Ekkert öflugara niðurrifsafl fyrirfinnst í heiminum

Raunalegur vitnisburður um mannréttindi á Bretlandseyjum  ætti að vera Íslendingum umhugsunarefni núna þegar íslam er að hefja landvinninga á Íslandi með velþóknun illra upplýstra stjórnmálamanna eins og þeirra sem hafa ráðið ríkjum í Reykjavík. Þeir hafa unnið sér það til ófrægðar að úthluta alræðisöflum ókeypis lóð undir mosku. Þar munu jihadistar meðal múslíma hafa bækistöð til þess að kúga Ísland undir íslam og sharíalög.

 

Paul  Weston, formanni nýlega stofnaðs stjórnmálaflokks, Liberty GB, er orðið nóg boðið með yfirgang múslíma á Bretlandi. Til þess að leggja áherslu á orð sín vitnaði hann í bók stríðshetjunnar, forsætisráðherrans og Nóbelsverðlaunahafans í bókmenntum, Winstons Churchills, River War, í útiræðu sem hann flutti í Winchester sl laugardag. Bókin fjallar um stríð í Súdan fyrir næstsíðustu aldamót sem Churchill tók sjálfur þátt í

Tilvitnunin varð til þess að Weston var handtekinn á staðnum og ásakaður fyrir hatursummæli og kynþáttarfordóma og gæti átt yfir höfði sér 2ja ára fangelsinsdóm ef hann verður fundinn sekur.

Íslendingar ættu sem sagt að átta sig á því að þeir vinna sér það ekki til ágætis að vitna í Churchill heldur kann slíkt athæfi aðeins að verið tekið til marks um að þeir séu öfgafullir brjálæðingar!!!

Hér kemur þýðing á orðum Churchill, sem komu Weston undir arm laganna:

„Hversu skelfileg er sú bölvun sem Múhammeðstrú leggur á dýrkendur sína. Fyrir utan hinn ofstækisfulla ofsa sem er manninum jafn hættulegur og hundæði hjá hundum, er um að ræða ógnvekjandi sinnuleysi forlagatrúar. Fyrirhyggjulausar venjur, hroðvirknisleg landbúnaðarkerfi, stirðbusalegar viðskiptavenjur og öryggisleysi  varðandi eignarrétt eru alls staðar fyrir hendi þar sem fylgjendur Spámannsins stjórna eða búa. Lágkúrulegur holdlegur losti sviptir þessa lífshætti þokka og siðfágunar og með því virðingar og friðhelgi . Sú staðreynd að samkvæmt lögum Múhammeðstrúar verður hver kona að tilheyra einhverjum manni sem algjör eign hans, hvort sem er eiginkona, hjákona eða jafnvel stúlkubarn hlýtur það að tefja fyrir afnámi þrælahalds þar til  íslamstrú hættir að hafa mikil völd í heiminum.

Sumir múslímar geta haft framúrskarandi eiginleika. Þúsundir urðu hugrakkir og tryggir hermenn drottningarinnar: Allir voru þeir reiðubúnir til að deyja. En áhrif trúarinnar lamar samfélagslega þróun þeirra sem fylgja íslam. Ekkkert öflugara niðurrifsafl fyrirfinnst í heiminum. Múhammeðstrú er hreint ekki dauðvona heldur er rekið herskátt trúboð í þess nafni. Hún hefur þegar dreifst um alla Mið-Afríku og vakið upp óttalausa bardagamenn í hverjum spori og væri kristni heimurinn ekki í öflugu skjóli vísindanna- vísindanna , sem kristnin reyndi þó að ströggla gegn án árangurs, - gæti menning nútíma Evrópu riðað til falls eins og hin forna menning Rómar."

Texti Churchills óþýddur er þessi:

„How dreadful are the curses which Mohammedanism lays on its votaries! Besides the fanatical frenzy, which is as dangerous in a man as hydrophobia in a dog, there is this fearful fatalistic apathy. Improvident habits, slovenly systems of agriculture, sluggish methods of commerce, and insecurity of property exist wherever the followers of the Prophet rule or live. A degraded sensualism deprives this life of its grace and refinement; the next of its dignity and sanctity. The fact that in Mohammedan law every woman must belong to some man as his absolute property - either as a child, a wife, or a concubine - must delay the final extinction of slavery until the faith of Islam has ceased to be a great power among men.

'Individual Moslems may show splendid qualities. Thousands become the brave and loyal soldiers of the Queen: all know how to die. But the influence of the religion paralyses the social development of those who follow it. No stronger retrograde force exists in the world. Far from being moribund, Mohammedanism is a militant and proselytising faith. It has already spread throughout Central Africa, raising fearless warriors at every step; and were it not that Christianity is sheltered in the strong arms of science - the science against which it had vainly struggled - the civilisation of modern Europe might fall, as fell the civilisation of ancient Rome."

 

 

Ríkið gæti ráðið öllu við Geysi

 

Sorglegt hefur verið að horfa upp á tilburði nokkurra einkaaðila til þess að skattleggja ferðamenn á Geyissvæðinu í eigin þágu þó að ljóst sé að íslenska ríkið væri með forræði yfir svæðinu ef hagsmuna ríkisins væri gætt. Því miður hefur ríkisvaldið látið hjá líða að gæta hagsmuna almennings í málinu. Því sitjum við uppi með vanda sem ógnar stöðu ferðaþjónustunnar og þar með þjóðarhag.

Hverasvæðið við Geysi er talið vera um 20 ha að stærð og var ásamt öðrum jarðhitaréttindum Haukadalstorfunnar í óskiptri sameign jarðanna fjögurra sem teljast til Haukadalstorfunnar, þ.e. landnámsjarðarinnar og höfuðbólsins Haukadals og býlanna sem seinna voru byggðar sem hjáleigur frá höfuðbólinu, Laug, Bryggju og Tortu. Utan þessarar sameignar voru þó fjórir helstu hverirnir Geysir, Strokkur, Blesi og Litli-Geysir sem ríkið keypti árið 1935.

Ríkið eignaðist jörðina Laug árin 1902 og 1903 nema gistihúsið við Geysi sem þar stóð á ca 1000 fermetra lóð. Árið 1938 kaupir svo danskur athafnamaður, Kristian Kirk, Haukadal, Bryggju og Tortu fyrir milligöngu Hákonar Bjarnasonar skógræktarstjóra til að hefja þar baráttu gegn landeyðingunni sem ógnaði Haukadal. Kirk þekkti baráttu skógræktarmanna gegn gróðureyðingunni á V-Jótlandi og glæsilegum árangri þeirra. Þegar hann gaf Skógrækt ríkisins jarðirnar með öllum gögnum og gæðum tveimur árum síðar hafði hann friðað landið með girðingu, hafið uppgræðslu og endurbyggt Haukadalskirkju sem var að falli komin. "Vaxið skógi eyðist landið ekki,"skrifaði Kirk í afsalsbréf til skógræktarinnar 15. júní 1940 og hefur það gengið eftir.

 Haukadalur var kominn í eyði og áfok ógnaði jörðinni en Sigurður Greipsson eigandi jarðarinnar og eyðibýlisins Bryggju hafði áður stofnað skóla með smá búrekstri fyrir neðan hverasvæðið. Var þar kallað "við Geysi" eða "á Söndum". Greinilega kemur fram í afsali Sigurðar og móður hans sem var meðeigandi, að jarðirnar voru seldar með öllum gögnum og gæðum. Undanskilið er sölunni tiltekið land sem var í óskiptri sameign Haukadalskirkju og jarðanna fjögurra.

Haukadalskirkja fylgdi með í kaupunum til Kirk en hún er bændakirkja, þ.e. í eigu landeiganda. Samkvæmt gömlum máldögum á hún 25% af óskiptu landi og hlunnindum Haukadalstorfunnar auk þess að eiga Haukadalsheiðina. Ekki er unnt að raska þeirri stöðu ef eigandi kirkjunnar gætir réttar hennar.

Eigendur Tortu seldu Kristian Kirk jörðina með sömu skilmálum enda fara öll kaupin fram á sama tíma þ.e. undanskilið er sölunni tiltekið land sem var í óskiptri sameign. Augljóst er að þeir selja jörðina án allrar takmörkunar á rétti kaupanda vegna ítaka, óskipts lands eða annarra gæða.

Af ofangreindu sést að ríkið og Skógrækt ríkisins voru orðin eigendur Haukadalstorfunnar ásamt með Haukadalskirkju og öllum gæðum árið 1940 ef utan eru skildar smáspildur.

Árið 1990 tekst eigendum þeirra spildna sem var haldið eftir við sölu jarðanna til Kristians Kirk 1938 með grunsamlegu tómlæti ráðamanna að ná undir sig ca. 700 ha lands úr óskiptri sameign Haukadalstorfunnar en ekkert kom í hlut Skógræktar ríkisins sem er eigandi býlanna þriggja og Haukadalskirkju. Augljóst er af gögnum málsins að hvorki skógræktin né landbúnaðarráðuneytið (hvort tveggja undir stjórn þáverandi landbúnaðarráðherra, Steingríms J. Sigfússonar) gættu hagsmuna ríkisins við landskiptagerðina sem gerð var að kröfu sona Sigurðar Greipssonar á grundvelli laga um landskipti nr 46/1941.

Núverandi umboðsmaður Alþingis, Tryggvi Gunnarsson, þá hæstaréttarlögmaður gerði mjög alvarlegar athugasemdir við landskiptagerðina í álitsgerð til fjármálaráðuneytisins 1992. Hann gerði ítarlega könnun á málinu og komst að þeirri niðurstöðu að fullt tilefni væri til þess af hálfu ríkisins að fá landskiptagerðinni frá 1990 hnekkt, jafnvel með málsókn.

Í álitsgerðinni er farið ítarlega í alla þætti málsins og ekki unnt hér að gera grein fyrir smáatriðum. Tryggvi segir hugsanlegt, að Kristian Kirk hafi keypt öll jarðhitaréttindi jarðanna þriggja og eigi því ríkið öll jarðhitaréttindi í Haukadalstorfunni. Hæstaréttarlögmaðurinn gerði fræðilega ráð fyrir að 5% af réttindum til jarðhita gætu verið hjá eigendum spildnanna sem undanskildar voru við sölu jarðanna  þannig að annaðhvort á ríkið öll jarðhitaréttindi eða 95% af þeim (auk þess að eiga hverina fjóra sem áður getur).

Gera verður kröfu til handhafa ríkisvaldins að þeir gæti hagsmuna almennings. Það hefur ekki verið gert í Haukadal. Af óskiljanlegum ástæðum hafa erfingjar manna sem höfðu selt jarðir sínar komist upp með það að ráðskast með þær eins og þeir séu enn eigendur þeirra. Ríkisvaldið hefur öll tök á því að leiðrétta sinn hlut. Raunar er ekkert sjálfsagt að þeir verslunaraðilar sem nú njóta einstakrar aðstöðu til að nýta ferðamannastraum sem liggur á Geysissvæðið, geri það áfram einir né að þeir nýti jarðhita fyrir hús sín án þess að semja um það við eigandann. En fyrst og fremst verður ríkið að endurheimta verðmætt land sem ranglega hefur verið tekið frá því og staðfesta yfirráð sín yfir hverasvæðinu í Haukadal.