Ekki mikið álit á guði

Því ber að fagna að langflestir íslenskir læknar,- á fimmta hundrað talsins, skuli hafa siðferðislega burði til að standa með frumvarpi Silju Daggar, sem er stefnt gegn umskurði sveinbarna á íslandi. Þeir láta það fylgja með yfirlýsingu sinni að umskurn drengja stuðli ekki að betri heilsu né hafi fyrirbyggjandi áhrif og eiga þar sennilega aðallega við hugmyndir um að umskurn bægi frá hættu á meini í getnaðarlim. Þvert á móti valdi þessi aðgerð sársauka og geti leitt til alvarlegra og jafnvel langvarandi fylgikvilla. Læknar sverja við Hippokratis að rækja starfs sitt „umfram allt ekki til skaða“. Það skyldu fleiri gera og þá sérstaklega þeir sem stöðu sinnar vegna geta haft áhrif á framvindu þessa máls.

Læknarnir láta þess ekki getið að fjöldi sveinsbarna deyr eftir þessar aðgerðir. Í Bandaríkjunum einum eru skráð hátt í 200 slík dauðsföll árlega en allir vita að þau eru miklu fleiri. Mikillar viðleitni gætir að skrá aðrar dánarorsakir en umskurðar til þess að fela þessi skammarlegu tilfelli. Ef sveinbarn smitast t.d. af heilahimnubólu í gegnum sárið á limnum þá er heilahimnubólga skráð sem dánarorsök þó að ljóst sé að hann hefði aldrei smitast án þessarar ónauðsynlegu og skaðlegu aðgerðar. Auk líkamlegra afleiðinga kemur svo til andleg kröm, sem umskornir einstaklingar hafa sumir hverjir kvartað undan.

Það þarf ekki að fjölyrða um fjölda dauðsfalla þar sem umskurðir eru gerðir utan spítala af ófaglærðum. Til marks um það er sú regla í gyðingdómi til forna, að hafi foreldrar misst þrjú fyrstu sveinbörn sín eftir umskurn þá þurftu þau ekki að láta umskera þann fjórða. Kannski vilja þeir sem leggjast gegn þessu frumvarpi innleiða í þess stað í lög á Íslandi, að gyðingar og múslímar á Íslandi megi ekki umskera fjórða sveininn ef aðgerðir hafa mislukkast svona leiðinlega með þá fyrstu þrjá!

Andstæðingar frumvarpsins hérlendis láta svo sem að þeir sem styðja frumvarpið séu haldnir gyðingahatri. Gyðingar skilji það svo að að því sé beint gegn gyðingdómnum. Umskurn drengja sé hluti af sáttmála gyðinga og guðs og því væri samband gyðinga við guðdóminn í hættu a.m.k. hér á landi. Ég hef alltaf talið mig vera stuðningsmann gyðinga og hef komið fram sem slíkur. Þessi sjónarmið eru móðgandi gagnvart gyðingum að mínu mati. Ég tel gyðinga fullfæra um að skilja sjónarmið annarra en sjálfra sín. Þeir væru ekki sú frábæra þjóð sem raunin er ef þeir gætu það ekki.

Þá eru þessi lög að sjálfsögðu engin hindrun í því að múslímar jafnt sem gyðingar geti komið til Íslands og búið hér , jafnt umskornir sem heilir, konur sem karlar. Hér er þegar búsettur mikill fjöldi umskorinna karla og kvenna og ekkert sem við getum gert við því nema sýna samúð með þeim vegna þess ofbeldis sem þau máttu þola sem börn og búandi við afleiðingar þess síðan, - fengu ekki að njóta verndar barnasáttmála SÞ eða almennra mannréttinda. Þeir gyðingar og múslímar sem hafa áhyggjur af sambandi við guðdóminn ættu að hafa þess völ sem fulltíða menn að láta umskera sig ef þeir geta fengið lækni til starfans.

Umskurn drengja byggist á gamalli bábilju, - er eins konar blóðfórn sem jafnt gyðingar sem múslímar eiga að taka til endurskoðunar svo ekki sé talað um hina hryllilegu umskurn á múslímskum stúlkum. Það væri ekki merkilegur guð sem klúðraði svo sköpunarverkinu að byrja þarf á að leiðrétta það um leið og það birtist mönnunum. Þeir, sem styðja áframhaldandi umskurn, hafa ekki eins háar hugmyndir um guðdóminn og ég hef, nánast trúlaus maðurinn. - Vinur er sá er til vamms segir.

 

 

Er Mannréttindaskrifstofa Íslands andvíg mannréttindum?

 

Mannréttindaskrifstofa Íslands hefur verið í auglýsingarherferð til þess að fá almenning til að fagna fjölbreytileikanum. Ein auglýsingin hvetur til að hvers kyns trúfrelsi sé virt og "vera ekkert að efast um vinnumóralinn“ þó „ að fólk geti bara lagst niður í tíma og ótíma og farið að biðja...“  eins og það er orðað.

 

Hvaða nauður rekur MÍ til að eyða almannafé í yfirlætislegar auglýsingar með ég-er-betri-en-þú-viðmóti? Er ástæða til þess að fagna fjölbreytileikanum vegna aukinna umsvifa íslam? Auglýsingin á augljóslega við einmitt það. Ekkert annað þekkt hugmynda- eða trúarkerfi ástundar tilbeiðslu með því að leggjast niður í tíma og ótíma og taka umhverfi sitt í gíslingu.

 

Ein af helstu grunnstoðum MÍ er Mannréttindayfirlýsing Sameinuðu þjóðanna árið 1948 sem Ísland á aðild að eins og vel flest lönd innan SÞ. Undanskilin eru 56 ríki innan  OIC, Samvinnustofnunar íslamskra ríkja. Þau hafa neitað að skrifa undir mannréttindayfirlýsinguna en undirrituðu í þess stað árið 1990 „Kaíróyfirlýsinguna um mannréttindi innan íslam“.

 

Með þessu undirstrikuðu múslímsku ríkin óánægju sína með Mannréttindayfirlýsingu SÞ og að þau gætu ekki átt aðild að henni. Þau mótmæla inngangsorðum hennar sem segir m.a.: “.. viðurkenning þess að allir séu jafnbornir til virðingar og óafsalanlegra réttinda er undirstaða frelsis, réttlætis og friðar í heiminum,..”

Og þeir mótmæltu fyrstu grein: „Allir eru bornir frjálsir og jafnir öðrum að virðingu og réttindum.“

Báðar ofangreindar staðhæfingar eru í algjörri mótsögn við grundvallarreglur íslam, sem fellst ekki á, að almennt séu menn bornir til virðingar hvað þá að mannkyni öllu sé ætlað að njóta  óafsalanlegra réttinda. Þeir sem ekki eru múslímar hafa ekki slík réttindi hvað þá að þau geti verið undirstaða frelsis, réttlætis og friðar í heiminum!

Í íslam er Allah grundvöllur allra mannréttinda. Þau eru öll háð skilyrðislausri hlýðni  á lögum Allah eins og þau koma fram í sharíalögum, Kóraninum og hadíðum. Þessi skilningur fór ekkert framhjá leiðtogum múslíma hjá SÞ 1948 en þá gátu þeir ekki látið til sín taka. Þeir töldu Mannréttindasáttmála SÞ byggja á kristnum og gyðinglegum gildum sem múslimar myndu aldrei fallast á.

Fræðimenn íslam segja yfirlýsingarnar alls ólíkar en þeir segja frið aðeins getað ríkt meðal múslíma en ekki við þá, sem ekki eru múslímar. „Hinir trúlausu“ geta aðeins öðlast frið í samskiptum við múslíma með því að taka íslamstrú eða með uppgjöf og hlýðni (fá stöðu dhimma, 3. flokks borgararéttindi í samfélagi undir stjórn múslíma).

Múslímar sem streða á vegum Allah við að koma heiminum undir íslam eru að sinna helgri, trúarlegri skyldu (Jihad). Þar af leiðandi eru það ekki þeir, sem eru árásaraðilarnir heldur hinir  trúlausu sem hindra þá í jihad. Sá sem vill halda í sið sinn eða trú er sekur um glæp með því að meðtaka ekki hina sönnu trú, íslam, og er réttlaus.

Þarft er að rifja upp fáein atriði í sharíalögum sem Kaíróyfirlýsingin byggir á: Konur hafa ekki sömu réttindi eins og karlar. Múslímar hafa meiri réttindi en aðrir. Dauðasök er að ganga af trúnni. Vitnisburður manns sem ekki er múslími er ógildur fyrir sharíadómsstóli. Höggva skal hendur af þjófum, grýta ótrúar konur og aflífa samkynhneigða. Kona, sem er nauðgað, er sek nema hún geti leitt fram fjóra múslímska menn, sem vitna um verknaðinn. Öll lög verða að byggja á kóraninum, hadíðum og sirah (opinberri ævisögu Múhammed). Allar efasemdir um íslam er dauðasök. Múhammed er hin fullkomna fyrirmynd sem öllum múslímum ber að fylgja. Saga hans er vægast sagt ófögur.

Auglýsing MÍ býður tvo kosti. Annað hvort vill MÍ vinna gegn Mannréttindasáttmála SÞ með því að stuðla að framgangi íslam hér á landi eða hitt sem er miklu líklegra, að þeir vita ekki hvað þeir eru að gera og vita nær ekkert un íslam. Einu má gilda hvor skýringin á við. Afleiðingin er sú sama og boðið upp á vandamál til framtíðar á kostnað þess almennings sem mun líða fyrir delluverkið.

  

Boðun íslam stríðir gegn stjórnarskránni

Okkur er tamt að sýna gestum kurteisi og virða trúarbrögð þar sem þau stuðli að betra mannlífi og sé mönnum styrkur og hvati til góðra verka. Þetta er þó ekki algilt. Vegna vanþekkingar trúa flestir að íslam sé sambærilegt við kristni sem er alrangt. Kristnin er allt það sem íslam er ekki.  Hún hefur leitt til menningar mannréttinda, almennrar menntunar, upplýsingar, jafnræðis, lýðræðis, frelsis og velmegunar. Íslam fylgir kúgunarsamfélög þar sem fátækt, ómennska, helsi, glundroði, ójöfnuður, harðstjórn, réttleysi og forheimskun situr við öndvegi.

Saudi Arabía er meðal hörmulegustu íslömsku ríkjanna.  Þar ráða lögum og lofum svokallaðir Wahhabi múslímar sem fara í einu og öllu eftir fyrirmælum íslam eins og þau birtast í helstu trúarritum múslíma, Kóraninum, viðurkenndum hadíðum (frásagnir aðallega af orðum og athöfnum Múhammeðs) og opinberri ævisögu Múhammeds , Sirah Rasul Allah. 

Wahhabi múslímar fá því ráðið að umtalsverður hluti af feiknarlegum olíutekjum landsins renna til trúboðs múslíma um heim allan. Þeir hafa staðið fyrir byggingu moskva og madrassa (kóranskóla) í tugþúsundatali, ekki síst á Vesturlöndum, þar sem fólk er unnið á band róttækustu íslam trúar, þ.e. að fylgja íslam í einu og öllu. Þeir
eru núna að hefja starf í Ýmishúsinu.

Yfirlýst stefna klerka íslam er að kúga allan heiminn undir íslam og Sharíalög sem innihalda ómanneskjulegan hrylling. Öll réttarkerfi íslam, sem er all mörg, eiga hryllinginn sameiginlegan. Sem dæmi um ofurvald íslam yfir islömskum ríkjum má taka viðhorf þeirra til mannréttinda. Öll 57 ríkin sem eru í OIC (Organisation of Islamic Cooperation) hafa neitað að skrifa undir Mannréttindasáttmála SÞ en
skrifuðu 1990 undir Kairó yfirlýsingu um Mannréttindi í íslam (Cairo
Declaration on Human Rights in Islam) sem hefur Sharíalög til grundvallar. Þessi yfirlýsing á ekkert sameiginlegt með sáttmála SÞ.

Jihad, heillagt stríð, til að ná heiminum undir íslam og Sharia lög er æðsta skylda hvers múslíma. Í þessu stríði eiga múslímar að beita óvininn blekkingum og lygum og heitir það taqiyya og kitman. Óvinurinn eru allir sem ekki eru múslímar eða jafnvel múslímar með ólíka sértrú. Þeir teljast villutrúarmenn, kuffar (et kafir) og er eitt argasta skammaryrði múslíma.  Múslímar skipta heiminum í tvennt: Dar al Islam eða Dar as Salam ( bústaður íslam eða friðar) annars vegar og Dar al harb (bústaður stríðs) hins vegar. Þessi skipting lýsir viðhorfum íslam gagnvart öðrum trúarbrögðum eða menningu. Hatrið nær til allra sem ekki aðhyllast þeirra tegund af íslam og þó villutrúarmenn séu réttdræpir eru þó trúleysingjar allra verstir, jafnvel verri en þeir sem dýrka skurðgoð.

Að fyrirmynd Múhammeðs fylgja Jihadistar (heilagir stríðsmenn íslam) áfangakerfi til þess að ná yfirhöndinni. Þeir koma með brosi og yfirlýsingum um frið og sameiginleg markmið um heill og hamingju samfélaga. Þegar þeim vex ásmeginn verða kröfurnar
ofsalegri og öll meðöl notuð til þess að kúga samfélagið undir íslam. Í þeim átökum er engu hlíft. Dæmi um þetta má sjá um heim allan, ekki síst í Mið-Austurlöndum.

Þar stóð vagga kristninnar. Byzantíska heimsveldið (A-Rómverska ríkið) náði yfir þessi lönd.  Menningin reis hátt undir handajaðri kristinna manna og gyðinga en koðnaði niður með yfirráðum múslíma. Gyðingar hafa nánast horfið í öllum þessum löndum nema í Israel, sem er eina landið í Mið-Austurlöndum þar sem lýðræði og mannréttindi eru virt. Er til marks um fávisku margra og þá
sérstaklega vinstri manna að agnúast endalaust út í Israel sem ber af öllum þessum löndum eins og gull í sorpi þó að landið búi við umsátursástand og stríðsátök ( t.d. 15 þúsund eldflaugaárásir síðan árið 2001). Nú eru uppi gengdarlausar ofsóknir gegn kristnum mönnum með morðum, brenndum kirkjum og skertum
mannréttindum í þessum löndum enda fækkar þeim ört.

Misskilningur er að halda að íslam sé eingöngu trúarbrögð. Íslam er ekki trúarbrögð til einkanota fyrst og fremst heldur stjórnarfyrirkomulag fyrir heiminn og eftir það til ástundunar
fyrir einstaklinga. Íslam er alræðisstefna alveg sambærileg við nazisma og kommúnisma en aðeins hættulegri með meiri hvata til óhæfuverka, með 1.5 milljarð manna á bak við sig og 14 alda reynslu í kúgun, tortímingu og þjóðarmorðum auk trúarofstækis. Fráleitt er að leyfa hér starfsemi þessarar hryllilegu hugmyndafræði sem er í yfirlýstu stríði gegn okkur og stefnir á að rústa samfélag okkar.

Stjórnarskráin styður bann við iðkun íslam hérlendis. 63. gr. hennar segir: „Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu." 

Enginn getur efast um að íslam stríðir gegn góðu siðferði og allslherjarreglu. Þess vegna á að stöðva alla starfsemi í nafni íslam hérlendis. Sértaklega þá starfsemi sem er að hefjast Í Ýmishúsinu. Forsvarsmenn þar eru orðaðir við ýmis af verstu ofbeldisöflum heimsins. Að leyfa starfsemi þeirra hér jafngildir að leyfa óvinarher að reisa hér bækistöð aftan víglínunnar.

Er andúð á nasisma útlendingahatur?

Svarið við spurningu hér að ofan er að sjálfsögðu neitandi og vandséð að nokkrum heilvita manni myndi detta til hugar að svara spurningunni játandi. Sömu sögu er að segja ef spurt hefði verið hvort andúð á kommúnisma bæri vott um útlendingahatur. Allir sjá hversu fráleitt það er að jafna þessar
hræðilegu alræðisstefnur við kynþætti eða þjóðir. 
 

Kommúnisminn og nasiminn skildu eftir dauða og eyðileggingu víða um heim á seinustu öld. Tölum um mannfall ber ekki saman en óhætt er aðfullyrða að 100-200 milljónum manna hafi verið fórnað á altari þessara alræðishugmynda sem fjöldinn allur af fólki hérlendis trúði á og trúir jafnvel ennþá á.    A.m.k. á kommúnistastjórnin á Kúbu ennþá formælendur hér eins og það hljómar nú ótrúlega. Þessar tvær alræðisstefnur eru náskyldar vinstristefnur en vinstri mönnum er þó gjarnt að kennar nazisma við hægri stefnu sem er alrangt. Hægri stefna í stjórnmálum leggja áherslu á fortaklausum réttindum einstaklingsins og rétti hans til athafna svo lengi en sá réttur hindrar ekki rétt annars einstaklings til athafna.
 

Nazismi eða öðru nafni nasjónal sósíalismi er auðvitað vinstri stefna þar sem virðing fyrir rétti einstaklingsins verður að víkja fyrir hagsmunum fjöldans.  Vegna virðingaleysis fyrir rétti  einstaklings
var hægur vandi fyrir leiðtoga þessarra hreyfinga að standa fyrir viðurstyggilegu blóðbaði á eigin þegnum eins og á þegnum annarra þjóða. Þarna vopru fremstir í flokki Stalín, Hitler, Maó, Pol Pott, Castro. Stalin og Mao eru taldir hafa drepið hvor um sig 70-80 milljónir eigin þegna fyrir utan þá
sem fórust í stríðum.
 

Heimurinn er ekki laus undan hættulegum alræðisstefnum þó að kommúnismi og nasismi hafi lagst í nokkurn dvala um hríð a.m.k. Islam er slík hugmyndafræði náskyld nasisma og kommúnisma en aðeins hættulegri því að trúarrugli er blandað inn í hryllinginn. Islam er ekki trúarbrögð til einkanota
fyrst og fremst heldur stjórnarfyrirkomulag fyrir heiminn og eftir það til ástundunar fyrir einstaklinga. Islam viðurkennir ekki rétt einstaklingsins og hafnar lýðræði. Réttur allra nema múslímskra karlmanna er fyrir borð borinn.
Stefna Islam er að kúga allan heiminn undir yfirráð Islam og Sharíalög sem eru hrein andstyggð í augum þeirra Vesturlandabúa sem hafa kynnt sér þau enda í andstöðu við almenn og sjálfsögð mannréttindi í okkar augum og afar ofbeldisfull. Rasismi er mjög áberandi í Islam.
 

Talið er að múslímar hafi drepið hátt í 300 milljónir manna þær 14 aldar síðan þessi fáránlega hugmyndafræði komst á flot. Ein blóðugasta sagan þar er hvernig menning Indlands var lögð í rúst og 80 milljónir hindúa voru myrtir. Islam hefur hvarvetna fært með sér dauða og eyðileggingu. Islam
hefur nýtt sér ríkidæmi þeirra landa sem það hefur lagt undir sig og stærir sig af afrekum þjóða sem það leggur undir sig. Fljótlega legst þó drungi og niðurlæging yfir þessi lönd enda er íslömsk menning afar snauð og frumstæð. Þar sem áður stóð vagga vestrænnar menningar fyrir botni Miðjarðarhafs hefur ríkt stöðnum og upplausn í margar aldir eins og við erum vitni að í fréttunum daglega. Þetta vesalings fólk sem býr við þennan fáránleika er innrætt með þá bábilju að vandi þeirra stafi af nýlendustefnu Vesturlanda. Staða þessara landa hefur þó farið síversandi eftir að nýlendutímabilinu lauk um miðja síðustu öld. 

Síðan vinstri menn og íslamistar tóku höndum saman um irönsku byltinguna sem færði ayatollhum völdin í Iran 1979 hefur jihad ( heillagt útþennslustríð Islam) farið vaxandi um heim allan í ýmsum myndum en olíuauður Saudi Arabíu hefur einnig verið ótæpilega notaður til að innræta islamskt trúaræði í unga múslíma um heim allan og þá ekki síst á Vesturlöndum í gegnum tugþúsundir af moskvum sem hafa verið reistar fyrir olíupeninga.  

Músalímar eru um 1.4 milljarðir. Flestir þeirra eru friðsamir en talið er að um 20% múslíma séu salafistar þ.e. vilja fylgja í einu og öllu hreinu Islam eins og það var stundað á 7. öld á tímum Múhammed og lærisveina hans. Sú saga er afar ofbeldisfull og alblóðug en Múhammed, hin
fullkomna fyrirmynd múslíma,  er hryllilegur maður eins og honum er lýst í hadíðum, Kóraninum og opinberri æfisögu hans. Samkvæmt þessu eru um 280 milljónir múslíma í heimunum sem telja
útbreiðslu  Islam  réttlæta blóðug illvirki enda eru framin að meðaltali 5 mannskæð fólskuverk á dag í nafni Islam eða um 19400 talsins síðan 11. september 2001.  

Sá sem hefur andúð á þessari hugmyndafræði, Islam, er ekki sekur um útlendingahatur frekar en sá sem hefur andúð á nasisma og kommúnisma. Sá sem hefur varann á sér gagnvart mönnum sem aðhyllast hryllinginn er ekki haldinn lágkúrulegu útlendingahatri né rasisma. Sá sem ekki gerir það er haldinn vanþekkingu eða heimsku.

 

Þrjátíu þúsund sinnum nei

Íslendingar standa nú andspænis ógn sem fáir gera sér grein fyrir. Islam er að gera innrás í landið. Hörmungar fylgja alls staðar Jihad, „heilagri“ skyldu múselmanna til þess að vinna heiminn undir Islam,  - undir Shariah lög.  Öllum ráðum er beitt  m.a. ofsafullu ofbeldi ef því er að skipta enda er talið að 2-300 milljónir manna hafi fallið fyrir stríðsmönnum Allah og Múhammeds síðustu 14 aldirnar. Ofbeldið á Vesturlöndum felst m.a. í ofsafengum viðbrögðum múslíma við hátterni, sem telst eðlilegt í frjálsum samfélögum og tengist m.a. almennum mannréttindum eins og prentfrelsi og trúfrelsi. Unnin eru hermdarverk gegn þeim, sem setja sig upp á móti islamsvæðingunni, til þess að hræða sem flesta frá því að hafa uppi eðlilegar varnir fyrir samfélög sín. Jihadistar hafa notið nytsamra sakleysingja við að þagga niður í þeim, sem grípa til varna gegn islamsvæðingu heimsins, með sögufölsunum, óhróðri og vanþekkingu. 

Það er engin tilviljun að múselmönnum hefur fjölgað gífurlega hér á landi síðustu ár eins og hvarvetna í Evrópu. Unnið er markvisst að því að ná Evrópu undir Islam án umtalsverðrar andstöðu. Sumir gera jafnvel ráð fyrir að Evrópa verði orðin múslímskur heimshluti fyrir lok aldarinnar.  Múselmenn voru nær engir utan Balkanskagans fyrir nokkrum áratugum. Nú eru þeir tugir milljóna. Hérlendis eru þeir nú taldir vera 1500 talsins en voru örfáir fyrir nokkrum árum.

Þetta kann að þykja ekki mikill fjöldi en ef múselmönnum fjölgar hér um 30% á ári ( þeim hefur fjölgað miklu hraðar undanfarinn áratug) þá verða þeir orðnir um 20 þúsund talsins eftir áratug en 100 þúsund eftir hálfan annan áratug og meirihluti íbúa Íslands eftir tvo áratugi.  Fyrr en varir tortímist íslensk menning. Í staðinn yrði hér komið á frumstæðu miðaldar- og trúarofstækissamfélagi eins og þau eru í hinum íslamska heimi.

Þetta kunna að þykja fáránlega ýkjur, en þannig fór fyrir vöggu vestrænnar menningar og kristninnar þar sem nú heitir Miðausturlönd, Persíu og Indlandsskaganum. Þannig fór fyrir Líbanon á seinni hluta nýliðinnar aldar. Þó að svona skuggaleg spá gengi ekki eftir þá gæti hér skapast afar spennt og leiðinlegt samfélag ef múslímar halda áfram að streyma að og halda í forstokkaða lífsskoðun sína. Hversu hratt múslímum mun fjölga á Íslandi mun ráðast af hvernig við að bregðumst við þessarri ógn. Afneitun á raunverulegri hættu ber vott um mikið þekkingarleysi og einfeldni.

Hvarvetna í Evrópu hefur aðflutningur múslíma valdið vaxandi vandamálum. Stór hluti múslíma aðlagast ekki löndunum sem þeir flytjast til eins og fólk af öðrum trúarbrögðum hefur gert. Þetta er ekki sök heimamanna eins og stundum heyrist hjá fákunnandi fólki heldur stafar fyrst og fremst af kröfu margra forystumanna Islam um að múslímar í Evrópu lagi sig ekki að siðum gestgjafanna heldur að gestgjafarnir lagi sig að siðum Islam. Múslími, sem lagar sig að vestrænum gildum, er ekki sannur múslími segja margir  imamarnir, æðstuprestarnir. Þeir eru forystumenn jafnt  á hinu veraldlega sviði sem hinu trúarlega enda engin skil á milli. Um alla Evrópu eru að spretta upp sífellt hættulegri íslamskir öfgamenn ekki síst af þriðju og fjórðu kynslóð innflytjenda, oft vellaunaðir og hámenntaðir í evrópskum háskólum.

Almenningur í Evrópu er að vakna upp við vondan draum. Hugmyndaheimur múslíma, sem eru aldir upp við islamska innrætingu, er svo gjörsamlega frábrugðinn vestrænum gildum að flestir á Vesturlöndum átta sig ekki á honum og eru skýringar á því. Samkvæmt Kóraninum er jihad (heillagt stríð) skylda sérhvers múslíma til að leggja heiminn undir Islam og eru öll ráð til þess ekki aðeins leyfileg heldur skylda. Þar á meðal eru múslímskar lygar og blekkingar,-svokallað taqyyia. Stór blekking er að kalla Islam trúarbrögð friðar meðan staðreyndin er sú að landamæri Islam hafa verið alblóðug í 14 aldir. Þau rit sem Islam byggjast á, þ.e. Kóraninn, viðurkenndar hadíðsbækur ( rit um orð og athafnir Múhammeds) og opinber ævisaga Múhammeds (Sirah Rasul Allah) gera aðeins ráð fyrir friði þar sem Islam ræður ríkjum og heitir þar  Dar el Salaam (Dar el Islam), hús friðarins.

Dar el Harb, - hús stríðsins,  heita svæðin þar sem „úrhrök jarðar“ ráða ríkjum, svokallaðir kuffar, villutrúarmenn og trúleysingjar, þ.e. þeir sem víkja af leið Allah en það eru allir sem ekki eru rétttrúaðir múslímar. Í húsi stríðsins, m.a. hérlendis,  leyfist jihadistum , stríðsmönnum Allah, öll meðul til að ná settu marki en auðvitað er ráðlegast að ná markmiðunum án blóðsúthellinga nema það sé vænlegt til árangurs og styrkur múslíma nægur á svæðinu til þess að vinna örugglega í slíkum átökum. Taqyyia, múslímskar lygar, er gott tæki til að rugla óvininn í ríminu, þ.e.  okkur, sem múselmennirnar kalla kuffar og er eitt argasta skammaryrði þeirra.

Ofbeldið er notað sem tæki. Glórulaus og blóðug uppþot múslíma eru oftast þrælskipulögð en ekki sprottin af „réttlátri“ reiði. Fólk sem býr í íslömsku umhverfi reynir að komast hjá því að reita ofstækismennina til reiði og lætur undan kröfum þeirra. Til þess er leikurinn gerður.

Ofangreind rit Islam eru löðrandi í ofbeldi og fyrirmælum um ofbeldi gagnvart kuffar (eintala kafir) og konum. Nýlega sá ég fullyrt að boð um ofbeldi séu endurtekin 30.000 sinnum í Kóranium , hadíðunum og Sirah. Viðurkenndar hadíð-bækur eru nokkrar og sama boðunin um ofbeldi talin oftar  en einu sinni en fyrr má nú gagn gera til þess að kúga heiminn undir Islam. Engu má breyta í Kóraninum enda sagður orðréttur boðskapur Allah sjálfs til Múhammeds í gegnum erkiengilinn Gabríel. Og Múhammed er hinn eina sanna og fullkomna fyrirmynd allra Múslima. Múhammed var skelfilegri maður en orð frá lýst samkvæmt Sirah og hadíðunum, helsta grundvelli Islam með Kóraninum.

Múslímar á Íslandi sækja nú stíft að fá að byggja mosku til að hefja boðun hér á þessari fáránlegu lífssýn. Wahhab- múslimar í Saudi Arabíur hafa þegar keypt húsnæði hér fyrir madrössu, kóranskóla, til að innræta hér múslinskt ungviði til að það aðlagist ekki að íslenskum gildum og siðum. Wahhab-istar hafa aðgang að olíuauði Saudanna, sem kaupa sér frið og fá þannig að halda völdum.  Þeir standa að baki byggingu og rekstri langflestra moska og madrassa á Vesturlöndum og víðar. Þeir leggja áherslu á ströngustu gildi Islam eins og þau voru boðuð og iðkuð í upphafi. Þeir eru islamistar og boða islamisma eins og flest samtök múslíma gera,  sérstaklega þau sem eru sprottin frá Múslímska bræðralaginu og hafa komið að stofnun samtaka eins Al Qaeda, Hezbollah, Hamas, IHH, PLO og  Al Fatah, en öfgasamtök múslíma eru óteljandi.

Leitast  verður við að snúa Íslendingum til Islam.  Aðallega verður leitað lags við sakamenn og annað undirmálsfólk eins og gert er víðast. Fyrirstaðan þar er minnst og hugmyndafræði Islam aðlaðandi þessu fólki. Ungt fólk í uppreisnarskapi er einnig vænlegur markhópur  Nemendur í madrössum heita talibanar. Þeir eru heilaþvegnir með hatursboðskap Islam. Ef vel tekst til mun hluti af þeim gerast mujahedin, - stríðsmenn Allah og eru tilbúnir til að berjast og  fórna lífinu fyrir Jihad, - fyrir Allah. Þeir lýsa því sjálfir yfir að tilgangurinn sé að eyðileggja vestrænt samfélag innan frá enda samræmast vestræn mannréttindi og lýðræði ekki Islam.

Augu fjölda margra eru að opnast fyrir því að Islam er mikil ógn við vestrænt samfélag og raunar heiminn allan og miklu hættulegri en bolsjevismi og nasismi voru á síðustu öld. Ísland hefur hingað til sloppið að mestu við þessa ógn en það mun ekki verða lengi úr þessu. Stofnun madrössu og bygging mosku mun mjög flýta fyrir innrás hinna myrku afla.  Krafan, sem við gerum til okkar sjálfra um umburðarlyndi, heftir okkur í því að bregast við með þeim hætti sem dugir, sem er að banna starfsemi Islam hér á landi.

Ákvæði stjórnarskrárinnar um trúfrelsi er okkur ekki fjötur um fót. Trúfrelsið er skilyrt. Greinin hljóðar svo:  " Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu."

Á grundvelli þessarar skilyrðingar eru hægt að halda því fram að starfsræksla mosku og madrössu sé ekki leyfileg á Íslandi ef  litið er til þess hvernig vinnubrögð eru ástunduð í moskum og madrössum víðast og þá ekki síst á Vesturlöndum. Því er haldið fram að 80% af forystumönnum múslíma á Vesturlöndum flokkist undir öfgafulla islamista enda séu allir sem eru trúir Islam óhjákvæmilega öfgafullir og algjörlega upp á kant við vestræn gildi um mannréttindi og lýðræði.

Þá er því haldið fram með góðum rökum að að Islam sé ekki trúarbrögð fyrst og fremst heldur stórhættuleg heimsvaldastefna. Félagafrelsið var ekki hindrun í því að banna starfsemi Vítisengla hér landi.  Við myndum banna starfsemi nasistaflokks, sem hefði Mein Kampf að leiðarljósi. Starfsemi Islam ætti að banna á sömu forsendum og starfsemi nazista væri bönnuð. Islam er af sama meiði og nazismi og kommúnismi þar sem réttindi einstaklingsins er fyrir borð borin og er fórnað fyrir markmið rétttrúnaðarins. Íblöndun trúarinnar inn í alræðisstefnuna gerir Islam hættulegra en nazismann og kommúnismann enda 14 alda hörmungar þegar að baki og því miður miklar hörmungar framundan.

 Á Vesturlöndum kærir enginn sig um það að vera í stríði gegn Islam en við höfum ekki valið. Forvígismenn Íslam hafa marg lýst yfir stríði og hafa staðið við það. Við erum í stríði hvort sem okkur líkar það betur eða verr og höfum verið í 14 aldir með hléum. Stríðið hefur verið magnast af hállfu islamista síðustu 30 árin með vaxandi styrk þeirra.  Lítið gagn í því að láta sem ekkert sé.

Ég segi þrjátíuþúsund sinnum nei við byggingu mosku og starfrækslu madrössu hér á landi meðan múslímar almennt snúa ekki baki við hreinu Islam eins og leiðtogar múslíma hafa ástundað. Nei-in mín eru jafnmörg og haturs- og ofbeldisboð Islam birtast í bókum þeirra. Framtíð íslenskrar og vestrænnar menningar er í húfi. Lágmarkskrafan er að náið verði fylgst með starfsemi múslíma hér og hvort boðskapurinn samrýmist íslenskum lögum og þá ekki ekki síst hegningarlögum.

Við þurfum að standa með þeim hundruðum milljóna múslíma sem þjást vegna gjörræðis Islam og er haldið í heljargreipum andstyggilegs hugmyndarheims. Þetta fólk þarf að fá að njóta sín eins og allir íbúar heimsins. Venjulegur múslími er ekki óvinur okkar. Islam á ekki að vera ósnertanlegt frekar en kommúnismi, nasismi eða fasismi enda af sama toga. Látum ekki hræða okkar með ofbeldi eða upphrópunum einfeldinga til þess að þegja. Stöndum vörð um málfrelsið. Stöndum vörð um íslenskt samfélag, íslenska menningu, sem er okkar dýrmætasta eign.