Þursaflokkurinn

  Enginn með smásnefil af sómatilfinningu og snert af almennu viti getur efast um það að kvótakerfið íslenska stenst ekki almenn siðferðisviðmið. Þegar almennur réttur Íslendinga til að nýta fiskimiðin var tekinn af þeim og færður endurgjaldslaust til þeirra sem af sögulegri tilviljun voru að nýta þau á tilteknum tíma var brotið á öllum þeim sem ekki nutu forréttindanna. Verðmæti upp á 4-600 milljarða króna voru tekin af þjóðinni í heild sinni og færð til nokkurra sem áttu veiðiskip á veiðum á viðmiðunartímanum.

Helsta undirstöðuatvinnugrein þjóðarinnar var sett undir lénsveldis- og einokunarstjórn sem vestrænar lýðræðisþjóðir höfðu hafnað sem óhafandi stjórntæki og þá ekki einungis vegna óréttlætisins heldur einnig vegna efnahagslegra raka. Það er til marks um hvernig umræðan var endlaust rugluð með bulli að talsmenn kvótakerfisins kendu það við frjálsræði og frjálshyggju.

Þjóðin þurfti ekki að glugga í stórnarskrána til þess að átta sig á einföldum sannindum. Hún sá óréttlætið blasa við. Hún sá hvernig lífsbjörgin var smám saman tekin frá sjávarþorpunum allt umhverfis landið og hvernig ævisparnaður fólks gufaði upp þegar húseiginir þess urðu einskis virði þegar grundvellinum hafði verið kippt undan byggðunum.  Hún sá hvernig undirstöðuatvinnugrein þjóðarinnar lokaðist fyrir ungum framsæknum mönnum nema í þjónustu kvótagreifanna. Þjóðin var rænd þeim krafti sem býr í ungum mönnum að brydda upp á nýjungum og breytingum.

Alþingismenn sem báru ábyrgð á því að koma á þessu óréttlæti með sívaxandi fjötrum á árunum 1984-90 og þeir alþingismenn sem ekki hafa staðið fyrir því að afnema kerfið alla tíð síðan þurftu ekki einungis að kæfa niður sómatilfinningu sína og almennt hyggjuvit. Þeir þurftu einnig að láta sem þeir þekktu ekki stjórnarskránna sem þeir hafa þó allir svarið að virða. Vegna þess að þeir þóttust ekki skilja hvernig kvótakerfið braut gróflega gegn ákvæðum 65. og 75. grein stjórnarskrárinnar var gengið í það verk tvívegis að stafa það ofan í þá.

Dómsmál, sem undirritaður efndi til með dyggri aðstoð Lúðvíks Emils Kaaber hdl, hafði þann tilgang einan að sýna fram á stjórnarskrárbrot kvótalaganna. Hæstiréttur staðfesti þetta einróma 4. desember 1998. Dómurinn var skipaður 5 hæstaréttardómurum. Enginn þeirra skilaði sératkvæði. Illa hafði verið spáð fyrir möguleikum þessa máls og talið vonlítið að hæstiréttur myndi dæma gegn svona sterkum hagsmunaaðilum sem augljóslega réðu yfir alþingi Íslendinga. Sennilega hefur þessi dómur þó verið meðal þeirra einfaldari frá lögfræðilegu stjórnarmiði. Lagarökin voru algjörlega ljós. Vandinn gat aðeins legið í pólitískum ítökum í Hæstarétti. Hæstiréttur stóðst þá raun með sóma og jók um stundarsakir traust á íslensku samfélagi.

Allir landsmenn skildu þennan dóm og fögnuðu honum nema sérhagsmunahópurinn og alþingismenn. Skilningsleysi kvótagreifanna var ósköp skiljanlegt en viðbrögð alþingis ollu undrun og vonbrigðum. Alþingi brást við dóminum með því að snúa út úr honum og þóttist ekki skilja hann þó að allir aðrir hefðu gert það. Meðal þeirra voru margir af virtustu lögmönnum landsins og aukinn meiri hluti prófessora Háskóla Íslands sem hafði fyrir því að skrifa undir ávarp ætlað alþingi.

Lúðvík Emil Kaaber lagði síðan hart að sér til að fá Mannréttindanefnd SÞ til þess að taka málið fyrir og vann frækilegan sigur þegar þegar nefndin úrskurðaði að með kvótalögunum hefðu verið brotin mannréttindi á Íslandi.

Hvernig mátti það vera að alþingismenn skildu ekki mannamál né hverjar siðferðisskyldur þeirra voru?  Til þess að átta sig á þessu er nauðsynlegt að leita í þjóðsögunnar. Samkvæmt þeim eru það þursarnir sem eru ónæmir fyrir mannlegum rökum og tilfinningum. Vandinn liggur í því að við höfum kosið þursa til að fara með umboð okkar. Stjórnmálastéttin er skipuð þursum. Fjórflokkurinn er í raun þursaflokkur.

Einhverjir halda eflaust að ég sé að reyna að vera fyndinn. Því fer víðsfjarri. Það er grafalvarlegt mál hvernig þjóðin hefur verið glapin til þess að leita í vaxandi mæli til þessarar manngerðar sem stjórnmálaflokkarnir laða til sín til að þjóna sérhagsmunaöflunum. Það getur ekki verið að þessir menn sjái almenna hagsmuni þjóðarinnar.  Þeir hefðu aldrei fest gjafakvótakerfið í sessi ef þeir hefðu ekki verið siðblindir.

Aðeins þursar gátu fundið upp á gjafakvótakerfinu.

 Aðeins þursar hefðu 1998 snúið út úr dómi hæstaréttar.

Aðeins þursar hefðu ekki brugðist við úrskurði Mannréttindanefndar SÞ en nefndin úrskurðaði að kvótalögin væru brot á mennréttindum og vísaði til sambærilegra greina í Mannréttindanyfirlýsingu SÞ og eru að finna í 65. og 75. grein stjórnarskrárinnar um jafnræði og atvinnufrelsi.

Aðeins þursum myndi detta til hugar að bjóða upp jafn snargalið frumvarp eins og nú hefur verið lagt fram á alþingi undir því yfirskyni að verið sé að koma á móts við réttlætiskröfu þjóðarinnar.

Aðeins þursar myndu neita að sjá hagsmuni þjóðarinnar af réttlátu veiðikerfi sem gæti stóraukið afrakstur af sjávarauðlindinni og endurlífgað verðmætar sjávarbyggðir allt umhverfis landið.

Aðeins þursar eru ómóttækilegir fyrir rökum.

Þjóðin verður að losa sig við þursana. Í því liggur hennar framtíðarheill.

 

Þrjátíu þúsund sinnum nei

Íslendingar standa nú andspænis ógn sem fáir gera sér grein fyrir. Islam er að gera innrás í landið. Hörmungar fylgja alls staðar Jihad, „heilagri“ skyldu múselmanna til þess að vinna heiminn undir Islam,  - undir Shariah lög.  Öllum ráðum er beitt  m.a. ofsafullu ofbeldi ef því er að skipta enda er talið að 2-300 milljónir manna hafi fallið fyrir stríðsmönnum Allah og Múhammeds síðustu 14 aldirnar. Ofbeldið á Vesturlöndum felst m.a. í ofsafengum viðbrögðum múslíma við hátterni, sem telst eðlilegt í frjálsum samfélögum og tengist m.a. almennum mannréttindum eins og prentfrelsi og trúfrelsi. Unnin eru hermdarverk gegn þeim, sem setja sig upp á móti islamsvæðingunni, til þess að hræða sem flesta frá því að hafa uppi eðlilegar varnir fyrir samfélög sín. Jihadistar hafa notið nytsamra sakleysingja við að þagga niður í þeim, sem grípa til varna gegn islamsvæðingu heimsins, með sögufölsunum, óhróðri og vanþekkingu. 

Það er engin tilviljun að múselmönnum hefur fjölgað gífurlega hér á landi síðustu ár eins og hvarvetna í Evrópu. Unnið er markvisst að því að ná Evrópu undir Islam án umtalsverðrar andstöðu. Sumir gera jafnvel ráð fyrir að Evrópa verði orðin múslímskur heimshluti fyrir lok aldarinnar.  Múselmenn voru nær engir utan Balkanskagans fyrir nokkrum áratugum. Nú eru þeir tugir milljóna. Hérlendis eru þeir nú taldir vera 1500 talsins en voru örfáir fyrir nokkrum árum.

Þetta kann að þykja ekki mikill fjöldi en ef múselmönnum fjölgar hér um 30% á ári ( þeim hefur fjölgað miklu hraðar undanfarinn áratug) þá verða þeir orðnir um 20 þúsund talsins eftir áratug en 100 þúsund eftir hálfan annan áratug og meirihluti íbúa Íslands eftir tvo áratugi.  Fyrr en varir tortímist íslensk menning. Í staðinn yrði hér komið á frumstæðu miðaldar- og trúarofstækissamfélagi eins og þau eru í hinum íslamska heimi.

Þetta kunna að þykja fáránlega ýkjur, en þannig fór fyrir vöggu vestrænnar menningar og kristninnar þar sem nú heitir Miðausturlönd, Persíu og Indlandsskaganum. Þannig fór fyrir Líbanon á seinni hluta nýliðinnar aldar. Þó að svona skuggaleg spá gengi ekki eftir þá gæti hér skapast afar spennt og leiðinlegt samfélag ef múslímar halda áfram að streyma að og halda í forstokkaða lífsskoðun sína. Hversu hratt múslímum mun fjölga á Íslandi mun ráðast af hvernig við að bregðumst við þessarri ógn. Afneitun á raunverulegri hættu ber vott um mikið þekkingarleysi og einfeldni.

Hvarvetna í Evrópu hefur aðflutningur múslíma valdið vaxandi vandamálum. Stór hluti múslíma aðlagast ekki löndunum sem þeir flytjast til eins og fólk af öðrum trúarbrögðum hefur gert. Þetta er ekki sök heimamanna eins og stundum heyrist hjá fákunnandi fólki heldur stafar fyrst og fremst af kröfu margra forystumanna Islam um að múslímar í Evrópu lagi sig ekki að siðum gestgjafanna heldur að gestgjafarnir lagi sig að siðum Islam. Múslími, sem lagar sig að vestrænum gildum, er ekki sannur múslími segja margir  imamarnir, æðstuprestarnir. Þeir eru forystumenn jafnt  á hinu veraldlega sviði sem hinu trúarlega enda engin skil á milli. Um alla Evrópu eru að spretta upp sífellt hættulegri íslamskir öfgamenn ekki síst af þriðju og fjórðu kynslóð innflytjenda, oft vellaunaðir og hámenntaðir í evrópskum háskólum.

Almenningur í Evrópu er að vakna upp við vondan draum. Hugmyndaheimur múslíma, sem eru aldir upp við islamska innrætingu, er svo gjörsamlega frábrugðinn vestrænum gildum að flestir á Vesturlöndum átta sig ekki á honum og eru skýringar á því. Samkvæmt Kóraninum er jihad (heillagt stríð) skylda sérhvers múslíma til að leggja heiminn undir Islam og eru öll ráð til þess ekki aðeins leyfileg heldur skylda. Þar á meðal eru múslímskar lygar og blekkingar,-svokallað taqyyia. Stór blekking er að kalla Islam trúarbrögð friðar meðan staðreyndin er sú að landamæri Islam hafa verið alblóðug í 14 aldir. Þau rit sem Islam byggjast á, þ.e. Kóraninn, viðurkenndar hadíðsbækur ( rit um orð og athafnir Múhammeds) og opinber ævisaga Múhammeds (Sirah Rasul Allah) gera aðeins ráð fyrir friði þar sem Islam ræður ríkjum og heitir þar  Dar el Salaam (Dar el Islam), hús friðarins.

Dar el Harb, - hús stríðsins,  heita svæðin þar sem „úrhrök jarðar“ ráða ríkjum, svokallaðir kuffar, villutrúarmenn og trúleysingjar, þ.e. þeir sem víkja af leið Allah en það eru allir sem ekki eru rétttrúaðir múslímar. Í húsi stríðsins, m.a. hérlendis,  leyfist jihadistum , stríðsmönnum Allah, öll meðul til að ná settu marki en auðvitað er ráðlegast að ná markmiðunum án blóðsúthellinga nema það sé vænlegt til árangurs og styrkur múslíma nægur á svæðinu til þess að vinna örugglega í slíkum átökum. Taqyyia, múslímskar lygar, er gott tæki til að rugla óvininn í ríminu, þ.e.  okkur, sem múselmennirnar kalla kuffar og er eitt argasta skammaryrði þeirra.

Ofbeldið er notað sem tæki. Glórulaus og blóðug uppþot múslíma eru oftast þrælskipulögð en ekki sprottin af „réttlátri“ reiði. Fólk sem býr í íslömsku umhverfi reynir að komast hjá því að reita ofstækismennina til reiði og lætur undan kröfum þeirra. Til þess er leikurinn gerður.

Ofangreind rit Islam eru löðrandi í ofbeldi og fyrirmælum um ofbeldi gagnvart kuffar (eintala kafir) og konum. Nýlega sá ég fullyrt að boð um ofbeldi séu endurtekin 30.000 sinnum í Kóranium , hadíðunum og Sirah. Viðurkenndar hadíð-bækur eru nokkrar og sama boðunin um ofbeldi talin oftar  en einu sinni en fyrr má nú gagn gera til þess að kúga heiminn undir Islam. Engu má breyta í Kóraninum enda sagður orðréttur boðskapur Allah sjálfs til Múhammeds í gegnum erkiengilinn Gabríel. Og Múhammed er hinn eina sanna og fullkomna fyrirmynd allra Múslima. Múhammed var skelfilegri maður en orð frá lýst samkvæmt Sirah og hadíðunum, helsta grundvelli Islam með Kóraninum.

Múslímar á Íslandi sækja nú stíft að fá að byggja mosku til að hefja boðun hér á þessari fáránlegu lífssýn. Wahhab- múslimar í Saudi Arabíur hafa þegar keypt húsnæði hér fyrir madrössu, kóranskóla, til að innræta hér múslinskt ungviði til að það aðlagist ekki að íslenskum gildum og siðum. Wahhab-istar hafa aðgang að olíuauði Saudanna, sem kaupa sér frið og fá þannig að halda völdum.  Þeir standa að baki byggingu og rekstri langflestra moska og madrassa á Vesturlöndum og víðar. Þeir leggja áherslu á ströngustu gildi Islam eins og þau voru boðuð og iðkuð í upphafi. Þeir eru islamistar og boða islamisma eins og flest samtök múslíma gera,  sérstaklega þau sem eru sprottin frá Múslímska bræðralaginu og hafa komið að stofnun samtaka eins Al Qaeda, Hezbollah, Hamas, IHH, PLO og  Al Fatah, en öfgasamtök múslíma eru óteljandi.

Leitast  verður við að snúa Íslendingum til Islam.  Aðallega verður leitað lags við sakamenn og annað undirmálsfólk eins og gert er víðast. Fyrirstaðan þar er minnst og hugmyndafræði Islam aðlaðandi þessu fólki. Ungt fólk í uppreisnarskapi er einnig vænlegur markhópur  Nemendur í madrössum heita talibanar. Þeir eru heilaþvegnir með hatursboðskap Islam. Ef vel tekst til mun hluti af þeim gerast mujahedin, - stríðsmenn Allah og eru tilbúnir til að berjast og  fórna lífinu fyrir Jihad, - fyrir Allah. Þeir lýsa því sjálfir yfir að tilgangurinn sé að eyðileggja vestrænt samfélag innan frá enda samræmast vestræn mannréttindi og lýðræði ekki Islam.

Augu fjölda margra eru að opnast fyrir því að Islam er mikil ógn við vestrænt samfélag og raunar heiminn allan og miklu hættulegri en bolsjevismi og nasismi voru á síðustu öld. Ísland hefur hingað til sloppið að mestu við þessa ógn en það mun ekki verða lengi úr þessu. Stofnun madrössu og bygging mosku mun mjög flýta fyrir innrás hinna myrku afla.  Krafan, sem við gerum til okkar sjálfra um umburðarlyndi, heftir okkur í því að bregast við með þeim hætti sem dugir, sem er að banna starfsemi Islam hér á landi.

Ákvæði stjórnarskrárinnar um trúfrelsi er okkur ekki fjötur um fót. Trúfrelsið er skilyrt. Greinin hljóðar svo:  " Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu."

Á grundvelli þessarar skilyrðingar eru hægt að halda því fram að starfsræksla mosku og madrössu sé ekki leyfileg á Íslandi ef  litið er til þess hvernig vinnubrögð eru ástunduð í moskum og madrössum víðast og þá ekki síst á Vesturlöndum. Því er haldið fram að 80% af forystumönnum múslíma á Vesturlöndum flokkist undir öfgafulla islamista enda séu allir sem eru trúir Islam óhjákvæmilega öfgafullir og algjörlega upp á kant við vestræn gildi um mannréttindi og lýðræði.

Þá er því haldið fram með góðum rökum að að Islam sé ekki trúarbrögð fyrst og fremst heldur stórhættuleg heimsvaldastefna. Félagafrelsið var ekki hindrun í því að banna starfsemi Vítisengla hér landi.  Við myndum banna starfsemi nasistaflokks, sem hefði Mein Kampf að leiðarljósi. Starfsemi Islam ætti að banna á sömu forsendum og starfsemi nazista væri bönnuð. Islam er af sama meiði og nazismi og kommúnismi þar sem réttindi einstaklingsins er fyrir borð borin og er fórnað fyrir markmið rétttrúnaðarins. Íblöndun trúarinnar inn í alræðisstefnuna gerir Islam hættulegra en nazismann og kommúnismann enda 14 alda hörmungar þegar að baki og því miður miklar hörmungar framundan.

 Á Vesturlöndum kærir enginn sig um það að vera í stríði gegn Islam en við höfum ekki valið. Forvígismenn Íslam hafa marg lýst yfir stríði og hafa staðið við það. Við erum í stríði hvort sem okkur líkar það betur eða verr og höfum verið í 14 aldir með hléum. Stríðið hefur verið magnast af hállfu islamista síðustu 30 árin með vaxandi styrk þeirra.  Lítið gagn í því að láta sem ekkert sé.

Ég segi þrjátíuþúsund sinnum nei við byggingu mosku og starfrækslu madrössu hér á landi meðan múslímar almennt snúa ekki baki við hreinu Islam eins og leiðtogar múslíma hafa ástundað. Nei-in mín eru jafnmörg og haturs- og ofbeldisboð Islam birtast í bókum þeirra. Framtíð íslenskrar og vestrænnar menningar er í húfi. Lágmarkskrafan er að náið verði fylgst með starfsemi múslíma hér og hvort boðskapurinn samrýmist íslenskum lögum og þá ekki ekki síst hegningarlögum.

Við þurfum að standa með þeim hundruðum milljóna múslíma sem þjást vegna gjörræðis Islam og er haldið í heljargreipum andstyggilegs hugmyndarheims. Þetta fólk þarf að fá að njóta sín eins og allir íbúar heimsins. Venjulegur múslími er ekki óvinur okkar. Islam á ekki að vera ósnertanlegt frekar en kommúnismi, nasismi eða fasismi enda af sama toga. Látum ekki hræða okkar með ofbeldi eða upphrópunum einfeldinga til þess að þegja. Stöndum vörð um málfrelsið. Stöndum vörð um íslenskt samfélag, íslenska menningu, sem er okkar dýrmætasta eign.