Þetta sem helst nú varast vann varð þó að koma yfir hann

Fundur Siðmenntar sl laugardag á Hótel Sögu, sem hafði að markmiði að hvetja til málefnalegrar og gagnrýnnar umræðu um íslam á Íslandi mistókst herfilega. Vitleg umræða um efni málþingsins fór ekki fram og því fékkst ekki svar við spurningunni og auglýstu viðfangsefni fundarins: “Þurfum við að óttast íslam?”

Niðurstaða fundarins var: Nei við þurfum ekki að óttast íslam.- Sú niðurstða fékkst með þvi að bjóða aðeins þeim að taka til máls, sem hafa slíka skoðun. Þegar fulltrúi Siðmenntar var spurður á fundinum af hverju engum yfirlýstum andsæðingi íslam hafi verið boðið að vera einn ræðumanna var svarið að Siðmennt hefði ekki áhuga á slíkum sjónarmiðum. Andstæðingar íslam væru ekki viðræðuhæfir!!!

Með þessu svari dæmdi fulltrúi Siðmenntar samtök sín úr leik sem verðugan þátttakenda í samfélagsumræðunni. Siðmennt er ekki vettvangur fyrir vitrænar umræður heldur aðeins vettvangur fyrir trúboð ákveðinna viðhorfa. Siðmennt hefur valið sér að vera boðberi relatívisma þar sem öll trúarbröðg eru lögð að jöfnu og að öll mennings skuli aðeins dæmd á eigin forsendum en ekki almennum siðferðilegum viðmiðum. Öll trúarbrögð eru jafn forkastanleg að mati Siðmenntar,- jafnt þau sem boða ofbeldi og kúgun sem þau sem boða kærleika og jöfnuð.

Hafi tilgangur Siðmenntar hins vegar verið sá að greiða fyrir jihad á Íslandi, þ.e. fyrir innrás íslam með allri sinni ómennsku, er sennilegt að tekist hafi að herða sannfærða í trúnni. Valið á ræðumönnum gaf mér ekki miklar vísbendingar fyrirfram þar sem ég þekkti þá ekki nema Ibrahim Sverri Agnarsson, formann Félags múslíma en taldi víst að einhver þeirra hefði burði til viðtrænnar umræðu um málefnið frá þeirri hlið sem Sverrir býr ekki að. Það var ekki ætlun Siðmenntar að leita svara úr þeirra átt. Þess vegna varð þetta “halleluja-fundur” af þeirri gerð sem Siðmennt telur sig vera í baráttu gegn. Fundargestir voru flestir “hallelujah-fólk” andstætt hugmyndum þeirra um sjálfa sig. Slíkt heyrðist á undirtektum og klappi. Fundurinn skilaði til mín aðeins þeirri niðurstöðu, að Siðmennt hefur ekki burði til að standa fyrir málþingum af þessu tagi. Valið á ræðumönnum og framganga fulltrúa Siðmenntar leiddi þetta í ljós.

Dapurlegt var að horfa upp á málflutnings Ibrahim Sverris varðandi framvarðarsveit hreins íslam, ISIS, nú um stundir. Hann lýsti því að vísu yfir að ISIS-menn væru glæpasamtök en hroðaleg hryðjuverk þeirra væru mjög orðum aukin og eiginlega ekkert til að gera mikið veður út af og myndir af hryllingsverkum þeirra bara photosjoppaður tilbúningur!. Hann lýsti sig andvígan aðferðum þeirra við aftökur með því að skera fórnarlömb sín á háls en ekki var á honum að heyra að hann hefði athugasemdir við aftökur þeirra almennt. Ennþá dapurlegra er þó sú staðreynd að fundargestir létu sér vel líka þessi málflutningur að grimmilegustu hryðjuverkum sem heimurinn hefur séð um áratugaskeið og kannski síðan á dögum framrásar mongóla undir stjórn Genghis Kahn er einfaldlega sópað undir teppið. Fullyrðingar Sverris á öðrum vettvangi að ISIS njóti ekki stuðnings múslíma almennt eru einfaldlega rangar. Viðhorfskannanir PEW leiða í ljós óhuggulega mikinn stuðning og gerir því miður að engu þær hugmyndir að yfirleitt séu múslímar hófsamir í þeirri vitfirrtu hugmyndafræði sem íslam er.

Þá var alveg eiginlega bráðfyndið að heyra hann lýsa því að ekki væri hægt að fjalla um fjöldamörg ofbeldisfull fyrirmæli í kóraninum vegna þess að allur kóraninn yrði að skoðast í heild og í samhengi við allt heila regluverk íslam en það er svo svakalega stórt að enginn væri fær að tjá sig um það nema með ströngu námi í tuttugu ár! Hann sjálfur hafi hins vegar náð þessu á örskotstundu árið 1972 þegar hann fór beint úr eiturlyfjavímu á fljúgandi teppi sem síðan hafi borið hann um tilveruna. Sem sagt Ibrahim Sverrir er ekki fús til þess að ræða kóraninn við þá sem ekki eru á fljúgandi teppi eða hafa stúderað delluverkið í tuttugu ár. Ég sjálfur hef verið að lesa mig til um þetta í hálfan annan áratug en verð ekki viðræðuhæfur fyrr en eftir all mörg ár ef ég herði mig í náminu nema ég sé fær um að koma mér á fljúgandi teppi í eiturlyfjavímu! Ætli Siðmennt sé ekki sammála þessu?

Ég nenni ekki að fjalla um framsögu Guðrúnar Margrétar Guðmundsdóttur, doktorsnema í mannfræði, nema til þess að upplýsa að málflutningur hennar var full af delluklissjum sem leiðir hugann að andlegri fátækt Háskóla Íslands þar sem hún mun vera í doktorsnámi. Fræðimaður sem einblínir á Edward Said um Mið-Austurlandsfræði er ekki á traustum ís enda bar málflutningurinn þess merki.

Að lokum þetta: Það er stórundarlegt þó að ekki sé meira sagt að Siðmennt skuli vilja halla sér að sennilega hroðalegustu trúarbrögðum heims sem nú eru stunduð. Engin önnur trúarbrögð mér kunnug komast í hálfkvisti við þau í hryllingi, fáránleika og afskræmingu í mannlegum samskiptum. Þá berst Siðmennt fyrir auknum aðskilnaði ríkis og kirkju eins og kristin trú raunar boðar sjálf t.d. “Gjaldið keisaranum það sem keisarans er og Guði það sem Guðs er.” (Markús 12,17). Íslam er hinsvegar regluverk fyrir múslíma veraldlegt og trúarlegt án allrar aðgreiningar. Er ekki allt í lagi að visa í Passíusálm þó að verið sé að fjalla um “siðmenntinga”? : “ Þetta sem helst nú varast vann varð þó að koma yfir hann.”

 

 

 

Sannlega mega þeir súpa hel

Þessar vikurnar er verið að myrða tugi eða jafnvel hundruðir þúsunda manna í Mið-Austurlöndum og víðar í nafni íslam og hin „siðmenntaði“ heimur horfir á nánast aðgerðarlaus. Núna um helgina er sennilega verið að ganga endanlega frá kúrdískum íbúum Kobane alveg við landamæri Tyrkland. Fréttirnar þaðan eru hryllilegri en orð fá lýst eins og verið hefur undanfarin ár í Sýrlandi og Írak.  Öflugar NATO hersveitir Tyrklands standa aðgerðarlausir í sjónlínu við fjöldamorðin og Vesturlönd eru að bræða með sér hvort ástæða er til að grípa inn í atburðarrásina og hafa verið að því undanfarna mánuði og jafnvel ár. Á meðan er verið að nauðga konum, einnig stúlkubörnum og drepa þær síðan á hroðalegan hátt eða selja þær sem eiginkonur ómennanna, sem gætu jafnvel einhverjir verið héðan og sem ganga til liðs við Íslamska ríkið (IS, Isis eða Isil) eða  selja þær í annan þrældóm til kynlífs eða þrælkunar.

Lítt örlar á miskunnsama Samverjanum. Ráðmenn á Vesurlöndum spila golf eða gera eitthvað álíka þarft. Örvæntingafull hróp kristinna manna, Kúrda, Yezída, Armena, sjía-múslímar alawíta og jafnvel súnníta um hjálp ná ekki eyrum okkar þó að þau séu hávær og skír. Ekki aðeins hafast hersveitir Tyrkja ekkert að heldur hindra þær íbúa Kobane að flýja yfir landamærin undan sveitum íslömsku brjálæðinganna. Þær stuðla með því að fjöldamorðunum og þær hindra einnig Kúrda í Tyrklandi að fara yfir landamærin til að taka þátt í átökunum en hafa hleypt íslömskum vígamönnum með búnað sinn í gegnum landmærin. Og meðan blóðið rennur í stríðum straumi og verið er að eyða síðustu leyfum t.d. kristinna manna á svæðinu eru vestrænir ráðamenn að velta fyrir sér hvernig unnt sé að þjálfa m.a. Kúrda til virkari varnar eins og að ekkert liggi nú á!  - Þetta aðgerðarleysi verðskuldar einkunargjöfina „fyrirlitlegt“.

Atferli Tyrkja og vestrænna ríkja rifjar upp aðra ljóta blóði drifna sögu. Önnur borg  kemur í hug, - Smyrna (Izmir) í september 1922 þegar tyrkneskar hersveitir undir stjórn Atatürks myrtu  50-100 þúsund kristinna Grikkja og Armena en  m.a. hermenn Vesturlanda á 21 herskipi frá Bretlandi, Bandaríkjunum, Frakklandi og Ítalíu, sem lágu í höfninni í Smyrna, létu morðin afskiptalaus til þess að styggja ekki Tyrki! Og enn má ekki styggja Tyrki sem ætla sér ljóslega að láta íslömsku brjálæðingana drepa eins marga Kúrda og unnt er áður en áfram verður haldið. Er ekki kominn tími til þess að láta Tyrki standa reiknisskil fyrir voðaverk sín núna og í gegnum tíðina?

Hvenær ætlar heimurinn að láta þá svara fyrir dráp sín á 2.5-3.5 milljónum  grískra , armenska og assýrskra kristinna manna á fyrstu árum seinustu aldar þegar blóðug saga Ottoman veldisins var að renna sitt skeið?  Það var ekki að ástæðulausu sem þeir voru kallaðir Hundtyrkir. Eða voðaverkin á Balkanskaganum þar sem þeir fóru yfir rænandi og myrðandi í aldir? Hvenær ætla Vesturlandabúar almennt að horfast í augu við hroðalega sögu íslam í 14 aldir en einnig atferli múslíma í dag og hætta að láta eins og ekkert sé?

Ætlum við kannski að láta háðsádeilu Laxness rætast á okkur:

            Spurt hef ég tíu milljón manns

            sé myrtir í gamni utanlands;

            sannlega mega þeir súpa hel;

            ég syrgi þá ekki;fari þeir vel.

Gallar kvótastýrðra fiskveiða

 Vegna athugasemda við síðasta bloggið mitt datt mér til hugar að birta hér grein sem ég skrifaði um galla í núverandi fiskveiðistjórnarkerfi okkar árið 2001 eða fyrir 13 árum. Greinin var of löng til birtingar í blöðum og hefur því legið niðri í skúffu. Kannski hefur einhver gaman að því að lesa hana núna:

"Einn helsti vansi umræðunnar um stjórn fiskveiða er sá að yfirleitt er gengið út frá því að kvótastjórnun fiskveiða sé hagkvæm aðferð til að skammta aðgang að takmarkaðri auðlind. Vandinn sé aðeins hvernig úthluta beri aflaheimildum (kvóta). Þess vegna sé aðeins tekist á um það hvort leggja beri af gjafakvótakerfið og úthluta kvótum í samræmi við ákvæði stjórnarskrárinnar um jafnræði og atvinnufrelsi eða hvort réttur sé skilningur LÍÚ, að sameiginleg auðlind Íslendinga, fiskimiðin, sé í raun orðin einkaeign fáeinna útvalinna manna - sægreifanna.

Kvótastjórnun hefur, að mati undirritaðs, reynst með öllu ótæk og hefur haft slæmar afleiðingar fyrir efnahag landsins undanfarin 15 ár. Hún hefur haft af þjóðinni tugmilljarða króna í útflutningsverðmætum árlega, hún veldur þjóðfélaglegu ranglæti, hún hefur valdið hruni í fiskistofnum við landið og hún er að leggja af sjávarbyggðir um land allt með skelfilegu eignatjóni fyrir einstaklinga og þjóðfélagið allt.

Auk þess slitnar þráðurinn milli landsins og þjóðarinnar þegar byggðirnar leggjast af. Þegar fólk fer að setjast aftur að, kannski eftir áratugi, í landshlutum, sem nú eru að leggjast í auðn vegna þess að undirstaða afkomunnar þar - aðgangur að fiskimiðunum, er kominn í einkaeigu forréttindastéttar, mun það fólk ekki hafa tengsl við 11 alda sögu byggðarlaganna, ekki tengsl við landið, miðin og örnefnin eins og ef búsetan hefði verið samfelld. Hluti af þjóðararfinum mun glatast..

 Kvótakerfið, aflamarkskerfið, hefur fallið á prófinu á öllum sviðum: Það uppfyllir ekki skilyrði um félagslegt réttlæti, þjóðhagslega hagkvæmni, verndun lífríkis og fiskistofna - það er að rústa byggðir í landinu, skerða þjóðararfinn, það er að skemma eftirsóknarvert mannlíf um land allt - mannlíf sem gerir Ísland auðugra og skemmtilegra, jafnt fyrir Íslendinga sem erlenda ferðamenn.

 Unnt er að leiða auðskiljanleg rök að því að kvótastjórnun sé afleit aðferð til að stjórna fiskveiðum, jafnvel þó gætt væri jafnræðis við úthlutun kvóta. Því má líkja við náttúruhamfarir að gjafakvótakerfið var innleitt. Með því var óhemju auðæfum, kannski 400-500 millörðum króna, úthlutað til örfárra aðila, sem verja kerfið með kjafti og klóm. Átökin um gjafakvótann skyggja á alla almenna galla kvótastjórnunar en þeir eru margir og alvarlegir

 Í ljósi þess hve mikið er í húfi fyrir þjóðina er illt hve erfiðlega hefur gengið að fá fram opna og heiðarlega umræðu um fiskveiðistjórnunina. Umræðan byggist mikið á yfirborðslegum slagorðum hagsmunaaðila eins og LÍÚ, sem leyfir sér jafnvel að ógna þeim sem telja sér skylt að taka þátt í umræðunni með rökum og staðreyndum. Málflutningur LÍÚ er skiljanlegur og hann er hættulegur. Þeir eru að verja verðmætin sem þeir fengu úthlutað vegna skammsýni stjórnmálamanna og ráðgjafa þeirra.

 Öllu alvarlegri er málflutningur manna, sem ýmist tjá sig af mikilli vanþekkingu og/eða af undirlægjuhætti gagnvart firnasterkum hagsmunaaðilum. Gengi manna innan stjórnarflokkanna og hjá ýmsum ríkisstofnunum virðist oft byggjast á viljanum til að styðja gjafakvótakerfið. Andstæðingar þess eiga ekki upp á pallborðið og eru jafnvel látnir gjalda þess.

Ýmsir gallar kvótastjórnunar eru þeir sömu hvort sem kvótarnir eru framseljanlegir (gjafakvótakerfi) eða með takmörkuðum rétti (t.d. sólarlagsákvæðum). Eins eru ýmsir gallar framseljanlegra veiðiréttinda sambærilegir hvort sem veiðirétturinn byggist á aflamarki (kvóta) eða sóknarmarki (t.d. veiðidögum, tegundum veiðarfæra, veiðisvæðum o.s.frv.). Með úthlutun framseljanlegra veiðiréttinda er verið að afhenda fyrstu kynslóð veiðiréttarhafa arð af veiðum allra þeirra sem á eftir koma, þ.e. að skuldsetja sjávarútveginn með því að færa fjármagn út úr sjávarútveginum eins og hér gerist með vaxandi þunga.

 Helstu almennir gallar kvótastýrðra fiskveiða

 *Ósveigjanleg kvótasetning. Kvótasetningin verður alltaf ónákvæm vegna þess að þekkingin til að ákveða hæfilega veiði er alls ekki fyrir hendi. Þrátt fyrir hæpnar forsendur krefst kerfið þess að heildarkvótinn sé ákveðinn fyrirfram og að við hann sé staðið svo að kvótaeigendur geti skipulagt veiðar sínar til að ná sem mestri hagræðingu, þó að í ljós kunni að koma að ástand fiskistofna beri ekki þá heildarveiði sem kvótasetningin gerir ráð fyrir.

 Trúverðleiki kerfisins byggist á því að ekki sé hróflað við kvótasetningunni á veiðiárinu. Ef hætta væri á niðurskurði mundu útgerðarmenn kappkosta að veiða kvótann tímanlega þó að annað væri hagkvæmara. Til þess að verða ekki hengdir fyrir óvarlega kvótasetningu hafa umsjónarmenn kerfisins ríka tilhneigingu til að fara mjög varlega í kvótasetningu og þar með fer þjóðin á mis við tekjur af afla sem ellegar hefði fengist. Þetta eitt dugar til að gera að engu hagræðingu sem kvótasinnar telja kerfið leiða af sér.

 *Brottkast og rjómafleyting. Brottkast afla hefur alls staðar reynst fylgifiskur kvótastjórnunar. Ætti kannski að segja flugfiskur kvótakerfisins eins og íslenskir sjómenn kalla hann? Flugfisk kalla þeir afla sem er dreginn inn fyrir stjórnborð en flýgur út þvert í bak vegna þess að ekki er til kvóti fyrir honum eða hann er ekki nákvæmlega eins og markaðurinn borgar best fyrir þá stundina.

 Lengi vel afneituðu sægreifarnir og þjónustulið þeirra brottkastinu en viðurkenna nú smá brottkast þó að lítið sé gert úr því og því haldið fram að brottkast sé eðlilegt öllum fiskveiðum. Útúrsnúningur af þessum tagi er til marks um að niðurstaða í fiskveiðistjórnun getur ekki byggst á rökræðum við þessa menn. Þeir eru ónæmir fyrir rökum. Brottkast er mjög mikið á Íslandsmiðum. Þekktur aflaskipstjóri telur brottkastið kannski nema 200.000 tonnum árlega. Þó að brottkasatið væri aðeins þriðjungur þess er það miklu meira en nóg til þess að hugsanleg hagræðing af kvótastjórnun hefur skolast fyrir borð.

 Í aflamarkskerfi er hvati til að koma aðeins með verðmætasta fiskinn að landi. Hinum verður alltaf hent þó að sett verði veiðilögga í hvert skip með eftirlitsmyndavélum. Slíkt kerfi yrði mjög dýrt og nánast óframkvæmanlegt á smærri veiðiskipum. Einnig fyndust fljótt leiðir til að svindla á eftirlitinu.(Eftir að þetta var skrifað birti sjónvarpið og Mbl mjög afgerandi fréttir um brottkast. Því verður varla neitað lengur)

 *Hliðartegundir ofveiddar eða hent. Kvótastjórnun veldur augljóslega aukinni sókn í fiskstofna sem ekki eru kvótasettir með hættu á ofveiði. Hætta er á því að lögð sé óhófleg áhersla á hliðarafla þegar hann er ekki kvótasettur. Þegar fiskstofnar sem hafa flokkast til hliðarafla er hinsvegar kvótasettur eins og t.d. hefur gert nú með keilu, löngu og ýsu í aflamarkskerfi smábáta er augljós hvati kominn til brottkasts. Þeir sem halda stíft fram kostum kvótastjórnunar virðast ganga út frá því að unnt sé að stjórna hverju sinni hvaða fisktegund bítur á krókinn eða slæðist í netið. Aðeins í veiði uppsjávarfiska, síldar, loðnu, kolmunna, er unnt að stjórna að mestu hvað kemur í veiðarfærin. Í kvótastjórnun eru báðir kostir slæmir; að kvótasetja hliðarafla eða ekki.

 *Verðfall í hafi. Lítill gaumur hefur verið gefinn að brottkasti afla sem þegar hefur verið gert að og jafnvel verkaður um borð veiðiskipanna. Ef verðfall verður á fiskimarkaði áður en komið er með aflann að landi er augljós hvati til að henda slíkum afla fyrir borð til að fórna ekki verðmætum kvóta fyrir verðlítinn fisk. Undirritaður veit meira að segja dæmi þess að fryst fiskflök í neytendapakkningum hafi farið fyrir borð af þessum ástæðum. Áhöfn frystitogarans hélt sér saman enda féllu hagsmunir hennar að hagsmunum útgerðarinnar. Það er eins gott að kunna að halda kjafti til að missa ekki plássið. Annað togskip fékk fullunna vöruna í vörpuna.

 *Kvótasvindl. Mikill hvati er til að svindla á kvótakerfinu enda gert í stórum stíl. Sjómenn flaka fisk um borð og lauma í land í skjóli nætur. Þeir sem þekkja sjómenn hafa aðgang að slíkum fiski sem sjómenn ýmist selja ódýrt eða gefa. Gjafir eru aldrei ókeypis, því "æ sér gjöf til gjalda". Slægðum fiski er landað sem óslægðum. Þá hefur verðmiklum fisktegundum verið landað sem verðlitlum; þorskur t.d. gefinn upp sem ufsi. Talað er um tvöfaldar pakkningar fyrstitogaranna, þorskpakkningum t.d. pakkað inn í karfapakkningar. "Ufsinn" í gámum breytist í þorsk í útlöndum. Mesta hættan er auðvitað á þessu í smábátakerfinu. Fjöldinn gerir eftirlit þar erfitt.

 

*Léleg nýting verksmiðjutogara . Lítill hvati er fyrir vinnsluskip að nýta að fullu veiddan afla. Þar sem kvóti frystitogaranna er miðaður við landaðan afla er augljóst að ekki borgar sig að verja miklum fjármunum við að hámarka nýtinguna í vinnslunni nema þegar fiskerí er tregt. Í landvinnslu skiptir nýtingin hinsvegar sköpum fyrir afkomu vinnslustöðvrinnar. Mikilvægara er fyrir eigandann að fylgjast með fínstillingum á vinnsluvélunum en að vasast á skrifstofunni. Sennilega er nýtingin í frystitogurum aðeins um þriðjungur þess sem gerist í lönduðum, óunnum afla. Þarna eru miklir hagsmunir þjóðarinnar í húfi en fást aldrei skoðaðir nema við uppærðar aðstæður.

 *Of eða vannýting miða . Kvótastjórnun beinir veiðunum þangað sem von er á verðmætasta fiskinum, t.d. stórum hrygningarþorski. Önnur mið eru að sama skapi vannýtt þó hagkvæmt væri fyrir heildarhagsmuni landsins að þau séu nýtt. Veiðar þar geta skilað góðum árangri miðan við sóknareiningu en skila lakari árangri á aflaeiningu (fiskurinn of verðlítill fyrir dýrmætan kvóta).

 Þarna má t.d. benda á þorskinn í Breiðafirði sem hefur verið vannýtt auðlind. Í honum er töluvert af ormi(vegna vannæringar?) og hann er minni (vegna of mikillar samkeppni um takmarkaða fæðu?) og því síðri til vinnslu en þorskur í Faxaflóa. Sennilegast myndi þorskurinn í Breiðafirði batna við meiri veiði þar. Mikil veiði þar gæti þýtt eitthvað minna fiskimagn en verðmætari fisk og því meiri arð, jafnt miðað við aflamark sem sóknarmark. Svör við svona spurningum eru mikilvæg.

 *Skekkja í gögnum. Vegna brottkasts, kvótasindls, misnýtingar fiskimiðanna og lélegrar nýtingar aflans um borð í frystitogurum fá vísindamenn og fiskveiðistjórnin rangar upplýsingar um veiðiálagið á fiskstofnana sem bætir við vanda þeirra við að meta fiskstofna og þolmörk veiðistofna. Sá vanda er þó ærinn fyrir. Þetta verður þeimmun alvarlegra sem afneitun kerfisins er meiri. Í sóknarstýringu fiskveiða fengist miklu réttari mynd af raunverulegri veiði. Þar þarf enginn að fela glæpinn.

 *Hrun fiskistofna. Þar sem kvótastjórnun hefur verið beitt við fiskveiðar hefur orðið hrun í fiskistofnun þvert ofan í ytfirlýsingar þeirra sem hafa hag af því að verja kvótakerfið. Kvótastjórnun hefur ekki tekist að byggja upp sterkari fiskistofna. Þvert á móti. Þetta er reynslan hér á landi, þetta er reynslan a Nýja Sjálandi og í Kanada. Hérlendis hefur landaður botnfiskafli dregist saman um 40% frá því sem hann var fyrir daga kvótakerfisins. Í Nýja Sjálandi hafa fiskstofnar einnig hrunið eftir að fiskveiðar þar voru settar undir kvótastýringu. Í Kanada var kvótakerfi aðallega notað til að stjórna fiskveiðum á austurströndinni. Þar hrundi þorskstofnin algjörlega og var veiðum á honum hætt 1992.

 

Athyglivert er að hugleiða að ekkert hrun fiskstofna fyrir daga kvótakerfa í heiminum nálgast að vera sambærilegt við hrunið mikla í Kanada. Deila má um hvaða þættir valda mestu um hrun fiskistofnanna. Benda verður á margar ofangreindar ástæður svo sem brottkastið, slaka nýtingu verksmiðjurtogara, kvótasvindl, skekkju í gögnum, slaka nýtingu fiskmiða þar sem veiðistofnar eru ýmist ofveiddir eða vannýttir. Reglan virðist sú að kvótastjórnun fer að hafa afgerandi áhrif á minnkun fiskistofna eftir um áratug.

 Vannýting leiðir til þess að fiskurinn sveltur, dánartíðnin hækkar og sjálfsátið eykst. Alvarlegur misskilningur er að halda að fiskur geymist í sjónum. Aðrir fiskar éta megnið af þeim fiski sem ekki verður sjálfdauður, yfir 90% á sumum hafsvæðum þar sem samkeppnin við sjávarspendýr er minnst. Sjávarspendýr taka til sín um þriðjung þar sem þau ganga harðast fram.

 Fiskveiðar nema víðast um eða innan við 10% af því magni fiskstofna sem ekki verður sjálfdauður. Fiskar, sjávarspendýr og fuglar taka 90% víðast hvar. Meira að segja í Norðursjónum þar sem miklar áhyggjur hafa verið um ofveiði taka keppinautar okkar mannanna um veiðina 2/3 hluta hennar!

 Vert er að hugleiða að lífkerfi hafsins er "dýnamískt" Með því að tvöfalda veiðiálagið er ekki endilega verið að eyða fiskistofnum, heldur kannski fækka sjálfdauðum, ýta undir nýliðun vegna meira fæðuframboðs, minnka sjálfsátið og þörf fisks sem er búinn að ná mestri stærðaraukningu fyrir viðhaldsfóður, taka frá fuglum og sjávarspendýrum o.s.fr. Grundvöllur lífs í hafinu eru svif og þörungar. Framboðið á þeim stendur undir öllu æðra lífríki sem við erum að nýta í samkeppninni við ofantalda aðila sem fá lang mest í sinn hlut.

 Margar breytur gera samspilið í hafinu mjög flókið. Fiskar sömu tegundar éta ekki sömu fæðuna, litlir eða stórir. Seiðin geta aðeins unnið á minnstu fæðuögnum, stærri fiskar éta m.a. seiðin. Viðkoman er alls ólík því sem við sjáum á landi. Þorskhrygna getur klakið út 100 milljón eggjum á æfinni. Tveir einsaklingar af þeim þurfa að ná sama aldri og hún sjálf til þess að hrygningarstofninn standi í stað í hennar fjölskyldu.

Úr þessarri fjölskyldu mega sem sagt 99.999.998 einstaklingar farast áður en þeir ná aldri ættmóðurinnar án þess að það hafi áhrif á hrygningarstofninn Til að standa undir fiskveiðunum þurfum við að taka til okkar 10-20 afkvæmi hrygnunnar. Við eigum að nýta náttúruna skynsamlega og skoða hana vel en ekki láta hræða okkur með ógrunduðum dómadagsspám.

 *Ófullnægjandi vísindi. Ótrúleg kokhreysti er að reyna að ákveða nákvæmlega veiðiþol fiskstofna fram í tímann. Enginn þarf að efast um vilja sérfræðinga hafrannsóknarstofnunar til að gera vel. Við höfum orðið vitni ítrekað að mistökum þeirra. Við því er ekkert að gera nema að skapa þeim góð skilyrði, heilbrigða samkeppni og vona að vísindin eflist. Vísindi þurfa sjálfstæði gagnvart hagsmunaaðilum. Hafró nýtur ekki slíkra skilyrða. Stofnunin er undir stjórn manna sem hafa hag af því að verja gjafakvótakerfið. Hafró má ekki vera valdatæki. Við verðum að gera okkur grein fyrir takmörkum vísindanna.

Lífið í hafinu og víðáttur þess eru flóknara en vísindin ráða nú við. Þessvegna er fráleitt að reyna að stjórna veiðunum á grundvelli mjög takmarkaðrar vitneskju. Minnir á lærdómsmenn miðalda, sem töldu sig getað reiknað fjölda púka í helvíti eða árafjöldann frá sköpun heimsins á grundvelli biblíunnar. Meðan við vitum ekki betur er reynslan bestu vísindin. Reynslan sagði okkur að veiðarnar eins og þær voru fyrir daga kvótakerfisins gáfu mun meiri veiði en nú eftir 17 ára kvótastjórnun. Sjávarútvegurinn fyrir daga kvótakerfisins glímdi við margs háttar vanda og eðlilegt að þjóðin leitaði nýrra leiða til að nýta helstu uppsprettu þjóðartekna. Nú er hins vegar löngu orðið ljóst að kvótastýring fiskveiða var ekki framför í sjávarútvegi og hefur stórkostlega skaðað þjóðina og löngu tímabært að leita nýrra lausna.

 Hér að ofan hefur verið fjallað um helstu galla sem eru sameiginlegir allri kvótastjórnun fiskveiða. Gallar fiskveiðistjórnun með framseljanlegum kvóta eins og við búum við eru margir gamlir kunningjar úr umræðunni:

 Helsu gallar framseljanlegs kvóta

 *Þjóðfélagslegt ranglæti. Skoðanakannanir sýna að allt að 85% þjóðarinnar eru á móti kvótakerfinu vegna þess að augljóst er með hvaða hætti það mismunar Íslendingum til að nýta sameiginlega auðlind. Löggjafarvaldið og framkvæmdavaldið hunsuðu dóm Hæstaréttar um að þessi mismunun sé óheimil og í andstöðu við stjórnarskrána. Ekki þarf að efast um þjóðhagslega óhagkvæmni óréttlætis. Óréttlæti veldur spennu og elur á sundrungu og upplausn. Óréttlát mismunun veldur reiði og firringu; vilja þeirra sem verða undir til þess að ná sér niðri á þjóðfélaginu sem getur leitt af sér glæpi og jafnvel vímuefnaneyslu til að bæla niður vanlíðan sem menn ráða ekki við.

 *Samsöfnun kvóta. Með framseljanlegan kvóta fá matadorar fjármálalífsins undirtökin í sjávarútveginum. Ókeypis kvótaúthlutun í upphafi gaf forskot í samkeppninni um kaup á kvóta. Kvótinn færist því sífellt á færri hendur og heilu byggðarlögin verða háð geðþóttaákvörðunum aðila sem hafa aðra hagsmuni en íbúar þar.

 *Byggðaröskun. Vegna einkaeignar á kvóta er unnt að svipta grundvelli undan heilu sjávarbyggðunum eins og hefur verið að gerast allt umhverfis landið. Þessir bæir eru að deyja þrátt fyrir hagkvæma legu gagnvart fiskimiðunum og vilja íbúanna til áframhaldandi búsetu ef framtíðarhorfur væru fullnægjandi.

 

*Óverðskuldaður gróði. Þeir sem eru fyrir "tilviljun" vel staðsettir þegar úthlutun aflaheimilda fer fram geta selt rétt sinn sem verður mjög verðmætur. Einstaklingur hefur gengið út úr atvinnugreininni með marga milljarða króna fyrir sölu á einkarétti til nýtingar sameignar þjóðarinnar. Með úthlutun framseljanlegra veiðiréttinda er verið að afhenda fyrstu kynslóð veiðiréttarhafa arð af veiðum allra þeirra sem á eftir koma. Sjávarútvegurinn er skuldsettur með færslu fjármagns út úr sjávarútveginum með vaxandi þunga.

 *Skuldasöfnun - verri lífskjör. Skuldasöfnun útgerðarinnar eykur skuldir þjóðarinnar erlendis sem skerðir kjör hennar. Fleiri krónur af útflutningi fara í vaxtagreiðslur og af sjálfu sér leiðir að færri krónur fást til að kaupa vörur og þjónustu fyrir þjóðina erlendis.

 *Nýliðun hindruð. Erfitt er fyrir nýja menn að vinna sig upp innan greinarinnar. Verðmæt tækifæri glatast til að fá ferska strauma inn í atvinnugreinina. Nýir, ákafir og öflugir menn brydda oft upp á nýjungum sem geta leitt til áður óþekktra sóknarfæra. Lífríkið umhverfis Ísland er eflaust mjög illa nýtt miðað við það sem gæti orðið. Starfsmenn risafyrirtækja eru síður líklegir til að sjá ný sóknarfæri en eigendur sem eru á vettvanginum eins og sagan sýnir.

 *Hagkvæmni einkarekstrar skerðist. Eigendur fiskiskipa sem sjálfir stýra skipum sínum fara betur með en jafnvel samviskusamir starfsmenn. Framseljanlegur kvóti leiðir til samsöfnunar kvóta sem aftur leiðir til óheppilegrar samsetningar veiðiflotans. Matadorinn á auðveldara með að stjórna hagsmunum sínum í gegnum stór verksmiðjuskip en fjölda smábáta, jafnvel þó að þeir séu þjóðhagslega hagkvæmari.

 Kvótasinnar telja sjávarútveginn best kominn í höndum þeirra sem hafa frjálst spil til að safna til sín veiðiheimildum. Þeir segja að stór hluti þjóðarinnar muni svo í raun eiga fyrirtækin og þar með fiskimiðin í gegnum hlutabréfakaup ýmist beint eða í gegnum lífeyrissjóði þegar matadorarnir bjóða hlutabréfin föl.

 Almenningur á sem sagt að kaupa fiskimiðin til baka frá matadorunum, sem hafa fénýtt upphaflegan gjafakvóta og skattakerfið til að eignast einkarétt til að nýta (og þar með eiga) sameign þjóðarinnar. Kvótasinnar hafa spáð því að allar veiðiheimildir muni safnast á 2-3 hendur.

 Af hverju ekki aðeins í eitt fyrirtæki? Ef sameign þjóðarinnar væri betur komin í eign almenningshlutafélags heldur en þjóðarinnar allrar af hverju þá hreinlega ekki að stofna almannahlutafélag um fiskimiðin sem allir Íslendingar ættu og stjórna þessu hlutafélagi allra Íslendinga með stjórn sem allir Íslendingar kysu í sérstakri atkvæðagreiðslu (kosningum)?

 *Verri vistfræði. Vegna tilhneigingar eignakvótakerfis til að nýta veiðiréttinn með stórum togveiðiskipum skapa veiðarnar verri kost fyrir vistkerfið en ef fiskurinn væri að mestu sóttur með minni skipum með kyrrstæðum veiðarfærum - á öngla, í net eða í gildrur. Vísbendingar benda til þess að togveiðarfæri fari illa með lífríkið - sérstaklega hafsbotninn. Norðmenn hafa bannað allar togveiðar þar sem enn eru kóralrif sem ekki hafa verið eyðilögð. Vísindamenn eru að vakna til vitundar um að kóralrifin séu lífríkinu afar mikilvæg. Hvað með annað landslag hafsbotnsins?

 Spurning er hve mikið drepst af fiski sem sleppur út um möskva vörpunnar og hve mikið líf fer forgörðum við hnjaskið. Króka- og gildruveiðar virðast hafa afgerandi vistfræðilega yfirburði. Fiskur veiðist helst á öngla þegar hann er svangur vegna fæðuskorts. Þá er einnig mikilvægast að veiða hann áður en hann verður sjálfdauður eða að stærri félagar hans, sem einnig eru svangir, éta hann.

 Olíunotkun á hverja aflaeiningu er margföld í togveiðum miðað við veiði smábáta. Munurinn getur verið allt að tuttugufaldur á hagkvæmustu trilluveiðum og verksmiðjutogurum. Fyrir utan betri arð útgerðarinnar og þjóðfélagslegt hagræði af minni olíuneyslu við veiðarnar væri minni olíunotkun verðmætt innlegg Íslendinga í minni losun gróðurhúsalofttegunda. Á kvótatímabilinu hefur olíunotkun á hverja aflaeiningu meira en tvöfaldast á sama tíma og tækniframfarir hafa á öðrum sviðum leitt til orkusparnaðar. Aukinn kvóti annars staðar í atvinnulífinu til losunar kolsýru út í andrúmsloftið gæti verið mjög verðmætur.

 *Verra mannlíf. Flestir sem stunda sjó mundu kjósa að róa á minni veiðiskipum, trillum eða landróðrabátum, jafnvel þó að tekjurnar væru minni en á stórum togurum. Ef tekjurnar væru í þokkabót meiri eins og sterkar vísbendingar eru um ef smábátaveiðar fengju að keppa á jafnréttisgrundvelli við stórútgerðina, þarf vart að efa hvað flestir sjómenn mundu velja. Tækniframfarir í smábátaútgerð hafa verið gífurlegar undanfarin ár. Velbúin trilla er orðin miklu öflugra og öruggara vinnutæki en áður þekktist. Smábátaveiðum fylgir skemmtilegra mannlíf og betra fjölskyldulíf en rekstri stórra togveiðiskipa sem eru að veiðum langtímum saman.

 *Meiri erlendur kostnaður. Stórútgerð kostar margfalt hærri erlenda fjárfestingu á bak við hvert starf en smábátaveiðar, jafnt í skipakosti, tækjum, veiðarfærum sem og rekstrarvörum og eldsneyti. Með stórútgerð er í raun verið að flytja störf tengd sjávarútvegi til annarra landa, í skipusmíðastöðvar, til tækjaframleiðenda og olíuframleiðsluríkja. Olíuverð er nú sennilega mjög lágt miðað við það sem það getur orðið. Íslenskur sjávarútvegur verður í miklum vanda ef olía hækkar skyndilega og tækifæri gefst ekki til að komast fljótt í hagkvæmari smábátaveiðar.

Mjög öflugur iðnaður var að skapast hérlendis í tækjasmíði (t.d. fullkomnum handfærarúllum) og smíði smábáta, sem voru að ná athygliverðum árangri á heimsvísu. Aukin smábátaútgerð mundi hleypa nýju lífi í þennan iðnað. Viðhaldsvinna smærri veiðiskipa er auðveld og hagkvæm hérlendis en viðhald stóru togskipanna færist í auknum mæli til erlendra aðila. Góður árangur hefur náðst hérlendis í veiðarfæraiðnaði tengdum stórútgerð með miklum útflutningi. Engum dettur til hugar að útgerð stórra togara eigi eftir að hverfa þó að hlutfallslegt vægi þeirra gæti eitthvað dalað nema ef stóru togskipin gætu ekki staðist samkeppni við smábátana á jafnréttisgrundvelli. Þá er heldur ekki eftir neinu að sjá.

 *Erfitt að breyta til. Einn alvarlegasti galli aflamarkskerfis með framseljanlegum kvóta er hve erfitt er að fara úr kerfinu ef í ljós kemur að það dugar illa til að stjórna fiskveiðum. Á þessu erum við Íslendingar heldur betur að brenna okkur. Fyrsta grein laga um stjórn fiskveiða er þó ljós í myrkrinu. Þar segir m.a.: Úthlutun veiðiheimilda samkvæmt lögum þessum myndar ekki eignarrétt eða óafturkallanlegt forræði einstakra aðila yfir veiðiheimildum. Tveir dómar Hæstaréttar eru einnig mikilvægir, Valdimarsdómurinn og Vatneyrardómurinn. Í fyrri dóminum segir hæstaréttur að ekki sé heimilt samkvæmt stjórnarskránni að mismuna Íslendingum um aðgang að (nýtingu á) sameiginlegum fiskimiðum. Í seinni dóminum segir rétturinn að Alþingi geti breytt um fyrirkomulag fiskveiðistjórnunar og verður ekki annað skilið að þetta sé unnt að gera skaðabótalaust. Ofurtök kvótaeigenda í stjórnmálalífi landsins eru þarna hinsvegar mikill Þrándur í götu og sú staðreynd að íslenskir stjórnmálamenn eru vanir því að látast stjórnast af sérhagsmunaöflum frekar en almannahagsmunum.

 Vegna meiri eftirspurnar eftir gæðafiski, tækniframfara, frjálsra fiskmarkaða, frjálsrar útflutningsverslunar með fiskafurðir, betri samgangna, meiri þekkingar í fiskverkun og nýtingu á sjávarfangi, sem áður var vannýtt, hafa verðmæti af sjávarútvegi ekki dregist saman á þessum tíma. Þessar framfarir hafa orðið þrátt fyrir kvótakerfið en ekki vegna þess. Hefði kvótakerfið ekki komið til er sennilegt að botnfiskveiðarnar gætu verið a.m.k. 300 þúsund tonnum meiri árlega. Þorskafli á Íslandsmiðum árið 1953 til 1983 nam að meðaltali 420.000 tonnum. Undanfarinn áratug hefur hann aðeins numið helmingi þess. Afli 200 þús tonna af þessum verðmæta fiski hefur glatast árlega.

 Aflaverðmæti glataða aflans, vannýting og brottkast, gætu numið a.m.k. 30-40 milljörðum króna árlega, útflutningsverðmæti gætu numið 40-50 milljörðum króna. Kannski erum við að tala um miklu stærri upphæð ef grunur minn er réttur en það er seinni tíma mál. Margfeldisáhrif frá tekjum í þessum undirstöðuatvinnurekstri þjóðarinnar yrðu gífurleg. Þjóðartekjur á mann yrðu í einu af efstu sætum í heiminum. Viðskiptahallinn gæti lagast verulega sem og erlendar skuldir þjóðarinnar á skömmum tíma með skynsamlegri efnahagsstjórn.

 Kanadíski fiskihagfræðingurinn Parcival Copes, prófessor emeritus við Simon Fraser University í BC, sem lengi hefur haldið uppi hvassri gagnrýni á kvótastýrða fiskveiðistjórn heldur því fram að einn af fáum kostum slíks stjórnarkerfis t.d. í botnfiskveiðum sé aukin hagræðing í fiskiskipaflotanum til skamms tíma ef kvótinn er framseljanlegur. Hann telur að starfsfélagar hans sem aðhyllast kvótakerfi einblíni of mikið á þetta eina atriði sem næst aðeins með þeim fráleita fórnarkostnaði sem gjafakvótakerfinu fylgir. Hér gerðist hinsvegar það furðulega að þessarar hagræðingar gætti alls ekki. Þvert á móti stækkaði flotinn verulega jafnt að rúmtaki, vélarafli og í fjárfestingu og hafði það gerst áður en Valdimarsdómurinn svokallaði var kveðinn upp þó að látið sé að því liggja að til þess dóms megi rekja að kvótakerfið hafi orðið óhagkvæmara.

Parcival Copes tjáði raunar undirrituðum nýlega að starfsfélagar hans vestra væru sumir farnir að sjá hve kvótastjórnun er gallað tæki og þá alveg óháð því hvort um er að ræða gjafakvóta eða ekki. Enginn þeirra efast hinsvegar um að gjafakvótakerfi er óhagkvæmast og óréttlátast af öllum kvótakerfum. Stiglitz, nýbakaður nóbelsverðlaunahafi í hagfræði, og Becker sem fékk sömu verðlaun fyrir nokkrum árum, báðir afar virtir bandarískir hagfræðingar, hafa gefið íslenska gjafakvótakerfinu falleinkunn í viðtölum við íslenska fjölmiðla. Umsögn þeirra beggja var efnislega samhljóða eftirfarandi við sitt hvort tækifærið: Kerfið gagnast þeim einum sem voru svo heppnir að fá úthlutað kvóta. Undir það tek ég heilshugar!

 Sóknarkerfi hefur yfirburði yfir aflamarkskerfi

 Helsti valkostur í fiskveiðistjórnun við kvótakerfi er sóknarstýring sem getur verið með ýmsum hætti. Færeyingar voru komnir í kvótastýringu eins og við frændur þeirra en þeir báru gæfu til þess að átta sig tímanlega og taka upp sóknarkerfi sem virðist hafa þjónað þeim vel. Mikil umskipti til batnaðar urðu í sjávarútvegi hjá þeim við breytinguna. Fátt hindrar þá nú í að taka upp breytt kerfi ef þeir sjá sér hag í því.

Við Íslendingar ættum að skoða kerfi þeirra en leiða þó hjá okkur alvarleg mistök sem þeir gerðu í að hafa veiðileyfin framseljanleg. Við ættum því að skoða vel sóknarkerfi með svokölluðu lokuðu veiðileyfakerfi með óframseljanlegum veiðiréttindum (Limited Entry Non Transferable Licensing) og auðlindagjaldi af umframarði (auðlindarentu). Rækilega þarf að undirstrika orðið óframseljanlegum. Kanadamenn tóku upp lokað veiðileyfakerfi til þess að ná tökum á laxveiðum í sjó en höfðu veiðileyfin framseljanleg (Limited Entry Transferable Licensing) Notkun LETL-kerfis í stað notkunar LENTL- kerfis varð til þess, að mati Parcival Copes, að eyðileggja árangurinn í laxveiðum Kanada. Vert er að skoða hvernig LENTL-kerfi stendur gagnvart helstu kröfum sem gera á til fiskveiðistjórnunarkerfis. Gera verður þá kröfur til kerfisins að leiðin frá núverandi fiskveiðistjórunarkerfi sé nokkuð greiðfær en það virðist einmitt vera tilfellið. Einnig verður að meta hversu auðvelt væri að fá almenning og sérstaklega þá sem eiga að búa við kerfið til þess að skilja að hagsmunir þeirra gætu legið í því að taka þetta kerfi upp. Helstu kröfur sem gera verður til kerfisins eru eftirfarandi:

 1. Félagslegt réttlæti

 2. Standist stjórnarskrána

 3. Þjóðhagsleg hagkvæmni

 4. Verndun lífríkis sjávar og fiskstofna

 5. Byggðaþróun

 6. Almenn lífsgæði

 7. Aðlögunarhæfni frá núverandi kerfi

 8. Möguleikar til að breyta í nýtt kerfi ef það reynist ófullkomið

Að lokum vil ég leggja áherslu á að hafa verður í huga fyrir hverja fiskveiðistjórnunin er hagkvæm. Arður allra Íslendinga af fiskimiðunum skiptir máli. Tryggja verður að hann dreifist sem best. Jafnvel þó að sýnt yrði fram á að arður fiskveiðifyrirtækjanna væri mestur með lágmarkstengingu við íslenskt efnahags- og atvinnulíf er það í andstöðu við hagsmuni þjóðarinnar, eiganda auðlindarinnar. Eins og horfir í kvótastýrðum fiskveiðum Íslendinga gæti sú staða hæglega komið upp fljótlega að handhafar kvótanna sjái sér mestan hag af því að láta erlent láglaunafólk manna verksmiðjuskipin og að viðhald þeirra færi fram erlendis sem og önnur þjónusta við þau. Aflinn yrði fluttur til vinnslu þar sem vinnuaflið er ódýrast. Veiðiskipin kæmu lítið í íslenska höfn. Þá skiptu heimsins bestu fiskveiðimið þjóðina orðið litlu máli og lífskjörin yrðu að sama skapi verri."

Valdimar Jóhannesson 11.11. 2001

 

Þúsundir milljarða króna í erlendum gjaldeyri hafa glatast

Jón Kristjánsson fiskifræðingur hefur um áratugi barist fyrir því að þjóðin skilji hagsmuni sína í nýtingu auðæfa sjávar umhverfis landið. Hann skrifaði gagnmerka grein í nýjasta hefti Þjóðmála um fáránleikann í opinberri fiskifræði Hafró. Sú grein hefði átt að vekja feikilega athygli í landi sem byggir afkomu sína að miklu leyti á nýtingu sjávarafla. Fundir alþingis ættu að standa fram á nætur til þess að ræða efni greinarinnar og Jón og aðilar í sjávarútvegi ættu að vera helstu viðfangsefni fjölmiðlamanna þar til óyggjandi niðurstaða væri fengin um sannleiksgildi greinar hans.

Verðmætin sem þjóðin hefur farið á mis við vegna kvótakerfisins  skipta þúsundum milljarða króna í erlendum gjaldeyri fyrir utan ennþá hærri upphæðum í þjóðartekjum.  Þetta ætti að vera umræðuefnið í sölum alþingis fyrir utan hið þjóðfélagslega óréttlæti.

Ég efast ekki um sannleiksgildi ummæla Jóns og sennilega erum við margir sem erum sammála Jóni en höfumst ekki að. Ég verð að vísu varla ásakaður um fálæti en kannski mætti ásaka mig fyrir það sem mannvitsbrekkan Egill Helgason sagði einhvern tímann þegar ég hafði haft mig mikið í frammi að það væri til vansa hvað  ég væri slakur talsmaður!

Nú hef ég þagað all lengi um þessi mál en því miður hefur sterkur talsmaður að smekk Egils ekki gefið sig fram.  Á meðan halda ótæmandi auðæfi sævar áfram að bruna  illa nýtt landsmönnum til góða svo að vitnað séu í sýn Hannesar Hafstein fyrir 114 árum þegar hann horfði vondjarfur til nýrrar aldar um í Aldamótaljóði sínu árið 1900 og sá öldina framundan í hyllingum.

Grein Jón Kristjánssonar sem ætti að vera heitasta umræðuefnið þessa dagana og alveg þar til þjóðin vaknar af dvalanum og heimtar umbætur er hérna en hún biritist í dag á bloggsíðu hans:

http://fiski.blog.is/blog/fiski/entry/1461996/#comment3537889

 

Neitum ekki hinu augljósa - íslam er vandamál

Hér fyrir neðan er grein hollenska þingmannsins og formanns Frjálslynda flokksins í Hollandi, Geert Wilders, í lauslegri þýðingu minni.  Ég gengst undir þá áhættu með þessu að vera kallaður fastisti í felubúningi, eins og mannvitsbrekkan Eiríkur Bergmann kallar þá sem ekki sætta sig við innrás íslam (jihad) inn í vestræn samfélög (Fréttablaðið 27. Sept 2014) og er auðvitað merkimiðaumræða á lægsta stigi í bjánalegum „fræðimannabúning" sem á ekkert skylt við fræðimennsku af neinu tagi.  Eða rasista, ný-rasista, ný-fasista eða hvaðeina sem er notað til að hræða mann frá því að taka íslam til skoðunar með þekkingu en ekki með óskhyggju um að íslam sé eitthvað sem það ekki er:

„Til þess að sigrast á ÍS (ISIS eða ISIL) þurfum við að gera meir en að sprengja upp vígstöður þeirra í Mið-Austurlöndum. Við þurfum að hætta að vera blind fyrir hinu ofbeldisfulla eðli íslam. Við ættum að krefja þá sem setjast að í löndum okkar að hafna gildum sem samræmast ekki gildum okkar. Hvatning íslam til óhæfuverka er feikilegt vandamál, - einnig í okkar löndum. Aðeins með því að horfast í augu við staðreyndir er okkur unnt að vinna stríðið sem við erum í.

Þó að meirihluti múslíma séu öfgalausir hafa þúsundir saklausra almennra borgara orðið fórnarlömb hryðjuverkamanna innblásnir af íslam.

Heil 70% af hollenskum múslímum telja trúarlög mikilvægari heldur en veraldleg lög landsins þar sem þeir búa, samkvæmt könnun professors Ruud Koopmans við Humbolt háskólann í Berlín 2013.

Hernaðarbandalag undir forystu Bandaríkjanna er núna með sprengjuárásir á Íslamska ríkið (ÍS) í Írak og Sýrlandi. Margar þjóðir Evrópu taka þátt í þessari árás svo sem Bretland, Frakkland,Holland og fleiri. ÍS er hinsvegar ekki aðeins ógn við Mið-Austurlönd heldur einnig við okkar eigin lönd. Þátttaka hundruða múslíma fæddum á Vesturlöndum og með vegabréf þaðan í liði ÍS skapar þessum löndum feiknalega hættu á heimslóðum. Hvort sem okkur líkar það betur eða verr hefur stríðið færst yfir á strætin okkar.

Og hvort sem okkur líkar það betur eða verr er íslam orsakavaldurinn. „Engin trúarbrögð láta dráp á saklausum óátalin" sagði Obama forseti nýlega. Davíð Cameron bætti við um ÍS-hryðjuverkamenn: „Þeir segjast gera þetta í nafni íslam. Það er þvæla. Íslam er trúarbrögð friðar. Þeir eru ekki múslímar, þeir eru skrímsli."

Það dapurlega er, að þó að þeir séu sannarlega skrímsli, þá eru þeir einnig múslímar. Hvað sem Obama og Cameron segja eru það vers úr kóraninum sem stýra gerðum þeirra, svo sem sura 47.4: „Þegar þér hittið trúlausa (ekki múslíma þýðandi), höggvið þá á háls þeirra og þegar þér hafið valdið blóðbaði á meðal þeirra hneppið þá vandlega í fjötra."

 Þó að meirihluti múslíma séu öfgalausir hafa þúsundir saklausra almennra borgara um öll Vesturlönd orðið að fórnarlömbum  íslamskra hryðjuverkmanna. Mohamed Atta og glæpagengi hans flugu þotum á tvíburaturnana í New York 11. september 2001. Jamal Zougam, spænskur ríkisborgari fæddur í Marokkó, og vinir hans sprengdu upp fjórar farþegalestir í Madrid í mars 2004. Mohamned Bouyeri, Hollendingur af marókkskum uppruna skar gagnrýnenda á íslam, Theo van Gogh, á háls í Amsterdam í nóvember 2004. Hasib Hussain og þrír aðrir sjálfsmorðs-morðingjar aldir upp í Bretlandi myrtu 52 almenna borgara í samgöngutækjum Lundúna í júlí 2005. Í mars 2012 brytjaði Mohammed Merah, Frakki af alsírskum ættum, niður rabbía og þrjú börn fyrir fram skóla í Toulouse. Bræðurnir Tamarlan og Dzhokhar Tsarnaev frá Tjetjeníu drápu þrjá áhorfendur á Boston maraþoni með þrýstipottssprengju í apríl 2013. Í maí 2013 afhausaði Michael Adebolayo, breskur ríkisborgari ættaður frá Nígeríu,  hermanninn Lee Rigby á götum Lundúna. Síðasta maí mánuði myrti Mehdi Nemmouche, franskur ríkisborgari með rætur til Alsír, fjóra í Gyðingasafninu í Brüxelles.

 

Atta, Zougam, Bouyeri, Hussain, Merah, Tsarnaev, Adebolayo, Nemmouche voru allir múslímar og flestir með vestræn vegabréf. Það er hættulegt að hafna staðreyndum þó að þær séu óþægilegar. Árásir á ÍS í Sýrlandi og Írak munu hafa hrikalegar afleiðingar meðan afneitun á vandamálum heima fyrir er við lýði.

Miklar umræður eru meðal múslíma á vesturlöndum um stuðning við ÍS og svipuð samtök sem stunda jihad (heillagt stríð gegn þeim sem ekki fylgja íslam eða jafnvel rétttrúnaði í íslam - þýð) og vinna að því að koma sharíalögum inn í samfélög okkar. Könnun sem ICM Research gerði í júlí sl sýndi að l6% af öllum íbúum Frakklands og 7% af íbúum Stóra Bretlands höfðu jákvæðar hugmyndir um ÍS. Rannsóknarstofnun í Amsterdam, Ahmed Ait Moha of Motivaction, leiddi í ljós í maí 2013, að 73% múslíma í Hollandi töldu að hollenskir múslímar sem börðust í Sýrlandi væru hetjur meðan aðeins 3% innfæddir Holllendingar töldu þá hetjur. Í desember sl sýndi rannsókn prófessors Ruud Koopmans við Humbolt háskólann í Berlín að 70% hollenskra múslíma og 45% þýskra múslíma telja trúarlegt regluverk íslam (sharía- þýð) mikilvægara en veraldleg lög þjóðanna þar sem þeir lifa.

 Dag hvern bý ég í köldum skugga íslam. Næsta nóvember verða liðin tíu ár sem ég hef búið við stöðuga lögregluvernd. Vopnaðir lögrelgumenn fylgja mér hvert sem ég fer til að vernda mig fyrir íslömskum hópum sem hafa heitið að myrða mig vegna þess að þeir eru ósammála þeirri skoðun minni að íslam sé ekki trúarbrögð friðar. Núna tíu árum seinna hefur ÍS tilkynnt að allir íbúar Vesturlanda séu skotmörk.

Til að sigrast á ÍS er ekki nóg að sprengja upp vígstöðvar þeirra í Mið-Austurlöndum. Við getum ekki lengur verið blind fyrir ofbeldisfullu eðli íslam. Við verðum að krefjast þess að þeir sem setjast að í löndum okkar hafni gildum sem samræmast ekki okkar gildum.

Í síðustu viku lagði ég til í hollenska þínginu að við krefðumst eiða af öllum frá íslaömskum löndum sem vilja verða hluti af samfélagi okkar. Í eiðstafnum mundu þeir sverja að taka afstöðu gegn sharíalögum og ofbeldisfullum versum kóransins. Þeir sem ekki vildu sverja slíkan eið væru ekki lengur velkomnir. Þeir ættu að yfirgefa land okkar þegar í stað. Þessi aðgerð neyddi okkur til að horfast í augu við staðreyndir sem Obama, Cameron og aðrir leiðtogar Vesturálfu neita að sjá: Hvatning íslam til óhæfuverka er feikilegt vandamál, - einnig í okkar löndum.

Aðeins þegar við viðkennum sannleikann  getum við unnið stríðið."

 

Bullur og rasistar í Laugardal

Sjónvarpáhorfendur (Stöð2) urðu vitni að óvenjulegum lágpunkti í menningarlífi Íslands í gær þegar félagar í Ísland-Palestína gerðu hróp að ungum konum frá Ísrael sem komu til að keppa við landslið íslenskra kvenna í fótbolta á Laugardalsvelli. Við vissum svo sem fyrir að varlegt var að gera ráð fyrir öðru en lágkúru af hálfu þessa fólks en vonbrigðin voru að nokkur fréttamiðill vilji birta svona uppákomu nema til þess að sýna það sem hneykslunarefni. Félagar í Ísland-Palestína hafa þegar sýnt sig sem  sérlega manngerð þegar þeir lýsa yfir stuðningi við hryðjuverkasamtökin Hamas sem eru af nákvæmlega sama taginu og ISIS. En skilja fréttamenn Stöðvar2 virkilega ekki hvað þetta er á lágu plani?

Framkoma aðgerðarsinnanna var umhugsunarefni og þá ekki síst framkoma Þorleifs Gunnlaugssonar, fyrrum borgarfulltrúa og  Salmann Tamimi, sem telst vera ímami (andlegur og veraldlegur leiðtogi) Félags múslíma.  Við sem teljum okkur vera vini Ísraels höfðum haft fréttir af fyrirhuguðum hatursaðgerðum. Þess vegna voru nokkur okkar mætt til þess að þess að sýna að stúlkurnar frá Ísrael væru velkomnar eins og íþróttafólk hvaðanæfa úr heiminum til þess að etja kappi við íslensk ungmenni.

Lægst lagðist ímaminn þegar hann gerði hróp að mér og kallaði mig helvítis gyðing. Ekki svo að skilja að ég væri nokkuð nema stoltur af því að vera gyðingur ef það hefði orðið mitt hlutskipti. En getur rasisminn almennt orðið rosalegri en þegar nafn kynþáttar eða trúarhóps er notað sem skammaryrði?   Vonandi voru þó samherjar ímamsins ekki svo illa á sig komnir að hróp hans hefðu fyllt þá stolti. Eða eru þeir kannski bara ósköp venjulegir og lágkúrulegir gyðingahatarar?

Lágkúra Þorleifs kom fram í því að reka mig með miklu offorsi frá því svæði sem liðið hans hafði lagt undir sig. Þar voru nokkrir lögregluþjónar sem ég átti erindi við. Við vinir Ísrael höfðu ákveðið að munnhöggvast alls ekki við hatursliðið. Ég vék því þegar af vettvangi og svaraði ekki persónulegum svívirðingum sem ímaminn jós yfir mig. Er virkilega svo komið að menn af tagi Þorleifs skuli telja einhver svæði „no go" svæði eins og múslímar eru búnir að koma sér upp um alla Evrópu. Er „fjölmenningin" hérna virkilega að komast á það stig. Það fer um mig hrollur að svona skuli vera komið fyrir íslensku samfélagi.

 

Gaza í stóru samhengi

Ibtach al Yahood      (Arabíska: Drepum gyðingana)

 

Lýsing Mið-Austurlandafræðingsins Walid Phares frá Líbanon er sláandi þegar hann segir frá því hvaða vandi honum var á höndum þegar  sjónvarpsmenn í New York ruddust að honum, þar sem hann var við kennslu, til að leita skýringa á þvi hvað gæti verið á ferðinni klukkutíma eftir að seinni flugvélin flaug á Tvíburaturnanna 11. sepember 2001. Allur hinn vestræni heimur stóð á öndinni og skildi ekki hvaðan á sig stóð veðrið, sem var í sjálfu sér nógu slæmt. Sýnu verra er þó að ennþá hefur ekki runnið upp fyrir mönnum á Vesturlöndum almennt hvað er á seyði í múslímska heiminum né hvað hefur verið að gerast þar um aldir og þó sérstaklega síðustu  áratugi.

 

Um leið og seinni flugvélin skall á norðurturn World Trade Center varð  Phares að orði við nærstadda nemendur: „ Þetta er jihad ghazwa…. Þeir hafa valið Yarmouk aðferðina“. Þessi setning var nær öllum Vesturlandabúum óskiljanleg í september 2001 og er það því miður enn í dag. Og það sem verra er: Það er talin svívirða að kynna sér merkingu þessara orða og herskáa hugmyndafræði íslam í öllum sínum fjölbreytilegum þáttum  hvað þá að segja frá vitneskju sinni.  Höfundur þessarar greinar hefur ítrekað orðið fyrir aðkasti, jafnvel fræðimanna háskólasamfélagsins, fyrir að koma á framfæri upplýsingum, sem öllum ætti að vera aðgengilegar, en hafa verið gerðar að tabú.

 

Ég geri ráð fyrir að flestir lesendur skilji ekki ennþá 13 árum seinna hvað setning Phares þýðir og skal það skýrt í stuttu máli þó að skrifa mætti langt mál um jafnt fyrri hluta sem seinni hluta setningarinnar. 

 

Jihad er stundum þýtt sem heilagt stríð og skylda allra múslíma að verja og breiða út íslam með öllum tiltækum ráðum og þar með talið sverðinu. Þeir, sem í sífellu reyna að bera í bætifláka fyrir íslam, segja að jihad þýði  í raun innri baráttu múslíma til þess að verða betri múslímar, þ.e. að fylgja betur fordæmi Múhammeðs og kóransins.  Múslímar sjálfir vita hvað jihad þýðir og er sama hvað túlkun er valin. Jihad er m.a. skyldan til að efla sig sem múslíma til þess að leggja sitt að mörkum til að ná heiminum undir Allah og sharía lög, sem  eru lögin sem stafa frá guði en ekki mönnunum.  Allar aðrar skýringar eru tilgangslaus útúrsnúningur. Orðið ghazwa þýðir bardagi eða herleiðangur, einkum fjöldamargir slíkir, sem Muhammeð spámaður leiddi. 

 

Með staðarnafninu Yarmouk er verið að vísa í orustuna þar í ágúst 636 sem breytti gangi heimssögunnar en þá hófst hernám íslam á öllu svæðinu frá Spáni í vestri til Indlands í austri með blóðbaðí, jihad,  sem hefur staðið að mestu í 14 aldir með einhverjum smáhléum. Talið er að múslímar hafi felt 270 milljónir manna af öðrum trúarbrögðum í viðleitni sinni að ná heiminum undir Allah.

 

Jihad er enn í fullum gangi um heim allan og þar með talið á Íslandi þó að það sé hér ennþá á mjúku nótunum eins og venjan er meðan múslímar eru fáir og veikburða í samfélögum. Þarna má líta á fordæmi Múhammeðs, sem þótti hálf meinlaus en þreytandi götutrúboði meðan hann var í Mekka en gerðist grimmur herkonungur þegar honum óx ásmegin í Medína þar sem hann fékk skjól hjá gyðingum, sem þar bjuggu og kölluðu bæ sinn Yathrib. Hann þakkaði greiðann með því að drepa þá alla nema konur og börn, sem voru seld í ánauð. Gyðingar höfðu neitað að viðurkenna hann sem spámann sinn og hæddu hann fyrir vankunnáttu um gyðingdóm. Í Yathrib gaf Múhammeð fordæmi um hvernig múslímar eiga að yfirtaka öll samfélög sem þeir flytja til. Líka Ísland! Tímatal múslíma er miðað við flutning hans til Yathrib/Medína árið 622.

 

Saga jihad er ekki sögð í háskólum Vesturlanda og er þess vandlega gætt að þagga niður í þeim, sem vilja segja þá sögu. Fyrsti stóri ósigur byzantíska heimsveldisins eða hins kristna heims fyrir íslam við Yarmouk er ekki almennt kunnur kristnum samfélögum Vesturlanda. Múslímar þekkja þá sögu vel og minnast hans oft eins og Khaybar, þar sem þeir unnu lokasigur á gyðingum á Arabíuskaganum. “Khaybar, Khaybar, ya yahud, jaish Muhammad sayud” syngja múslímar oft á góðum stundum. “ Khaybar, Khaybar, gyðingar nú koma herir Múhammeðs (til að drepa ykkur).” Þetta var t.d. sungið um borð í Mavi Marmara 2010 þegar  tyrkneskir islamistar, þýskir þingmenn Linke og fleiri einfeldningar ætluðu að rjúfa með valdi hafnbann Israels á Gaza. Linke menn héldu að þarna væri verið að syngja arabíska útgáfu á “Nú blikar við sólarlag sædjúpin köld”.

 

Háskólasamfélagið, stjórnmálamenn og kirkjan á Vesturlöndum lætur sig lítt varða þó að nú sé verið að heyja lokastríð gegn kristnum mönnum á frumsvæðum kristni í heiminum og enn sé verið að drepa og kúga kristna menn um gjörvöll lönd þar sem múslímar ráða ríkjum. Við horfum upp á kristna og aðra minnihlutahópa í þessum löndum, skotna, afhausaða, krossfesta, brennda, grafna lifandi, höggvna, stökkt á flótta, konum og stúlkubörnum nauðgað eða seld í ánauð og ypptum bara öxlum. Höldum svo áfram að tala um enska fótboltann.

 

Hvernig varð Anatolia, áður hluti af Grikklandi nú Tyrkland, land Páls postula, Maríu meyjar og frumkristni, 99.7% múslímskt? Hvernig breyttust Sýrland, Egyptaland, Írak, Líbanon úr því að vera kristin samfélög í það að vera íslömsk?  Hvernig tókst íslam að ná völdum í 57 ríkjum heimsins þar sem áður ríkti betri og farsælli menning, hvort sem hún var kristin, búddísk, hindúísk, zoroastrísk o.s.fr.?  Einföldu skýringuna er að finna með því að skoða framferði ISIS, Boko Haram, talibana nú um stundir. Þar sést aðferðarfræðin. Ottomanar/ Tyrkir notuðu þessa aðferð fyrir einni öld þegar þeir slátruðu 2.5-3.5 milljónum kristinna Armena, Grikkja og Assyríumanna og komust upp með það. Hitler hreifst að hugmyndafræði íslam og aðferðum. Hann átti meðal annars náið samstarf við fyrrum múftan í Jerúsalem, haj Amin al-Husseini  um lausn “gyðingavandamálsins” enda mikil tengsl á milli nasista og Múslímska bræðralagsins. Múftinn var náskyldur Yasser Arafat og stjórnaði m.a. útrýmingu gyðinga á Balkanskaganum. Af hverju þekkja mjög fáir þessa sögu? Hún er ekki kennd í HÍ né menntaskólum landsins.

 

Phares lýsti því að meðan sjónvarpsmenn voru að koma fyrir upptökutækjum hafi hann verið í miklum vafa um hvað hann ætti að segja þó að hann hafi verið búinn að rannsaka jihad í 25 ár. Ef hann segði frá vitneskju sinni myndi hvorki fréttamenn né áhorfendur skilja rökfærsluna. Ef hann hins vegar segði ekki frá vitneskju sinni væri hann að bregðast sínu nýja heimlandi. Aðrir fræðimenn voru í svipuðum vanda.  Þeir fáu, sem vissu um yfirvofandi hættu og  höfðu reynt að vara við henni, uppskáru aðeins mikinn fjandskap, sem bitnaði á þeim í einkalífi sem í opinberu lífi.

 

Þegar al Qaeda sendi mujaheddin sína (stríðmenn Allah) á bandarísk skotmörk  upp úr 1990 voru afar fáir sem sáu fyrir sér framtíðar jihad.  Í september 2001 hafði stríð við óþekktan óvin þá þegar staðið í meira en áratug en hvorki fjölmiðlar, stjórnvöld, fyrirmenn eða menntakerfið viðurkenndu það. Hvernig var unnt fyrir „hrópendurna í eyðimörkinni“ að skýra atburði 11. sepember 2001 fyrir samfélagi sem bjó í vitsmunalegu tómarúmi?

 

Þó að ég beri mig að engu leyti saman við Walid Phares né sívaxandi fjölda fræðimanna í hans liði, sem margir koma úr múslímsku umhverfi, skil ég mætavel hvaða tilfinningar hrærðust með honum 11. sepember 2001.  Hvernig er unnt að koma með skýringar á hugmyndaheimi sem er gjörólíkur okkar með ókunnuglegum hugtökum? Hvað þýðir Dar el harb, Dar el Islam, al fatah, dhimmi, hijra, jiziya, shirk, shahid, Nida‘ al Jihad, jahiliyyah, Ikhwan, haram, halal, fitna,  kafir, khilafa, murtadeen, sharia, sulh, hudna, salaam, taqiyya, tawriya, kitman, ummah svo að nokkur hugtök séu nefnd. Saga íslam í 14 aldir er almennt nánast óþekkt. Það litla sem menn þykjast vita er yfirleitt afar bjagað svo ekki sé tekið dýpra í árinni. Freistandi að nota óþvegið sjómannamál til að lýsa þeim ósköpum. Mér fer eins og Phares þegar ég er beðinn um að gera grein fyrir ástandinu í Gaza. Mér fallast hendur. Hvar á að byrja?

 

Til þess að skilja  Gaza stríðið núna þarf að hafa margt það í huga, sem rann í gegnum höfuð Walid Phares. Fyrst og fremst þurfa menn að kynna sér íslam, hinn undirliggjandi vanda og bölvun  múslímskra landa, alveg eins og kommúnimsi og nasismi var verst þeim þjóðfélögum sem voru hremmd í þá hörðu kló. Íslam er alræðiskerfi alveg sambærilegt við kommúnismann og nasismann þar sem allt er beygt undir þrönga hugmyndafræði með hörmulegum afleiðingum fyrir þá samstundis, sem fara út úr rammanum, en til lengdar einnig fyrir þá sem halda sig innan rammans. 

 

Öll þessi alræðiskerfi byggja á takmarkarlausri undirgefni undir ákveðið miðstýrt vald og þröngum kennistetningum eða kreddum. Í stað Allah, kemur, „yfirkynþáttur“ eða  „hin eina sanna stétt“. Nasistar höfðu fáránlegar hugmyndir um yfirburði sérstaks kynþáttar,  sem væru „übermensch“, kommúnisminn um heimsyfirráð öreiganna og útrýmingu þeirra sem ekki féllu inn í rétta markhópinn en íslam alræði Allah eins og þeir skilgreina guð sinn og undirgefni undir hann en útrýmingu þeirra sem sýna Allah ekki fulla undirgefni. Öll kerfin þurfa sterkt miðstýrt vald með miskunnarlausum, drottnandi foringja, Stalín, Mao, Hitler, eða kalífa og erkiklerk sem eftirmann Múhammeðs. Þetta er ansi snöggsoðinn skilgreining. Þeim sem vilja kynna sér skrif um skyldleika þessarra alræðiskerfa er bent á hollenska fræðimanninn  dr David Suurland: http://www.academia.edu/1177449/totalitarian_and_radical_islamic_ideologies

 

Íslam ern ekki trúarbrögð til einkanota fyrst og fremst heldur aðallega stjórnarfyrirkomulag fyrir heiminn og eftir það til ástundunar fyrir einstaklinga. Það er ekki aðeins hvernig þú biðst fyrir þó að þú biðjist fyrir í áttina til Mekka heldur hvernig þú klæðist. Þú klæðist eftir arabískum venjum, þú talar arabísku. Þú kemst ekki til himna nema þú biðijst fyrir á arabísku. Þér nægir ekki að lesa Kóranin á einhverju tungumáli og halda síðan að þú komist til himna.

Þú verður að lesa Kóraninn á arabísku eins og hverja aðra galdraþulu.

 

Þetta er heimsvaldastefna,  - allir verða að tala arabísku, hugsa á arabísku,  ástunda trúarbrögð sín á arabísku. Lögmálið nær ekki aðeins til þess hvernig þú borðar, heldur einnig hvernig þú giftir þig,  hvernig þú hagar þér gagnvart stjórnvöldum,  hvernig þú hagar þér gagnvart hernum,  gagnvart ungdómnum, gagnvart konum,. Öll svið lífs þíns verða að íslam sem ræður yfir hverju smáatriði lífsins. Allt verður íslam. Íslam snýst a.m.k. 70% um pólitík, 30 % um trú. Íslam er sharialög og íslam hefur að markmiði að koma heiminum undir íslam og sharíalög með jihad, með kænnsku og brögðum ef það er unnt en annars „með sverðinu“.

 

Því miður er þekking á íslam afar lítil á Vesturlöndum en margir telja sig þó vita sitthvað. Þeir eru hættulegastir því að þekking þeirra er oft verri en enginn. Þeir hafa kannski eitthvað gluggað í kóraninn eða segjast hafa kynnst vingjarnlegum múslímum og því sé íslam sambærilegt kristni og byggist á þörfinni til þess að trúa á eitthvað háleitara og fegurra en finnst í hversdagsleikanum. Fæstir vita að kóraninn er aðeins hluti af ritum íslam. Að magni er kóraninn aðeins um 15% en hádíður og Sirah Rasul Allah um 85%. Sjálfur er kóraninn óskiljanlegur og dúalistískur þar sem er finna gagnstæð fyrirmæli og útilokað að átta sig á hvað við á hverju sinni nema með hadíðunum, sem eru safn frásagna um orð og gerðir Múhammeðs og með Sirah, sem er viðurkennd æfisaga Múhammeðs. Kóraninn segir á um 90 stöðum að Múhammeð sé hin fullkomna fyrirmynd múslíma sem þeim ber að fylgja. Saga Múhammeðs er afar ljót eins og sést m.a. á framferði ISIS manna sem fylgja fyrirmyndinni eins og Boko Haram, talibanar og fleiri slíkir gera.

 

Hugmyndafræði  Múslímska bræðralagsins ræður ríkjum á Gaza. Það var stofnað 1928 löngu fyrir tilkomu Ísraelsríki. Fyrir Egyptanum Hassan al Banna  vakti að endurvekja kalifatið, stórveldi íslam, eftir fall Ottoman veldisins sem lognaðist út af eftir heimstyrjöldina fyrri. Veldi íslam hlaut að deyja innan frá eins og ríki kommúnisma enda ber svona hugmyndafræði sína eigin tortímingu með sér. Fátækt, glundroði, fáfræði, ofbeldi og óhamingja eru fylgifiskar íslam hvarvetna sem það hefur skotið rótum. Veldi íslömsku ríkjanna byggðist m.a. á ránum, þrælaverslun og útþennslu og því að ná undir sig verðmætum, sem aðrir höfðu skapað.

 

Veislan varir meðan ránsfengurinn er að klárast og meðan hægt var að skattleggja „verndaða“ þegna hernumdra ríkja, svokallaða dhimma, sem fá að halda hausnum gegn því að greiða sérstakan skatt, jiziya, og játa sig óæðri 2. flokks þegna með auðmýkt. Þeir, sem hafa haldið því fram að jiziya og dhimmi staða tilheyri löngu horfnum tíma, gerðu betur í að hlusta eftir því þess sem er að gerast í Sýrlandi og Írak þar sem stríðsmenn Allah eru að endurreisa kalifatið í anda hinnar einu sönnu fyrirmyndir, Múhammeðs.

 

Gráglettni örlaganna kom í veg að íslam veslaðist alveg upp eins og stefndi að fyrir um einni öld þegar geysileg verðmæti streymdu óverðskuldað og óvænt upp úr jörðinni með olíunni í mörgum múslímskum löndum og gerir þeim kleift að valda heiminum svo mikilli ógn að stefnir í 3ju heimsstyrjöldina. Nútíma vopn í höndum þessara frumstæðu samfélaga er sambærileg ógnum og hríðskotabyssa í höndum óðs manns í mannþröng.

 

Hamas, sem ræður ríkjum á Gaza, er eitt af fjöldamörgum afsprengjum bræðralagsins en önnur sem má nefna eru al Qaeda,  Jabhat al-Nusra, Islamskt Jihad , Boko Haram, talibanar , Hizb ut-Tahrir, al-Shabaab og síðast en ekki síst ISIS sem veður nú yfir Sýrland og Írak og skilur eftir sig dauða og tormtímingu í anda hins hreina og sanna íslam sem er sífelt að endurnýja sig í anda Múhammeð og nánustu samherja og kallast þeir salafistar sem leituðu til sjálfra “lindanna” til að hreinsa íslam af villutrú eins og Lúther hafði áður gert fyrir kristnina.

 

Hinn eiginlegi “siðbótamaður” súnni múslíma er  Muhammad ibn Abd al-Wahhab, 18. aldar  guðspekingur á Arabíuskaganum, en við hann er kenndur wahhabismi sem ræður ríkjum m.a. í Saudi Arabíu og Katar. Ýmsa aðra má nefna til  eins og Sayyid Qutb sem er kannski helsti hugmyndafræðingur allra þessara hópa enda hallaðist Osama bin Laden meira að þeim síðastnefnda frekar en þeim fyrri. Nasser lét aflífa Qutb 1966.

 

Þá, sem gæla við hugmyndir um að siðbætur séu mögulegar innan íslam, verður því miður að hryggja með því að þær hafa þegar farið fram með því að leita til upprunans og árangur þess er núna hvarvetna afar sýnilegur í Mið-Austurlöndum. Breytingar á hinu sanna og hreina íslam eru ekki mögulegar. Það kallast landráð, drottinssvik, guðlast og telst vera dauðasök að reyna slíkt.

 

Slagorð Hamas eins og  Múslímska bræðralagsins er: “Allah er raunveruleiki okkar og markmið, spámaðurinn fyrirmyndin, kóranin lögin okkar, jihad leiðin og dauði fyrir Allah okkar æðsta ósk.” Í stofnskrá sinni frá 1988 segir Hamas fullum fetum að  ekkert samkomulag við Israel sé mögulegt, - hvorki tveggja ríkja lausn né sambúð af neinu tagi.

“Friðarumleitanir og svokallaðar friðsamlega lausnir sem og alþjóðlegar ráðstefnur til að leysa Palestínuvandamálið er andstætt hugmyndum íslamskrar  andspurnuhreyfingar”, segir orðrétt í stofnskránni. Þar segir einnig:”Israel mun blómstra og standa föstum fótum þar til íslam tortímir því eins og íslam tortímdi forverum þess.”

Hamas lýsir því fullum fetum í stofnskránni að markmiðið sé að eyða Israelsríki og drepa hvern einasta gyðing, ekki bara í Ísrael heldur um heim allan. En þetta er ekki lokamarkmið Hamas heldur að standa á rústum hvers einasta menningarsamfélags heimsins til að reisa þar ríki Allah að fyrirmynd salafista. Þessa framtíðarsýn eiga þeir með öllum hreintrúuðum múslímum þó að þeir séu mismunandi opinskáir með drauma sína og fyrirætlanir.

Af hverju leiða fréttamenn, stjórnmálamenn, menntakerfið og kirkjan hjá sér svona staðreyndir?  Eru þetta öfgafyllra en svo að unnt sé að trúa því?   Ætla Vesturlönd aftur að gera sams konar mistök og þegar þau neituðu að hlusta á viðvaranir Churchills og fleiri um uppgang nasismans? Þrátt fyrir skýrar lýsingar Hitlers í Mein Kampf 1926 um fyrirætlanir sínar horfðist heimurinn ekki í augu við staðreyndirnar fyrr en tveimur áratugum seinna að föllnum áttatíu milljónum manna eða ca 3% af öllum íbúum jarðar þá.  Nasistar myrtu tuttugu milljónir manna í fangabúðum. Af þeim voru 6 milljónir gyðingar, tveir þriðju hlutar gyðinga í Evrópu.

Israel náði undir sig Gaza svæðinu og Sinai skaganum sem og Samariu og Judeu (Vesturbakkanum svokallaða) í 6 daga stríðinu 1967. Egyptaland og Jordaníu höfðu náð þessum landsvæðum undir sig í stríði sem þeir ásamt öllum öðrum nálægum arabaríkjum efndu til deginum eftir að Israelsríki var stofnað 1948. Þá var tilgangurinn að þurrka Ísraelsríki af kortinu og hrekja alla gyðinga fram í sjó. Aröbum, sem þá voru á svæðinu, var ráðlagt að flytja sig af átakasvæðinu meðan  væri verið að ljúka verkinu, sem tæki vart langan tíma. Að því loknu gætu þeir komið og notið góðs af herfanginu sem næðist af gjörsigruðum og föllnum gyðingum. Hið ótrúlega gerðist að Israelar stóðust árásina en Jordanía náði til sín Samariu og Judeu (Vesturbakknaum) og  Egyptaland náði sem fyrr segir Sinai og Gaza.

Arabarnir, sem flúðu yfir til óvina Ísrael í stríðinu 1948, fengu ekki borgararéttindi hjá arabískum bræðrum sínum heldur lokuðust inni í hernumdum svæðum undir stjórn Jordana og Egypta. Þá var ekki búið að finna upp hugtakið Palestínumenn fyrir araba sem lifðu á því svæði sem áður var kallað Mandate of Palestine ( verndarsvæði Palestínu) undir stjórn Breta eftir fall Ottomana. Palestína var nafn, sem Rómverjar gáfu landi gyðinga þeim til háðungar á 2. öld eftir Krist.  Nafnið  vísaði til filistea sem voru svarnir óvinir gyðinga en voru þá löngu horfnir af sögusviðinu.

Endalausar bollaleggingar hafa verið um Palestínumenn undanfarna áratugi. Umræðan um þá markast af öfgum og sagnfræðilegum tilbúningi.  Hitler fjallar um það í bók sinni Mein Kampf, sem er raunar metsölubók í múslímskum löndum, að stórar lygar séu áhrifaríkari en litlar lygar. Flestu fólk sé í blóð borið að beita smálygum fyrir sig en stóru lygarnar séu áhrifamestar. Þær nái til dýpri róta tilfinningalífsins  og fylgir þeim viss sannfæringakraftur. Venjulegu fólk er tamt að beita fyrir sig smálygum  og í einfeldni sinni verði það frekar fórnarlömb stórra lyga þar sem  það myndi fyrirverða sig fyrir að beita algjörum og stórkostlegri lygum. 

Smálygar falla innan þægindarammans en þessu fólki myndi aldrei detta til hugar að beita stórkostlegum lygum og trúa  því ekki upp á aðra. Fullyrðingar um þúsunda ára tengsl svokallaðra Palestínumanna við landið er lygin, sem nær að djúpum rótum tilfinningalífsins og nær best til þeirra sem ávalt falla fyrir slíkri lygi, m.a. þeirra sem  trúðu á Stalín, Mao, Castro, Pol Pot, Hitler.

Staðreyndin er sú að langflestir arabar, sem bjuggu á þessu landsvæði höfðu nýlega komið þangað og afar margir þeirra til að nýta atvinnutækifæri, sem gyðingar  skópu eftir að þeir fóru að setjast að í stórum stíl fyrir rúmum hundrað árum, þegar gyðingar frá Evrópu fóru að setjast að í “ heimalandi” sínu vegna áhrifa frá Zionisma undir lok 19. aldar, kaupa lönd og hefja uppbyggingu. Arabar á svæðinu voru þá um 400 þúsund talsins en Palestínuarabar eru nú sagðir vera um 11 milljónir talsins, aðallega á þessu svæði og Mið-Austurlöndum en einnig vítt um heiminn. Fyrr má nú aldeilis vera viðkoman ef mönnum er ætlað að trúa fullyrðingum um uppruna þeirra!

Heimurinn virðist kaupa þá hugmynd að allir svokallaðir Palestínumenn séu landflótta arabar vegna yfirgangs Israela. Í áróðursskyni hefur öllum landflótta aröbum verðið dembt inn í þennan hóp. Þar á meðal eru arabar, sem hröktust frá fyrri heimkynnum sínum út um allt veldi Ottomana t.d. eftir hernám Austurrísk-ungverska keisaradæmisins á Bosniu-Herzegovinu, Krímstríðið og eftir heimstrjöldina fyrri.  Landið Palestína hefur aldrei verið til sem sérstakt ríki nema sem land gyðinga á 2. öld í uppnefningu Rómverja. Gyðingar sem fluttust til svæðisins fyrir einni öld kölluðu sig Palestínumenn. Jerusalem Post hét upphaflega Palestine Post og  hóf göngu sína sem blað gyðinga 1932. Nafninu var ekki breytt fyrr en 1950 . Enginn arabískur leiðtogi “Palelstínumanna” var til fyrir daga Yasser Arafat (1929-2004). Hann var Egypti með einhver ættartengsl við verndarsvæði Palestínu. Arabar á þessu svæðinu kölluðu það yfirleitt Suður-Sýrland.

Um 600 þúsund arabar urðu ríkisfanglausir flóttamenn 1948 og áttu ekki leið til baka inn í Israel. Vegna þessara átaka sauð upp úr um öll Mið-Austurlönd gagnvart gyðingum eins og svo oft áður með “progoms”, trúarlegum skrílsmorðum. Gyðingar höfðu búið þar víða um árþúsundir og  hröktust um 800 þúsund gyðingar allslausir frá heimkynnum sínum. Risastórt flóttmannavandamál varð til bæði meðal araba og gyðinga. Flóttamannavandamál gyðinga, sem var stærra í sniðum en flóttamannavandamál araba, var leyst aðallega af Israel sem opnaði landamæri sín fyrir gyðingum í neyð. Þeir aðlöguðust mjög fljótlega. Arabísku flóttamönnunum var hins vegar ekki gefinn kostur á því að gerast borgarar í arabaríkjunum, jafnvel þó að ljóst væri, að langflestir þeirra væru ættaðir þaðan: Þeir hafa búið í 3 kynslóðir í flóttamannabúðum t.d. í Jordaníu, Sýrlandi og Líbanon, sem er auðvitað ótrúleg ómennska, sem hvílir fyrst og fremst á aröbum sjálfum. Þessir flótta-arabar eru álíka eldfimir og byssupúður.

Mér virðist enginn skilja til fulls svokallaða Palestínuflóttamenn sem hefur fjölgað ca 10-15 falt frá 1948 ef trúa á öllum tölum. Ef okkur Íslendingum hefði átt að fjölga jafn hratt værum við núna  um 2 miljónir talsins. Hugtakið Palestínamaður var uppfinning Yasser Arafats og samherja hans í arabaheiminum eftir 6 daga stríðið 1967 til þess að búa til tæki úr ríkisfangslausum og örvæntingarfullum arabískum flóttamönnum til þess að hrekja gyðinga frá landinu. 

Íslamistar, þ.e.  múslímar sem ganga upp í íslam, telja allt land, sem einu sinni hefur verið undir stjórn múslíma, sé þeirra land alveg óháð því hvernig það komst undir yfirráð þeirra. Raunar telja þeir alla jörðina tilheyra Allah og þeirra skylda sé að koma henni allri undir hans ríki. Alveg eins og Múhammeð hreinsaði Arabíuskagann af gyðingum, kristnum mönnum og almennt öllum kufar (allir sem ekki eru múslímar en einnig þeir sem ekki  tilheyra réttum hópi múslíma) þá sé það nú í bili þeirra veigamesta verkefni að hreinsa öll Mið-Austurlönd af kufar (et. kafir).

Israel er aðeins smáskiki lands, 20 þúsund km² eða um 0.1% af Mið-Austurlöndum, en íbúar Ísrael um 2% af mannfjöldanum. Hver íbúi Israel hefur því um einn tuttugasta af því landi sem hver arabi hefur. Átökin snúast því ekki um það að gyðingar hafi ginið yfir landi og þrengt að aröbum. Nauðsynlegt er að líta á málin í víðara samhengi og þá sérstaklega þess að öll Mið-Austurlönd voru endurskipulögð af Bretum og Frökkum eftir fyrri heimsstyrjöldina og landmerki dregin oft af litlum forsendum.  Ef tekið er tillit til fjölda gyðinga á svæðinu væri eðlilegt að þeir fengju tuttugu sinnum stærra landssvæði til þess að búa við svipuð landfræðileg skilyrði eins og arabar á svæðinu. Israel var langt frá því að vera kjörlendi þegar gyðingar tóku til við að byggja landið upp. Landið var nánast eyðimörk, mannvirki niðurnídd og engin verðmæti fólgin í jörðu, eins og t.d. olía.

Nú er velþekkt að súnní og shia múslímar hafa borist á banaspjótum í nær 14 aldir.  Þrátt fyrir það styður Iran, sem er stjórnað af klerkaveldi shiamúslíma, Hamas, sem tilheyrir sunní. Iran er einnig helsti stuðningsaðili Hezbollah í Líbanon(shia múslímar). Þá hafa klerkanir í Iran heitið því að eyða Israel af kortinu. Talið er að Hamas hafi átt um tíu þúsund eldflaugar fyrir Gaza stríðið núna en að Hezbollah eigi um 100 þúsund eldflaugar, sem er beint að skotmörkum í Ísrael. Megnið af þessum eldflaugum er komið frá Iran. Það er einnig frá Iran sem mesta ógnun stafar fyrir hið unga ríki Ísrael, sem þeir telja þó að standi á þrjú þúnd ára grunni. Íran er án nokkurs vafa að komna sér upp kjarnorkusprengju og hafa þróað eldflaugatækni til að bera þær þess vegna til Evrópu. Þeir hóta því oft að senda sína fyrstu gjöreyðingasprengju á Ísrael, Litla Satan, en síðan komi röðin að Stóra Satan, Bandaríkjunum og Evrópu.

En það eru fleiri hættur, sem steðja að Israel. ISIS hefur m.a. heitið því að koma Hamas til hjálpar um leið og þeir verða búnir að festa kalífatið í sessi í Sýrlandi og Írak og drepa þar alla kuffar sem ekki fallast á að ganga Allah á hönd eða greiða jiziya eins og kóraninn boðar. Hér er vert að undirstrika að ISIS fer nákvæmlega eftir bókinni, þ.e. kórainum. Lítum á súru 9.29 og súru 9.5:

„Herjið á þá meðal fólks bókarinnar ( kristnir og gyðingar) sem trúa hvorki á Allah né hinn Efsta Dag né banna ekki hvaðeina sem Allah og sendiboðið hans hafa bannað, né viðurkenna trúarbrögð sannleikans uns þeir greiða jiziya (sérstakan skatt) með auðsýndri auðmýkt og finna fyrir undirokun sinni.“

 

„Þegar hinir friðhelgu mánuðir eru liðnir drepið þá skurðgoðadýrkendur hvar sem til þeirra næst. Handtakið þá, umkringið þá og gerðið þeim hvatvetna fyrirsát með herklækjum. En ef þeir iðrast, hefja reglubundnar bænir og greiða ölmususkatt þá greiðið götu þeirra.“

 

Ljóst er að aðilar í Katar styrkja Hamas og ISIS fjárhagslega. Eins hafa fjármunir og önnur aðstoð komið frá Saudi Arabíu og Tyrklandi. Saudarnir greiða 2-3 milljarða US $ á ári (ca 300.000.000.000 kr) í útbreiðslu wahhabisma með því að  starfrækslu madrassa (kóranskóla) og moska um heim allan og þá ekki síst á Vesturlöndum. Hæst hefur verk þeirra risið með uppfræðslu talibana í Afganistan og Pakistan og með því að kynda undir ólgu meðal múslíma á Vesturlöndum.

Hérna keyptu þeir gamla Ýmishúsinu í Skógarhlíð til að reka þar mosku og madrössu. og munu þar væntanlega vaxa úr grasi íslenskir mujaheddin í fyllingu tímans til að berjast fyrir ríki Allah.

Formaður Félags múslíma hefur lýst því, að væntanlega munu koma fjármunir frá Katar til að kosta moskuna, sem á að rísa á lóðinni í Sogamýrinni, sem Reykjavíkurborg gaf félaginu vegna vilja meirihlutans til að auka hér menningarlega fjölbreyttni! Katar greiddi fyrir moskuna, sem er risin í Kaupmannahöfn. Ekki einn einasti stjórnmálamaður eða fulltrúi stjórnvalda mætti við opnum hennar fyrr á árinu, ekki einu sinni fjölmenningarpostularnir á vinstra vængnum sem höfðu þó gert hana mögulega.

Ég efast um að nákvæmlega þetta, sem hér er rakið að ofan hafi flogið í gegnum hug Phares í New York 11. september enda er af nógu að taka. En vilji menn skilja átökin í Gaza og hræringar í Mið-Austurlöndum verður að skilja við hvaða veruleika Israel á að stríða. Lítt dugar að byggja á fréttum íslenskra fjölmiðla enda virðist fátt annað fljúga í gegnum hug þeirra en endalaus einfeldni og trúgirni á áróðri Hamas og lagsmanna þeirra hérlendis. Án efa  tilheyra lagsmennirnir sumir Múslímska bræðralaginu eða skyldum félögum.

Þó að Hamas verði ítrekað uppvíst af lygum og blekkingum, en leyna þó ekki skuggalegum fyrirætlunum sínum ,hefur það engin áhrif á t.d. fréttamenn RÚV sem flytja “Pallywood” fréttir í það óendanlega og flytja hróðugir viðtöl við Svein Rúnar lækni og Salmann Tamimi, imaminn, sem vill höggva hendur af þjófum.  Þeir félagar segjast vona að Hamas vinni átökin við Israela. Þeir eru þá væntanlega að kalla eftir því að Israelsríki verði gjöreytt og allir gyðingar drepnir eða hvað?

Pallywood fréttir eru leiknar fréttamyndir og fréttaskot, sem Hamas og al Fatah framleiða í stórum stíl og er hreinn tilbúningur. Þó að sýnt sé fram á fréttafalsanir ýmis konar eru aldrei birtar leiðréttingar t.d. hjá RUV. Aldrei er sagt frá hroðalegum verkum Hamas á íbúum Gaza, aftökur án dóms og laga fyrir t.d. fyrir andmæli, fyrir grun um njósnir fyrir gyðinga,  þvingunum til að mynda mannlegan varnarskjöld, geymslu hergagna á spítölum, skólum, moskum, heimilum o.s. fr. Af hverju ratar ekki viðtal við leiðtoga palestínskra flóttamanna í Jordaníu, Mudar Zahran, sem telst leiðtogi 6 milljóna Palestínumanna, inn í fréttir þar sem hann segir Hamas vera að drepa fólkið sitt? (https://www.youtube.com/watch?v=U98I2jM1PPQ)

Umfram allt er aldrei sagt frá 14 alda gengdarlausu hatri múslíma á öllum kufar og þá sérstaklega gyðingum, sem íslenskir fréttamenn virðast ekki sjá neitt athugunarvert við né heldur lagsmenn Hamas. Í átökunum eru lagðir að jöfnu annars vegar Hamas, sem hefur skotið um 15 þúsund flugkeytum frá Gaza að almennum borgurum í Israel eftir að Israel afhentu Palestínumönnum Gazasvæðið árið 2005 og Israelar, sem beita allri sinni tækni og kunnáttu til að svara aðeins beinum skotárásum en komast ekki hjá því að fella einhverja almanna borgara enda notar Hamas þá sem mannlegan skjöld fyrir hermenn sína og vopnabúnað.

Upphaflega afhentu Ísraelsmenn Al-Fatah Gazasvæðið án nokkurrar skyldu til þess heldur sem viðleitni til að friðþægjast við arabana, - til að skapa forsendu til friðar á svæðinu. Þeir fluttu gyðinga á Gaza í burtu með mikilli hörku og hervaldi og fjarlægðu meira að segja grafir gyðinga á svæðinu. Þó að arabar séu um 20% af íbúum Israel með full borgaraleg réttindi var ekki talið fært að nokkur gyðingur byggi á svæði arabanna. Það varð að vera “judenrein”. Ekki leið á löngu þar til Fatah menn og Hamas börðust  í blóðugri styrjöld um yfirráð á Gaza.  Hamas hafði betur og gékk á öll grið og hóf loftárásir á Ísrael og hermdarverk.

 Til þess að spara pláss bendi ég á þýdda grein, sem ég birti á bloggi mínu. http://valdimarjohannesson.blog.is/blog/valdimarjohannesson/entry/1420229/

Sérstaka athygli hlýtur að vekja hve lítt hefur verið fjallað um mikið hryðjuverkaganganet, sem hermenn Israela fundu á Gaza,  Mörg ganganna eru akfær. Milljarðir króna hefur verið varið til þessara ganga og þá sennilega m.a. 100 milljónir krónana af skattfé okkar, sem rann til Hamas. Ýmis búnaður, sem fannst í göngunum, bendir til þess að í undirbúningi hafi verið stórfelld innrás inn í Ísrael nú í september til þess að drepa fjölda almenna borgara og taka gísla.

Átökin á þessu landsvæði snúast ekki um 20 þús km²  landskika. Átökin snúast um að ná landinu undir Allah, drepa kufar en umfram allt að drepa gyðinga. “Ibtach al Yahood” (arabíska: drepum gyðingana) hafa múslímskir arabar hrópað í 14 aldir.  Múslímar um heim allan hrópa það sama á ýmsum tungumálum. Þeir kalla líka eftir okkar blóði.

(Þessi grein er birt í nýju hefti Þjóðmála )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Að sjálfsögðu íslam

Hverjum dettur til hugar annað en að íslam sé með einhverjum hætti tengt svona hryllingi?

Það kom ekki fram í Mbl í gær að þarna var múslími að verki. Flestum lesendum ætti samt að vera ljóst að yfirgnæfandi líkindi voru til þess. Sennilega munu íslenskir fjölmiðlar ekki segja frá því vegna ótta um að vera taldir rasistar alveg eins og ekki er fjallað um nauðganir á 1400 ensku stúlkubörnum í Rotherham á hinni einu réttu forsendu sem er sú að þarna eru múslímar að verki en ekki bara Pakistanir.

Nauðganir og barnaníð í stórum stíl tengist múslímum frá öllum löndum. Það er ekki vegna þess að Pakistanir séu neitt verri eða betri að eðlifari en annað fólk. Vandinn er alls staðar fyrir hendi þar sem íslömsk innræting á sér stað.

Að segja að nauðganir og ofbeldi í Rotherham stafi frá þessum mönnum af því að þeir eru ættaðir frá Pakistan er rasimsi á verstu tegund. Að viðurkenna skemmandi áhrif íslam á hverrn þann sem er innrættur með kennisetningum þeirrar hærðilegu hugmyndafræði frá blautu barnsbeini flokkast til almennrar skynsemi. Almenn skynsemi er ekki sama og rasismi þó að undanlega margir vinstri menn telji svo vera! 

 http://vladtepesblog.com/wp-content/uploads/2014/09/77388302_sun5.jpg

Kona hálshöggvin í London

Tíu goðsagnir og staðreyndir um Gaza stríðið

 Sannleikurinn er sagður verða fyrsta fórnarlambið í stríði. Hér koma nokkrar lygar sem hefur verið dreift um Israel undanfarnar vikur – og sannleikurinn að baki rógburðarins. Til þess að ná raunhæfri lausn á spennunni á þessu svæði verða staðreyndir málsins að liggja fyrir.

(1)Israelsmenn hófu stríðið og notuðu morðin á þremur ísraelsku piltum sem tylliástæðu.

Á fyrsta árshelmingi ársins 2014, áður en stríðið hófst, hafði Hamas skotið 200 flugskeytum að almenningi í Ísrael. Þegar unglingspiltunin var rænt á grimmilegan hátt leituðu Israelsmenn þeirra á Vesturbakkanum. Þeir fundust seinna myrtir. Til þess að draga athyglina frá ábyrgð Hamas á þessum morðum sendi hryðjuverkamennirnir flugskeyti í hundraðatali vítt og breitt um Israel þannig að 80% af íbúum Israels leitaði í dauðans ofboði í sprengjuskýlin.

 

Ísrael svaraði með því að eyða skotstöðvum á Gaza sem leiddi til þess að þeir fundu mikið net af hryðjuverkagöngum sem Hamas ætlaði að nota til að myrða fjölda gyðinga og taka aðra sem gísla með leifturárás að því er upplýsingar herma.

 

(2) Átök gegn Israel er eina leiðin fær fyrir Hamas til bæta kjör fólksins

 

Ef Hamas væri alvara í því að berjast fyrir betri kjörum fyrir það fólk sem þeir segjast vera annt um þá hefðu þeir ekki tekið völdin  með ofbeldi á Gaza árið 2006 og komið í veg fyrir allar kosningar síðan. Hamas handtekur og drepur pólitíska andstæðinga án réttarhalda. „Siðgæðislögregla“ Hamas refsar konum fyrir að reykja og klæðast óíslömskum fatnaði eins og gallabuxum og T-bolum. Heiðursorð á konum leiða til mildra refsinga,- með kannski 6 mánaða fangelsisvistun.

 

Það kostar milljónir dollara, mikils magns sements og margra ára vinnu að byggja göng frá Gaza inn í Israel. Fyrstu tvær vikur stríðsins fundu Israelsmenn 30 slík göng sem hafa kostað tugi milljónir dollara sem Hamas hefði getað eytt í þágu íbúa Gaza í stað þess að eyða því í stríð gegn Israel.

 

Ef Hamas vildi í raun betra líf fyrir íbúa Gaza þá hefðu þeir ekki forsmáð viðskipti og uppbyggingu í stað hryðjuverka og einræðis. Þegar Israel flutti alla sína íbúa og hermenn frá Gaza 2005 eyðilagði Hamas og rænandi skríll 3000 gróðurhús sem amerískir gyðingar höfðu keypt og gefið til svæðisins til að aðstoða við uppbyggingu þessa veikburða svæðis. Hamas skildi þannig eftir sig minnismerki um ógn sína og brenglun.

 

(3) Hamas reynir að lágmarka mannfall Palestínumanna

 

 Í stað þess að lágmarka mannfall virðist Hamas stuðla að aukningu þess. Hamasmenn hafa skotið þúsundum flugskeyta á Israel frá skotpöllum staðsettum í skólum, moskum, sjúkrastofnunun og íbúðarhúsum, - hvorki meira né minna en 11000 síðan 2005 (1-2000 hafa bæst við síðan þetta var skrifað).  Þvert á það að byggja sprengjuskýli til þess að verja sitt fóllk eins og Israelar hafa gert, hefur Hamas notað alla sína almenna borgara sem mannlegan varnarskjöld.

Hamas hefur gert stærsta heilsustofnun sína, Shifa spítalann, að miðstöð herstjórnar, vitandi að hærri siðgæðisviðmið Israela en þeir sjálfir hafa, gerir Israelum erfitt um vik að ráðast á miðstöð hernaðarumsvifa þeirra

 

(4) Hlutfall almennings í mannfalli Palestínu er ískyggilegt

 

Hamas heldur því fram að 75% fallinna hjá þeim í stríðinn núna sé almennir borgarar. Samkvæmt skoðun Israelsmanna á þessu eru yfirgnæfandi meirihluti, - tveir þriðju hlutar, - karlmenn á aldrinum 18-60 ára þráttt fyrir að þessir aldurshópar karlmanna séu aðeins 20% af íbúum Gaza.

 

Í stuttu mannúðarvopnahléi 24 júlí, tóku Hamas 25 manns af lífi án réttarhalda vegna ásakana um að þeir hefðu njósnað fyrir Israel. Þessum 25 var síðar bætt við tölur um mannfall vegna Israel og hylltir sem píslavættir. Samkvæmt orðum Bassem Eid í Palestinian Human Rights Moitoring Group ( félagsskapur sem fylgist með mannréttindum Palestínu araba) verður mannfall meðal Palestínumanna fyrst og fremst „í þágu Hamas“:

 

(5) Aðgerðir Israels er í andstöðu við alþjóðalög

Human Rights Watch hefur ásakaö Israel um að brjóta lög um stríðsrekstur og SÞ hefur hafið könnun á ætluðum stríðsglæpum Israel en ekki á Hamas sem heldur til streitu að gera almenna borgara í Israel að skotmörkum.

Við árás á lagalega skilgreind hernaðarskotmörk  staðsett meðal almennings  er ábyrgðin af mannfalli almennra borgara sett á þá stríðsmenn sem hafa komið sér fyrir á slíkum stöðum (The Conduct of Hostilities Under the Law of International Armed Conflict, Cambridge University Press, 2004).

Israel hefur gripið til áður óþekktra aðgerða til að takmarka mannfall við erfiðar aðstæður þegar verið er að svara flugskeytaárásum frá svæðum almennra borgara. Þeir hafa hringt í farsíma fólks nálægt skotmörkum til að vara við aðsteðjandi sprengjukasti, kastað niður dreifimiðum á arabísku til að vara almenning við og loks hafa þeir „bankað á dyrnar“ með smá hvellettum áður en sprengjum er skotið.

Hræddir um að þetta gæti fækkað látnum meðal almennings bráðst Hamas við með því að neyða Gaza búa til að mynda „mannlegan skjöld“ fyrir eldflaugaskotpalla sem var komið fyrir á venjulegum heimilum. The New York Times lýsti einum slíkum móttakanda aðvörunar sem brást við með því að fylkja fjölskyldu sinni , þar á meðal börnum, í bygginguna, sem átti að sprengja, til að mynda mannlegan skjöld og lét sem þetta væri dáð!

(6) Viðbrögð Israel í „ósamræmi“ við tilefnið

 Brazelía hefur kallað heim sendiherra sinn til að andmæla „ósamræmi“ í andsvari Israel gegn skotflaugum Hamas og hryðjuverkagöngum. En samræmi er ekki mælt með tölum yfir fallna á báða vegu. Israel hefur lagt áherslu á sprengjuskýli fyrir almenning, í eldflaugavörnum til að verja borgir sínar og kemur ekki her sínum fyrir meðal almennra borgara. Þjóðin er varnin eftir föngum,  jafnvel leiksvæði í Suður-Israel hafa verið gert skotheld fyrir milljóna dollara virði af styrktu stáli. Er rétt að ásaka Israel fyrir að verja borgaranna?

Í seinni heimsstyrjöldinni féllu 67.000 almennir breskir borgarar og 12.000 bandarískir meðan nasistar misstu meir en milljón almennra borgara. Efast einhver um ábyrgð nasista, sem hófu stríðið, á þessum dauðsföllum?  Heyrðum við einhvern kalla „ósamræmi“ ?

Hernaðarfræðingurinn Richard Kemp, ofursti, komst á þessari niðurstöðu: „Ég tel að í gjörvalli sögu stríðsátaka hafi enginn her gert meira til að takmarka mannfall meðal almennings og saklausra borgara en IDF ( Israel Defense Force) er að gera núna á Gaza.“

(7) Hamas er mannúðarsamtök

Hamas gefur sig út fyrir að vera mannúðarsamtök, sem það er hreinlega ekki.  Á meðan almenningur á Gaza býr með mikið atvinnuleysi og mjög rýran efnahagsvöxt raka leiðtogar Hamas saman auði, leggja eyðileggjandi skatta  á viðskiptalífið og hreinlega stela alþjóðlegu hjálparfé. Leiðtogi Hamas, Ismail Haniyah, heldur að sögn mörg heimili á Gaza. Árið 2010 greiddi hann 4 milljónir dollara fyrir hús á sjávarlóð í Líbanon. Næstur honum stendur Khaled Mashal og stjórnar 2.6 milljarða dollara sjóði (300 millljarðir ísl króna) sem er runnið frá ríkisstjórnum Katar og Egyptalandi.

Ef Hamas væri í raun að berjast fyrir rétti hins almenna Palestínuaraba þá myndi þeir leyfa kosningar, tryggja almenn mannréttindi og hætta ofsóknum á hendur pólitískra andstæðinga. Í þess stað kýs Hamas að breiða út ógn og skelfingu.

(8) Hamas vill bara fá að lifi í friði

Leiðtogar Hamas hvetja til ofbeldis, leyfa Islamic Jihad að reka grimmdarverka sumarbúðir fyrir börn niður að 6 ára aldri þar sem börnin læra hatur og hvernig á að taka hermenn Israela í gíslingu. Ritari SÞ Ban Ki-Moon segir árásir Hamas á almenna borgara Israel brot á alþjóðalögum.

Í stofnskrá sinni setur Hamas fram markmið sitt að eyða Israel og útrýma öllum gyðingum  um gjörvallan heim. „Ætlun Zionista er takmarkalaus“ og „barátta okkar gegn gyðingum er risavaxinn… þar til óvinurinn hefur verið gjörsigraður“. Hver getur efast um það að fái Hamas tækifærið munu þeir valda gífurlegu tjóni á Israel og gyðingum. Þessi tilvistarógnun gefur Israel ekkert annað val en að eyðileggja hernaðarmátt Hamas og eyðileggja göngin.

Þá virkaði ansi hlálega á marga þegar leiðtogi Hamas, Ismail Haniyeh, gumaði af því að nú væru þeir búnir að fá eldflaugar sem gætu fallið á Tel Aviv á sama tíma og hlúð var að afadóttur hans á Schneider barnaspítalanum nálægt Tel Aviv.

 (9)  Allt mannfall á Gaza er Israel að kenna

Margar eldflaugar  Hamas sem hefur skotið að Israel hafa ekki drifið alla leið en hafa lent innan Gaza. Israel er iðulega kennt um þessar sprengingar og mannfall af þeirra völdum. Eitt mjög umtalað tilfelli varðar eldflaug sem lenti á skóla SÞ 24. júlí með 16 föllnum. Israel hefur algjörlega hafnað því að hafa sprengt skólann þegar einhver var viðstaddur og hefur lagt fram loftmyndir máli sínu til stuðnings.

Fjórum dögum seinna lenti sprengja á garði á Gaza og drap níu börn og einn fullorðinn. Her Israel fullyrðir að þetta hafi orðið af völdum hryðjuverkamanna Gaza en eldflugar frá þeim höfðu þá einnig fallið á Shifa spítalann og Strandbúðir (Shati).

Að auki fórust að minnsta kosti 160 börn við gerð net hryðujuverkaganga Hamas.

(10)  Israel verður að hætta hernámi Gaza, leyfa neyðarhjálp og hætta þjóðarmorði.

Gaza er ekki undir hernámi Israel sem hafði einhliða afhent svæðið og farið með alla hermenn jafnt sem almenna borgara þaðan árið 2005. Þrátt fyrir að þúsundir hryðjuverkasprengja og eldflauga stafi frá svæðinu öll undanfarin ár hefur Israel haldið áfram jafnvel núna í þessum átökum að flyja inn lækningavörur, matvæli, nauðsynjavöru og eldsneyti í stórum stíl.

Þrátt fyrir stríðið hefur Israel haldið Kerem Shalom hliðinu opnu fyrir stöðugan straum af nausynjavöru inn til Gaza og leyfir einnig mannúðar aðgang í Erez hliðinu  norðanlega á Gaza. Her Israels rekur alhliða spítala við Erez hliðið og meðhöndlar þar Palestínumenn frá Gaza. Hamas heldur upp stöðugum árásum á bæði hliðin á hverjum degi.

Meðan margir íbúar Gaza líða sannarlega skort af ýmsu tagi reyndir Hamas allt sitt til þess að gera ástandið enn erfiðara svo unnt sé að nota það í áróðursstríðinu gegn Israel og um leið skapa rífandi svartan markað til ágóða fyrir ómennin í Hamas.

Brátt munu heyrast háværar raddir um nauðsyn þess að senda steypuefni til Gaza fyrir „enduruppbyggingu“. Fyrri slíkar sendingar fóru í að byggja hryðjuverkagöngin. Munu alþjóðleg hjálparsamtökin láta blekkjast aftur?

Ef Israel er að fremja þjóðarmorð þá eru þeir sannarlega að standa sig illa í því verk? Af hverju hafa þeir þá ekki verið hrottalegri?  Hvar eru þrælabúðirnar og fjöldamorðin um nætur? Það er erfitt að koma heim og saman hugmyndin um „þjóðarmyrðandi Israela“ og rúmlega þúsund Palestínumanna aðallega föllnum í bardögum.  Útrýming nasista á tveimur þriðju hluta gyðinga í Evrópu. Það er þjóðarmorð. 800.000 Tútsar drepnir í Rwvanda (7 af hverjum 10). Það er þjóðarmorð.

Israel hefur staðið frammi fyrir erfiðu vali á Gaza en hefur að öllu leyti reynt að takmarka mannfall, verja borgara sína og stefnt að því að skapa betra líf fyrir allt fólkið á svæðinu, - gyðinga jafnt sem araba.

Athugið

Bloggið hér að ofan er lausleg þýðing á grein Yvette Alt Miller sem er menntuð frá Harvard, Oxford University og loks frá London School of Economics þar sem hún lauk doktorsnámi.

Báðir Jón og séra Jón gái að sér

 

Fulltrúar íslensku kirkjunnar hafa fallið í þann pytt að telja sig þurfa að fara í vörn fyrir fyrir íslam og andmæla okkur gagnrýnendunum íslam, sem teljum að framtíð lands okkar og  hinum vestræna heimi  sé hætta búin vegna jihads, stríðs múslíma gegn okkur kuffar (allir sem ekki eru múslímar). Þeir telja augljóslega að kirkjunni sé ekki hætta búin af hálfu íslam heldur af veraldarhyggjunni, sekúlarisma, sem hafnar öllum trúarbrögðum og leggur öll trúarbrögð að jöfnu sem tæki fáfræði, auðsöfnunar, valdafíknar og kúgunnar.

Þeir virðast telja að vegna vaxandi trúleysis í nútímanum og aukinnar veraldarhyggju  þurfi trúarbrögðin almennt að snúa saman bökum og verja almættið og guðdóminn. Lærðir menn kristninnar ganga meira að segja svo langt að halda því fram að lítill eðlismunur sé á boðun kristni og íslam. Munurinn liggi aðeins í ytri búningi. Guðdómurinn sé einn og hinn sami í þágu hins góða og háleita.

Það er því ekki að undra að áköfum trúleysingjum hætti til þess sama, þ.e. að leggja öll trúarbrögð að jöfnu því að þeir hljóta stundum  að taka eftir málflutningi „sérfræðinganna“. Ég set gæsalappir utan um nafngiftina „sérfræðingar“ vegna þess að kirkjunnar menn hérlendis verðskulda ekki þá nafngift þegar íslam er annars vegar þó að ég efist ekkert um þekkingu þeirra á kristni. Þar liggur vandinn. Kirkjunnar menn vita almennt nánast ekki neitt um íslam. Samt leyfa þeir sér að gefa stórar yfirlýsingar. Þeim er ekki vorkunn vegna fáfræði sinnar. Þeir hafa ekki sinnt þeirri eðlilegu skyldu að kynna sér íslam þrátt fyrir aðvaranir fjölda manna, jafnt múslíma sem vestrænna manna og vaxandi umsvifa herskárra múslíma um heim allan.

Kirkjunnar menn ættu kannski að leggja eyrun við orðum William Kilpatrick, sem er þekktur rithöfundur og kennari við Boston College en sá háskóli er meðal virtustu háskóla heims og kenndur við jesúíta, sem tilheyra katólsku kirkjunni. Kilpatrick heldur því fram að hneykslið innan katólsku kirkjunnar varðandi barnaníð hafi ekki síst orðið að reginhneyksli vegna tilraunar krikjunnar að leyna staðreyndum í stað þess að viðurkenna það að fullu og bregðast við á þeim grundvelli. Þetta hneyksli verði þó léttvægt í samanburði við það risastóra hneyksli sem eigi eftir að lenda á kirkjunni fyrir að segja ekki sannleikann um íslam og bregðast í þeirri vörn sem kirkjan ætti að vera fyrir innrás íslam inn í vestræn samfélög.

Sú skoðun er ríkjandi hjá kirkjunni að hún eigi meira sameiginlegt með íslam en það sem skilur að. Kilpatrick spyr: Hvað ef þessi staðhæfing er röng og að túlkun Osama bin Laden, Al-Kaída og ISIS-manna á eðli íslam er rétt en ekki túlkun hófsamra múslíma?  Hann svarar þessari spurningu með fullyrðingu um að íslam, eins og það er túlkað í Mið-Austurlöndum og fylgi ósviknum erfðavenjum spámannsins, hafi vinninginn. Íslam sé hugmyndafræði nákvæmlega eftir bókinni og að allar bækur íslam, - kóraninn, hadíðurnar, sira og sharíalögin styðja betur við skilning herskárra múslíma en hófsamra múslíma. Ekki er von á miklum skilningi kirkjunnar manna á Íslandi sem vita ekki einu sinni hvaða bækur sira og hadíður eru. Þeir vita lítið um uppbyggingu kóransins sem stafar ýmist frá Mekka- eða Medínatíma Múhammeðs en þessir tveir hlutar eru eins og svart og hvítt og bókin gersamlega óskiljanleg nema með góðum skýringum. Með réttum skilningi á kóraninum með hadíðum og shira rennur kalt vatn milli skins og hörunds á öllu venjulegu fólki en ekki kirkjunnar mönnum af því að þeir vita nær ekkert um íslam, sem máli skiptir.

 

Með þetta í huga heldur Kilpatrick því fram að framkoma kirkjunnar muni koma henni í koll. Kristið fólk verði ráðvillt þegar sýnilegra verður að meira en lítið er aðfinnsluvert hjá íslam. Eftir því sem meira verði ljóst um um íslam og sharíalög  verði sífellt erfiðara fyrir kristna söfnuði að trúa orðum leiðtoga sinna um að öll vandamálið, sem hrannast upp í íslömskum samfélögum tengist ekki hinu sanna íslam. Yfirlýsingar leiðtoga kirkjunnar um virðingu fyrir íslam mun ekki verða til þess að auka á virðingu íslam en muni hinsvegar grafa undan trúverðugleika yfirstjórnar kirkjunnar og þar með kirkjunni sjálfri.

Slíkar yfirlýsingar eru einnig kaldar kveðjur til kristinna manna í múslímskum löndum sem hafa haft kjark til þess að lúta ekki íslam og  hafa þurft að líða fyrir það. Þessu fólki hlýtur að vera það þung raun, að kirkjan á Vesturlöndum skuli virða og heiðra trúarbrögð, sem hafa staðið fyrir slátrun ættingja og vina. Auk þess vinnur þetta gegn hagsmunum fjölda múslíma, sem hafa efasemdir um hefðbundið íslam og sem þjást fyrir sharíalög.

Tilhneiging kirkjunnar til að fegra íslam mun einnig styrkja rök andstæðinga trúarbragða um að sami rassinn sé undir þeim öllum. Kirkjan er gagnrýnd fyrir umburðarleysi og alræðistilburði og að aðeins stigsmunur sé á kvenfyrirlitningu og ofbeldi milli íslam og kristni. Ef kirkjan heldur áfram að styðja við íslam munu þessar ásakanir fá aukinn hljómgrunn.

Kilpatrick bendir á að meira að segja þeir sem teljast „líberalar“ ( oft alls ekki frjálslyndir á okkar mælikvarða) og vinstri menn í USA séu farnir að hafa efasemdir um íslam. Þeir geti snúist á punktinum eins og þeir gera gjarnan og þá látið svo að þeir hafi alltaf verið andvígir íslam. Veraldleg öfl hafa hingað til ekki ávítað kirkjuna fyrir að leyna sannleikanum um íslam vegna þess að þau hafa verið jafnvel enn dýpra sokkinn í pyttinn fúla. Kirkjan gæti staðið ein eins og nátttröll og setið upp með ofstækisstimpil sem erfitt verður af afmá. Ef íslam er alls ekki skylt kristni og í raun með innibyggt ofbeldi þá er hollast fyrir kirkjuna að sjá að sér í tíma. Þetta ættu báðir Jón og séra Jón á Íslandi að aðgæta.