrana (sem voru reistir til að verjast hryðjuverkamönnum) muni það þýða endalok Israel , sagði Abbas Zaki við sitt fólk í þessu sama viðtali.

Átökin um Israel snúast ekki um land enda er Israel aðeins 20 þúsund ferkílómetrar eða um 0.13% af því sem kallast miðausturlönd. Átökin stafa af þeim ásetningi múslíma að hreinsa þessi lönd af trúarvillingum (kufar) eins og þeir kalla alla þá sem ekki aðhyllast Islam.  Klerkastjórnin í Iran stendur fast við bakið á Hamas á Gaza og Hezbollah í Lebanon. Ahmadinejad forseti Iran hefur marglýst ásetningi þeirra að þurrka Israel af kortinu.

Þegar gyðinugm hefur verið útrýmt kemur næst að kristnum mönnum og öðrum trúarvillingum og er raunar þjarmað stöðugt að kristnum mönnum í þessum löndum, þeir drepnir, flæmdir á brott eða neyddir til að ganga Islam á hönd þannig að þeir eru aðeins örfáir eftir. Austur rómverska keisaradæmið, Byzantium, sem var kristið, náði yfir en öll þessi lönd þar sem m.a. vagga kristninnar stóð. Israel er eina lýðræðisríkið í miðausturlöndum. Lýðræði er andstætt hugmyndaheimi Islam.

Irönsk stjórnvöld lýstu yfir stríði gegn vestrænum lýðræðisríkjum árið 1979 og þar á meðal okkur og alveg sérstaklega Israel. Iranir hafa ekki dregið þessa yfirlýsingu til baka. Þeir keppast nú við að koma sér upp kjarnorkusprengju. Netanyahu forsætisráðherra Israel segir fullum fetum að Iranir muni ekki hika við að nota sprengjuna og verði fyrstu sprengjunni varpað á Israel og síðan fái Bandaríkin og V-Evrópa sömu trakteringu.. Talsmenn Iranstjórnar hafa nýlega lýst því yfir að nú sé að renna upp stóra stundin þegar 12. imaminn (Mehdi) birtist til þess að leiða rétttrúða muslima (Shia-múslíma) í lokastríðinu um heimsyfirráð. Þess vegna sé nú kominn tími á útflutning irönsku byltingarinmnar og nú verði að hefja stríð út um allan heim að hætti múslíma og nefna sérstaklega hjarta Evrópu til þess að frelsa múslíma undan villutrúarmönnum. Þetta hljómar eins og snargeggjaðir menn séu að tala en þeim er fúlasta alvara.

Ályktun íslenskra stjórnvalda að styðja einhliða yfirlýsingu Palestínumanna um stofnun Palestínu verður að skoða í þessu ljósi. Við getum ekki látið vinstri blaðurskjóður draga okkur út í slíkt fen og tilræði við hinn frjálsa heim. Þetta er sama fólkið sem studdi Stalín, Mao, Pol Pott, Castro, Che Guevara og yfirleitt öll verstu ómenni sem hafa komið fram í heiminum. Þetta eru sömu öflin sem stuðluðu að því að klerkastjórnin komst að í Iran. Ég ætla þessu fólki ekki illan vilja en dómgreinarleysi af þessu tagi er ólæknanlegt að mun ævinlega verða því fótakefli. Manni eins og Össuri ætti að halda sem lengst frá öllu þar sem almennrar skynsemi, kunnáttu og dómgreindar er þörf.


Sérhagsmunagæsla Gróu

 Erfitt er að átta sig á því þessa dagana hverjir eru dapurlegri á alþingi Íslendinga, stjórnarþingmenn eða stjórnarandstaðan. Hvorugur hópurinn virðist átta sig á þeirri einföldu staðreynd að gjafakvótakerfið stenst hvorki stjórnarskrá landsins né Mannréttindayfirlýsingu SÞ sem íslensk stjórnvöld hafa staðfest og eru því siðferðilega skuldbundin til þess að framfylgja.

Umræður á alþingi ættu því ekki að snúast um hvort gera ætti óverulegar breytingar á kerfinu eða að láta það standa óbreytt. Umræðan á alþingi ætti að fjalla um hvernig unnt sé að koma á fiskveiðistjórnarkerfi sem virðir að fullu stjórnarskrá Íslands og Mannréttindayfirlýsingu SÞ.

Þetta ætti að vera ánægjuefni fyrir eðlilega og vitsmunalega menn þar sem löngu er orðið sýnt að kvótastýring á fiskveiðum er afar óhagkvæm aðferð til að nýta fiskimiðin með heildarhagsmuni þjóðarinnar að leiðarljósi. Bara sú staðreynd ein að við erum nú að veiða aðeins um þriðjung af þorskaflanum eins og hann var áratugum saman fyrir daga kvótakerfisins ætti að vera miklu meira en næg vísbending um hvað kvótastýringin hefur reynst þjóðinni illa. Það er eftir mikla að slægjast fyrir endurreisn landsins að nýta fiskimiðin betur og stórauka tekjur þjóðarinnar. Íslendingar gætu aftur orðið ein tekjuhæsta þjóð heimsins ef við hleypum skynseminni að í þessum efnum og stjórnmálastétt landsins áttar sig á því að henni er ætlað að þjóna almennum hagsmunum þjóðarinnar en ekki sérhagsmunaöflunum.

Því miður hefur vitsmunaleg umræða um fiskveiðistefnu ekki átt neina möguleika vegna þess að umræðan er jafnan leidd út um víðan völl og rugluð af hagsmunaaðilum. Þingmenn og fjölmiðlamenn hafa ekki reynst vanda sínum vaxnir og eru ævinlega fúsir til að fórna hagsmunum þjóðarinnar fyrir sinn persónulegan hag. Sennilega þýðir ekkert að brýna þessa menn til betri verka. Það hefur verið gert svo oft án árangurs.

Vandinn liggur kannski í því að þjóðin hefur aldrei komið augu á neinn valkost við fjórflokkinn. Þeir sem hafa boðið sig fram gegn fjórflokknum hafa aldrei öðlast traust hennar nema í of litlum mæli enda hefur fjórflokkurinn ávalt gætt þess að gert sé lítið úr slíkum einstaklingum með dyggri aðstoð Gróu úr Leiti.

Fyrir ca 12 dögum setti ég færslu á bloggið sem ég nefndi "Þursaflokkurinn" þar sem ég gagnrýndi alla stjórnmálaflokka fyrir svik við hagsmuni þjóðarinnar. Ég valdi fjórflokknum þetta nafn vegna frammistöðu sinnar í þessu máli. Ég fékk nokkrar velviljaðar athugasemdir við færslu mína. Af einhverjum tæknilegum ástæðum birtist athugasemd frá Lúðvík Emil Kaaber ekki fyrr en í morgun þegar engum dettur lengur til hugar að lesa bloggið. Mér finnst athugasemd Lúðvíks verðskulda að athygli sé vakinn á henni og birti hana því hér með en einnig má sjá hana undir bloggfærslunni sem heitir "Þursaflokkurinn"

 Athugasemd:
Valdimar segir um dóminn í máli hans frá 1998, að "vandinn gat aðeins legið í pólitískum ítökum í Hæstarétti".

Þetta er alveg rétt. En ég vil gera eftirfarandi athugasemdir:

Í máli Valdimars sinntu dómararnir skyldum sínum og dæmdu eftir lögum. Eftir á að hyggja fann maður það nokkuð vel meðan á málinu stóð, að rétturinn vildi láta lítið á því bera. Fulltrúa ríkislögmanns, sem var varnarmegin (gegn Valdimari) virðist hafa láðst að láta ráðherra vita af málinu og vara þá við. Afleiðingin var sú að rétturinn lýsti grundvöll fiskveiðistjórnekrfisins löglausan. Síðar hef ég fengið staðfest að mér var neitað um málið sem prófmál til málflutningsréttinda fyrir Hæstarétti vegna þess að rétturinn vildi láta sem minnst á því bera. Orð Davíðs Oddssonar í fjölmiðlum eftir að dómurinn ver kveðinn upp eru í ágætu samræmi við það. Þar sagði hann meðal annars að dómur réttarins hefði litla sem enga þýðingu, sem sæist hvað bezt á því að málið hefði ekki verið talið tækt sem prófmál. Hann hundskammaði einnig réttinn, tiltæki sem sýnir betur en flest annað status og sjálfstæði réttarins, og þar með um leið eðli þess lýðveldis sem svo miklar vonir þjóðarinnar hafa  verið bundnar við fram á síðustu tíma.

Mikillar reiði gætti hjá Davíð þessum í garð réttarins. Ég man að eftir Vatneyrardóminn árið 2000, þegar Hæstiréttur sneri við blaðinu og dæmdi eins og stjórnmálaskúmum LÍÚ þóknaðist, ritaði Ragnar Aðalsteinsson grein í Moggann (það var áður en Mogginn var keyptur fyrir þýfi úr fiskveiðistjórnkerfinu og gerður að málgagni LÍÚ) og sagði að rétturinn hefði komið í veg fyrir "stjórnskipulega krísu" með því að segja kerfið löglegt nokkrum mánuðum síðar. Það held ég því miður að sé rétt. En ömurlegt er til þess að vita að dómarar í Hæstarétti séu, þegar á reynir, ekki meiri bógar en raun ber vitni.


Mál Valdimars sýndi að dómaragreyin vildu gjarnan fara að lögum. Þeir bara treystu sér ekki til þess þegar á það reyndi alvarlega nokkrum mánuðum síðar, í máli sem öll þjóðin fylgdist með í ofvæni. Kannske hefur þá ekki órað fyrir afleiðingum þess, enda eru dómarar víst stundum skipaðir í Hæstarétt eftir öðrum viðmiðunum en víðsýni. Afleiðingarnar eru, meðal annars, að þeir eiga tveggja kosta völ. Annað hvort verða þeir að gefa sig til kynna sem pólitískar hlaupatíkur, eða dæma áfram gegn stjórnskipunarlögum og alþjóðlegum mannréttindalögum. Það er ekki öfundsverð staða. Auðvitað eiga þeir alla samúð skilda, en í þessa stöðu hafa þeir sjálfir komið sér. Kannske er hún þægilegri en að hafa komist upp á kant við Davíð Oddsson árið 1999 eða 2000.

Þeir hafa þegar valið milli þessara tveggja kosta - eins og hið pólitíska kerfi í heild sinni virðist hafa gert. Það sést hvað best á því að enginn stjórnmálaforingi, ekki einu sinni kratar, sem þó ættu að standa næst því að vita hvaða grundvallarreglur einkenna lýðfrjáls samfélög, haf mannað sig upp í að segja berum orðum það sem satt er, að fiskveiðstjórnkerfið er ekki aðeins brot á alþjóðlegum mannréttindalögum, heldur einig, auðvitað, brot á íslenskum stjórnskipunarlögum. Rökræn afleiðing af því er einfaldlega sú, að íslenskum borgurum er óskylt að virða það. Í Háskóla Íslands verða lögfræðingar, að hluta til launaðir af LÍÚ til "lögfræðilegara rannsóknarstarfa" að grafa upp rök og tína til réttlætingar á lögleysu og stjórnarskrárbrotum,sem síðan er dælt yfir þjóðina með góðri hjálp sérhagsmunasamtaka og fjölmiðla. Hæstiréttur verður áfram að láta eins og mannréttindareglur stjórnarskrárinnar séu þar ekki. Það hefur honum haldist uppi fram að þessu í krafti áróðurs- og p!
 enngamáttar þeirra sem hann hefur kosið að þjóna. Herrar hans stjórna að vísu ekki alþjóðlegum mannréttindastofnunum, en hins vegar er það á valdi íslenska ríkisins að fara að dæmi harðstjóra í löndum sem íslendingar hafa til skamms tíma ekki talið þörf á að bera sig saman við, og leiða álit slíkra stofnana hjá sér.

Auðvitað er spilling og lögleysa fiskveiðistjórnkerfisins, sem er sennilega ekki síður undanfari bankahrunsins en einkavæðing bankanna - þó að hin marglofaða hrunskýrsla minnist ekki á það aukateknu orði - eitt helzta tilefni þess að talið er nauðsynlegt að reyna að fá íslenska stjórnskipun á hreint. Ég lít svo á að sjálfstæði ofannefndrar stofnunar sér eitt af því sem liggur þeim helst á sinni, sem hafa áhyggjur af velferð og framtíð lands okkar - kannske næst á eftir þeirri meðferð,sem fiskveiðiauðlindin hefur sætt af hálfu stjórnmálastéttarinnar. Ógilding Hæstaréttar á kosningunum til Stjórnlagaþings er engin tilviiljun.


Þursaflokkurinn

  Enginn með smásnefil af sómatilfinningu og snert af almennu viti getur efast um það að kvótakerfið íslenska stenst ekki almenn siðferðisviðmið. Þegar almennur réttur Íslendinga til að nýta fiskimiðin var tekinn af þeim og færður endurgjaldslaust til þeirra sem af sögulegri tilviljun voru að nýta þau á tilteknum tíma var brotið á öllum þeim sem ekki nutu forréttindanna. Verðmæti upp á 4-600 milljarða króna voru tekin af þjóðinni í heild sinni og færð til nokkurra sem áttu veiðiskip á veiðum á viðmiðunartímanum.

Helsta undirstöðuatvinnugrein þjóðarinnar var sett undir lénsveldis- og einokunarstjórn sem vestrænar lýðræðisþjóðir höfðu hafnað sem óhafandi stjórntæki og þá ekki einungis vegna óréttlætisins heldur einnig vegna efnahagslegra raka. Það er til marks um hvernig umræðan var endlaust rugluð með bulli að talsmenn kvótakerfisins kendu það við frjálsræði og frjálshyggju.

Þjóðin þurfti ekki að glugga í stórnarskrána til þess að átta sig á einföldum sannindum. Hún sá óréttlætið blasa við. Hún sá hvernig lífsbjörgin var smám saman tekin frá sjávarþorpunum allt umhverfis landið og hvernig ævisparnaður fólks gufaði upp þegar húseiginir þess urðu einskis virði þegar grundvellinum hafði verið kippt undan byggðunum.  Hún sá hvernig undirstöðuatvinnugrein þjóðarinnar lokaðist fyrir ungum framsæknum mönnum nema í þjónustu kvótagreifanna. Þjóðin var rænd þeim krafti sem býr í ungum mönnum að brydda upp á nýjungum og breytingum.

Alþingismenn sem báru ábyrgð á því að koma á þessu óréttlæti með sívaxandi fjötrum á árunum 1984-90 og þeir alþingismenn sem ekki hafa staðið fyrir því að afnema kerfið alla tíð síðan þurftu ekki einungis að kæfa niður sómatilfinningu sína og almennt hyggjuvit. Þeir þurftu einnig að láta sem þeir þekktu ekki stjórnarskránna sem þeir hafa þó allir svarið að virða. Vegna þess að þeir þóttust ekki skilja hvernig kvótakerfið braut gróflega gegn ákvæðum 65. og 75. grein stjórnarskrárinnar var gengið í það verk tvívegis að stafa það ofan í þá.

Dómsmál, sem undirritaður efndi til með dyggri aðstoð Lúðvíks Emils Kaaber hdl, hafði þann tilgang einan að sýna fram á stjórnarskrárbrot kvótalaganna. Hæstiréttur staðfesti þetta einróma 4. desember 1998. Dómurinn var skipaður 5 hæstaréttardómurum. Enginn þeirra skilaði sératkvæði. Illa hafði verið spáð fyrir möguleikum þessa máls og talið vonlítið að hæstiréttur myndi dæma gegn svona sterkum hagsmunaaðilum sem augljóslega réðu yfir alþingi Íslendinga. Sennilega hefur þessi dómur þó verið meðal þeirra einfaldari frá lögfræðilegu stjórnarmiði. Lagarökin voru algjörlega ljós. Vandinn gat aðeins legið í pólitískum ítökum í Hæstarétti. Hæstiréttur stóðst þá raun með sóma og jók um stundarsakir traust á íslensku samfélagi.

Allir landsmenn skildu þennan dóm og fögnuðu honum nema sérhagsmunahópurinn og alþingismenn. Skilningsleysi kvótagreifanna var ósköp skiljanlegt en viðbrögð alþingis ollu undrun og vonbrigðum. Alþingi brást við dóminum með því að snúa út úr honum og þóttist ekki skilja hann þó að allir aðrir hefðu gert það. Meðal þeirra voru margir af virtustu lögmönnum landsins og aukinn meiri hluti prófessora Háskóla Íslands sem hafði fyrir því að skrifa undir ávarp ætlað alþingi.

Lúðvík Emil Kaaber lagði síðan hart að sér til að fá Mannréttindanefnd SÞ til þess að taka málið fyrir og vann frækilegan sigur þegar þegar nefndin úrskurðaði að með kvótalögunum hefðu verið brotin mannréttindi á Íslandi.

Hvernig mátti það vera að alþingismenn skildu ekki mannamál né hverjar siðferðisskyldur þeirra voru?  Til þess að átta sig á þessu er nauðsynlegt að leita í þjóðsögunnar. Samkvæmt þeim eru það þursarnir sem eru ónæmir fyrir mannlegum rökum og tilfinningum. Vandinn liggur í því að við höfum kosið þursa til að fara með umboð okkar. Stjórnmálastéttin er skipuð þursum. Fjórflokkurinn er í raun þursaflokkur.

Einhverjir halda eflaust að ég sé að reyna að vera fyndinn. Því fer víðsfjarri. Það er grafalvarlegt mál hvernig þjóðin hefur verið glapin til þess að leita í vaxandi mæli til þessarar manngerðar sem stjórnmálaflokkarnir laða til sín til að þjóna sérhagsmunaöflunum. Það getur ekki verið að þessir menn sjái almenna hagsmuni þjóðarinnar.  Þeir hefðu aldrei fest gjafakvótakerfið í sessi ef þeir hefðu ekki verið siðblindir.

Aðeins þursar gátu fundið upp á gjafakvótakerfinu.

 Aðeins þursar hefðu 1998 snúið út úr dómi hæstaréttar.

Aðeins þursar hefðu ekki brugðist við úrskurði Mannréttindanefndar SÞ en nefndin úrskurðaði að kvótalögin væru brot á mennréttindum og vísaði til sambærilegra greina í Mannréttindanyfirlýsingu SÞ og eru að finna í 65. og 75. grein stjórnarskrárinnar um jafnræði og atvinnufrelsi.

Aðeins þursum myndi detta til hugar að bjóða upp jafn snargalið frumvarp eins og nú hefur verið lagt fram á alþingi undir því yfirskyni að verið sé að koma á móts við réttlætiskröfu þjóðarinnar.

Aðeins þursar myndu neita að sjá hagsmuni þjóðarinnar af réttlátu veiðikerfi sem gæti stóraukið afrakstur af sjávarauðlindinni og endurlífgað verðmætar sjávarbyggðir allt umhverfis landið.

Aðeins þursar eru ómóttækilegir fyrir rökum.

Þjóðin verður að losa sig við þursana. Í því liggur hennar framtíðarheill.

 


Þrjátíu þúsund sinnum nei

Íslendingar standa nú andspænis ógn sem fáir gera sér grein fyrir. Islam er að gera innrás í landið. Hörmungar fylgja alls staðar Jihad, „heilagri“ skyldu múselmanna til þess að vinna heiminn undir Islam,  - undir Shariah lög.  Öllum ráðum er beitt  m.a. ofsafullu ofbeldi ef því er að skipta enda er talið að 2-300 milljónir manna hafi fallið fyrir stríðsmönnum Allah og Múhammeds síðustu 14 aldirnar. Ofbeldið á Vesturlöndum felst m.a. í ofsafengum viðbrögðum múslíma við hátterni, sem telst eðlilegt í frjálsum samfélögum og tengist m.a. almennum mannréttindum eins og prentfrelsi og trúfrelsi. Unnin eru hermdarverk gegn þeim, sem setja sig upp á móti islamsvæðingunni, til þess að hræða sem flesta frá því að hafa uppi eðlilegar varnir fyrir samfélög sín. Jihadistar hafa notið nytsamra sakleysingja við að þagga niður í þeim, sem grípa til varna gegn islamsvæðingu heimsins, með sögufölsunum, óhróðri og vanþekkingu. 

Það er engin tilviljun að múselmönnum hefur fjölgað gífurlega hér á landi síðustu ár eins og hvarvetna í Evrópu. Unnið er markvisst að því að ná Evrópu undir Islam án umtalsverðrar andstöðu. Sumir gera jafnvel ráð fyrir að Evrópa verði orðin múslímskur heimshluti fyrir lok aldarinnar.  Múselmenn voru nær engir utan Balkanskagans fyrir nokkrum áratugum. Nú eru þeir tugir milljóna. Hérlendis eru þeir nú taldir vera 1500 talsins en voru örfáir fyrir nokkrum árum.

Þetta kann að þykja ekki mikill fjöldi en ef múselmönnum fjölgar hér um 30% á ári ( þeim hefur fjölgað miklu hraðar undanfarinn áratug) þá verða þeir orðnir um 20 þúsund talsins eftir áratug en 100 þúsund eftir hálfan annan áratug og meirihluti íbúa Íslands eftir tvo áratugi.  Fyrr en varir tortímist íslensk menning. Í staðinn yrði hér komið á frumstæðu miðaldar- og trúarofstækissamfélagi eins og þau eru í hinum íslamska heimi.

Þetta kunna að þykja fáránlega ýkjur, en þannig fór fyrir vöggu vestrænnar menningar og kristninnar þar sem nú heitir Miðausturlönd, Persíu og Indlandsskaganum. Þannig fór fyrir Líbanon á seinni hluta nýliðinnar aldar. Þó að svona skuggaleg spá gengi ekki eftir þá gæti hér skapast afar spennt og leiðinlegt samfélag ef múslímar halda áfram að streyma að og halda í forstokkaða lífsskoðun sína. Hversu hratt múslímum mun fjölga á Íslandi mun ráðast af hvernig við að bregðumst við þessarri ógn. Afneitun á raunverulegri hættu ber vott um mikið þekkingarleysi og einfeldni.

Hvarvetna í Evrópu hefur aðflutningur múslíma valdið vaxandi vandamálum. Stór hluti múslíma aðlagast ekki löndunum sem þeir flytjast til eins og fólk af öðrum trúarbrögðum hefur gert. Þetta er ekki sök heimamanna eins og stundum heyrist hjá fákunnandi fólki heldur stafar fyrst og fremst af kröfu margra forystumanna Islam um að múslímar í Evrópu lagi sig ekki að siðum gestgjafanna heldur að gestgjafarnir lagi sig að siðum Islam. Múslími, sem lagar sig að vestrænum gildum, er ekki sannur múslími segja margir  imamarnir, æðstuprestarnir. Þeir eru forystumenn jafnt  á hinu veraldlega sviði sem hinu trúarlega enda engin skil á milli. Um alla Evrópu eru að spretta upp sífellt hættulegri íslamskir öfgamenn ekki síst af þriðju og fjórðu kynslóð innflytjenda, oft vellaunaðir og hámenntaðir í evrópskum háskólum.

Almenningur í Evrópu er að vakna upp við vondan draum. Hugmyndaheimur múslíma, sem eru aldir upp við islamska innrætingu, er svo gjörsamlega frábrugðinn vestrænum gildum að flestir á Vesturlöndum átta sig ekki á honum og eru skýringar á því. Samkvæmt Kóraninum er jihad (heillagt stríð) skylda sérhvers múslíma til að leggja heiminn undir Islam og eru öll ráð til þess ekki aðeins leyfileg heldur skylda. Þar á meðal eru múslímskar lygar og blekkingar,-svokallað taqyyia. Stór blekking er að kalla Islam trúarbrögð friðar meðan staðreyndin er sú að landamæri Islam hafa verið alblóðug í 14 aldir. Þau rit sem Islam byggjast á, þ.e. Kóraninn, viðurkenndar hadíðsbækur ( rit um orð og athafnir Múhammeds) og opinber ævisaga Múhammeds (Sirah Rasul Allah) gera aðeins ráð fyrir friði þar sem Islam ræður ríkjum og heitir þar  Dar el Salaam (Dar el Islam), hús friðarins.

Dar el Harb, - hús stríðsins,  heita svæðin þar sem „úrhrök jarðar“ ráða ríkjum, svokallaðir kuffar, villutrúarmenn og trúleysingjar, þ.e. þeir sem víkja af leið Allah en það eru allir sem ekki eru rétttrúaðir múslímar. Í húsi stríðsins, m.a. hérlendis,  leyfist jihadistum , stríðsmönnum Allah, öll meðul til að ná settu marki en auðvitað er ráðlegast að ná markmiðunum án blóðsúthellinga nema það sé vænlegt til árangurs og styrkur múslíma nægur á svæðinu til þess að vinna örugglega í slíkum átökum. Taqyyia, múslímskar lygar, er gott tæki til að rugla óvininn í ríminu, þ.e.  okkur, sem múselmennirnar kalla kuffar og er eitt argasta skammaryrði þeirra.

Ofbeldið er notað sem tæki. Glórulaus og blóðug uppþot múslíma eru oftast þrælskipulögð en ekki sprottin af „réttlátri“ reiði. Fólk sem býr í íslömsku umhverfi reynir að komast hjá því að reita ofstækismennina til reiði og lætur undan kröfum þeirra. Til þess er leikurinn gerður.

Ofangreind rit Islam eru löðrandi í ofbeldi og fyrirmælum um ofbeldi gagnvart kuffar (eintala kafir) og konum. Nýlega sá ég fullyrt að boð um ofbeldi séu endurtekin 30.000 sinnum í Kóranium , hadíðunum og Sirah. Viðurkenndar hadíð-bækur eru nokkrar og sama boðunin um ofbeldi talin oftar  en einu sinni en fyrr má nú gagn gera til þess að kúga heiminn undir Islam. Engu má breyta í Kóraninum enda sagður orðréttur boðskapur Allah sjálfs til Múhammeds í gegnum erkiengilinn Gabríel. Og Múhammed er hinn eina sanna og fullkomna fyrirmynd allra Múslima. Múhammed var skelfilegri maður en orð frá lýst samkvæmt Sirah og hadíðunum, helsta grundvelli Islam með Kóraninum.

Múslímar á Íslandi sækja nú stíft að fá að byggja mosku til að hefja boðun hér á þessari fáránlegu lífssýn. Wahhab- múslimar í Saudi Arabíur hafa þegar keypt húsnæði hér fyrir madrössu, kóranskóla, til að innræta hér múslinskt ungviði til að það aðlagist ekki að íslenskum gildum og siðum. Wahhab-istar hafa aðgang að olíuauði Saudanna, sem kaupa sér frið og fá þannig að halda völdum.  Þeir standa að baki byggingu og rekstri langflestra moska og madrassa á Vesturlöndum og víðar. Þeir leggja áherslu á ströngustu gildi Islam eins og þau voru boðuð og iðkuð í upphafi. Þeir eru islamistar og boða islamisma eins og flest samtök múslíma gera,  sérstaklega þau sem eru sprottin frá Múslímska bræðralaginu og hafa komið að stofnun samtaka eins Al Qaeda, Hezbollah, Hamas, IHH, PLO og  Al Fatah, en öfgasamtök múslíma eru óteljandi.

Leitast  verður við að snúa Íslendingum til Islam.  Aðallega verður leitað lags við sakamenn og annað undirmálsfólk eins og gert er víðast. Fyrirstaðan þar er minnst og hugmyndafræði Islam aðlaðandi þessu fólki. Ungt fólk í uppreisnarskapi er einnig vænlegur markhópur  Nemendur í madrössum heita talibanar. Þeir eru heilaþvegnir með hatursboðskap Islam. Ef vel tekst til mun hluti af þeim gerast mujahedin, - stríðsmenn Allah og eru tilbúnir til að berjast og  fórna lífinu fyrir Jihad, - fyrir Allah. Þeir lýsa því sjálfir yfir að tilgangurinn sé að eyðileggja vestrænt samfélag innan frá enda samræmast vestræn mannréttindi og lýðræði ekki Islam.

Augu fjölda margra eru að opnast fyrir því að Islam er mikil ógn við vestrænt samfélag og raunar heiminn allan og miklu hættulegri en bolsjevismi og nasismi voru á síðustu öld. Ísland hefur hingað til sloppið að mestu við þessa ógn en það mun ekki verða lengi úr þessu. Stofnun madrössu og bygging mosku mun mjög flýta fyrir innrás hinna myrku afla.  Krafan, sem við gerum til okkar sjálfra um umburðarlyndi, heftir okkur í því að bregast við með þeim hætti sem dugir, sem er að banna starfsemi Islam hér á landi.

Ákvæði stjórnarskrárinnar um trúfrelsi er okkur ekki fjötur um fót. Trúfrelsið er skilyrt. Greinin hljóðar svo:  " Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu."

Á grundvelli þessarar skilyrðingar eru hægt að halda því fram að starfsræksla mosku og madrössu sé ekki leyfileg á Íslandi ef  litið er til þess hvernig vinnubrögð eru ástunduð í moskum og madrössum víðast og þá ekki síst á Vesturlöndum. Því er haldið fram að 80% af forystumönnum múslíma á Vesturlöndum flokkist undir öfgafulla islamista enda séu allir sem eru trúir Islam óhjákvæmilega öfgafullir og algjörlega upp á kant við vestræn gildi um mannréttindi og lýðræði.

Þá er því haldið fram með góðum rökum að að Islam sé ekki trúarbrögð fyrst og fremst heldur stórhættuleg heimsvaldastefna. Félagafrelsið var ekki hindrun í því að banna starfsemi Vítisengla hér landi.  Við myndum banna starfsemi nasistaflokks, sem hefði Mein Kampf að leiðarljósi. Starfsemi Islam ætti að banna á sömu forsendum og starfsemi nazista væri bönnuð. Islam er af sama meiði og nazismi og kommúnismi þar sem réttindi einstaklingsins er fyrir borð borin og er fórnað fyrir markmið rétttrúnaðarins. Íblöndun trúarinnar inn í alræðisstefnuna gerir Islam hættulegra en nazismann og kommúnismann enda 14 alda hörmungar þegar að baki og því miður miklar hörmungar framundan.

 Á Vesturlöndum kærir enginn sig um það að vera í stríði gegn Islam en við höfum ekki valið. Forvígismenn Íslam hafa marg lýst yfir stríði og hafa staðið við það. Við erum í stríði hvort sem okkur líkar það betur eða verr og höfum verið í 14 aldir með hléum. Stríðið hefur verið magnast af hállfu islamista síðustu 30 árin með vaxandi styrk þeirra.  Lítið gagn í því að láta sem ekkert sé.

Ég segi þrjátíuþúsund sinnum nei við byggingu mosku og starfrækslu madrössu hér á landi meðan múslímar almennt snúa ekki baki við hreinu Islam eins og leiðtogar múslíma hafa ástundað. Nei-in mín eru jafnmörg og haturs- og ofbeldisboð Islam birtast í bókum þeirra. Framtíð íslenskrar og vestrænnar menningar er í húfi. Lágmarkskrafan er að náið verði fylgst með starfsemi múslíma hér og hvort boðskapurinn samrýmist íslenskum lögum og þá ekki ekki síst hegningarlögum.

Við þurfum að standa með þeim hundruðum milljóna múslíma sem þjást vegna gjörræðis Islam og er haldið í heljargreipum andstyggilegs hugmyndarheims. Þetta fólk þarf að fá að njóta sín eins og allir íbúar heimsins. Venjulegur múslími er ekki óvinur okkar. Islam á ekki að vera ósnertanlegt frekar en kommúnismi, nasismi eða fasismi enda af sama toga. Látum ekki hræða okkar með ofbeldi eða upphrópunum einfeldinga til þess að þegja. Stöndum vörð um málfrelsið. Stöndum vörð um íslenskt samfélag, íslenska menningu, sem er okkar dýrmætasta eign.

  

Bjánar eða bandíttar?

Eftir að hafa hlustað á viðtal við Alistair Darling, fyrrverandi fjármálaráðherra Breta í sjónvarpi í gærkvöldi er varla hægt að komast að annarri niðurstöðu en hann hafi álitð  Björgvin Sigurðsson þáverandi viðskiptaráðherra, Jón Sigurðsson þáverandi formann Fjármálaeftirlitsins, Baldur Guðlaugsson þáverandi ráðuneytisstjóra í fjármálaráðuneytinu og nokkra íslenska embættismenn aðra sem komu til fundar við hann í byrjun september 2008 annað hvort bjána eða bandítta. Annað hvort hafi þeir ekki gert sér grein fyrir þeirri alvarlegu stöðu sem var komin upp, sem allir áttu þó að geta séð eða að þeir hafi verið staðráðnir í því að hafa rangt við, - verið óheiðarlegir.

Í stað þess að setjast niður til þess að ræða af heiðarleika hvernig hægt væri að leysa þá alvarlegu stöðu sem upp var komin  eins og háttur væri siðaðra manna hafi íslenska sendinefndin ekki haft neitt til málanna að leggja nema kvartanir yfir ósanngirni breska fjármálaeftirlitsins. Vanhæfni þessara manna eða óheiðarleiki hafi leitt það af sér að ekki hafi verið um eðlileg samskipti að ræða vegna bankahrunsins eins og það hefði getað orðið. Þannig hefði mátt afstýra mklu tjóni.

Í þessum orðum Darling liggja mjög alvarlegar ásakanir sem nauðsynlegt er að íslenska sendinefndin geri athugasemdir við. Ef þeim verður ekki svarð með viðunandi hætti er alveg ljóst að taka verður  uppbyggingu og vinnubrögðin í íslensku stjórnsýslunni algjörlega til endurskoðunar. Þeir sem hér koma að máli ættu þá heldur ekkert erindi lengur í opinberri þjónustu.

Athugasemdir Darling við vinnubrögð Árna Mathiesen þáverandi fjármálaráðherra eru einnig mjög alvarleg. Hann segir fullum fetum að fullorðið fólk viðhafi ekki vinnubrögð eins og þau að birta viðtöl eins og hann hafi átt í síma við Darling nema gera grein fyrir því fyrirfram að slíkt kynni að vera gert. Lágmarkið hafi verið að birta am.k. þá allt viðtalið en ekki valda kafla.

Þjóðin skaðast ómælt af vinnubrögðum eins og hér hafa verið viðhöfð að sögn Darling. Vonandi er frásögn hans lituð af því að hann vill verja mistök sem Bretar og hann gerðu sjálfir í þessu máli eins og t.d. að setja hryðjuverkalög á Ísland og stöðva öll viðskipti við íslenska aðila og baka okkur þar með ómælt tjón. Ef frásögn han er sannleikanum samkvæm skýrir það kannski hvers vegna Ísland höfðaði ekki skaðabótamál á bresk stjórnvöld af því tilefni.


Þá féllu „stjórnlagaþingmenn“ á prófinu

Nú þegar það hefur verið fullreynt að Hæstiréttur hefur ógilt kosninguna til stjórnlagaþings er ljóst að enginn hefur verið kosinn til setu á þinginu.  Kjörbréf þeirra 25 manna, sem voru taldir hafa náð kosningu áður en Hæstaréttur úrskurðaði kosninguna ógilda, eru því ógild.  Allir 521 sem buðu sig fram til kjörs á stjórnlagaþingi hafa því sömu stöðu. Þeir hafa allir lýst yfir vilja sínum til þess að vinna að endurskoðun stjórnarskrárinnar en val um það hverjir þeirra skyldu annast verkið hefur ekki farið fram þannig að mark væri á því takandi.

Langfelstir þeirra sem buðu sig fram til setu á stjórnlagaþingi voru sammála um að skerpa þyrfti á þrígreiningu ríkisvaldsins, þ.e. að auka og treysta sjálfstæði löggjafavalds, framkvæmdavalds og dómsvalds. Flestir voru sammála um það að ógæfa Íslands stafaði m.a. af lélegri stjórnsýslu sem m.a.  ætti rót sína að rekja til skorts á aðgreiningu valdaþátta ríkisins.

Kosningin til stjórnlagaþingsins var eitt allsherjar klúður, bæði hvað varðar fyrirkomulag og framkvæmd. Um það hljóta allir að vera sammála. Stjórnsýslan féll enn einu sinni á prófinu.  Þó að málið sé vont gæti það enn versnað ef einhverjum skyldi detta það til hugar að skipa þá 25 menn,sem höfðu fengið ógild kjörbréf. Þá væri áfram unnið í þeim anda að aðgreining valdaþátta samfélagsins væri aðeins til málamynda.

Ef Alþingi dettur til hugar að skipa þessa 25 í einhvers konar stjórnlaganefnd er augljóslega verið að hafa úrskurð Hæstarétt að engu. Þá er Alþingi að taka yfir dómsvaldið. Ef einhverjum þessara 25 manna dytti til hugar að taka sæti í slíkri nefnd hafa þeir fallið á prófinu og hafa sannað að þeir eiga ekkert erindi til að endurskoða stjórnarskránna.


Úr öskunni í vítiseldinn

Það er dapurlegt að fylgjast með fögnuði í íslenskum fjölmiðlum yfir því sem er að gerast í Egyptalandi og nálægum Arabalöndum. Þessir fögnuður minnir á fögnuð vegna byltingarinnar í Íran 1979 þegar Íranir fóru úr kólnandi öskunni í vítiseldinn og heimurinn færðist ískyggilega nærri næstu alheimsstyrjöld.

Lang líklegast er að þróunin í Egyptalandi og nálægum ríkjum verði á svipuðum nótum og að klerkaveldið muni ná yfirhöndinni í Egyptalandi í gegnum Múslímska bræðralagið, sem var stofnað 1928 og hefur sett sér það markmið að ná heiminum undir Islam og Sharíalög eins og klerkastjórnin í Iran hefur gert. Fjöldi samtaka hafa sprottið út úr Múslímska bræðralaginu eins og Hamas, Hezbollah og Al Kaeda.  Þessir aðilar hafa ítrekað lýst yfir stríði gegn Vesturlöndum og þar með talið okkur. Þeir telja sér öll meðöl leyfileg,- lygar, blekkingar og blóðsúthellingar. Markmiðið núna er fyrst og fremst að eyðileggja Vesturlönd innan frá og í því skyni teygja þeir arma sína um öll Vesturlönd og m.a. hingað.

Enginn þarf að efast um að Mubarak var einræðisherra í skjóli hersins. Raunverulegt lýðræði er ekki til í þessum löndum og er andstætt eðli Islam og Sharíalögum. Það  er því ekkert annað í kortunum en einræði eða harðstjórn af einhverju tagi. Byltingar í þessum löndum færa þeim aðeins annan harðstjóra. Mubarak var slíkur maður en hann hélt frið við nágranna sína í Israel og hann hélt ofstækisöflum eins og Múslímskra bræðralaginu í skefjum.

Ofstækishrópin á götum Kairó ganga meðal út á það að stofna alheims kalífat, allsherjarríki Islam og eru hugmyndir af sama toga og alheimsríki öreiganna og þúsund ára ríki nasista þ.e. hryllingsdraumar kommúnista og nasista á síðustu öld. Kallað er eftir frelsi Palestínu og eyðingu Israel. Undir slík hróp taka vinstri menn á Vesturlöndum. Þeir ættu þó að muna að klerkastjórnin í Íran tók af lífi flesta þá vinstri menn sem stóðu með þeim að byltingunni í Íran.

Þegar kyndillinn er svona hættulega nálægt púðurtunnunni er mikið í húfi að vestrænir leigtogar séu starfi sínu vaxnir. Fyrsta skilyrðið er að þekkja óvin sinn. Sennilega er að renna upp ljós fyrir sumum leigtogum Evrópuríkja þó að enn sé verið að lögsækja einstaklinga í Evrópu fyrir það eitt að segja sannleikann um eðli Islam. Merkel, Sarkozy og Cameron, leiðtogar Þýskalands, Frakklands og Bretlands hafa öll lýst því yfir að fjölmenningarstefnan hafi mistekst vegna eðli Islam.

Í Hvíta húsinu situr hins vegar maður sem er hættulegur fyrir þróun heimsmála á næstunni. Frank Gaffney, fyrrum aðstoðar varnarmálaráðherra í stjórnartíð Reagans, telur að að helstu ráðgjafar Obama í málefnum Miðausturlanda tengist Múslímska bræðralaginu,- þ.e. að helstu óvnir Vesturlanda stýri stefnu bandaríska forsetans í þessum málum. Fjöldi málsmetandi manna eru á sömu skoðun.

Um leið og við eigum að hafa áhyggjur af okkar eigin öryggi eigum við einnig að hafa samúð með þjáningu hundruð milljóna múslíma sem þjást vegna ofstækis Islam og vegna skorts á mannréttindum í íslömskum löndum. Það er í þágu mannúðar og framtíðar öryggis heimsins að stuðla að aukum raunverulegum mannréttindum í þessum löndum. 


Úr öskunni í vítiseldinn

Það er dapurlegt að fylgjast með fögnuði í íslenskum fjölmiðlum yfir því sem er að gerast í Egyptalandi og nálægum Arabalöndum. Þessir fögnuður minnir á fögnuð vegna byltingarinnar í Íran 1979 þegar Íranir fóru úr kólnandi öskunni í vítiseldinn og heimurinn færðist ískyggilega nærri næstu alheimsstyrjöld.

Lang líklegast er að þróunin í Egyptalandi og nálægum ríkjum verði á svipuðum nótum og að klerkaveldið muni ná yfirhöndinni í Egyptalandi í gegnum Múslímska bræðralagið, sem var stofnað 1928 og hefur sett sér það markmið að ná heiminum undir Islam og Sharíalög eins og klerkastjórnin í Iran hefur gert. Þessir aðilar hafa ítrekað lýst yfir stríði gegn Vesturlöndum og þar með talið okkur. Þeir telja sér öll meðöl leyfileg,- lygar, blekkingar og blóðsúthellingar. Markmiðið núna er fyrst og fremst að eyðileggja Vesturlönd innan frá og í því skyni teygja þeir arma sína um öll Vesturlönd og m.a. hingað.

Enginn þarf að efast um að Mubarak var einræðisherra í skjóli hersins. Raunverulegt lýðræði er ekki til í þessum löndum og er andstætt eðli Islam og Sharíalögum. Það  er því ekkert annað í kortunum en einræði eða harðstjórn af einhverju tagi. Byltingar í þessum löndum færa þeim aðeins annan harðstjóra. Mubarak var slíkur maður en hann hélt frið við nágranna sína í Israel og hann hélt ofstækisöflum eins og Múslímskra bræðralaginu í skefjum.

Ofstækishrópin á götum Kairó ganga meðal út á það að stofna alheims kalífat, allsherjarríki Islam og eru hugmyndir af sama toga og alheimsríki öreiganna og þúsund ára ríki nasista þ.e. hryllingsdraumar kommúnista og nasista á síðustu öld. Kallað er eftir frelsi Palestínu og eyðingu Israel. Undir slík hróp taka vinstri menn á Vesturlöndum. Þeir ættu þó að muna að klerkastjórnin í Íran tók af lífi flesta þá vinstri menn sem stóðu með þeim að byltingunni í Íran.

Þegar kyndillinn er svona hættulega nálægt púðurtunnunni er mikið í húfi að vestrænir leigtogar séu starfi sínu vaxnir. Fyrsta skilyrðið er að þekkja óvin sinn. Sennilega er að renna upp ljós fyrir sumum leigtogum Evrópuríkja þó að enn sé verið að lögsækja einstaklinga í Evrópu fyrir það eitt að segja sannleikann um eðli Islam. Merkel, Sarkozy og Cammeron, leiðtogar Þýskalands, Frakklands og Bretlands hafa öll lýst því yfir að fjölmenningarstefnan hafi mistekst vegna eðli Islam.

Í Hvíta húsinu situr hins vegar maður sem er hættulegur fyrir þróun heimsmála á næstunni. Frank Gaffney, fyrrum aðstoðar varnarmálaráðherra í stjórnartíð Reagans, telur að að helstu ráðgjafar Obama í málefnum Miðausturlanda tengist Múslímska bræðralaginu,- þ.e. að helstu óvnir Vesturlanda stýri stefnu bandaríska forsetans í þessum málum. Fjöldi málsmetandi manna eru á sömu skoðun.

Um leið og við eigum að hafa áhyggjur af okkar eigin öryggi eigum við einnig að hafa samúð með þjáningu hundruð milljóna múslíma sem þjást vegna ofstækis Islam og vegna skorts á mannréttindum í íslömskum löndum. Það er í þágu mannúðar og framtíðar öryggis heimsins að stuðla að aukum raunverulegum mannréttindum í þessum löndum.

 

Ég þakka stuðninginn.

Ágætu kjósendur. Ég þakka ykkur sem kusuð mig fyrir stuðninginn.  Ég vonast til að ná kjöri en það kemur síðar í ljós hvernig gekk.

Nái ég ekki kjöri verð  ég  að kenna sjálfum mér um að hafa ekki hafið kosningabaráttu af neinu ráði fyrr en nokkrum dögum fyrir kosningar og háð hana án þess að leggja nema nokkra tugi þúsunda í baráttuna þegar allt er talið.

Þau mál sem ég berst fyrir, barátta fyrir beinna lýðræði, auðlindum í almannaþágu og aðskilnað löggjafarvalds og framkvæmdavalds eru mikilvæg og ég mun halda áfram baráttunni fyrir þeim málum hvernig sem fer.

Þessir þrír dagar sem ég eyddi í kosningabaráttuna voru skemmtilegir og ég verð að naga mig í handarbökin yfir því að hafa ekki rekið kosningabaráttuna af meira krafti en ég gerði nái ég ekki kjöri. Málefnin sem ég berst fyrir eiga greinilega mikinn hljómgrunn og hefði þeim verið komið til skila af mér, efast ég ekki um hver niðurstaðan hefði orðið.

Ég þakka þeim sem studdu mig og kusu og vona að störf Stjórnlagaþingsins verði til farsældar fyrir þjóðina.


8276 Valdið til fólksins

Kjósum með lýðræði- höfnum flokksræði. Ég berst fyrir því að 10% kjósenda geti krafist bindandi þjóðaratkvæðagreiðslna með svipuðum hætti og er í Sviss.  Í Sviss hefur þjóðin getað beitt valdi sínu með þjóðaratkvæðagreiðslum í meir en hundrað ár. 

Þegar það er metið hvort fólki hafði rétt fyrir sér eða stjórnmálamennirnir skoðað í baksýnisspeglinum þá kemur í ljós að þjóðin hafði alltaf rétt fyrir sér.

Veljum alvöru lýðræði.


« Fyrri síða | Næsta síða »

Höfundur

Valdimar H Jóhannesson
Valdimar H Jóhannesson

Höfundur berst gegn gjafakvótanum.

Netfang: vald@centrum.is

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (28.3.): 7
  • Sl. sólarhring: 12
  • Sl. viku: 30
  • Frá upphafi: 192156

Annað

  • Innlit í dag: 7
  • Innlit sl. viku: 26
  • Gestir í dag: 7
  • IP-tölur í dag: 6

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband