Ragnarök eru fimulvetur

Ein­hver al­var­leg­asta af­leiðing­in af stjórn­ar­sam­starf­inu með VG er að of­stæk­is­full­ir lofts­lagstrúðar hafa fengið að leika laus­um hala í þjóðfé­lagsum­ræðunni og skatt­leggja þjóðina. Fleiri en VG hafa misst fót­fest­una svo al­menn skyn­semi fær ekki tæki­færi áður en t.d. tug­um þúsunda tonna af er­lendu trják­urli er sturtað í hafið í land­helg­ina á þeirri for­sendu að verið sé að vinna gegn hættu­legri lofts­lags­hlýn­un af manna­völd­um!

Þjóðin er lát­in taka á sig stór­kost­leg út­gjöld vegna þess að hún get­ur fyr­ir­sjá­an­lega ekki staðið við mark­mið um minnk­un á los­un kol­díoxíðs, CO2, út í and­rúms­loftið. Mark­mið sem aldrei var ástæða til að setja þjóðinni. Þjóðin var skatt­lögð án henn­ar samþykk­is með und­ir­rit­un lofts­lags­yf­ir­lýs­ing­ar í lok hallelúja­sam­komu sér­trú­ar­manna í Par­ís 2015. Spurn­ing­in hvort yf­ir­leitt væri æski­legt að minnka kol­díoxíðmagn í and­rúms­lofti er þó í meira lagi áleit­in meðal margra vís­inda­manna.

Það er hvorki vís­inda­lega sannað né lík­legt að kolt­ví­sýr­ing­ur í and­rúms­lofti hafi um­tals­verð áhrif á hita­stig jarðar um­fram aðrar loft­teg­und­ir. Hins veg­ar ligg­ur fyr­ir að án kolt­ví­sýr­ings­ins væri ekk­ert líf á jörðinni enda er hann aðal­bygg­ing­ar­efni lífs­ins. Einnig ligg­ur fyr­ir að í jarðsög­unni hef­ur þetta efni lífs­ins aldrei verið jafn fá­gætt og á yf­ir­stand­andi jök­ul­tíma und­an­farn­ar þrjár millj­ón­ir ára. Vís­inda­menn þykj­ast sjá að magnið hafi verið allt að 15-20 sinn­um meira áður síðustu 500 millj­ón árin eða um 7-8000 mólek­úl af millj­ón, 7-8000 ppm, miðað við rúm­lega 400 mólek­úl af millj­ón (400 ppm) nú um stund­ir. Magn kolt­ví­sýr­ings er því núna 0,04% í and­rúms­lofti. Fyr­ir um 20 þúsund árum fór magnið af CO2 al­veg niður í 180 ppm en að lág­marki þarf magnið að vera 150 ppm svo að lífið á jörðinni fjari ekki út. Við lá að enda­lok lífs­ins á jörðinni yrðu sex þúsund árum fyr­ir nú­ver­andi hlý­inda­skeið. Ef magn CO2 fer und­ir það mark nær plöntu­lífið ekki að vinna grund­vallar­efnið úr and­rúms­lofti til viðhalds jarðlífs­ins.

Aukn­um hita jarðar fylg­ir aukið magn CO2 í and­rúms­lofti. Or­saka­sam­hengið er öf­ugt við full­yrðing­ar lofts­lagstrú­boðanna sem segja að jörðin hitni vegna auk­ins magns kol­sýrunn­ar. Fremstu vís­inda­menn heims á þessu sviði lýsa því að hundrað árum eft­ir að hita­stig jarðar hækk­ar eykst kolt­ví­sýr­ing­ur í and­rúms­lofti vegna þess að hafið, sem geym­ir lang­mest af efn­inu sem ligg­ur á lausu, los­ar það frá sér við auk­inn hita. Hafið er leng­ur að hitna en loftið. Allt lofts­lags­hlýn­un­aræðið er því al­veg út í blá­inn og frá­leitt að leggja í stór­kost­leg­an kostnað til þess að tak­marka aukið magn CO2 frá mann­heimi þegar aukið magn er þvert á móti æski­legt til að auka á all­an jarðar­gróða auk þess sem maður­inn hef­ur nær eng­in áhrif á hita­stig jarðar. Ástæðu hita­breyt­inga á jörðinni er að leita utan jarðar­inn­ar.

Rétt er að bregðast við ýms­um hætt­um sem steðja að jörðinni sem og að Íslandi, svo sem eld­virkni. Elds­um­brot­in í Grinda­vík og Vest­manna­eyj­um voru áföll en þó hrein­ir smá­mun­ir miðað við það sem gæti gerst og hef­ur gerst. Skaft­áreld­ar 1783 drápu 20% þjóðar­inn­ar og stærst­an hluta alls búfjár í land­inu. Sam­bæri­legt gos núna myndi valda mikl­um búsifj­um hér­lend­is en einnig víða um heim eins og var fyr­ir 241 ári og það sem ger­ir ástandið enn þá al­var­legra er að ekki má vænta aðstoðar að utan, flug­sam­göng­ur í lamasessi, og nán­ast bar­ist um alla björg, mat­væli, eldsneyti, lyf. Það eru ekki bara eld­fjöll­in hér­lend­is sem gætu ógnað mann­lífi hér og víðar. Fróðlegt er að rifja upp frá­sagn­ir ása­trú­ar­manna um ragnarök eins og Cecilia Niel­sen, dansk­ur sagn­fræðing­ur, gerði í sjón­varpsþætti um til­komu Óðins.

Þegar ása­trú eins og við þekkj­um hana var í deigl­unni urðu nokk­ur stór­gos á jörðinni árin 537-40. Þau þeyta óhemj­u­magni af ösku og gos­efn­um upp í him­in­hvolfið sem hef­ur m.a. þau áhrif að skerma sól­ar­geisla frá svo stór­um svæðum að í Evr­ópu kem­ur nán­ast ekk­ert sum­ar í þrjú ár held­ur rík­ir helkuldi um álf­una – fimb­ul­vet­ur. Þetta sann­ast t.d. í ár­hringj­um í viði frá þess­um tíma. Sam­fé­lög manna riðlast, hver er sjálf­um sér næst­ur og bar­ist um lífs­björg­ina. Upp­lausn­ar­ástand rík­ir og mikl­ir þjóðflutn­ing­ar eiga sér stað um alla Evr­ópu.

Hug­mynd­in um ragnarök er kom­in beint frá þess­um hörm­ung­um. Fenris­úlf­ur­inn er fund­inn upp til þess að gleypa sól­ina í stað gos­efn­anna sem þessu fólki var ofviða að skilja og Miðgarðsorm­ur geng­ur á land og spýr eitri eins og fylg­ir eld­gos­um. Sjö öld­um síðar er skráð á skinn í klaustri á Íslandi snilld­ar­lýs­ing á ham­förun­um í 45. er­indi Völu­spár:

„Bræður munu berj­ast
og að bön­um verðast,
munu systrung­ar
sifj­um spilla.

 

Hart er með höld­um,
hórdóm­ur mik­ill,
skeg­gjöld, skálmöld,
skild­ir klofna,
vin­döld, var­göld
áður ver­öld steyp­ist.“

Nær væri að hlusta á reynslu forfeðranna um hvernig heimsend­ir gæti orðið en að valda okk­ur skaða með niður­dæl­ingu á kol­díoxíði sem væri kannski bet­ur geymt í and­rúms­lofti til að af­stýra að allt líf þurrk­ist út á jörðinni á næsta jök­ul­skeiði sem kem­ur jafn ör­ugg­lega eins og nótt fylg­ir degi.

Fjár­mun­um sem nú er varið í frá­leit­ar lausn­ir eins og vind­myll­ur, raf­magns­bíla og að moka ofan í fram­ræs­ing­ar­sk­urði væri bet­ur varið til að safna forða helstu lífs­nauðsynja til þess að lifa ragnarök­in af þegar heim­skautafrost skell­ur á með sam­göngu­leysi en ekki sól­strand­ar­veðri. Segj­um öll­um þess­um skaðlegu lofts­lags­at­vinnu­mönn­um upp störf­um, segj­um okk­ur frá Par­ís­ar­sam­komu­lag­inu og gef­um al­vöru­vís­inda­mönn­um gaum. Það er ekki nýtt að hjarðdýr­in taki yfir umræðuna. Mun­um eft­ir Kópernikusi og Gali­leo Gali­lei sem báðir máttu þakka fyr­ir að halda hausn­um á 15. og 16. öld þegar þeir gengu gegn skóla­spek­inni, sem hjarðdýr nú­tím­ans hræra í hvort sem þau eru í stjórn­mál­um, há­skól­um eða á fjöl­miðlum.

 

 

P.S. Þessi færsla birtist í Mbl í dag