Við skulum varast slóð ógæfumannsins

Allir Íslendingar vilja nú sýna Norðmönnum allan þann samhug og samúð, sem unnt er að veita. Hörmungarnar í Noregi þar, sem hundruð manna, flest ungt fólk, hafa verið myrtir af hræðilegu miskunnarleysi, eru svo ofar öllum skilningi, að við erum vart búnir að meðtaka hryllinginn að fullu.

Afleiðingar þessa vorðaverks eiga eflaust lengi eftir að koma að fullu í ljós. Hér hefur verið ráðist að grunnstoðum hins opna og frjálsa norræna samfélags, þar sem einstaklingurinn hefur verið frjálsari til orða og afhafna en víðast um heiminn. Þó að við gagnrýnum samfélag okkur erum við samt þakklát fyrir það. Gagnrýnin er jákvæð,- til þess að halda í það sem hefur áunnist og til þess að stefna að betra samfálagi. Tjáningarfrelsið og málfrelsið eru mikilvægustu tólin til þess.

 Á sorgartímanum er þó rétt að geyma alla deilur. Norðmenn og við sjálf, sem hluti af norrænu samfélagi, eigum öll skilið að fá frið til þess að vinna úr sorginni. Sorginni fylgir oft reiði en við verðum að gæta að því hvert reiðin leiðir okkur.

Margir falla í þá gryfju að kenna einhverjum þeim hópum manna um ódæðið, sem hafa verið að tjá sig um samfélagsmál, eða hafa bundist samtökum um hugðarefni sín. Hér er sálsjúkur einstaklingur á ferðinni, sem er ekki á ábyrgð neins þess sem hann hefur tengst við í lífi sínu. Verk hans er skemmdarverk á samfélagi okkar, - á lýðræðinu.  Að sorgartímanum liðnum skulum við halda áfram að takast á um málefni með opnum huga og þoka samfélagi okkar sífellt til betri vegar. Mikilvægast er að takast á um málefni, en ekki ráðast að einstaklingum, sem flytja mál sitt. Við skulum varast slóð ógæfumannsins norska. 

Hatursviðbrögð vegna fljótfærni

Nú er ljóst orðið að mér urðu á mistök í gær þegar ég ályktaði að sprengingin í Oslo væri af völdum íslamskra skæruliða.

Þegar ég skrifaði færsluna virtist af fréttum sem ekki hefði oðið neitt mannfall og enn hafði ekki verið ráðist á unga fólkið á Utøya. Að vísu fullyrti ég ekki að þarna væri íslamskir öfgamenn á ferð heldur að mestar líkur væru á því að svo væri.

Ég hafði á röngu að standa. En ég var ekki einn um það. Heimspressan var á sömu skoðun meira eða minna og sumir bloggararnir fundu afsakanir fyrir islamska hryðjuverkamenn til þess að ráðast á Norðmenn!

Þessi ályktun mín var klaufaleg í ljósi þess sem seinna kom í  ljós en hefði ekki átt að valda miklu fjaðrafoki. Viðbrögðin á netinu voru hins vegar með miklum ólíkindum og margt andstyggilega sagt þar vegna fljótfærni minnar. Ég kaus því að loka þessarri færslu.

Mér er satt að segja brugðið yfir viðbrögðum margra bloggaranna. Haturs- og öfgafull skrif þeirra fóru á stundum út fyrir öll siðleg mörk. Skoðanaskipti af þessu tagi eru engum gagnleg.