Barnaníð á Austurvelli

Ég var einn af fjöldamörgum sem fóru á Austurvöll í gær til að sýna hug okkar í verki til botnlausrar spillingar gjafakvótakerfisins og til hvers það hefur leitt á Íslandi undanfarna áratugi. Það er ekki einasta Samherjamálið sem hlýtur að ganga fram af hverjum einasta manni sem þykist geta greint á milli rétts og rangs heldur blasa afleiðingarnar hvatvetna við. Og enn á að bæta í. Aðstandendur Brims, þessir vinalausu, eru nú að brugga ráð til þess að selja auðlind þjóðarinnar til erlendra auðhringa, sem var raunar þróun sem ég spáði fyrir um fyrir ca aldarfjórðungi að myndi að lokum verða þegar spillingargjörningurinn kæmist á lokastigið.

Mér líkar raunar ekki vel við flesta aðstandendur fundarins en ég leiddi það hjá mér og hugsaði með mér að afar mörgum sem fögnuðu dóminum, sem ég leiddi til lykta í Hæstarétti í desember 1998, líkaði kannski ekkert sértaklega vel við mig þó að dómurinn hafi verið kenndur við mig, Valdimarsdómurinn. Niðurstaða dómsins var einfaldlega sú að stjórnvöldum var ekki heimilt að útdeila gjafakvótanum og að fiskveiðistjórnarlögin stríddu gegn stjórnarskránni. Þau gera það ennþá og því engin þörf á stjórnarskrárbreytingum til þess að leiðrétta þetta skaðlega spillingarkerfi sem hefur af þjóðinni kannski um helming þess sjávarafla sem ellegar myndi koma á land og gæti fært líf og auð í byggðirnar allt umhverfis landið. Það eina sem þarf að gera er að alþingi Íslendinga tæki sig taki og léti núverandi stjórnarskrá landsins stjórna breytingum á fiskveiðistjórnarkerfinu. Þar eru margar leiðir færar og ekkert að því að þjóðin prófi sig áfram um bestu lausnir þar.

Fundurinn var nýbyrjaður þegar hópur barna var leiddur fram á sviðið til að flytja afar umdeilanlegan áróður í loftlagsmálum og innflytjendamálum. Hópurinn var kenndur við barnaveldi og er í mínum huga skírt dæmi um barnaníð af versta tagi þegar þessi litlu skinn eru heilaþvegin til að flytja áróður fyrir ljótar sálir sem þykir sæma að nota börn sem leikmuni í sínu glórulausa ofstæki í málum sem voru alls óskyld þeim málum sem ég var kominn til að mótmæla. Þetta var andleg nauðgun af versta tagi að leiða fólk í eins konar gildru til þess að fá sýnilegan stuðning hjá fólki sem alls ekki styður þennan málstað.

Ég gékk af fundi og mun aldrei láta sjá mig á opinberum fundi sem þetta fólk stendur fyrir í framtíðinni. Svei þeim!

Ávarp til Íslendinga frá 1997 rifjað upp

Nú þegar þjóðin virðist vera búin að fá sig fullsadda á ranglæti gjafakvótakerfisins er ástæða til þess að rifja upp ávarp sem birtist í Morgunblaðinu fyrir góðum 22 árum eða 8. október 1997.

Við stóðum þá nokkrir fyrir því að safna undirskriftum valinkunnnra manna til þess að leggja áherslu á þá sjálfsögðu kröfu að þjóðin, eigandi Íslandsmiði, njóti réttláts arðs af sameigin sinni og að gætt verði að leikreglum lýðræðis og jafnréttis í meðferð sameignarinnar.

Ástæða er til að hvetja alla til þess að mæta á Austurvelli á morgun , laugardaginn 7. desember kl 14, til að endurvekja þessa kröfu með þeim hætti að alþingi Íslendinga megi skilja hvað til friðar þess heyrir.

Hér kemur ávarpið með nöfnum þeirra sem lögðu nöfn sín við það:

 

Ávarp til Íslendinga:

 

Nytjastofnar á Íslandsmiðum eru

sameign íslensku þjóðarinnar!

 

Íslandsmið hafa verið sameign þjóðarinnar frá öndverðu. Á þessari öld háðu Íslendingar harða baráttu fyrir því að aðrar þjóðir viðurkenndu eignarrétt Íslendinga á miðunum. Nýting fiskimiða landsins hefur lagt drjúgan skerf að framförum og velsæld þjóðarinnar á 20. öld. Með lögunum um stjórn fiskveiða og framsali ríkisvaldsins á sameign þjóðarinnar til einstakra manna og félaga, án þess að gjald komi fyrir, er brotið gegn eignarrétti þjóðarinnar, - horfið frá leikreglum lýðræðis og jafnréttis.

Fiskimiðin eru í raun að hverfa úr eign íslensks almennings til kvótaeigenda þrátt fyrir þau ákvæði 1. gr. laga um stjórn fiskveiða, að nytjastofnar á Íslandsmiðum séu sameign þjóðarinnar og að úthlutun veiðiheimilda samkvæmt lögunum myndi ekki eignarrétt eða óafturkallanlegt forræði einstakra aðila yfir veiðiheimildum. Þetta samræmist ekki hagsmunum og réttlætiskennd þjóðarinnar né hefð í nýtingu fiskimiðanna.

Sjálfstæðisbarátta 19du aldar og sóknin til lýðveldis á fyrri hluta 20stu aldar var ekki aðeins háð til að losna undan erlendri áþján heldur einnig til þess að losna undan sérdrægu forréttindakerfi fyrri alda. Frelsi, réttlæti og jafnrétti allra til atvinnu, búsetu, menntunar og velsældar hafa verið hornsteinar íslensks samfélags. Með lögunum um stjórn fiskveiða er þeim hróflað en höft, forréttindi, ójöfnuður og ranglæti sett í staðinn. Íslendingar geta aldrei unað slíku til langframa.

Við, sem setjum nöfn okkar hér undir, skorum á alla Íslendinga, hvar í flokki sem þeir standa, að taka saman höndum með okkur í samtökum til að tryggja að þjóðin öll njóti réttláts arðs af sameign sinni - Íslandsmiðum. Þetta verða samtök sjálfstæðra Íslendinga sem una ekki óréttlætinu lengur, - Samtök um þjóðareign.  

Ágúst Einarsson, Reykjavík, alþingismaður

Arnbjörn Gunnarsson, Grindavík, skipstjóri

Árni Jónasson, Garði, skipstjóri

Bárður G. Halldórsson, Bessastaðahreppi, menntaskólakennari

Bjarni Arason, Hafnarfirði, hljómlistamaður

Bjarni Bragi Jónsson, Reykjavík, hagfræðingur

Bjarni Finnsson, Reykjavík, kaupmaður

Flosi Ólafsson, Reykholtsdal, leikari

Grétar Mar Jónsson, Sandgerði, form. Skipstjóra og stýrimannafél. Vísis

Guðmundur Erlendsson, Höfn, stýrimaður

Guðmundur Kristjónsson, Ólafsvík, skipstjóri

Guðmundur Ólafsson, Reykjavík, hagfræðingur

Gylfi Þ. Gíslason, Reykjavík, fyrrv. ráðherra

Halldór Bjarnason, Mosfellsbæ, framkvæmdastjóri

Halldór Hermannsson, Ísafirði, skipstjóri

Haraldur Sumarliðason, Reykjavík, formaður Samtaka iðnaðarins

Hólmar Víðir Gunnarsson, Þorlákshöfn, skipstjóri

Ingólfur Karlsson, Grindavík, skipstjóri

Jón Arason, Þorlákshöfn, skipstjóri

Jón Ásbjörnsson, Reykjavík, fiskútflytjandi

Jón Sigurðsson, Reykjavík, fyrrv. framkvstj Ísl. járnblendifélagsins

Jónas Árnason, Reykholtsdal, rithöfundur, fyrrv. alþingismaður

Karvel Pálmason, Bolungavík, fyrrv. alþingismaður

Kolbrún Halldórsdóttir, Ísafirði, bæjarfulltrúi

Kristinn Arnberg, Grindavík, skipstjóri

Kristján Kristjánsson, Akureyri, heimspekingur

Lúðvík Emil Kaaber, Reykjavík, lögfræðingur

Markús Möller, Reykjavík, hagfræðingur

Matthías Bjarnason, Reykjavík, fyrrv. ráðherra

Njörður P. Njarðvík, Reykjavík, prófessor

Ólafur Hannibalsson, Reykjavík, blaðamaður

Pétur Sigurðsson, Ísafirði, forseti Alþýðusamband Vestfjarða

Sigríður Þorgeirsdóttir, Reykjavík, heimsspekingur

Sigurður R. Ólafsson, Ísafirði, formaður Sjómannafélags Ísfirðinga

Sigurður T. Sigurðsson, Hafnarfirði, formaður Verkmannafélagsins Hlífar

Stefán Erlendsson, Hveragerði, stjórnmálafræðingur

Steingrímur Hermannsson, Garðabæ, seðlabankastjóri

Sveinn Tryggvason, Kópavogi, fiskverkandi

Valdimar Jóhannesson, Mosfellsbæ, framkvæmdastjóri

Vilhjálmur Árnason, Reykjavík, heimsspekingur

Þórarinn Eldjárn, Reykjavík, rithöfundur

Þórir Sigurðsson, Akureyri, kennari við sjávarútvegsdeild Háskólans á Akureyri

Þórólfur Matthíasson, Reykjavík, hagfræðingur

Þorsteinn Gylfason, Reykjavík, prófessor

Þorsteinn Jóhannesson, Ísafirði, yfirlæknir

Þorvaldur Elbergsson, Grundarfirði, skipstjóri

Þorvaldur Gylfason, Reykjavík, prófessor

Stofnfundur Samataka um þjóðareign verður haldinn á Grand Hótel við Sigtún í kvöld, miðvikudaginn 8. október 1997 og hefst kl 20.30. Þangað eru allir velkomnir sem taka undir markmið samtakanna. Þeir, sem vilja gerast félagar, geta komið þangað eða hringt í Gulu línuna, síma 580 8000.