Innræting ekki upplýsing

Þó að mér verði sjaldnast orðs vant verð ég þó að viðurkenna að ég varð algjörlega mállaus eftir útsendingu RÚV á Kastljósi sl. mánudag. Í gær fór ég að svipast um í fjölmiðlum og bloggheimum til þess að sjá sterkt andsvar við þeim makalausa, einhliða áróðri og heillaga stríði sem starfsmenn RÚV eru að heyja gegn framtíðarhagsmunum landsins. Ekkert andsvar sýnilegt. Ég er búinn að heyra í svo mörgum sem blöskraði ósvífni þessa fólks að nota fjölmiðil alls landsins til að reka sitt eigið fráleia trúboð að mér skildist hvað var á seiði. Öðrum hafði einnig fallist hendur. Hvernig er hægt að svara einum og hálfum klukkutíma af þessu tagi nema að búa við svipaða aðstöðu og þetta fólk hefur? Það er ekki ein eða fáar staðreyndir sem þarf að svara. Það er öll framsetningin og ósannindin. Þjóðin er ofurseld fólki sem er ekki starfi sínu vaxið vegna einstrengislegrar, persónulegrar afstöðu. Þetta fólk er ekki að upplýsa, - það er að innræta.

Enginn myndi endast til að lesa skrif mín hér ef ég ætlaði að svara öllum þessum ósköpum. Læt því fátt eitt duga um fráleitan málflutning.

Fenginn var kennari Háskóla Íslands í alþjóðastjórnmálum, Silja Bára Ómarsdóttir, til þess að leggja mat á hvaða hræringar í Afríku og Mið-Austurlöndum hefðu orðið til þess að allur þessi mannfjöldi ryddist nú inn til Evrópu. Jú, Silja Bára sagði að þarna lægi hnattræn hlýnun til grundvallar. Þurrkar og uppskerubrestur, óbærilegur hiti þannig að alls staðar væri fólk að flytja sig norðar á hnöttinn!!!

Ekkert horft til þess að alræðiskerfi íslam gerir þessi lönd nánast óbyggileg og að það blasi við í misjafnlega alvarlegum mæli hvert sem litið er til heimsins. Hnattræn hlýnun af völdum mengunar eru nýju trúarbrögð vinstra fólks. Undir þau „sannindi“ er rétt að beygja allt. Silja Bára sagði vera þurrka og uppskerubrest í Nígeríu. Fólk þaðan er hverfandi í flóðbylgjunni sem ryðst nú inn í Evrópu. Hryllingsfréttir frá Nígeríu hafa ekki snúist um hungursneyð, heldur um skelfingu af völdum múslímskra vígasveita, Boko Haram.

Hugmyndafræðikerfið íslam er hvergi nefnt sem áhrifavaldur. Á því er ein skýring nærtækust. Þekking Háskóla Íslands á íslam og blóðugri sögu þess í 14 aldir er nánast enginn. Það litla sem minnst er á íslam er yfirleitt mjög afskræmt og fjarri sannleikanum. Enn verra er að enginn áhugi er að kynna sér íslam nema með vinstri brillum sem aldrei hafa dugað vel.

Kastljósstjórnendur forðuðust sem heitan eldinn að nefna íslam eða múslíma en það eru stikkorðin sem ættu umfram allt að vera til umfjöllunar. Þó var rétt aðeins rætt um múslíma þegar athyglinni var beint að „ríkismúllanum“, Sverri Ibrahim Agnarssyni og formanni Félags múslíma ( hann og nýi ISIS kalífinn tóku sér sama nafnið). Íslenskur almenningur hefur verið að borga fyrir hann launin vegna lokuðu moskunnar í Feneyjum, framlags Íslands til Feneyjartvíæringsins. Hann var spurður að því hvort múslímar væru ekki til mikillar vandræða t.d. í Malmö í Svíþjóð. Íslenski ríkismúllinn var fljótur til svars og upplýsti að það væru fullir Danir sem væru til vandræða þar í borg en þeir ættu greiðan aðgang yfir brúna á Eyrarsundi!!!

Sem sagt: Það eru Danir sem brenna skóla, bíla, henda handsprengjum, ráðast á sjúkra- og slökkviliðsmenn, halda uppi árásum á gyðinga sem hafa búið í Malmö í stórum stíl síðan þeir leituðu þangað vars fyrir morðsveitum nasista og heimta að ráða málum sínum sjálfir með sharíalögum. Samkvæmt þessu var það borið á borð mótmælalaust að íbúar Rosengård hverfisins í miðri borginni, sem er getto af verstu sort og nánast stríðsátakasvæði, séu fullir Danir. Dönum einum sé til þess treystandi að hrekja gyðinganna á brott enda það óðum að takast.

Ríkismúllinn upplýsti að glæpum færi fækkandi á Norðurlöndum í réttu hlutfalli við vaxandi fjölda innflytjenda. Fyrir liggur að nauðganir í Svíþjóð hafa fimmtánfaldast miðað við 100 þús íbúa síðan 1975 og er það hlutfall hvergi í heiminum hærra núna nema í Sóvetó í S-Afríku. Í Noregi stafar töluverður meirihluti nauðgana frá múslímskum karlmönnum. Ríkismúllinn stendur sko fyrir sínu!

Er ekki gott til þess að vita að kastlýsingar leita aðeins til vandaðs fólks til að upplýsa íslenskan almenning um ástand heimsmála en forðast að leita álits hjá ofstækismönnum sem hefði kannski allt aðra sýn en þeir sjálfir á því hvað er að gerast þessar vikurnar og árin í Evrópu? Um að gera að rugla ekki myndina sem þetta rosalega góða fólk vill halda að okkur, - fólkið sem er betra en allir aðrir til samans og það þó víðar væri leitað!

Þetta er hijrah og jihad

Vankunnátta og skilningsleysi á íslam er stærsti vandi sem hinn vestræni heimur á við að etja núna þegar framtíðarhagsmunir hans eru í húfi. Þannig virðist ekki vera vottur af skilningi hjá ráðamönnum t.d. í Evrópu hvað er í raun að gerast núna þegar hundruðir þúsunda múslíma ryðjast inn í lönd Vestur-Evrópu með grátandi börn á örmunum. Að baki þeim sjá þeir, sem eru ekki blindaðir af eigin „góðmennsku“, unga, ygglda menn með farsímana sína reiðbúna í jihad, - reiðubúnir til þess að „verða móðgaðir“ við öll tækifæri vegna þess að fáeinir sjá í gegnum alræðisheimsyfirráðakerfið íslam sem sveipar um sig trúarlegri slæðu. Ungu mennirnir eru lang stærsti hluti „flóttamannanna“, - innrásarliðsins.

Upphafna „góða fólkið“ neitar meira að segja að sjá, að þetta trúarívaf er andstyggilegt á alla mælikvarða. Almennt neita undansláttarmenn að kynna sér staðreyndir um 14 alda alblóðuga sögu íslam. Það er svo gott að vera fákunnandi. Þá þarf ekki að taka afstöðu nema á blindum, tilfinningalegum grunni.

Þó að stór hópur manna sé að verja kröftum sínum, tíma og peningum til að reyna að vekja Vesturlönd upp af djúpu meðvitundarleysi á feigðarför, hafa undansláttarmennirnir algjöra yfirhönd, í háskólasamfélaginu, fjölmiðlum, þjóðkirkjunni og hjá stjórnmálastéttinni.

Þrátt fyrir ólýsanleg grimmdarverk, ofbeldi, upplausn, allsherjarstríð um Mið-Aausturlönd, 27 þúsund skráð hryðjuverk í nafni íslam síðan 11. september 2001 halda þessir hættulegu einfeldingar áfram að trúa fáránlegum áróði múselmanna að þetta sé allt saman í raun Vesturlöndum að kenna. Þau hafi valdið upplausninni. Ógæfa múslíma hefur alltaf verið öðrum að kenna að þeirra mati. Þeir nærast á fórnarlambakennd.

Í raun má til sanns vegar færa að Vesturlöndum sé að nokkru um að kenna núna hvernig komið er. Ekki vegna þess að þau hafi aðhafist of mikið í þessum löndum heldur vegna þess að þau hafa aðhafist of lítið. Vesturlönd hafa horft framhjá því að stríði hefur verið lýst á hendur þeim t.d. af hálfu stjórnvalda í Íran, Al Kaida, ISIS, Boko Haram,Al Shabaab, Talibana auk allra froðfellandi klerkanna í moskum víða um lönd, sem heita að tortíma vestrænni menningu og ná yfirráðum yfir Vesturlöndum.

Vesturlönd hafa horft framhjá hörmungum minnihlutahópa, aðallega kristinna án þess að aðhafast nokkuð nema til ills eins og að ráðast fyrst inn í Írak, koma þar öllu í upplausn og fara síðan þegar búið var búið að skapa þar eitt allsherjar múslímskt brjálæði. Þá hafa Vesturlönd goldið utanríkisstefnu Obama afar dýru verði en hann meir en nokkur annar ber ábyrgð á á arabíska vorinu, sem undansláttarmenn fögnuðu. Ég og margir aðrir sem höfum kynnt okkur íslam og múslímskan hugsanahátt vissum að þarna var aðeins verið að auka á hörmungarnar enda gósentíð fyrir Múslímska bræðralagið, wahabbista og salafista með dyggri aðstoð undansláttamanna víða um lönd. Þvílík forsmán!

Þeir sem hafa fylgst með fréttum af einhverri kunnáttu muna að ISIS hétu því snemma í vor að senda 500 þúsund flóttamenn frá múslímska heiminum inn í Evrópu til þess að valda þar glundroða og lauma meðal þeirra liðsmönnum sínum sem eiga að fremja þar hermdarverk og undirbúa yfirtöku á Evrópu. ISIS auglýsa vel grimmdarverk sín. Við sjáum hvernig fólk er hjálshöggvið, hrint fram af háum byggingum, drekkt, krossfest, afhausað, brennt lifandi í búrum, brennt lifandi hangandi í búkkum og skotnir í stórum hópum ofan í skurðum o.s.fr fyrir utan hræðilega meðferð á konum sem eru seldar í ánauð, gerðir að kynlífsþrælum og niðurlægðar á allan hátt. Enginn endir virðist á grimmdarverkum þeirra.

Þeir leyna ekki voðaverkum sínum heldur eru með kunnáttumenn til þess að taka þau vandlega upp með Hollywoodtækni í myndatöku og öllum frágangi. Síðan er þess gætt vel að koma hrylllingnum á framfæri á netinu. Tilgangurinn er sá að valda mikilli skelfingu hjá öðrum eins og kóraninn boðar að gera skuli. Sjá t.d. súru 3.151 („Brátt munum við varpa skelfingu inn í hjörtu hinna trúlausu þar sem þeir hafa tengt sig við Allah án þess að hann hafi gefið til þess leyfi“) og súru 8.12 („Allah birti englunum vilja sinn og mælti:“Ég er með yður. Eflið hugrekki hinna trúuðu. Ég mun varpa skelfingu í hjörtu vantrúaðra. Hálshöggvið þá og höggvið af þeim hvern fingur““).

Skelfingin lamar mótstöðuafl andstæðinga og virkar ansi vel þar sem flestir þora ekki einu sinni að kynna sér staðreyndir varðandi íslam hér á Vesturlöndum, hvað þá að tjá sig með sannleikann í huga. Einnig lama þessi voðaverk baráttuþrek andstæðinga á staðnum sem flýja dauðskelkaðir undan þessum hamslausa hryllingi. Skelfingin ýtir einnig á eftir flóttamönnuum sem reyna að komast í skjól og dylja fyrir almenningi að hér er í raun um innrás jihadista til Vesturlanda að ræða fyrst og fremst.

Auðvitað eru þarna margir raunverulegir flóttamenn sem eiga um sárt að binda. Sérstaklega er sárt að horfa upp á þjáningar barnanna. Við viljum öll vernda þau eins og kostur er. Við getum hins vegar ekki tekið á móti þeim öllum sem vilja koma. Lausnin verður að vera sú að stemma á að ósi.

Þeir sem kunna eitthvað fyrir sér um íslam gera sér auðveldlega grein fyrir því að það sem er nú að gerast er hijrah, þ.e. flutningur múslíma inn á önnur svæði til þess að yfirtaka þau eins og þegar Múhameð flutti frá Mekka til Yathrib árið 622. Yathrib var aðallega bær gyðinga á þessum tíma. Nokkrum árum seinna hafði Múhameðs launað gyðingunum svo gestrisnina að hann hafði hrakið þá alla burt sem hann var ekki búinn að drepa. Bærinn fékk nafnið MadÄ«nat an-NabÄ« (bær spámannssins) og var fljótlega stytt í Medína. Öllum múslímum er uppálagt að yfirtaka byggðir kuffar (hinna óhreinu og trúlausu) með því að setjast að í þeim, halda sínum siðum til streitu hvað sem það kostar, yfirtaka síðan byggðina og kúga þá sem fyrir voru undir íslam, hrekja þá í burtu eða drepa. Þetta er þegar að gerast út um alla Evrópu með íslömskum samfélögum og kallast því undarlega nafni, - fjölmenning!

Aðferðarfræðin er jihad, - heillagt stríð til sóknar og varnar fyrir íslam. Þar eru öll meðöl notuð, blekkingar, lygar, fortölur, mútur, trúboð (Dawah), hermarverk og morð. Hermdarverkasamtökin ISIS hafa stofnað kalífat í Sýrlandi og Írak. Kalífatið er að breiðast út til næstu landa nú mest í Líbíu en einnig á Balkanskaganum. Ákafir fylgjendur Múhameðs um heim allan aðstoða við þetta verk. Slíkir menn fyrirfinnast einnig á Íslandi. Þeim mun fjölga hér eins og um allan Evrópu , þar sem þessi öfl eru óðum að styrkja stöðu sína með vaxandi fjölda múslíma, moskum, sem eru í raun víghreiður íslam og kóranskólum. Vesturveldin sitja þegjandi undir þessum ósköpum öllum og aðhafnast nánast ekkert nema til málamynda. Ef vestræn mennig á ekki að liða undir lok þá er núna tími vopnbeitingar af fullri hörku. Þessari illsku verður ekki bægt frá nema með fullri hörku og manndrápum í stórum stíl, - því miður. Þeim mun fleiri líf munu glatast eftir því sem lengur er hikað.

Glórulausir vinstri menn eins og Dagur Eggertsson, Árni Páll, píratagreyin, Guðmundur Andri Thorsson og fleiri og fleiri nytsamir vanvitar (vanviti er sá sem lítið veit en gerir sér ekki grein fyrir því) í öllum flokkum hjálpa mjög til við að koma á íslömsku helvíti hérlendis, eins og Angela Merkel í Þýskalandi og Obama í Bandaríkjunum. Frelsi manna á Vesturlöndum er ekkert sjálfgefið og hefur í raun varað mjög stutt í sögulegu samhengi.

„Faðir, fyrirgef þeim, því vita ekki hvað þeir gjöra“ sagði Jesú á krossinum (Lk 23.34). Ég get ekki gert þessi orð að mínum. Ég fyrirgef ekki þessi svik við framtíð þjóðarinnar eða Vesturlanda. Þau eru ófyrirgefanleg.

 

 

Viðvörun til Vesturlanda Rödd konu frá Egyptalandi Áríðandi lesning fyrir Íslendinga

 

Hér á eftir er ávarp frá egypskri konu sem ég þýddi og tel að eigi mikið erindi við okkur einmitt núna. Konan tilheyrir augljóslega kristnum egyptum, koptum, sem hafa mátt þola miklar hremmingar sem minnihlutahópur í Egyptalandi. Þeir hafa verið um 10% þjóðarinnar en fækkar óðum eins og öllu kristnu fólki í Mið-Austurlöndum. Orðið kopti þýddi upphaflega egypti sem voru allir kristnir áður en íslam hélt innreið sína í landið fyrir hartnær 14 öldum. Konan getur að sjálfsgðu ekki komið fram undir eigin nafni. Slíkt er lífshættulegt. Fyrir aftan þýðinguna er strengur á enska textann ef einhverjir kjósa frekar að lesa hann:

Ávarpið:

„Íslamsfóbía, rasisti, ofstækismaður eru þau orð sem múslímum og hliðhöllum vinstri mönnum eru töm til þess að rægja, útata, ófrægja og bera þá ósönnum sökum sem leyfa sér að ræða um og gagnrýna íslam. Þeir nota þessi orð til þess að kæfa umræðuna og koma sínum sjónarmiðum betur á framfæri. Þessar röngu sakargiftir skelfa mig ekki. Þær munu heldur ekki þagga niður í mér því að ég er að segja sannleikann.

Ég er frá Egyptalandi og hef séð ættjörð mína breytast í hart og óvægið samfélag undanfarin 30 ár. Þessi breyting hefur valdið mér þungum bússifjum eins og svo mörgum öðrum. Íslam hefur rústað landi mínu og fylgismenn íslam eru nú að færa öðrum löndum sömu örlög, sérstaklega á Vesturlöndum.

Íslam er ekki eins og hver önnur trúarbrögð. Það er hugmyndafræði drottnunar, rasisma, alræðis, sharialaga, stjórnmála og þjóðfélagsmála dulbúið sem trúarbrögð. Það stefnir að drottnun yfir öllum öðrum lagakerfum og trúarbrögðum. Íslam er verra en nazismi. Fylgismenn íslam trúa því að þeir einir séu réttsýnir á jörðinni og þeir einu, sem hafi aðgang að æðri sannleika. Múslímar trúa því að íslam sé hin endanlegu og sönnu trúarbrögð.

Múslímar kalla þá sem ekki eru múslímar kaffír (ft. kufar, þýðandi) sem er mjög móðgangi og niðurlægjandi orð fyrir trúleysingja. Kóraninn og hadíðurnar (orð og athafnir Múhameðs) segja múslímum að þeir séu besta fólk sem hefur komið fram í heiminum. Til dæmis segir Allah við múslíma í súru 3.110 í kóraninum: „Þannig höfum vér gert yður að bera vitni yfir öllu mannkyni og að Sendiboðinn (Múhameð) beri vitni yfir yður.“

Múslímar reyna ekki að aðlagast menningu landa sem þeir leita inn í. Þeir reyna ekki að taka upp siði þeirra landa sem þeir kjósa sér að setjast að í. Þeir sættast heldur ekki á að vera jafnsettir öðrum í samfélögum með mörgum kynflokkum og mismunandi trúarbrögðum. Þeir vilja gína yfir og stjórna umræðunni og þeir krefjast sérréttinda umfram alla aðra. Þeir gera þetta með því að „moskuvæða“ vinnusvæðin með kröfum um sérstakt mataræði og sérstaka möguleika til bænahalds Þeir láta eins og þeim sé misboðið til þess að ná fram kröfum sínum, takmarka með því tjáningu annarra og leyfa þar með enga gagnrýni á íslam.

Múslímar sem flytjast til annarra landa halda í sömu trú og hugmyndir sem mótuðu samfélög, þjóðir og lönd sem þeir eru að flýja frá. Þá skortir hyggjuvit til að skilja að það er stjórn- og trúarkerfið sem þeir aðhyllast sem gerði lífið þeim óbærilegt í ættjörð þeirra. Það er hinn pólitíski þáttur íslam sem veldur því að lönd þeirra eru stríðssvæði með endalausum átökum.

Múslímar eru ekki í löndum ykkar til að hjálpa ykkur við uppbyggingu eða til sóknar fyrir betri lífskjörum. Þeir eru afætur, sníklar hjá gestgjafaþjóðinni. Tölulegar upplýsingar styðja fullyrðingar um hegðan múslíma í samfélaginu sem leiða til þess að til eru stjórnmálamenn sem tala gegn hruni velferðarkerfisins vegna múslímskra karlmanna með margar konur og ótal börn.

Tryggð hins sanna múslíma er ekki og verður aldrei vegna þjóðríkis, aðeins gagnvart „umma“, -alheimsríki íslam.

Ekki misskilja mig. Ég segi ekki að allir múslímar séu slæmir en við höfum ekkert val annað en að vera varir um okkur á fólki sem aðhyllist kenningar íslam. Það trúir allt á Múhameð sem var illmenni á alla mælikvarða, á hvaða tíma í sögu mannkyns og í hvaða samhengi sem er. Allir múslímar styðja „halal“ ( allt em er leyft innan íslam, þýðandi) og þeir greiða allir zakat (ölmusa sem er fyrst og fremst notuð í jihad, þýðandi). Þannig að þó að friðsamir múslímar séu ekki að henda í okkur sprengjum eru þeir sannarlega að fjármagna þá sem það gera.

Á svæðum snáka og höggorma geta fæstir gert greinamun á eitruðum og hættulausum snákum. Því er augljóst að flestir eiga ekkert val annað en að forðast alla snáka. Þar sem ekki hefur fundist tæki til að aðskilja trúaðan múslíma og múslíma, sem eru það aðeins að nafninu til, eða til að nema hverjir þeirra eru að mæla satt og hverjir eru að ástunda „taqqiyah“ ( ljúga að vantrúuðum til gagns fyrir íslam) er ráðlegt að vera tortrygginn gagnvart öllum múslímum og að samþykkja þá ekki sem innflytjendur eða hælisleitendur. Hegðan þeirra núna og á fyrri tímum gefur okkur ekkert val annað en að útiloka þá alla vegna öryggis og farsældar innfæddra íbúa.

Íslamskar bækur og kennisetningar hafa komið múslímum í þennan vanda. Kóraninn og hatíðurnar hvetja múslíma til hryðjuverka. Það er einnig bannað að gagnrýna Múhameð og boðskap hans, sem gera siðbætur (reformasjón) ótrúlega erfiðar í framkvæmd. Samkvæmt múslímum er Múhameð hin fullkomna fyrirmynd. Hann er maðurinn sem laug, stal, hafði rangt við, afhausaði, nauðgaði, rændi og hafði mök við börn, svo fátt eitt sé nefnt.

Þar til múslímar axla ábyrgð á öllum ofbeldisboðum kóransins og þar til þeir leiða þessi boð hjá sér eða eyða þeim hafa þeir engan rétt til að krefjast virðingar. Þessi síbylja vélrænna endurtekninga um að íslam sé trúarbrögð friðar hafa engan trúverðugleika né byggjast þær á staðreyndum. Múslímar skyldu ekki vænta neinnar virðingar meðan þeir sýna ekki öðrum virðingu á móti. Þeir ganga svo langt að hunsa lög landa þar sem þeir búa, koma sínum eigin sharíadómstólum á legg, sem eru yfirleitt alltaf ólöglegir um leið og þeir reyna að neyða réttarkerfi sitt og lífsmáta upp á alla aðra.

Hugmyndaheimur íslam hefur verið óbreyttur frá upphafi í eyðimörkinni fyrir öllum þessu öldum síðan. Múslímar eru tvöfaldir í roðinu gagnvart öðrum. Þeir krefjast umburðarlyndis þegar þeir eru í minnihluta en þeir sýna ekki mikið umburðarlyndi gagnvart minnihlutum í löndum þar sem þeir eru í meirihluta. Þeir meina öðrum um trúfrelsi og þeir krefjast þungra skatta af þeim sem eru ekki múslímar fyrir þau forréttindi að fá að lífa meðal þeirra. Kristin samfélög í Pakistan eru byggð við útrennsli skólpræsanna. Múslímar krefjast þess að þörfum þeirra sé fullnægt en þeir sinna ekki um þarfir annarra. Þegar múslímar flytjast til vestrænna landa telja þeir þessum samfélögum skylt að samlagast íslölmskum hugsanahætti en ekki öfugt. Múslímar virðast ekki skilja að virðing fæst því aðeins að til hennar sé unnið, en hennar ekki bara krafist.

Íslam gerir líf múslíma og líf annarra að lifandi helvíti. Nú sjáum við mikinn fjölda múslíma flytjast frá vonlausum löndum og troðast inn í önnur lönd. Þeir gera hvað sem er til að komast til Evrópu, Ameríku og Ástralíu. Þeir eru reiðubúnir til að hætta lífinu á drekkhlöðnum bátum og ryðjast ólöglega í gegnum landamæri. Þúsundir múslíma standa á hverjum degi fyrir dyrum konsúlata í þeirri von að fá vegabréfsáritum til að komast frá löndum þeirra sem hafa brugðist í stjórnmálum, trúmálum og efnahagslífi. Þeir koma til framandi landa og reyna að endurtaka mistökin og spillingu ættlanda sinna, sem þeir neyddust til að yfirgefa. Þetta getuleysi í að breyta skynjun sinni og skilningi gæti verið afleiðing ólæsis. Rannsóknir sýna að mjög stórt hlutfall múslíma eru ólæsir í löndum þar sem múslímar eru í meirihluta.

Þar sem múslímskir innflytjendur hafa búið í margar kynslóðir er ljóst að önnur og þriðja kynslóðin er jafnvel ennþá einstrengingslegri og ofbeldisfyllri en upphaflegu innflytjendurnir. Seinni kynslóðum lærist að múslímum gagnast að garga hátt vegna þess að „þeim er misboðið“. Það hefur mikil áhrif á samsetningu þjóðfélagsins og lög sem veita þeim aukin forréttindi svo þeir halda áfram þeirri iðju að láta sér eilíft vera „misboðið“.

Fæðingarhlutfall hjá múslím er einnig afar hátt miðað við alla aðra og þetta er enn ein leið sem þeir nota í viðleitninni til að verða meirihlutahópur og staðfesta tök sín á samfélögum. Þetta mun óhjákvæmilega valda miklum breytingum í frelsi sem vestrænt fólk nýtur. Við sjáum að tjáningarfrelsið er skert og bann við gagnrýni á trúarbrögð og þó sérstaklega á þessum einu.Konum og stúlkum er nauðgað í stórum stíl í hverju landi þar sem íslam vex fiskur um hrygg. Þetta tengist menningunni, samfélagsgerð og leyfi Múhameðs sem heimilar múslímum að halda kynlífsþræla. Þessi nauðgunargengi samanstanda af skyldum körlum, frændum, feðrum, sonum, bræða- og systrasonum, sem sannar að samfélög múslíma sætta sig við þessa hegðun. Þegar svona munstur er í gangi er það sönnun þess að hér eru ekki tilviljanir á ferð. Þetta sannar að þessi hegðun og ómenning er viðurkennd af samfélaginu. Þetta mun leiða af sér hrikalegar afleiðingar vegna þess að frjálsir menn og vantrúaðir munu ekki sættast á að lifa við guðræði og eina niðurstaðan verður borgarastríð.

Hver og einn einstaklingur sem lítur á sig sem múslíma er ekki sérfræðingur í íslam né hefur hann lesið texta sem fylgir þessari hugmyndafræði. Sérhver múslími mun ekki taka sér illsku Múhameð til fyrirmyndar né haga lífi sínu í samræmi við boð hans. Sumir múslímar eins og kristnir eða gyðingar eru fæddir inn í sína trú en hafa lítinn áhuga á henni. Fyrir þá snýst þetta um helgisiðina og ekkert annað. Íslam hins vegar krefst dauðadóms yfir þeim sem yfirgefa trúna ólíkt öðrum trúarbrögðum. Þetta gerir múslímum afar erfitt fyrir að yfirgefa trúna. Ef þeir eru ekki drepnir þá munu þeir sannarlega fá að kenna á því með harðneskju frá vinum, fjölskyldu og samfélagi. Múslímar mynda hvarvetna gettó þar sem þeir setjast að. Það er afar erfitt fyrir þá trúlausu að komast frá þessu umhverfi.

Múslímar kynna sig gagnvart Vesturlandabúum sem mikla og sanna trúmenn. Af því að mörgum múslímum lætur vel að setja upp virðulegt fas telja margir sem ekki eru múslímar að þetta stafi af því að þeir tilheyra fallegri og friðsamri trú. En margir múslímar hafa lítið kafað ofan í textana í trúarritum sínum. Margir hafa aðeins mjög yfirborðskennda þekkingu á boðun íslam. Alltof oft hafa upptökur borist frá moskunum þar sem leiðtogar múslíma, klerkar og kennimenn eru að segja söfnuðinum að þeir sem ekki eru múslímar séu viðurstyggilegir og að múslímar séu öllum æðri. Nú er ljóst, að þessar moskur og skólar eru ekki eingöngu sótt af hörðum öfgamönnum. Þau eru einnig sótt af hófsömum og friðsömum múslímum, næstu nágrönnum ykkar ef til vill. Hvernig fer þessi vitneskja í ykkur um það hversu elskulegir, friðsamir og góðlegir þessir múslímar séu í raun? Múslímar geta verið hvort sem er afar vankunnandi um hvað trúin kennir eða afar útsmognir í því að vera ekki að fullu heiðarlegir um innihald kóransins og hadíðanna.

Mikill meirihluti múslíma er vaninn við að endursegja hina helgu texta án þess að skilja þá. Þeim er kennt að upphefja orðin en ekki að skilgreina þau, að lofa þau en ekki að gagnrýna þau. Þess vegna verða rökræður við múslíma yfirleitt vandræðaleg fyrir þá. Draumsýn þeirra hrynur þegar orðum er markaður rammi eða ritmálið er látið sæta gagnrýni   og viðurkenndri túlkunarfræði er beitt á textana.

Múslíma er fyrirskipað að spyrja einskis um trú sína. Þetta kemur fram í kóraninum, súru 5.101: „Ó þér sem trúið (múslímar), innið ekki um hluti hverjir , ef yður yrðu sýndir þeir, myndu valda yður hugarangri.“ Ef múslími efast um ummæli (í helgum ritum) er hann eða hún álitinn vera trúníðingur og það gæti leitt til þess að aðrir múslímar dræpu hann eða hann sætti heiðursdrápi af hálfu fjölskyldu sinnar. Ef fullyrðingar um friðsemd íslam væru sannar hversvegna ástunda svo margir múslímar ofbeldisverk og réttlæta þau með tilvísun í kóraninn. Ef íslam væri raunverulega trú friðar myndu óteljandi manns mótmæla slíkum túlkunum. Múslímar vita mætavel að það er ekkert í textunum eða trúarlegum réttarkerfum sem styðja yfirlýsingar um friðsemd. Þeir einfaldlega velja að segja ósannindi um íslam.

Múslímar vita að Vesturlandabúar eru ekki lengur ástfangnir af guðshugmyndinni. Vísindi og stjörnufræði hafa ýtt guði út af vettvangi almennings þar sem það reynist sífellt erfiðara að trúa á ósýnilega og yfirnáttúrulega guði. En vestrænn hugmyndaheimur er einnig umburðarlyndur og allt um lykjandi og múslímar notfæra sér það. Vesturlandabúar vanmeta óvini sína. Af því að þeir eru sjálfir að mestu leyti ónæmir fyrir trúarbrögðum trúa þeir ekki að til séu þeir sem vilja myrða aðra eða sprengja sjálfa sig í loft upp vegna hjátrúarlegra hugmynda.

Múslímar stóla á fáfræði ykkar til að koma ætlunarverki sínu áfram en þið þurfið að hafa í huga að þeim mun einlægari og ákafari sem múslími er í trú sinni þeim mun líklegri er hann til að verða hatursfullur og hættulegur gagnvart þeim sem ekki eru múslímar.

Múslímar á Vesturlöndum, undansláttarmenn, stjórnmálamenn og helstu fjölmiðlar endurtaka þrotlaust yfirlýsingar um að mikill meirihluti múslíma séu hófsamt og friðelskandi fólk og að aðeins örlítill minnihluti séu öfgamenn.

Ég bjó enn í Egyptalandi 11. september árið 2001, þegar 19 múslímar rændu flugvélum og drápu 3.000 saklausa borgara og ég get upplýst, að nær 80 milljónir egypta fögnuðu árásinni á amerískri grund og glötun á lífi saklausra manna. Allar almannasamgöngur voru gjaldfríar þann daginn í Egyptalandi og næstu þrjá daga buðu sumir matsölustaðir upp á ókeypis mat og desserta. Kvikmyndahús og skemmtigarðar buðu ókeypis aðgang og útvarpsrásir hættu ekki að útvarpa glöðum sigursöngvum. Þýðir þetta að aðeins flugræningjarnir 19 hafi verið öfgamenn en 80 milljónir múslíma í Egyptalandi hófsamt og friðelskandi fólk?

Ekki þarf að drepa neinn til þess að vera öfgafullur, róttækur eða hryðjuverkamaður. Það skilja Vesturlandabúar ekki. Það eru margar aðrar hliðar á jihad en dráp á blóðvellinum. Langflestir múslímar halda með hryðjuverkamönnum. Þeir trúa á sömu hugmyndafræðina og deila sömu markmiðum jafnvel þó þeir taki sér ekki vopn í hönd. Þess vegna eru langflestir þeirra þögulir og sýna ekki andstöðu við félaga meðal múslíma, sem myrða í nafni trúar þeirra.

Múslími getur yfirleitt aldrei orðið vinur kaffir (ekki múslíma) sem og helgir textar fyrirskipa. Kaffir er óhreinn í þeirra augum. Kóraninn segir þeim þetta. Þeir trúa að eldar helvítis bíði kaffírsins að lokum og eina ástæðan fyrir vináttu er til að snúa honum til íslam. Í íslam fyrirfinnst hugtaklið „Dawah“ eða „Daava“ en það er trúarleg skylda allra múslíma að reyna að snúa mönnum til íslam eða a.m.k. vera nógu slóttugur til þess að hindra ekki-múslíma frá því að verja sig og láta íslam ná markmiðum sínum. Þetta er til að gera einstakling, samfélag eða íbúahóp óvirkan. Eins og segir í súru 3,28 í kóraninum: „Ekki skulu trúaðir gera vantrúaða að vinum eða hjálparmönnum umfram trúaða. Ef einhver gerir slíkt verður enga hjálpa að fá frá Allah nema gert sé í varúðarskyni að þú megir verjast fyrir þeim…... “

Hræsnin er mikið notuðu og hvatt til hennar í samskiptum við kufar (ft. af kaffir, þýðandi). Það er kallað „Taqqiyah“ og nota af múslímum í löndum þar sem íslam ríkir ekki.

Múslímar drepa hver annan á hroðalegan hátt í múslímskum löndum. Múslímskir feður og mæður geta drepið dætur sínar fyrir að nota ekki íslamskar slæður eða fyrir að vera of vestrænar. Ef þeir eru svona miskunnlausir hver við annan hvernig getið þið þá vænst þess að þeir séu vinalegir gagnvart þeim sem ekki eru múslímar eða að þeir geri kaffir að vini sínum? Ef þið svarið að ekki allir múslímar hagi sér þannig athugið þá og viðurkennið að slíkt gerist og það gerist á hverjum einasta degi og er einungis þolað í íslömsku samfélagi.

Eftir nær allar hryðjuverkaárásir þykjast múslímar á Vesturlöndum fordæma morð á saklausu fólki eða þeir segja okkur að íslam fordæmi dráp á saklausum. Það sem þeir skýra hins vegar ekki út er að viðhorfið að vera saklaus getur aldrei átt við þá sem ekki eru múslímar, því að samkvæmt réttarkerfum í íslam hafa þeir (þ.e. ekki múslímar) hafnað boðskap Allah og Múhameð og það leiðir því af sjálfu sér að þeir eru ekki taldir saklausir. Þannig að þegar múslími segir við vestræna fréttamiðla og við áheyrendahóp sem er ekki múslímskur að íslam fordæmi dráp á saklausum eru þeir ekki beinlínis að ljúga. Þeir eru einfaldlega ekki að segja allan sannleikann þ.e. að saklausra sé aðeins að finna meðal múslíma í samræmi við lög íslam.

Þetta er mikið notaða bragð, kallast „Tawriya“ eða „Kitman“. Þetta er ómissandi þáttur í íslömskum fræðum um það hvernig eigi að meðhöndlað þá sem ekki eru múslímar. Þetta þýðir að múslimum leyfist að segja ykkur það sem þeim hentar en hafa í huga sér og hjarta ósagðan sannleikann. Þetta eru ekki taldar lygar í íslam.

Sama skilgreining gildir um orðin hryðjuverk og hryðjuverkamaður. Múslímar telja verknað sinn ekki vera hryðjuverk. Að þeirra mati eru verk þeirra aðeins mótstaða gegn vestrænni harðstjórn eða að þeir séu að verja íslam eða berjast við andstöðu, - þeir séu að taka þátt í jihad í þágu Allah. Þess vegna geta múslímar hæglega sagt að íslam fordæmi hryðjuverk eða að múslímar séu ekki hryðjuverkamenn því að í hjarta sínu trúa þeir að verknaður þeirra sé ekki hyrðjuverkastarfsemi og eins og fram kom hér að ofan séu þeir ekki að ljúga. Lokamarkmið íslam eru fyrst algjör yfirráð yfir landi ykkar og að lokum heimsins alls.

 

Munið orð múslímska terroristans Mohammad Atta þegar hann ávarpaði farþegana í flugi 11 áður en vélin skall á World Trade Centre 9/11. Hann sagði þeim í gegnum hátalakerfið: „Við höfum nokkrar flugvélar. Verið bara róleg og allt mun ganga vel. Við erum að snúa við til flugvallarins. Sitjið kyrr. Allt verður O.K. Ef þið reynið að færa ykkur úr stað eruð þið að valda ykkur sjálfum og flugvélinni hættu. Verið aðeins róleg.“ Síðan endurtók hann fyrri yfirlýsingu, „ verið bara róleg. Við erum að snúa við til flugvallarins. Ekki reyna neitt kjánalegt.“ Vesalings fórnarlömbin trúðu honum og höfðu hægt um sig án þess að átta sig á því að dauðinn blasti við þeim.

Þetta er það sem múslímar vilja að þið gerið, - bíðið róleg, vankunnandi og án mótþróa. Að vera þögul og aðhafast ekkert jafngildir einfaldlega að þið eruð að grafa ykkar eigin gröf með ykkar eigin höndum meðan þið verðið vitni að og leggið því lið að menning ykkar deyr fyrir tilverknað íslam.

Ef það eru ein skilaboð sem ég get komið til ykkar látum þá þau verða þessi: Verið stolt af landi ykkar, verðmætamati, siðmenningu ykkar, arfleyfð, menningu og trúarbrögðum. Það er þarna sem styrkur ykkar og kraftur liggur. Þið hafið ekki ástæðu fyrir neinni skömm.

Gleymið ekki að forfeður ykkar skópu og þið hafið erft bestu siðmenningu sem mannkynið hefur nokkru sinni kynnst. Þetta er siðmenningin sem færði heiminum upplýsinguna. Þetta er ástæðan fyrir því að fólk frá öllum heiminum, þar með talið múslímar, vilja og reyna að fá búsetu í löndum ykkar. Jafnvel þó að múslímar reyni að vekja hjá ykkur sektarkennd vegna einhverra sögulegra harma sinna látið ekki blekkjast af lágkúrulegum brögðum þeirra. Verið sterk og stolt. Þeir hafa milljón ástæður til að skammast sín vegna menningar sinnar, sögu og trúarbragða. Þeir eru meðal úrkynjuðustu þjóðfélaga sögunnar og lönd þeirra eru villimannlegustu og lágkúrulegustu lönd heimsins. En þeir telja sjálfum sér trú um að þeir séu fullkomnir, - stoltir og að þeir séu í hlutverki hinna guðræknu.

Ef þið sýnið múslímum að ykkur skorti stolt vegna þess hvernig þið hafið mótast af menningu ykkar eða einhver merki um veika samfélagslega stöðu eða sjálfsásökun vegna sögunnar þá munu þeir nota það gegn ykkur og gera ykkur að bráð sinni. Munið að enginn getur sest upp á bak ykkar meðan þið standið upprétt.

Múslímar nota ykkar eigin lýðræðislegu lög gegn ykkur með góðum árangri meðan þið fljótið áfram sofandi eins og í djúpu meðvitundarleysi. Þetta gerir að vinstri menn bera nafngiftina með réttu, - nytsamir fávitar. Þeir eru sífelt haldnir skömm og sjálfshatri og verða fyrstu fórnarlömg íslam þegar það nær yfirhöndinni. Múslímar nota vinstri menn eins og kylfu til þess að lumbra á ykkur en ekki einu sinni þeir munu verða viðurkenndir sem vinir nema þeir kjósi að snúast til íslamtrúar eða samþykka að taka stöðu annars flokks borgara, - dhimmi-stöðu. Vinstri menn og aðrir undansláttumenn verða fyrstu fórnarlömb íslam. Að sættast við illskuna er gunguskapur.

Land ykkar er eins og hús ykkar. Þið ætlast til þess að gestir virði ykkar reglur, - ekki öfugt. Gestir verða að meta velvilja ykkar og gestrisni að taka við þeim yfir á ykkar yfirráðasvæði og reyna ekki að koma sínum reglum yfir á ykkur. Þetta er húsið ykkar. Þið eigið það og ykkur ber að annast það og verja. Ef gesti líkar ekki við reglur ykkar verður hann að fara. Enginn neyddi hann til þess að heimsækja ykkur og enginn mun hindra að hann fari. Eins og hann valdi sjálfur að koma í hús ykkar þá getur hann einnig sjálfur valið að fara. Það er einnig hægt að fjarlægja hann með valdi ef þess er þörf.

Í 1400 ár hefur íslam hefur verið varið fyrir gagnrýni. Enginn hefur dirfst að efast um þetta trúarkerfi til þess að verða ekki dæmdur til tortímingar. Íslam er umkringt háum múrum sem múslímum er ekki leyft að skyggnast yfir. Sú hugmynd að efast um íslam er óhugsandi fyrir múslíma þannig að þeir geta engan veginn sætt sig við að sumir aðrir eru farnir að brjóta steina úr múrunum til að hleypa ljósi í gegnum þá. Þeim er um megn að líða þá staðreynd að byrjað er að afhjúpa íslam eins og manneskju með því að fjarlægja hverja flíkina á fætur annarrar. Og þegar hvert lagið á fætur öðru er fjarlægt er fólk farið að sjá íslam eins og það raunverulega er og múslímar berjast ákafar en nokkru sinni til að hylja sannleikann.

Venjulegur múslími er ófær um að skilja á milli gagnrýni og móðgunar, milli analýsu og árásar. Þeir skilgreina alla gagnrýni á íslam sem árás og bregðast við með árás eða óvirðingu. Munið að hugtakið „hatursumræða“ eða „móðgun“ er annað í hugarheimi íslam en almennt í heiminum.

Íslam lítur á allt sem múslímum líkar ekki að heyra sem hatursumræðu, jafnvel þó að það sé sannleikanum samkvæmt. Eða eitthvað sem þeir vilja sjálfir ekki viðurkenna um trúarbrögð sín eða vilja ekki að öðrum sé kunnugt um. Þannig er afar móðgandi fyrir múslíma ef sagt er að sendiboði íslam hafi verið barnaníðingur, þrátt fyrir að opinberlega viðurkenndar hadíður staðfesti það. Aisha var 6 ára þegar hún var föstnuð Múhameð 54 ára að aldri. Múslímar munu segja ykkur að þetta hafi verið venjan á þessum tíma. Þeir segja ævinlega að þið séuð að taka málin úr samhengi. Hvaða samhengi sem er gerir orð og athafnir Múhameðs andstyggileg, ill og gjörsneydd allri virðingu og göfgi.

Ráðast verður beint á hindranir þess að gagnrýna íslam. Hver sem er ætti að geta gagnrýnt íslam án ótta eða hefndaraðgerða. Múslímar verða að læra að þeir eru ekki ofar gagnrýni eða öðru fólki æðra né trúarbrögð þeirra. Eins og öll önnur trúarbrögð ætti að hafa efasemdir um íslam, grandskoða það og gagnrýna.

Múslímar eru meistarar í blekkingum og hagræðingum. Þeir nota róg til að ógna þér og þagga niður í þér. Þeir vita sem er að fátt óttast Vesturlandabúar jafn mikið og að vera brugðið um kynþáttafordóma þannig að múslíma hika ekki við kalla alla þá rasista sem eru ekki sammála þeim eða neita að afhenda það sem þeir vilja fá. Þeir nota þessi orð þó að íslam sé ekki kynþáttur heldur trúarkerfi. Eins og ég sagði áður: ekki sýna múslímum nein veikleikamerki og leyfið þeim ekki að koma sínu verðmati yfir á ykkur. Þeir skilja aðeins mál valdsins. Segið einfaldlega nei við óendanlegum og óraunhæfum kröfum þeirra.

Munið að múslímum líkar best að koma fram sem fórnarlömb. Það er þeirra sterkasta vopn gegn Vesturlöndum. Staða fórnarlamba gerir þeim kleift að beita ofbeldi og gefur þeim ástæðu til að ráðast á ekki-múslíma um heim allan. Það fyllir þá hatri sem elur af sér aukið ofbeldi. Þar að auki gerir fórnarlambastaða þeim kleift að þagga niður í ykkur og stöðvar andstöðu ykkar við að þeir komi fram ætlunarverki sínu. Þess vegna er auðveldast fyrir þá að hengja merkimiða á þá sem gagnrýna íslam með orðunum rasisti, íslamfóbía eða ofstækismaður.

Einu þarf að lokum að taka vel eftir. Múslímar læða að því fráleita sálfræðilega bragði að eigna öðrum eigin hvatir. Þeir ásaka ykkur um að vera það sem þeir eru sjálfir. Þeir ásaka ykkur um að vera rasistar, sem þeir eru sjálfir. Íslam snýst algjörlega um rasisma. Þeir ásaka aðra um að vera hatursfulla en hata sjálfir skilmála- og takmarkalaust. Þeir ásaka ykkur um fordóma en haga sér eins og þeir séu öllum öðrum æðri.

Múslímar eru almennt haldnir sameiginlegu hópofsóknaræði. Þannig hefur það verið frá tímum spámannsins og þannig er það enn í dag. Þeir trúa því að þeir séu stöðugt ofsóttir, sæti mismunun og séu kúgaðir af þeim sem ekki eru múslímar. Þeir trúa því að gyðingar og kristnir séu með samsæri gegn þeim til að ná þeim yfir til kristni eða gyðingdóms. Sum vers kóransins magna þessa sjúku tilfinningu eins og súra 2.120 „ Og aldrei munu gyðingar eða kristnir viðurkenna yður fyrr en þér fylgið trú þeirra.“

Múslímar sem búa á Vesturlöndum eru alltaf í vörn. Þeir telja allar kröfur um aga sérstaklega beint að múslímum eða telja það andmúslímska mismunun ef fráleitum trúarlegum kröfum þeirra er hafnað. Þar af leiðir að múslímar valda miklum vandræðum og óþarfa hausverk meðal gestgjafaþjóða og gagnvart fólkinu sem bauð þá velkomin til lands síns.

Af hverju? Stærstu mistökin eru að þjóðlönd líða heimsvaldastefnu íslamskrar menningar. Múslímar hafa notfært sér örlæti Vesturlanda gagnvart flóttamönnum og hælisleitendum. Þeir hafa notað brögðin sem eru kennd við trójuhestinn til innrásar og yfirtöku. Með þjóðflutningum sem nú eiga sér stað á vegum íslam til Vesturlanda ( Norður-Ameríku, Evrópu og Ástralíu) erum við vitni að endalokum Vesturlanda eins og við þekkjum þau og metum mikils. Íslamski innflutningurinn eru banvænustu mistök sem Vesturlönd hafa nokkru sinni gert. Enginn þekkir íslam og hugarfar múslíma betur en þeir sem hafa þurft að líða fyrir að íslam hefur verið hluti lífs þeirra.

Ef þið hlustið eftir ópum Koptana í Egytalandi, kristinna í Sýrlandi, Írak, Súdan, Pakistan og öllum öðrum múslímskum löndum munuð þið heyra kór sem mælir einum rómi um hrylling sem þeir hafa þurft að þola vegna íslam. Sjáið tárin og sársaukan hjá minnihlutahópum í hverju einasta íslömsku samfélagi. Þessi tár segja ykkur allt um hið sanna eðli íslam. Heyrið blóðið í fyrrverandi múslímum hamast. Það er blóð þeirra sem hrópar sérhverja sekúndu til hins hluta heimsins: „Vaknið !“ Í öllum bænum hlustið á mál mitt, grát minn. Í öllum bænum sjáið og skynjið tár mín. Hlustið á skilaboð míns dunandi blóðs. Ég er fórnarlamb íslam sem bjarðaðist.“

Enski textinn:

http://nocompulsion.com/a-warning-to-the-west-a-voice-from-egypt/