Við erum þjóðin

Íslenskir stjórnmálaflokkar hafa skellt skollaeyrum við háværum kröfum íslenskra kjósenda í áratugi um breytta stjórnarskrá. Þeir hafa haft  tækifæri til þess alveg síðan 1944 að gera breytingar á stjórnarskránni án þess að hafast mikið að.  

Við stöndum nú í rústum okkar unga lýðveldis m.a. vegna óhafandi starfsemi stjórnmálaflokkanna.  Þeir hafa í allt of miklum mæli fyrst og fremst verið að sinna flokkshagsmunum sínum en hafa gleymt hagsmunum þjóðarinnar.  Augljós krafa þjóðarinnar er að stjórnmálaflokkarnir haldi sig fjarri stjórnlagaþinginu. Nú á þjóðin leik.  

Nú vill þjóðin setja leikreglurnar sem stjórnmálaflokkarinar eiga að fylgja. Það er ekki stjórnmálaflokkanna að setja reglurnar sem þjóðin á að fylgja í sína þágu en gegn hagsmunum þjóðarinnar. Valdið á  að stafa frá þjóðinni, - ekki frá stjórnmálaflokkunum eins og raunin hefur verið. Það er t.d. þjóðarinnar en ekki stjórnmálaflokkanna að ákveða hvort stórkostlegum upphæðum af almannafé skuli varið til starfsemi flokkanna. Þjóðin á að láta sig það varða hvort spilltir kjördæmastjórnmálamenn taka ákvarðanir gegn þjóðarhagsmunum til þess að þjóna pólitískum hagsmunum sínum heima í kjördæmi eins og það er kallað en slík vinnubrögð hafa einkennt íslensk stjórnmál alla tíð.

•  Stjórnmálaflokkarnir hafa ekki sinnt ákalli þjóðarinnar um afnám kvótakerfisins.
•  Stjórnmálaflokkarnir hafa hunsað niðurstöðu dómssóla, íslenskra og erlendra um óréttmæti þess.
• Stjórnmálaflokkarnir hafa ekki  sinnt ákalli þjóðarinnar um jafnan atkvæðarétt.
• Stjórnmálaflokkarnir hafa ekki sinnt ákalli þjóðarinnar um að gera landið að einu kjördæmi.
• Stjórnmálaflokkarnir hafa ekki sinn ákalli þjóðarinnar um persónukjör.
• Stjórnmálaflokkarnir hafa ekki sinnt ákalli þjóðarinnar um skíra þrískiptingu valdsins.
• Stjórnmálaflokkarnir hafa ekki sinnt ákalli þjóðarinnar um heiðarleika í skipum embætta.
• Stjórnmálaflokkarnir hafa ekki sinnt ákalli þjóðarinnar um þjóðaratkvæðagreiðslu.
• Stjórnmálaflokkarnir telja að  valdið stafi frá þeim.

Nú ber þjóðin vonandi gæfu til þess að hafna öllum fulltrúm stjórnmálaflokka til setu á stjórnlagaþingi.  Við þurfum að kjósa fólk sem vill þjóna hagsmunum þjóðarinnar en ekki stjórnmálaflokkanna. Fulltrúar okkar eiga að vera þjónar okkar, - ekki herrar. Guð forði okkur frá stjórnmálamönnum í framtíðinn sem segja við okkur þegar okkur blöskrar: Þið eruð ekki þjóðin! Þeir segja nefnilega þegar enginn heyrir til : Það erum við sem erum þjóðin!!! 

Athugasemdir

[Jón Magnússon, 22.11.2010 kl. 10:25]

Þjóðin hefur átt leik í tugum kosninga til stjórnlagaþings frá lýðveldisstofnun. Alþingi er stjórnlagaþing.  Stjórnmálaflokkarnir eru á kjósendamarkaði og það er  þjóðin sem hefur haft minni áhuga á breytingum á stjórnarskrá en stjórnmálaflokkarnir.

Gera verður athugasemd við orðalag eins og það að við stöndum á rústum okkar unga lýðveldis. Við gerum það ákkúrat ekki. Íslenska lýðveldið stendur eins og stjórnarskráin.

Þeir sem telja sig vera þjóðina verða að átta sig á að vilji þjóðarinnar kemur fram með ákveðnum og formbundnum hætti í kosningum.  Vandinn er sá að þjóðin hefur ekki haft áhuga á eða viljað hlusta á varnaðarorð eða tekið undir nauðsynlegar breytingar á stjórnarskrá.

Mesti vandinn er sennilega sá að þjóðin vill ekki horfa á neitt sem getur verið leiðinlegt eða erfitt. Hún vill ekki að hlutirnir séu málaðir og sagðir í samræmi við staðreyndir og hún neitar að horfa á eigin hlut í þeirri kreppu sem var fyrirsjáanleg strax árið 2006 þó að bankarnir hefðu ekki farið á hausinn. Það hafð aldrei neitt með stjórnarskrána að gera. Miklu frekar viðbrögð og viðhorf þjóðarinnar.

Ég minni þig á að þú bentir á það strax árið 2003 að við værum að fara rangt að í ríkisfjármálum og efnahagsmálum. Þú hafðir rétt fyrir þér en þjóðin hlustaði ekki, af því að það var leiðinlegt að horfast í augu við sannleikann. 

Ég er hræddur um að þjóðin sé ekki enn tilbúin til að horfast í augu við staðreyndir mála sem koma raunar stjórnarskránni ekkert við þó ég geti verið sammála þér um nauðsyn breytinga á henni varðandi þjóðaratkvæði og náttúruauðlindir.

[Valdimar H Jóhannesson, 22.11.2010 kl. 15:59]

Jón

auðvitað er rétt hjá þér að það er of sterkt til orða tekið þegar ég skrifa að við stæðum nú í rúsum okkar unga lýðveldis. Hins vegar er landið afar illa farið með allt bankakerfið fallið á hliðina ásamt með sparisjóðum og í raun gjaldþrota seðlabanka, þúsundir heimila á vonarvöl, Alþingi, stjôrnsýslu, ríkisstjórn og hæstarétt rúin trausti og þjóð sem horfir ringluð í kringum sig og veit ekki sitt rjúkandi ráð. Sparifé  margra landsmanna horfið í flauminn.

Vandinn sem við eigum við að etja er kannski að einhverju leyti vegna þess að þeir sem vöruðu við, bæði hérlendis og erlendis ( í þeim hópi vorum við báðir),- fengu að heyra það ekki aðeins hjá þjóðinni heldur einnig þeim leiðtogum sem höfðu verið valdir til að leiða þjóðina að þetta væri ömurlegt svartagallsrauns. Leiðtogarnir fóru um heiminn eftir að þeim var orðið það ljóst að allt stefndi í óefni til að prédika að hér væri allt í himnalagi. Hér heyrðust setningar eins og þessi af munni fjármálaráðherra á Alþingi : "Sjáið þið ekki veisluna piltar".  Varaformaður stærsta stjórnmálaflokksins vildi senda erlenda bankamenn, sem vöruðu við, í endurmenntun. Hvernig átti þjóðin að geta áttað sig. Litlar mjóar raddir vöruðu við, skrúðmælgisflaumurinn flæddi yfir allt velsæmi.

Við vitum það báðir að íslenska velferðarkerfið stenst ekki og  jafnframt að þjóðin neitar að skilja það að skera verður niður þjónustuna. Ekkert forystuafl í landinu virðist vera fært um að fá þjóðina til leggjast á árarnar og róa alla í sömu átt til þess að komast á sléttan sjó aftur.

Það er kannski of mikið sagt að þetta séu rústir. En getum viðl ekki verið sammála um að þetta gæti endað með algjörum rústum ef þjóðin fer ekki að bretta upp ermarnar og áttar sig á því á hvaða ferð við erum. Ef þjóð fæst til leggjast á árarnir eigum við góða og farsæla framtíð. Eins og nú er umhorfs í íslensku þjóðlífi er því mkúr ekki ástæða til þess að vera bjartsýnn. Ný stjórnarskrá ein og sér mun ekki skipta öllu máli, en hún gæti með öðru, ef vel tekst til með að fainna nýjan sáttmála, orðið til þess að fylkja þjóðinni fram á veginn. Það er minn draumur, - þess vegna er ég að bjóða mig fram.