Í fjötrum draugasögu

 

Ólíklegt er að margir trúi á hugmyndir forfeðra okkar um Ragnarök, - heimsendi þegar Fenrisúlfurinn losnar úr fjötrum, Miðgarðsormurinn gengur á land og með öðru illþýði gjöreyði þeir Lokasynir nánast jörðinni og öllu lífi. Lýsingin í Völuspá er þó ekki ótrúverðugri en trylltar hugmyndir loftlagskirkjunnar núna um skelfileg örlög mannkyns af völdum ofsahlýnunar. Heimsendalýsingar heiðinna manna hafa eflaust valdið ýmsum hörmungum t.d. mannfórnum. Ofsatrú af ýmsu tagi er ekki síður hættuleg í dag vegna grimmrar miðstýringar nútímans hjá voldugum alþjóðastofnunum, sem misvitrir, tækifærissinnaðir stjórnmálamenn og embættismenn ráða yfir.

Vestrænar þjóðir eru í fjötrum hugmynda um að aukið magn koldíoxíðs, CO2, í andrúmslofti og hafinu, sjálfs grundvallar byggingarefnis alls lífs á jörðinni, sé nú að ógna mannkyni. Heimsendaspár dynja á saklausu fólki, sem getur lítið varið sig fyrir slíkum áróðri. Þær hafa nákvæmlega við ekkert að styðjast  að áliti margra vísindamanna í fremstu röð. Á meðal þessara vísindamanna eru Nóbelsverðlaunahafar í eðlifræði og efnafræði. Þeir segja ekki snefill af sönnunum sem styðja að koldíoxíð í lofti hafi áhrif til hlýnunar svo neinu nemi.  Þar eru ótalmargir aðrir þættir sem hafa áhrif á hitasveiflur jarðar. Þær, sem hafa orðið og munu alltaf verða. Á þá er ekki hlustað heldur á lukkuriddara sem hafa stöðu spámanna í gegnum pólitískar stofnanir. Þeir þurfa aldrei að sanna mál sitt frekar en höfundar Völuspár.

Fyrir liggur að heimurinn hefur verið að ganga í gegnum jökultíma seinustu 2-3 milljónir ára. Um 100 þúsund ára jökulskeið og um 10 þúsund ára hlýjunarskeið skiptast á. Allan þennan tíma hefur hiti jarðar verið lægri en áður í jarðsögunni, líka á hlýskeiðunum. Koldíoxíð, sem ranglega er sagt ógn við mannkyn, er lyktarlaus, ósýnileg lofttegund og myndar um 0.04% af andrúmslofti. Magn þess hefur fyrr í jarðsögunni verið 10-15 sinnum meira í andrúmslofti en það er núna eftir að dýra- og plöntulíf komst á sambærilegt stig og það er núna, þ.e. undanfarin 500 milljón ár.

Fyrir iðnbyltinguna á svokallaðri „Litlu ísöld“ ca 1500-1850 komst magn koldíoxíðs í lægstu gildi í andrúmslofti á jarðsögulegum tíma eða niður í um 0.018% og nálgaðist að vera svo lítið magn að sjálfu lífinu á jörðinni var ógnað. Plöntur munu ekki geta unnið þetta grundvallarefni lífsins úr lofti  ef magnið fer niður fyrir 0.015% . Án jurtalífs deyr allt annað æðra líf á jörðinni.

Með vaxandi brennslu jarðeldneytis á tímum iðnbyltingar en þó líklega enn frekar vegna hækkandi hitastigs jarðar, þegar litla ísöldin var að sleppa tökum sínum, jókst hlutfall kolefnis í andrúmslofti og lífinu var borgið um hríð.  Hækkandi hiti jarðar hefur áhrif á jafnvægi magns koldíoxíðs í andrúmslofti og í  hafi.  Með vaxandi hita sleppur meira frá hafinu. Langstærsta magn CO2  fyrirfinnst í hafinu og jarðlögum, svo sem í kalkstein, marmara, almennt calsiumkarbonati í bergi, auk kola, jarðgass og olíu.

Sumir vísindamenn eru þeirrar skoðunar, að aukið magn CO2 í andrúmslofti væri eftirsóknarvert og jafnvel væri ástæða til að brenna jarðeldsneyti óháð orkunýtingu til að auðvelda ljóstillífun hjá plöntum og þörungum öllu lífi jarðar til gagns þó mannkyn væri búið að leysa orkuþörf sína með hagkvæmari hætti (Thorium kjarnorkuverum) en með brennslu þessara efna.  Gróðurhúsabændur grípa gjarnan til þess ráðs að auka magn koltvíoxíðs hjá sér um 150% eða í ca 0.1% til að auka á vöxtinn. Förgun þessa verðmæta efnis með því að dæla því niður í berglög á Íslandi er því hrein, kostnaðarsöm fásinna og aðeins skaðleg að mati sumra vísindamanna. Þetta örlítla magn er bara sýndarmennska þó að loftlagspostular slái sér á brjóst fyrir þessa iðju.

Við lestur Völuspár brosum við flest út í annað við lýsingar á fjötrinum Gleipni sem hélt Fenrisúlfinum í skefjum. Hann var gerður úr dyn kattarins, skeggi konunnar, rótum bjargsins, sinum bjarnarins, anda fisksins og af fugls hráka. Fáránleiki af þessu tagi skaðar engan nútímamann og er aðeins skemmtilegur ævintýraskáldskapur. Fáránleiki fjötrana sem loftlagskirkjan eru að setja á mannkyn eru hins vegar ekkert skemmtilegur og til stórskaða. Þeir eru einnig ofnir úr lítt sýnilegum þráðum eins og Gleipnir, þ.e. þessari ósýnilegu og lyktarlausu lofttegund lífsins, eyjum, sem eru að sökkva í sæ einhvers staðar langt í burtu og enginn getur nefnt. Ísbirnir og rostungar eru sagðir í útrýmingarhættu en hefur fjölgað mikið hin seinni ár vegna friðunar.  Stundum nást myndir af deyjandi, veikum ísbjörnum, sem eru góðar fyrir málstaðinn, sérstaklega ef þeir standa á litlum jaka.

Almenningur sér aldrei þessa þræði og þeir henta því vel  fyrir þessa drungalegu draugasögu. Milljarðatuga kostnaður er lagður á almenning, sem enginn virðist vita hvar endar en lendir auðvitað í einhverjum vasa. Ýtt er undir afar slæmar lausnir eins og beislun vindorku á Íslandi til stórskaða fyrir efnahag landsins og umhverfi,  vondar umferðarlausnir með rafbílum með miklum sköttum á þá sem ekki nota slíka bíla svo ekki sé talað um hina snargölnu borgarlínu. Rafbílar menga miklu meira en jafnstórir bensín og díselbílar vegna 60% meiri þyngdar sem  stóreykur slit á dekkjum  og malbiki og þar með svifryk, sem er eina alvarlega mengunin frá nýjum bílum. Kannski verða rafmagnsbílar einhvern tímann góð lausn en þeir eru það sannarlega ekki ennþá þrátt fyrir 150 ára þróunarsögu. Engum dytti til hugar að kaupa rafmagnsbíl ef þeir væru skattlagðir með sambærilegum hætti og bensín- og díselbílar.

Þessi skaðlega sefjun er að dæma fátækt fólk jarðar til áframhaldandi og jafnvel vaxandi örbirgðar og skemma fyrir betra og fegurra jarðlífi. Ósannindin um loftlagsmál eru dauðans alvara og  mál að svara þeim fullum hálsi.

Ath Þessi grein birtist í Morgunblaðinu í dag nema að prófarkalesari hefur breytt einni setningu fyrir misskilning sinn á því hvað vekti fyrir mér. Setningin "Milljarðatuga kostnaður er lagður á almenning, sem enginn virðist vita hvar endar en lendir auðvitað í einhverjum vasa" er breytt þannig að "kostnaður er auðvitað greiddur úr einhverjum vasa".