Leita í fréttum mbl.is

Ávarp til Íslendinga frá 1997 rifjað upp

Nú þegar þjóðin virðist vera búin að fá sig fullsadda á ranglæti gjafakvótakerfisins er ástæða til þess að rifja upp ávarp sem birtist í Morgunblaðinu fyrir góðum 22 árum eða 8. október 1997.

Við stóðum þá nokkrir fyrir því að safna undirskriftum valinkunnnra manna til þess að leggja áherslu á þá sjálfsögðu kröfu að þjóðin, eigandi Íslandsmiði, njóti réttláts arðs af sameigin sinni og að gætt verði að leikreglum lýðræðis og jafnréttis í meðferð sameignarinnar.

Ástæða er til að hvetja alla til þess að mæta á Austurvelli á morgun , laugardaginn 7. desember kl 14, til að endurvekja þessa kröfu með þeim hætti að alþingi Íslendinga megi skilja hvað til friðar þess heyrir.

Hér kemur ávarpið með nöfnum þeirra sem lögðu nöfn sín við það:

 

Ávarp til Íslendinga:

 

Nytjastofnar á Íslandsmiðum eru

sameign íslensku þjóðarinnar!

 

Íslandsmið hafa verið sameign þjóðarinnar frá öndverðu. Á þessari öld háðu Íslendingar harða baráttu fyrir því að aðrar þjóðir viðurkenndu eignarrétt Íslendinga á miðunum. Nýting fiskimiða landsins hefur lagt drjúgan skerf að framförum og velsæld þjóðarinnar á 20. öld. Með lögunum um stjórn fiskveiða og framsali ríkisvaldsins á sameign þjóðarinnar til einstakra manna og félaga, án þess að gjald komi fyrir, er brotið gegn eignarrétti þjóðarinnar, - horfið frá leikreglum lýðræðis og jafnréttis.

Fiskimiðin eru í raun að hverfa úr eign íslensks almennings til kvótaeigenda þrátt fyrir þau ákvæði 1. gr. laga um stjórn fiskveiða, að nytjastofnar á Íslandsmiðum séu sameign þjóðarinnar og að úthlutun veiðiheimilda samkvæmt lögunum myndi ekki eignarrétt eða óafturkallanlegt forræði einstakra aðila yfir veiðiheimildum. Þetta samræmist ekki hagsmunum og réttlætiskennd þjóðarinnar né hefð í nýtingu fiskimiðanna.

Sjálfstæðisbarátta 19du aldar og sóknin til lýðveldis á fyrri hluta 20stu aldar var ekki aðeins háð til að losna undan erlendri áþján heldur einnig til þess að losna undan sérdrægu forréttindakerfi fyrri alda. Frelsi, réttlæti og jafnrétti allra til atvinnu, búsetu, menntunar og velsældar hafa verið hornsteinar íslensks samfélags. Með lögunum um stjórn fiskveiða er þeim hróflað en höft, forréttindi, ójöfnuður og ranglæti sett í staðinn. Íslendingar geta aldrei unað slíku til langframa.

Við, sem setjum nöfn okkar hér undir, skorum á alla Íslendinga, hvar í flokki sem þeir standa, að taka saman höndum með okkur í samtökum til að tryggja að þjóðin öll njóti réttláts arðs af sameign sinni - Íslandsmiðum. Þetta verða samtök sjálfstæðra Íslendinga sem una ekki óréttlætinu lengur, - Samtök um þjóðareign.  

Ágúst Einarsson, Reykjavík, alþingismaður

Arnbjörn Gunnarsson, Grindavík, skipstjóri

Árni Jónasson, Garði, skipstjóri

Bárður G. Halldórsson, Bessastaðahreppi, menntaskólakennari

Bjarni Arason, Hafnarfirði, hljómlistamaður

Bjarni Bragi Jónsson, Reykjavík, hagfræðingur

Bjarni Finnsson, Reykjavík, kaupmaður

Flosi Ólafsson, Reykholtsdal, leikari

Grétar Mar Jónsson, Sandgerði, form. Skipstjóra og stýrimannafél. Vísis

Guðmundur Erlendsson, Höfn, stýrimaður

Guðmundur Kristjónsson, Ólafsvík, skipstjóri

Guðmundur Ólafsson, Reykjavík, hagfræðingur

Gylfi Þ. Gíslason, Reykjavík, fyrrv. ráðherra

Halldór Bjarnason, Mosfellsbæ, framkvæmdastjóri

Halldór Hermannsson, Ísafirði, skipstjóri

Haraldur Sumarliðason, Reykjavík, formaður Samtaka iðnaðarins

Hólmar Víðir Gunnarsson, Þorlákshöfn, skipstjóri

Ingólfur Karlsson, Grindavík, skipstjóri

Jón Arason, Þorlákshöfn, skipstjóri

Jón Ásbjörnsson, Reykjavík, fiskútflytjandi

Jón Sigurðsson, Reykjavík, fyrrv. framkvstj Ísl. járnblendifélagsins

Jónas Árnason, Reykholtsdal, rithöfundur, fyrrv. alþingismaður

Karvel Pálmason, Bolungavík, fyrrv. alþingismaður

Kolbrún Halldórsdóttir, Ísafirði, bæjarfulltrúi

Kristinn Arnberg, Grindavík, skipstjóri

Kristján Kristjánsson, Akureyri, heimspekingur

Lúðvík Emil Kaaber, Reykjavík, lögfræðingur

Markús Möller, Reykjavík, hagfræðingur

Matthías Bjarnason, Reykjavík, fyrrv. ráðherra

Njörður P. Njarðvík, Reykjavík, prófessor

Ólafur Hannibalsson, Reykjavík, blaðamaður

Pétur Sigurðsson, Ísafirði, forseti Alþýðusamband Vestfjarða

Sigríður Þorgeirsdóttir, Reykjavík, heimsspekingur

Sigurður R. Ólafsson, Ísafirði, formaður Sjómannafélags Ísfirðinga

Sigurður T. Sigurðsson, Hafnarfirði, formaður Verkmannafélagsins Hlífar

Stefán Erlendsson, Hveragerði, stjórnmálafræðingur

Steingrímur Hermannsson, Garðabæ, seðlabankastjóri

Sveinn Tryggvason, Kópavogi, fiskverkandi

Valdimar Jóhannesson, Mosfellsbæ, framkvæmdastjóri

Vilhjálmur Árnason, Reykjavík, heimsspekingur

Þórarinn Eldjárn, Reykjavík, rithöfundur

Þórir Sigurðsson, Akureyri, kennari við sjávarútvegsdeild Háskólans á Akureyri

Þórólfur Matthíasson, Reykjavík, hagfræðingur

Þorsteinn Gylfason, Reykjavík, prófessor

Þorsteinn Jóhannesson, Ísafirði, yfirlæknir

Þorvaldur Elbergsson, Grundarfirði, skipstjóri

Þorvaldur Gylfason, Reykjavík, prófessor

Stofnfundur Samataka um þjóðareign verður haldinn á Grand Hótel við Sigtún í kvöld, miðvikudaginn 8. október 1997 og hefst kl 20.30. Þangað eru allir velkomnir sem taka undir markmið samtakanna. Þeir, sem vilja gerast félagar, geta komið þangað eða hringt í Gulu línuna, síma 580 8000.

 


Listi yfir 506 heimskingja og leppa

Flestir, sem komast vel af í lífinu, vita, að leiðin til velfarnaðar og hamingju felst í því að fylgja alltaf meirihlutanum og ráðandi öflum að málum. Besta ráðið er að þegja þar til ljóst er hvert straumurinn liggur og halla sér alltaf að valdinu. Við það vinnst ýmislegt.

Ekki þarf að eyða miklum tíma til þess að kynna sér málin frá öllum hliðum heldur láta sér nægja að meðtaka sannleikann frá forystumönnum meirihlutans. Þá er minni hætta á útskúfun vegna skoðana sem stríða gegn meginstraumnum og notalegt að orna sér í hlýjunni af hjörðinni og fá að vera með. Sérstaklega ber að varast að taka sér þau nöfn eða málefni í munn sem eru ekki meirihlutanum að skapi.

Ég er svo óheppinn að einhver sauðagen hafa komist inn í erfðaefnið mitt sem veldur bæði heimsku og mótþróa en ég lendi í því aftur og aftur að kunna ekki fótum mínum forráð og ana út í fenið í samskiptum við bestu og gáfuðustu menn, sem vegna yfirburða sinna ráða mestu í mótun almenningsálitsins.

Mér varð það á að láta villuljós mitt skína í Morgunblaðinu á dögunum og mótmæla staðhæfinum bestu manna um hamfarahlýnun af mannavöldum. Síðan hafa dunið á mér eins og svipuhögg fordæmingar vitrustu manna í fjölmiðlum. Að vísu er óvíst að þeir nenni að láta hneykslan sína í ljós vegna mín sérstaklega, heldur eru það merkari heimskingjar en ég sem þeir beina orðum sínum að mannvitsbrekkkurnar Egill Helgason og Gísli Marteinn hjá RÚV og ótrúlega gáfaðir menn sem þeir bjóða jafnan til sín sem álitsgjöfum. Svo ég tali nú ekki um sjálfan Þórarinn Þórarinsson Bakþankamann Fréttablaðsins.

Öllum þessum mönnum ber saman um að við svokallaðir afneitarar erum bæði heimskir, illa innrættir og jafnvel ofbeldisfullir eins og fram kemur í leikritinu Rocky í Tjarnarbío og vinstri menn telja að séu sönn lýsing á því sem þeir kalla öfga hægrimenn. Það sem einkennir okkur umfram annað eru lítil menntun, heimska, fáfræði, ofbeldishneigð, vangeta til tjáningar en töluverður styrkur í slagsmálum en við tjáum við okkur helst með barsmíðum að mati þessara snjöllu listamanna.

Með orðinu afneitari er verið að ía að því að við þessir fyrirlitlegu hægri öfgamenn séum af sama sauðahúsi og þeir sem afneita helför gyðinga á síðustu öld fyrir tilverknað nasista, fasista og kommúnista.

Ég get ekki leyft mér að nefna nöfn afneitara nema mitt eigið nema að fyrir um mánuði sendu 506 afneitarar, vísindamenn og sérfræðingar bréf til aðalritara SÞ þar sem þeir segja einfaldlega:

Það er engin loftlagsvá

   Ég ætla ekkert að halda því fram að ég sé heimskur og fákunnandi með sama hætta og þessir menn enda þekki ég fæsta þeirra en þarna má vekja athygli á nöfnum eins og Richard Lindzen sem fór fyrir veðurfræðideild MIT, Patrick Moore einn af stofnendum Greenpeace, Václav Klaus fyrrum forseti Tjékklands og Rögnvaldur Hannesson prófessor emeritus í Noregi.

Það kann að vera að þessir menn séu ekki allir nautheimskir því hinn möguleikinn er iðulega nefndur að þarna séu að ferðinni menn sem eru á fjárhagslegum spena hjá fyrirtækjum sem er sérstaklega í mun að eitra jörðina sakir græðgi sinnar og mannvosnku, - þ.e. að þeir séu leppar. Blogglesurum til upplýsingar skal tekið fram að ég hef all mörg önnur nöfn yfir menn sem hafa orðið berir að viðlíka svívirðingum og hér um ræðir. Eins gott fyrir þá að vara sig á Agli, Gísla Marteini, Þórarni og leikhópnum í Tjárnarbíó.

Hér er strengur á bréfið til SÞ:

https://clintel.nl/wp-content/uploads/2019/09/ED-brochureversieNWA4.pdf

Fyrst koma undirskriftir þeirra sem hafa sérstaka stöðu sem ambassadorar atvinnulífsins. Ætli þeir séu ekki allir á spena jarðefnabarónanna?

ECD AMBASSADORAR:

PROFESSOR GUUS BERKHOUT / THE NETHERLANDS

PROFESSOR REYNALD DU BERGER / FRENCH CANADA

TERRY DUNLEAVY / NEW ZEALAND

VIV FORBES / AUSTRALIA PROFESSOR JEFFREY FOSS / ENGLISH CANADA

MORTEN JØDAL / NORWAY ROB LEMEIRE / BELGIUM PROFESSOR RICHARD LINDZEN / USA

PROFESSOR INGEMAR NORDIN / SWEDEN JIM O’BRIEN / REPUBLIC OF IRELAND PROFESSOR ALBERTO PRESTININZI / ITALY PROFESSOR BENOÎT RITTAUD / FRANCE PROFESSOR FRITZ VAHRENHOLT / GERMANY THE VISCOUNT MONCKTON OF BRENCHLEY / UNITED KINGDOM  

Síðan koma undirritanir eftir löndum:

SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM BELGIUM

  1. Rob Lemeire, Publicist on Environmental and Climate Issues, ECD Ambassador 2. Eric Blondeel, retired Civil Engineer. 3. Emiel van Broekhoven, Emeritus Professor of Economics, University of Antwerp 4. Christophe de Brouwer, MD, Honorary Professor of Environmental and Industrial   Toxicology, Former President of the School of Public Health at the Université Libre de Bruxelles 5. Christian Dierick, Lead Expert, Energy Technology Solutions 6. Ferdinand Engelbeen, Former chemical process automation engineer, Akzo Nobel Chemicals 7. Samuel Furfari, Professor of Energy Geopolitics at the Free University of Brussels 8. Georges Geuskens, Emertitus Professor of Chemistry, Free University of Brussels and Expert Publicist on Climate Science 9. Drieu Godefridi, PhD in Law, author of several books 10. Jan Jacobs, Science Journalist Specializing in Climate and Energy Transition 11. Raymond Koch, Retired Research director at Lab. Plasma Physics, RMA Brussels and Fellow Lecturer at UMons. 12. Henri A. Masson, Emeritus Professor Dynamic System Analysis and Data Mining, University of Antwerp 13. Ferdinand Meeus, Retired Research Scientist, IPCC expert Reviewer AR6 14. Jean Meeus, Retired Meteorologist, Brussels Airport, Author of the Best Seller Astronomical Algorithms 15. Ernest Mund, Honorary Research Director, FNRS, Nuclear Engineering 16. Bart Ooghe, Geologist & Geophysicist, Independent Scientist 17. Jozef Verhulst, Author 18. Jean van Vliet, Retired Specialist in Space Weather 19. Appo van der Wiel, Senior Development Engineer

SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM CZECH REPUBLIC 1. Václav Klaus, Former President of the Czech Republic, Professor of Economics, Founder of the Václav Klaus Institute 

SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM DENMARK

  1. Bjarne Andresen, Professor of Physics, Niels Bohr Institute, University of Copenhagen 2. Peter Kjær Poulsen, Metering engineer, Denmark 3. Johannes Krüger, Emeritus Professor, dr.scient, Department of Geosciences and  Natural Resource Management, University of Copenhagen 4. Niels Schrøder, Geophysist/Geologist, Associate Professor Institute of Nature and Environment, Roskilde University, Denmark
  2. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM FRANCE
  1. Benoît Rittaud, Associate professor of Mathematics at University of Paris-Nord, President of the French Association des climato-réalistes. ECD Ambassador  2. Jean-Charles Abbé, former research director at CNRS, labs director (Strasbourg, Nantes) in Radiochemistry, expert at NATO and IAEA 3. Bertrand Aliot, Environmentalist 4. Charles Aubourg, full professor at the University of Pau, geophysicist. 5. Hervé Azoulay, Engineer (CNAM), Specialist of Networks and Systemics, External Speaker at Universities (France, Switzerland, China), CEO and President of several Associations 6. Jean-Pierre Bardinet, Ingénieur ENSEM, publicist on climate issues 7. Bernard Beauzamy, university professor (ret.), chairman and CEO, Société de Calcul Mathématique SA (Paris). 8. Jean-Claude Bernier, emeritus professor (university of Strasbourg), former director of the Institute of Chemistry of the CNRS.   9. Pierre Beslu, former searcher and head of department in the french Nuclear Energy Commission (CEA). 10. Michel Bouillet, PhD Human Geography, Emeritus Professor, Former Associate Researcher at the MMSH (Aix-en-Provence) 11. Christian Buson, PhD in agronomy, director of research in a company (impact studies in environmental issues, sewage treatment). 12. Sylvie Brunel, full professor at Sorbonne University, geographer and economist, former president of the humanitarian organization Action against Hunger (Action contre la faim). 13. Jean-Louis Butré, professional engineer, head of laboratory at Grenoble Nuclear Research Center, Chief executive officer or the Pharmacie Centrale de France, President of Axens, President of the Fédération Environnement Durable and the European Platform Against Windfarms, Knight of the National Order of Merit. 14. Bernard Capai, Retired Chemistry Engineer, Specialist of Industrial Processes avoiding the use of carcinogenic solvents 15. Patrick de Casanove, Doctor of Medicine, Chairman of the Cercle Frédéric Bastiat 16. Philippe Catier, Medical Doctor 17. Pascal Chondroyannis, Forest Engineer, Retired Director of the National Alpine Botanical Conservatory (2008-2013) 18. Philippe Colomban, CNRS Research Professor, Former Head of Laboratory at Université Piere-et-Marie Curie, Expert in Hydrogen-based Energy Storage 19. Jacques Colombani, Former Research Director retired from ORSTOM-IRD, numerous Studies in Hydrology and Climatology and Specialist in Fluid Mechanics. Member of the Board of ORSTOM for twenty years. 20. Vincent Courtillot, geophysicist, member of the French Academy of Sciences, former director of the Institute de Physique du Globe de Paris 21. Pierre Darriulat, Professor of Physics, Member of the French Academy of Sciences 22. Gérard Douet, PhD in Nuclear Physics, Retired Engineer at CERN, Technical Manager on Digital Transmission and Video Encoding 23. Hubert Dulieu, Emeritus Professor Applied Ecology, Formerly Senior Researcher in the CNRS, President of the National Scientific Research Committee, Vegetal Biology Section (XXVII) 24. Bruno Durieux, economist, former Minister of Health and of Foreign Trade, ancient administrator of the French National Institute of Statistics and Economic Studies (INSEE). 25. Max Falque, International Consultant in Environmental Policy 26. Patrick Fischer, Associate Professor in Applied Mathematics, University of Bordeaux 27. François Gauchenot, governance specialist, founder of Saint George Institute. 28. Christian Gérondeau, former advisor of several French Prime Ministers. Former responsible for the road traffic safety policy for France and the European Union. 29. Francois Gervais, Emeritus Professor of Physics and Material Sciences, University of Tours. 30. Philippe Giraudin, Ecole Polytechnique Paris, Geographic Sciences 31. Bernard Grandchamp, Agronomic Engineer and Environment & Plant Defense Expert, Managing Director of Famoux Chateaux Viticoles in Bordeaux 32. Gilles Granereau, Former meteorologist, currently project manager environment and tourism in a public institution. Worked on coastal risks, marine erosion, sand dune fixation, hydraulics, forest management, botany. 33. Maximilian Hasler, Associate Professor in Mathematics, University of French West Indies 34. Claude Jobin, Retired A&M Engineer Specialized in Microwave Communication 35. Alexandre Krivitzki, Psychoanalyst, Member of the International Psychoanalytical Association 36. Roger Lainé, Retired Geological Engineer 37. Philippe de Larminat, Professor at École Centrale de Nantes, specialist of business process modeling. 38. René Laversanne, Former researcher at the CNRS, 16 patents.   39. Christian Marchal, astronomer and mathematician, former research director at the French National Office for Aerospace Studies and Research, former professor at the Observatory of Paris (1980-93), former assistant professor at Polytechnic School (1981-92). 40. Patrick Mellett, architect and CEO. 41. Marc le Menn, Head of Metrology-Chemistry Oceanography Lab, Brest. 42. Jacques-Marie Moranne, Retired Engineer (Ecole Centrale de Lille), Specialist in Air and Water Purification, Chemical and Nuclear Engineering 43. Cédric Moro, geographer on natural hazards management, co-founder of Visov, an NGO in Civil defense 44. Philippe Morvan, Engineer ENSTA and Génie Maritime, specialist in software development 45. Charles Naville, R&D Exploration Geophysicist, IFP Energies Nouvelles 46. Rémy Prud’homme, Emeritus Professor in Economics at University of Paris-Est, Former Deputy Director Environment, Directorate of OECD 47. Isabelle Rivals, Associate professor in Statistics at ESPCI Paris 48. Betrand Rouffiange, Doctor of Medicine, Specialized in Radiology48. 49. Jean Rouquerol, Emeritus Research Director at CNRS Marseille, Expert in Gas Adsorption and Calorimetry 50. François Simonet, Former Director for planning and foresight in a State Agency for water and aquatic ecosystems management. 51. Marcel Terrier, Engineer ENSAEM in risk management, teacher at École des Mines. 52. Étienne Vernaz, former Director of Research of CEA (Commissariat à l’Énergie Atomique) in France, Professor at INSTN (Institut National des Sciences et Techniques Nucléaires). 53. Camille Veyres, Retired Engineer at École des Mines, Specialist in Telecommunications and Broadband Networks 54. Brigitte Van Vliet-Lanoë, geoscientist, Emeritus Research Director (CNRS, Université de Bretagne Occidentale), stratigraphy and paleoenvironments, Quaternary and Holocene. 55. Théa Vogt, retired CNRS searcher, géomorphology, Quaternary palaeoenvironments, soil and desertification remote sensing 56. Henri Voron, Retired Civil Chief Engineer, Specialized in Water Management

    1. Fritz Vahrenholt, Professor (I.R.) am Institut für Technische und Makromolekulare Chemie der Universität Hamburg; ECD Ambassador  2. H.J. Bandelt, Emeritus Professor of Mathematics, University of Hamburg 3. Dietrich Bannert, Professor Honoris Causa, University of Marburg 4. Lars Birlenbach, Dr. in Chemistry, University of Siegen 5. Klaus Döhler, Professor of Pharma sciences, University of Hannover 6. Friedrich-Karl Ewert, Emeritus Professor Geology, University of Paderborn 7. Hermann Harde, Emeritus Professor of Experimental Physics and Materials Science, Helmut Schmidt-University, Hamburg 8. Werner Kirstein, Emeritus Professor of Climatology, University of Leipzig 9. Stefan Kröpelin, Emeritus Professor of Geology, Free University of Berlin and University of Cologne, Specialized in Climate Change of the Sahara 10. Ulrich Kutschera, Professor of Plant Physiology &Evolutionary Biology at the University of Kassel, Germany, and Visiting Scientist in Stanford USA 11. Horst-Joachim Lüdecke, Professor of Operations Research (i.R.) HTW of Saarland, Saarbrücken 12. Lothar W. Meyer, Emeritus Professor of Material Engineering, Chemnitz University of Technology, Saxony Entrepreneur ‘Nordmetall GmbH’, Member of the Board of ‘Vernunftkraft Niedersachsen’ 13. Carl-Otto Weiss, Emeritus Professor in Non-linear Physics, Advisor to the European Institute for Climate and Energy, Former President of the German Meteorological Institute, BraunschweigSCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM IRELAND 1. Jim O’Brien, Chair, Irish Climate Science Forum, Expert Reviewer IPCC AR6, ECD Ambassador    2. Tom Baldwin, Electrical Engineer, Specialist in Power System Security 3. Dr Anthony D. Barry, Honorary Fellow, Irish Academy of Engineering 4. Tony J. Carey, BA (Natural Sciences), Clare College, Cambridge 5. David Horgan, MA (Cambridge), MBA (Harvard), Resource Company Director 6. Seamus Hughes, BAgricSc, Specialist in Genetics 7. Ultan Murphy, B.Sc(Hons) Chemistry, Industry Science Professional 8. Owen O’Brien, Business Founder and Entrepreneur, MBA, DBA 9. J. Philip O’Kane, Emeritus Professor, School of Engineering, University College Cork 10. Peter O’Neill, Retired, School of Engineering, University College Dublin, Expert Reviewer of IPCC AR6 11. Fintan Ryan, Retired Senior Airline Captain, Fellow Royal Aeronautical Society 12. Dr. Brian N. Sweeney, Founding Chairman of Science Foundation Ireland 13. Sean Tangney, Business Entrepreneur, Former Technical Director, CRH plc 14. David Thompson, BAgricSc, MA, Animal Nutritionist 15. Dr. Edward Walsh, Former Chairman, Irish Council for Science, Technology and Innovation; Former Director, Energy Research Group, Virginia Tech, USA

    1. Uberto Crescenti, Professore Emerito di Geologia Applicata, Università di Chieti- Pescara, già Magnifico Rettore e Presidente della Società Geologica Italiana.    2. Giuliano Panza, Professore di Sismologia, Università di Trieste, Accademico dei Lincei e dell’Accademia Nazionale delle Scienze, detta dei XL, vincitore nel 2018 del Premio Internazionale dell’American Geophysical Union. 3. Alberto Prestininzi, Professore di Geologia Applicata, Università di Roma La Sapienza, già Scientific Editor in Chief della rivista internazionale Italian Journal of Engineering Geology and Environment e Direttore del Centro di Ricerca Previsione e Controllo Rischi Geologici (CERI), Sapienza Università di Roma; ED Ambassador 4. Franco Prodi, Professore di Fisica dell’Atmosfera, Università di Ferrara. 5. Franco Battaglia, Professore di Chimica Fisica, Università di Modena; Movimento Galileo 2001. 6. Mario Giaccio, Professore di Tecnologia ed Economia delle Fonti di Energia, Università di Chieti-Pescara, già Preside della Facoltà di Economia. 7. Enrico Miccadei, Professore di Geografia Fisica e Geomorfologia, Università di Chieti- Pescara. 8. Nicola Scafetta, Professore di Fisica dell’Atmosfera e Oceanografia, Università di Napoli. 9. Antonino Zichichi, Professore Emerito di Fisica, Università di Bologna, Fondatore e Presidente del Centro di Cultura Scientifica Ettore Majorana di Erice. 10. Renato Angelo Ricci, Professore Emerito di Fisica, Università di Padova, già Presidente della Società Italiana di Fisica e della Società Europea di Fisica; Movimento Galileo 2001. 11. Aurelio Misiti, Professore di Ingegneria sanitaria-Ambientale, Università di Roma La Sapienza, già Preside della Facoltà di Ingegneria, già Presidente del Consiglio Superiore ai Lavori Pubblici. 12. Antonio Brambati, Professore di Sedimentologia, Università di Trieste, Responsabile Progetto Paleoclima-mare del PNRA, già Presidente Commissione Nazionale di Oceanografia. 13. Cesare Barbieri, Professore Emerito di Astronomia, Università di Padova. 14. Sergio Bartalucci, Fisico, Presidente Associazione Scienziati e Tecnologi per la Ricerca Italiana. 15. Antonio Bianchini, Professore di Astronomia, Università di Padova. 16. Paolo Bonifazi, Astrofisico, ex Direttore dell’Istituto di Fisica dello Spazio Interplanetario (IFSI) dell’Istituto Nazionale Astrofisica (INAF). 8 European Climate Declaration September 26, 2019    17. Francesca Bozzano, Professore di Geologia Applicata, Università di Roma La Sapienza, Direttore del Centro di Ricerca Previsione, Prevenzione e Controllo Rischi Geologici (CERI). 18. Marcello Buccolini, Professore di Geomorfologia, Università di Chieti-Pescara. 19. Paolo Budetta, Professore di Geologia Applicata, Università di Napoli. 20. Monia Calista, Ricercatore di Geologia Applicata, Università di Chieti-Pescara. 21. Giovanni Carboni, Professore di Fisica, Università di Roma Tor Vergata; Movimento Galileo 2001. 22. Franco Casali, Professore di Fisica, Università di Bologna e Accademia delle Scienze di Bologna. 23. Giuliano Ceradelli, Ingegnere e climatologo, ALDAI. 24. Augusta Vittoria Cerutti, membro del Comitato Glaciologico Italiano. 25. Domenico Corradini, Professore di Geologia Storica, Università di Modena. 26. Fulvio Crisciani, Professore di Fluidodinamica Geofisica, Università di Trieste e Istituto Scienze Marine, Cnr, Trieste. 27. Carlo Esposito, Professore di Telerilevamento, Università di Roma La Sapienza. 28. Antonio Mario Federico, Professore di Geotecnica, Politecnico di Bari. 29. Mario Floris, Professore di Telerilevamento, Università di Padova. 30. Gianni Fochi, Chimico, Scuola Normale Superiore di Pisa; giornalista scientifico. 31. Mario Gaeta, Professore di Vulcanologia, Università di Roma La Sapienza. 32. Giuseppe Gambolati, Fellow della American Geophysical Union, Professore di Metodi Numerici, Università di Padova. 33. Rinaldo Genevois, Professore di Geologia Applicata, Università di Padova. 34. Carlo Lombardi, Professore di Impianti nucleari, Politecnico di Milano. 35. Luigi Marino, Geologo, Direttore del Centro di Ricerca Previsione, Prevenzione e Controllo Rischi Geologici (CERI) 36. Salvatore Martino, Professore di Microzonazione sismica, Università di Roma La Sapienza. 37. Paolo Mazzanti, Professore di Interferometria satellitare, Università di Roma La Sapienza. 38. Adriano Mazzarella, Professore di Meteorologia e Climatologia, Università di Napoli. 39. Carlo Merli, Professore di Tecnologie Ambientali, Università di Roma La Sapienza. 40. Alberto Mirandola, Professore di Energetica Applicata e Presidente Dottorato di Ricerca in Energetica, Università di Padova. 41. Renzo Mosetti, Professore di Oceanografia, Università di Trieste, già Direttore del Dipartimento di Oceanografia, Istituto OGS, Trieste. 42. Daniela Novembre, Ricercatore in Georisorse Minerarie e Applicazioni Mineralogiche- petrografiche, Università di Chieti-Pescara. 43. Sergio Ortolani, Professore di Astronomia e Astrofisica, Università di Padova. 44. Antonio Pasculli, Ricercatore di Geologia Applicata, Università di Chieti-Pescara. 45. Ernesto Pedrocchi, Professore Emerito di Energetica, Politecnico di Milano. 46. Tommaso Piacentini, Professore di Geografia Fisica e Geomorfologia, Università di Chieti-Pescara. 47. Guido Possa, Ingegnere nucleare, già Vice Ministro Viceministro del Ministero dell'Istruzione, Università e Ricerca, con delega alla ricerca. 48. Mario Luigi Rainone, Professore di Geologia Applicata, Università di Chieti-V Pescara. 49. Francesca Quercia, Geologo, Dirigente di ricerca, Ispra. 50. Giancarlo Ruocco, Professore di Struttura della Materia, Università di Roma La Sapienza. 51. Sergio Rusi, Professore di Idrogeologia, Università di Chieti-Pescara. 52. Massimo Salleolini, Professore di Idrogeologia Applicata e Idrogeologia Ambientale, Università di Siena. 53. Emanuele Scalcione, Responsabile Servizio Agrometeorologico Regionale ALSIA, Basilicata. 54. Nicola Sciarra, Professore di Geologia Applicata, Università di Chieti-Pescara. 55. Leonello Serva, Geologo, già Direttore Servizi Geologici d’Italia; Accademia Europa delle Scienze e delle Arti, Classe V, Scienze Tecnologiche e Ambientali; Movimento Galileo 2001.   56. Luigi Stedile, Geologo, Centro di Ricerca Previsione, Prevenzione e Controllo Rischi Geologici (CERI), Università di Roma La Sapienza. 57. Giorgio Trenta, Fisico e Medico, Presidente Emerito dell’Associazione Italiana di Radioprotezione Medica; Movimento Galileo 2001. 58. Gianluca Valensise, Dirigente di Ricerca, Istituto Nazionale di Geofisica e Vulcanologia, Roma. 59. Corrado Venturini, Professore di Geologia Strutturale, Università di Bologna. 60. Franco Zavatti, Ricercatore di Astronomia, Università di Bologna. 61. Achille Balduzzi, Geologo, Agip-Eni. 62. Claudio Borri, Professore di Scienze delle Costruzioni, Università di Firenze, Coordinatore del Dottorato Internazionale in Ingegneria Civile. 63. Pino Cippitelli, Geologo Agip-Eni. 64. Franco Di Cesare, Dirigente, Agip-Eni. 65. Serena Doria, Ricercatore di Probabilità e Statistica Matematica, Università di Chieti- Pescara. 66. Enzo Siviero, Professore di Ponti, Università di Venezia, Rettore dell’Università e-Campus. 67. Pietro Agostini, Ingegnere, Associazione Scienziati e Tecnologi per la Ricerca Italiana. 68. Donato Barone, Ingegnere. 69. Roberto Bonucchi, Insegnante. 70. Gianfranco Brignoli, Geologo. 71. Alessandro Chiaudani, Ph.D. agronomo, Università di Chieti-Pescara. 72. Antonio Clemente, Ricercatore di Urbanistica, Università di Chieti-Pescara. 73. Luigi Fressoia, Architetto urbanista, Perugia. 74. Sabino Gallo, Ingegnere nucleare e scrittore scientifico. 75. Daniela Giannessi, Primo Ricercatore, IPCF-CNR, Pisa. 76. Roberto Grassi, Ingegnere, Amministratore G&G, Roma. 77. Alberto Lagi, Ingegnere, Presidente di Società Ripristino Impianti Complessi Danneggiati. 78. Luciano Lepori, Ricercatore IPCF-CNR, Pisa. 79. Roberto Madrigali, Meteorologo. 80. Ludovica Manusardi, Fisico nucleare e giornalista scientifico, UGIS. 81. Maria Massullo, Tecnologa, ENEA-Casaccia, Roma. 82. Enrico Matteoli, Primo Ricercatore, IPCF-CNR, Pisa. 83. Gabriella Mincione, Professore di Scienze e Tecniche di Medicina di Laboratorio, Università di Chieti-Pescara. 84. Massimo Pallotta, Primo Tecnologo, Istituto Nazionale Fisica Nucleare. 85. Enzo Pennetta, Professore di Scienze Naturali e divulgatore scientifico. 86. Franco Puglia, Ingegnere, Presidente CCC, Milano. 87. Nunzia Radatti, Chimico, Sogin. 88. Vincenzo Romanello, Ingegnere nucleare, Ricercatore presso il Centro Ricerca di Rez, Repubblica Ceca. 89. Alberto Rota, Ingegnere, Ricercatore presso CISE e ENEL ed esperto di energie rinnovabili. 90. Massimo Sepielli, Direttore di Ricerca, ENEA, Roma. 91. Ugo Spezia, Ingegnere, Responsabile Sicurezza Industriale, SoGIN; Movimento Galileo 2001. 92. Emilio Stefani, Professore di Patologia vegetale, Università di Modena. 93. Umberto Tirelli, Visiting Senior Scientist, Istituto Tumori d’Aviano; Movimento Galileo 2001. 94. Roberto Vacca, Ingegnere e scrittore scientifico. 95. Giorgio Bertucelli, Ingegnere, già Dirigente Industriale, Associazione Lombarda Dirigenti Aziende Industriali. 96. Luciano Biasini, Professore Emerito, già Docente di Calcoli numerici e grafici, Direttore dell'Istituto Matematico e Preside della Facoltà di Scienze Matematiche, Fisiche e Naturali dell'Università di Ferrara. 97. Giampiero Borrielli, Ingegnere. 98. Antonio Maria Calabrò, Ingegnere, Ricercatore, Consulente.   99. Enrico Colombo, Chimico, Dirigente Industriale. 100. Stefano De Pieri, Ingegnere energetico e nucleare. 101. Benedetto De Vivo, Professore di Geochimica in pensione dall’Università di Napoli; ora Professore Straordinario presso Università Telematica Pegaso, Napoli. 102. Carlo Del Corso, Ingegnere Chimico. 103. Francesco Dellacasa, Ingegnere, amministratore di società nel settore energetico. 104. Sergio Fontanot, Ingegnere. 105. Umberto Gentili, Fisico dell'ENEA, Climatologo per il Progetto Antartide. 106. Ettore Malpezzi, Ingegnere. 107. Alessandro Martelli, Ingegnere, già dirigente ENEA. 108. Umberto Minopoli, Presidente dell'Associazione Italiana Nucleare. 109. Antonio Panebianco, Ingegnere. 110. Giorgio Prinzi, Ingegnere, Direttore responsabile della rivista 21mo Secolo Scienza e tecnologi 111. Arnaldo Radovix, Geologo, Risk Manager in derivati finanziari. 112. Mario Rampichini, Chimico, Dirigente Industriale in pensione, Consulente. 113. Marco Ricci, Fisico, Primo Ricercatore, Istituto Nazionale di Fisica1. Guus Berkhout, Emeritus Professor of Geophysics, Delft University of Technology, Member of the Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences; ECD Ambassador  2. Maarten van Andel, Author of the ‘Groene Illusie’ 3. André Bijkerk, Geophysicist, Former Royal Dutch Airforce, now Climate Researcher 4. Peter Bloemers, Emeritus Professor of biochemistry, Radbout University, Nijmegen 5. Paul M.C. Braat, Emeritus Professor of Pulmonary Physics, University of Amsterdam 6. Solke Bruin, Emeritus Professor of Product-driven Process Technology, University of Eindhoven, and Former member Management Committee Unilever Research, Vlaardingen 7. Paul Cliteur, Professor of Legal Sciences, Member of the Senate of The Netherlands 8. Albert J.H.G. Cloosterman, Retired Chemical Engineer, Publicist on Climate and Cosmological Matters 9. Marcel Crok, Climate Researcher and Science Journalist 10. David E. Dirkse, Former Computer Engineer and Teacher Mathematics 11. Kees de Groot, Former Director Upstream Research Lab. Shell 12. Kees de Lange, Emeritus Professor of Physics, Vrije University Amsterdam and University of Amsterdam 13. Louw Feenstra, Emeritus Professor Erasmus University and philosopher, Rotterdam 14. Frans H. Gortemaker, Former Vice president Unilever Global R&D 15. Leo Halvers, Former Director Biliton Research Arnhem and former Director technology Foundation STW 16. Eduard Harinck, Former Logistics Expert, Nedlloyd Group/KPMG consulting; member of the ED support team 17. J.R. Hetzler, Forestry Economics and Time Series Modeling 18. Jan F. Holtrop, Emeritus Professor of Petroleum Engineering, Delft University of Technology 19. A. Huijser, Physicist and Former CTO Royal Philips Electronics 20. W. J. (Wouter) Keller, Emeritus Professor of Statistical Methods, Former Member Board of Directors, Central Bureau of Statistics (CBS) 21. Jacques van Kerchove, Economist and Marketeer, Former CFO Rabobank, now Climate and Environment researcher 22. R.W.J. Kouffeld, Emeritus Professor of Energy Conversion, Delft University of Technology 23. Hans H.J. Labohm, Former Expert Reviewer IPCC 24. Kees le Pair, Physicist, Former Director of Research organisations FOM and Technology & former member of the General Energy Council, The Netherlands 25. B.G. Linsen, Former Director Unilever Research Vlaardingen, The Netherlands 26. Pieter Lukkes, Emeritus Professor of Economic and Human Geography, University of Groningen   27. Hugo Matthijssen, Former Teacher Meteorology, now Publicist on Climate Matters 28. Simon Middelhoek, Emeritus Professor of Electronic Instrumentation and Sensors, Delft University of Technology, Member of the Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences and Member of the National Academy of Engineering, USA 29. J.M. Mulderink, Former General Director Akzo-Nobel 30. Rob Nijssen, Radar Engineer and Publicist on Climate Matters 31. Leffert Oldenkamp, Expert Forest Management 32. Peter Oosterling, Former Scientist E & P Shell, now active as Climate Researcher; member of the ED support team 33. Kees Pieters, Mathematician; Former Operational Research and ICT manager at Shell 34. Reynier Pronk, Former IT Manager, Accredited Project Management Consultant and Trainer 35. G.T. Robillard, Emeritus Professor of Biochemistry and Biophysics 36. Arthur Rörsch, Former Member Board of Directors, TNO, The Netherlands 37. Don Schäfer, Former Director Shell Exploration & Production and New Business, Shell 38. Frans Schrijver, Strategy Consultant and Climate Publicist 39. Jos de Smit. Emeritus Professor of Stochastic Operations Research and Former Rector Magnificus of the University of Twente 40. Albert Stienstra, Emeritus Professor of Computer Simulation and Micro-Electronics, Delft University of Technology 41. P.J. Strijkert, Former Member Board of Directors of DSM, Delft, The Netherlands 42. Dick Thoenes, Emeritus Professor of Chemical Technology, Technical University of Eindhoven 43. Fred Udo, Emeritus Professor of Nuclear Physics, Vrije Universiteit Brussels, Belgium 44. J.F. van de Vate, Former Director ECN, Petten, The Netherlands. Former UN Delegate IPCC. 45. Frans van den Beemt, Nuclear Physicist, Former Program Director Technology Foundation STW 46. Rutger van Santen, Emeritus Professor of Anorganic Chemistry and Catalysis, Former Rector Magnificus, Eindhoven University 47. Barend-Jan Smits, Geologist, Former Director of Wintershall Nederland, BASF Group 48. Hans van Suijdam, Former Executive Vice President Research and Development DSM, The Netherlands 49. Peter van Toorn, Former Research Geophysicist Shell 50. Jannes J. Verwer, Former CEO Large Electricity Generation Group and Former Chairman Supervisory Board State Owned Radio Active Waste Storage Facilities, The Netherlands 51. Henk van der Vorst, Emeritus Professor of Numerical Mathematics, University of Utrecht 52. Jaap van der Vuurst de Vries, Emeritus Professor of Petroleum Engineering, Former Dean Faculty of Applied Earth Sciences, Delft University of Technology 53. Karel Wakker, Emeritus Professor of Astrodynamics & Geodynamics, Delft University of Technology 54. Cyril Wentzel, Multi-Physics Engineer and Chairman of Environmental Think Tank ‘Groene Rekenkamer’ 55. Dolf van Wijk, Formerly AkzoNobel Environmental Research Laboratory and Former Executive Director Cefic-Euro Chlor, Brussels 56. W.J. Witteman, Professor of Applied Physics and CO2 lasers, University of Twente 57. Theo Wolters, Co-founder ‘Groene Rekenkamer’ and ‘Climategate.nl’SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM NORWAY 1. Morten Jødal, Biologist, Former Employee of the Norwegian Research Council and the Centre for the Development and Environment at the University of Oslo; ECD Ambassador  3. Stein Storlie Bergsmark, Phycisist, Former head of renewable Energy Studies Programmes, University of Agder, Norway 4. Reidar Borgstrøm, Professor Emeritus in fishbiology and Nature Conservation, University of Life Sciences Norway   5. Jon Gulbrandsen, PhD, biologist, Associate Professor NOFIMA and NOAA (USA), Norway 6. Rögnvaldur Hannesson, Professor Emeritus, Norwegian School of Economics, Norway   SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM SWITZERLAND    1. Jean-Claude Pont, Dr. Math., Emeritus Professor of The History of Philosophy of Sciences, University of Genève 2 Jef Ongena, Member of the Permanent Monitoring Panel for World Energy, World Federation of Scientists, GenevaSCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM UNITED KINGDOM 1. Christopher Monckton of Brenchley, Peer of the Realm and author of several reviewed papers on climate; ECD Ambassador              SCIENTISTS FROM OUTSIDE THE EUSCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM AUSTRALIA 1. Viv Forbes, Geologist with Special Interest in Climate, Founder of www. carbon-sense. com, Queensland, Australia; ECD Ambassador      2. Ricardo Augusto Felicio, Professor of the Department of Geography of the University of Sao Paulo (USP), Member of the Brazilian Society of Meteorology (SBMET) 3. Geraldo Luis Saraiva Lino, Geologist, Author of ‘How a natural Phenomenon Was Converted into a False Global Emergency 4. Dr. Thiago Maia, Nuclear Physicist with PhD in Astrophysics, wrote critical climate letter to Brazilian Government 5. Igor Vaz maquieira, Biologist, Specialist in Environmental Management   6. Mario de Carvalho Fontes Neto, Agronomist, Editor of ‘The Great Global Warming Swindle’ 7. Daniela de Souza Onca, Professor of the Geography Department of the State University of Santa Catarina (UDESC)SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM CANADA 1. Jeffrey Ernest Foss, Professor of Philosophy of Science, University of Victoria, English Canada; ECD Ambassador  4. Ian Clark, Professor of Earth and Environmental Sciences, University of Ottawa 5. Susan Crockford, Zoologist and Polar Bear Expert, Former Adjunct Professor University of Victoria, Canada 6. Paul A. Johnston, Associate Professor, Department of Earth and Environmental Sciences, Mount Royal University, Calgary, Alberta 7. Klaus L.E. Kaiser, Retired Research Scientist, National Water Research Institute, Author of Numerous Press Articles, Canada 8. Madhav Khandekar, Expert Reviewer IPCC 2007 AR4 Cycle, Canada 9. Kees van Kooten, Professor of Economics and Canada Research Chair in Environmental Studies and Climate, University of Victoria, Canada 10. Allen MacRae, retired Engineer, Canada 11. Paul MacRae, Independent Climate Researcher, Canada 12. Patrick Moore, Ecologist, Chair CO2 Coalition, Co-Founder Green Peace, Canada 13. Brian R. Pratt, Professor of Geological Sciences, University of Saskatchewan 14. Peter Salonius, Retired Research Scientist, Natural Resources, Canada 15. Marcelo C. Santos, professor of Geodesy, University of New Brunswick, Canada    1. Sanjeev Sabhlok, Economist with focus on climate and energy policy, India    SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM JAPAN

     1. Terry Dunleavy MBE, co-founder (2006) and honorary secretary, New Zealand Climate Science Coalition; ECD Ambassador  4. Barry Brill , OBE, Previously Minister of Science and Techology, New Zealand 5. Doug Edmeades, Managing Director agKnowledge Ltd., New Zealand 6. Roger High Dewhurst, Retired, geologist/hydrogeologist, New Zealand 7. Geoffrey G. Duffy, Professor Emeritus, University of Auckland, New Zealand 8. Joe Fone, CAD Engineer, Enatel Ltd 9. Bryan Leyland, Power Systems Engineer and Experienced Renewable Energy Specialist 10. Gerrit J. van der Lingen, Paleoclimatologist, New Zealand, Author of the Book The Fable of Stable Climate  1. Rosemary Falcon, Emeritus Professor Clean Coal Technology Research Group at the University of Witwatersrand, Director Fossil Fuel Foundation    SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM USA

    2. Ralph B. Alexander, Emeritus Professor of Physics, Science Writer 3. Anthony J. Armini, Retired Founder and CEO Implant Sciences Corp.., USA 4. Tim Ball, Emeritus Professor Geography, University of Winnipeg, Canada and Advisor of the International Science Coalition 5. Hans-Peter Bär, Emeritus Professor of Pharmacology, Canada and Former Dean of Basic Medical Sciences, American University of Barbados, Barbados 6. James R. Barrante, Emeritus Professor of Physical Chemistry, USA 7. Charles G. Battig, Climate Adviser, Heartland Institute, USA 8. Larry Bell, Endowed Professor of Space Architecture, University of Houston, USA 9. Elliott D. Bloom, Emeritus Professor of Particle Physics and Astrophysics, KIPAC-SLAG, Stanford University 10. Daniel Botkin, Emeritus Professor of Biology, Climate Researcher, Author of the Book: Twenty-five Myths That Are Destroying the Environment, USA 11. Martin Cornell, Retired Senior Scientist, Dow Chemical Company, USA 12. Joseph S. D’aleo, Professor of Meteorology and Climatology at Lyndon Stage College, Founder of Icecap.us, First Director of meteorology of the Weather Channel, USA 13. David Deming, Professor of Arts & Sciences, University of Oklahoma, USA 14. Harold H. Doiron, Retired NASA Engineer, USA 15. John Droz jr, Physicist, Founder of AWED Alliance, USA 16. Freeman Dyson, Emeritus Professor Natural Sciences, Institute of Advanced Study, Princeton University, USA 17. Peter Farrell, Fellow of the US National Academy of Engineering, USA 18. Rex Fleming, Research Scientist, Author of Book on Carbon Dioxide Fallacy, Retired President Global Aerospace, USA 19. Gordon J. Fulks, Astrophysicist, Board of Directors CO2 Coalition, Co-founder Global Warming Realists 20. Terry Gannon, Physicist, Retired Semiconductor Executive, USA 21. Ulrich H. Gerlach, Professor of Mathematics, Ohio State University, USA 22. Laurence I. Gould, Professor of Physics, University of Hartford, Past Chair, New England Section of the American Physical Society. 23. Steve Goreham, Executive Director, Climate Science Coalition of America, USA 24. David Heald, Retired Electrical Engineer, USA 25. Howard C. Hayden, Emeritus Professor of Physics, University of Connecticut, USA
  2. 26. Wayne P. Kraus, Member American Institute of Chemical Engineers (AIChE) 27. Patrick J. Michaels, Competitive Enterprise Institute, Washington DC, USA   28. Pamela Matlack-Klein, Member of Portuguese Sea Level Project, USA 29. Richard McFarland, Retired NASA Physicist, USA 30. Daniel W. Nebert, Professor Emeritus, Department of Environmental Medicine and Center for Environmental Genetics, University of Cincinnati 31. Thomas O’Connor, Member American Association of Petroleum Geologists, Washington, USA 32. Herman A. Pope, retired Aerospace Engineer NASA-JSC, USA 33. Willem Post, Independent Researcher regarding Energy and Environment 34. Phil Robinson, Retired Chemist in the Aluminium and Steel Industry 35. Willie Soon, Independent Scientist, USA 36. Ronald Stein, Professional Engineer, USA 37. Paul Taylor, Energy Economist, recipient Rossitor Raymond Award, Golden Colorado, USA 38. Richard Trzupek, Chemist and Air Quality Expert 39. Waheed Uddin, Professor of Engineering Science, University of Mississippi, Expert in Climate Modeling, Former Advisor UN 40. William B. Walters, Guggenheim Fellow, Professor of Atmospheric, Nuclear and Environmental Chemistry, University of Maryland, USA 41. Steven E. Weismantel, Retired Engineer and Climate Researcher, USA 42. Gregory R. Wrightstone, Expert Reviewer IPCCC 6th Assessment Report (AR6), USA 43. David Wojick, Cognitive Scientist, USA 44. Thomas Wysmuller, Retired NASA Executive, USA 45. Bob Zybach, Program Manager, Oregon Websites and Watersheds Project INC., USA  
  3. 1. Richard Lindzen, Emeritus Professor Atmospheres, Oceans and Climate, MIT, USA; ECD Ambassador   
  4. 2. John Ledger, Visiting Professor at the University of the Witwatersrand, Energy and Environmental Consultant 3. Don Mingay, Retired Professor of Nuclear Physics, South Africa
  5. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM SOUTH-AFRICA
  6. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM RUSSIAN FEDERATION 1 Habibullo Abdussamatov, Head of the Space Research Sector of the Sun, Pulkova Observatory RAS and Head of the Lunar Observatory Project on Monitoring of the Climate, Russian Federation 
  7. 11. John Scarry ME (Civil), structural engineer, member of the New Zealand Climate Science Coalition 12. John Sexton, Member of the New Zealand Climate Coalition 13. Philip Strong, Science Research Leader & Member of the New Zealand Climate Coalition 14. Richard Treadgold, Executive Member NZ Climate Scienc Coalition, Convenor Climate Conversation Group
  8. 2. Deborah Alexander, Agricultural Scientist, New Zealand 3. Jock Allison, retired Agricultural Scientist, Ministry of Agriculture,New-Zealand
  9. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM NEW ZEALAND
  10. 1. Masayuki Hyodo, Professor of Earth Science, Kobe University, Japan 
  11.  
  12. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM INDIA
  13. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM CHINA AND HONG KONG 1. NG Young, Principal Geoscientist, Danxiashan Global Geopark of China 2. Wyss Yim, Retired Professor, Department of Earth Sciences, The University of Hong Kong, Hong Kong SAR, China / Deputy Chairman, Climate Change Science Implementation Team, UNESCO International Year for Planet Earth 2007-2009 / Expert Reviewer IPCC AR2
  14. 16. Ian Semple, Retired Geologist, of McGill University, Canada 17. William van Wijngaarden, Professor of Physics, York University, Canada
  15. 2. Reynald Du Berger, Emeritus Professor of Geophysics at the L’Université du Québec a Chicoutimi, French Canada, ECD Ambassador 3. Alain Bonnier, Physicist, INRS-Centre de Recherche and Energy Montréal, Canada
  16.  
  17. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM BRAZIL 1. Luiz Carlos Baldicero Molion, Emeritus Professor of the Federal University of Alagoas (UFAL), Formerly of the National Institute of Space research (INPE) 
  18. 2. Don Andersen, 3. David Archibald, Research Scientist, Australia 4. Michael Asten, Emeritus Professor in Geophysics and Continuing Senior Research Fellow at the Monash University, Melbourne 5. Jeremy Barlow, Energy and Mining professional, Director and CEO, Australia 6. Colin Barton, Geologist, Former Principal Research Scientist CSIRO, Australia 7. Gordon Batt, Director GCB Investments Pty Ltd 8. Robert M. Bell, Retired geologist, Victoria, Australia 9. Richard Blayden Professional Engineer 10. Howard Thomas Brady, Member Explorers Club of New York, Member of the Australian Academy of Forensic Sciences 11. Geoff Brown, Organizer of a Critical Climate Group, Australia 12. Douglas Buerger, Fellow Australasian Institute of Mining and Metallurgy, member of Australian Institute of Company Directors, Australia 13. Mike Bugler, Retired Environmental Consultant, Australia 14. Ray Carman, Organic chemist, Honorary Fellow University of Queensland, Australia 15. Peter Champness, Radiologist, Australia 16. Andrew E. Chapman, Expert on Rainfall and flood events, Australia 17. Richard Corbett, Member Royal Australian Chemical Institute, Member of The Clean Air Society of Australia and New Zealand 18. Majorie Curtis, Retired Geologist, Stratigrapher and Palaeoclimatic Studies, Canberra, Australia 19. Geoff Derrick, Geologist 20. Aert Driessen, Geologist, Fellow Australian Institute of Geoscientists, Australia 21. John A. Earthrowl, retired Geologist, Brisbane Australia 22. Jeremy K. Ellis, Retired Chairman of BHP, now Chairman of the Saltbush Club, Australia 23. Matthew J. Fagan, Founder and President of FastCAM Inc. 24. Rodney Fripp, former lecturer in geology, geochemistry and geotechtonics 25. Christopher J.S. Game, Retired Neurophysiologist, Australia 26. Robin George, Geologist, Canterbury, Australia 27. David Gibson, Experimental Physicist, Australia 28. Gavin Gillman, Former Senior Principal Research Scientist with SCIRO Australia; Founding Director of the IITA Ecoregional Research Centre in Cameroon for the International Institute for Tropical Agriculture (IITA) 29. Hamish Grant, MR Spectroscopy & Imaging Consultant, Victoria, Australia 30. Lindsay Hackett, Founding member of the Saltbush Club in Australia 31. Erl Happ, Managing Director, Australia 32. John Happs, Geoscientist, Retired University Lecturer, Australia 33. John Harrison, Retired Marine Engineer, Australia 34. Jarvis Hayman, Visiting Fellow School of Archaeology & Anthropology, Australian National University 35. Mark Henschke, Retired geologist in mining, oil and gas, Australia 36. Gerhard Hofmann, Geologist and Palaeontologist, former Director of the Geological Survey of Queensland 37. Geraint Hughes, Mechanical Building Engineer, Climate Researcher, Australia 38. Kevin Kemmis, Expert in Information Technology, Climate Researcher 39. Hugh H. Laird, Retired Tropical Agriculture Executive 40. John Leisten OBE, expert in physical chemistry 41. Brian Levitan, worked for NASA, now Technology Consultant to multinationals 42. Matthew David Linn, Fellow of the Institution of Engineers of Australia 43. Gerard McGann, Technical Director Eon NRG 44. Rodney McKellar, Retired Geologist, Queensland, Australia   45. John McLean, Author of first major review of HadCRUT 4 climate temperature data, Member of New Zealand Climate Science Coalition 46. Ross McLeod, Retired Environmental Health Officer, Australia 47. Finlay MacRitchie, Professor Emeritus in the Department of Grain Science and Industry at Kansas State University, USA. Australia 48. John Michelmore, Retired Industrial Chemist, South Australia 49. Alan Moran, Contributor and Editor of the Mark Steyn Compilation: “Climate Change, the Facts”, Author of Climate Change: “Treaties and Policies in the Trump Era” 50. Des Moore, Former Deputy Secretary of the Federal Treasury, founder and leader of the Institute for Private Enterprise 51. Hugh Morgan, prominent Australian mining executive, Fellow of the Australian Academy of Technology, Science and Engineering (FTSE). 52. C.D. Ollier, Emeritus Professor of Geology and Honorary Research Fellow at the School of Earth and Geographical Sciences, University of Western Australia 53. Ian Plimer, Emeritus Professor of Mining Geology at University of Adelaide and Author of ‘Climate Delusion and the Great Electricity Rip-off’ 54. Alistair Pope, psc, CM, Sceptical Scientific Contrarian in the Climate Debate 55. Tom Quirk, Nuclear Physicist, Australia 56. Campbell Rankine, Varrister and Solicitor, Australia 57. Peter Ridd, Oceanographer and Geophysicist, Former Head of Physics at the James Cook University, Queensland 58. Nigel Rowlands, retired from mining and exploration industry 59. Judy Ryan, Editor Principia Scientific Institution-Australia 60. Jim Simpson, Retired from Managing Positions in different International Telecommunications Firms, now active in the Australian Climate Community, 61. Case Smit, Physicist, Expert in Environmental Protection, Co-founder of the Galileo Movement, Australia 62. Lee Smith, University Lecturer in Spatial Technology, Responsible for State Government Precise Monitoring of Sea Level and International Sea Boundaries 63. Darren Speirs, Independent Business Owner, Rangeland NRM Consultants, Australia 64. Geoffrey Stocker, Professor and Head of Department of Forestry, PNG University of Technology – Director of PNG Forest Research Institute 65. Rodney R. Stuart, Retired expert in energy industry, Tasmania, Australia 66. R. Symons, Professional Engineer, Expert in Temperature Control of Industrial Buildings 67. Rustyn Wesley Thomas, Retired aircraft engineer, Australia 68. John W. Turner, Science Educator, Noosa Heads, Australia 69. Peter Tyrer, Project Controls Engineer in mining industry, Australia 70. Terrence Vincent, Security Engineer, Small Business Adviser AIST, ASIAL, SMBE, Australia 71. James Walter, Medical doctor, Australia 72. John Warnock, Astro Economist, Australia 73. Christopher Kenneth Warren, Expert in hydroelectric dam design and construction, Australia 74. Neil Wilkins, Retired geologist, Australia 75. P.C. Wilson, Former journalist with the A.B.C. Queensland, Australia
  19.  
  20. 2. David Bodecott, Consultant Geophysics and Geology, Fellow of the Geological Society of London 3. D. Q. Bowen, Emeritus Professor of Earth and Ocean Sciences, Fellow International Union for Quaternary Research, Cardiff University 4. Michael Brown, Expert in large scale thermal fluid dynamic models. 5. John C. W. Cope, Professor of Natural Sciences, National Museum Wales, Cardiff 6. Richard Courtney, Retired Material Scientist, Expert Peer Reviewer of the IPCC 7. Isabel Davis, Geophysicist and Entrepreneur 8. Howard Dewhirst FGS, Geologist, Initiator Open Letter to the Geological Society of London 9. Gregor Dixon FGS, Geologist, former member Geological Society of London 10. Roderick Paul Eaton, Retired Energy Systems Analyst from the UK Electricity Supply Industry 11. Peter Gill, Physicist, Former Chair of the Institute of Physics Energy Group, UK 12. Gil Gilchrist, Geophysicist, UK 13. Tim Harper FGS, Geologist, Entrepreneur, Devon 14. Bob Heath, retired Geophysicist, Honorary member of the Indian Society of Petroleum Geologists 15. David A. L. Jenkins, Geologist, Director Hurricane Energy plc 16. Chris Matchatte-Downes, Geologist, fellow of the geological Society of Gt Britain 17. Edward Nealon, Geologist Member of the Australian Institute of Mining & Metallurgy, UK 18. Peter Owen FGS, Fellow of the Geological Society of London 19. Clive Randle, Geologist, Fellow of the Geological Society of London 20. Michael F. Ridd, Geologist, Fellow of the Geological Society of London 21. Michael Seymour, geologist, Former Managing Director Aurelian Oil & Gas and Trajan Oil limited 22. Valentina Zharkova, Professor of Mathematics and Astrophysics, Northumbria University, Newcastle upon Tyne
  21.  
  22. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM SWEDEN 1. Ingemar Nordin, Emeritus Professor Philosophy of Science, Linköping University; ECD Ambassador 2. Sture Åström, Professional in cCimate Issues, Secretary of the Swedish Network Klimatsans 3. Rolf Bergman, Emeritus Professor of Physical Chemistry, Uppsala University 4. Dr. Lars Bern, Member of The Royal Swedish Academy of Sciences, Retired CEO in Incentive AB 5. Magnus Cederlöf, Software Specialist, Stockholm 6. Per-Olof Eriksson, Physicist, Former CEO of Sandvik Group 7. Dr. Anders Flodin, Business Development Manager, Höganäs AB in North Carolina 8. David D. Gee, Professor Em Orogen Dynamics, Uppsala University, Sweden 9. Hans Jelbring, Climate researcher 10. Claes Johnson, Emeritus Professor of Mathematics at Royal Institute of Technology, Stockholm 11. Gunnar Juliusson, Professor of Hematology, Lund University, Senior Consultant, Skåne, University Hospital, Lund 12. Sten Kaijser, Emeritus Professor of Mathematics, Uppsala University 13. Johan Montelius, Associate Professor of Computer Science at the Royal Institute of Technology, Stockholm 14. Nils-Axel Mörner, Emeritus Professor Geology, President of the Independent Committee on Geoethics. Former head of Paleogeophysics & Geodynamics at Stockholm University 15. Gösta Pettersson, Emeritus Professor in Biochemistry, University of Lund 16. Marian Radetzki, Emeritus Professor of Economics, Luleå University of Technology 17. Peter Stilbs, Emeritus Professor of Physical Chemistry, Royal Institute of Technology (KTH), Stockholm 18. Elsa Widding, Consultant, Author on Climate Change, Stockholm
  23. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM POLAND 1. Marek Boinski, Chairman of the National Section of Energy Workers’ Union NSZZ 2. Jaroslaw Grzesik, Chairman of the National Secretariat of Mine and Energy Workers’  Union NSZZ 3. Dominik Kolorz, Chairman of the Slasko-Dabrowski Region of NSZZ
  24. 7. Geir Hasnes, Adjunct Associate Professor, Institute of applied Cybernetics, Norwegian University of Science and Technology, Norway 8. Hans Konrad Johnsen, Dr. Ing., Norway 9. Arnfinn Langeland, Professor Emeritus Biology, Norwegian University of Science and Technology 10. Willy Nerdal, professor of Chemistry, University of Bergen 11. Ulf Torgny Rock, Master of Chemical Engineering, Norsk Hydro, Norway 12. Martin Torvald Hovland, Geophysical and Geological Advisor, Former Lecturer at University of Tromsø 13. Elen Roaldset, Emertitus Professor in Geology, University of Oslo, Former Director of Natural History Museum Oslo, Professor at Norwegian University of Science and Technology 14. Hakon Gunnar Rueslatten, Geological Researcher, Trondhheim 15. Tom V Segalstad, Associate Professor Emeritus of Geochemistry, University of Oslo, Norway 16. Jan-Erik Solheim, Professor Emeritus Astrophysics, University of Oslo 17. Jørgen Stenersen, Professor Emeritus Eco-Toxicology, University of Oslo
  25. 2. Gunnar Abrahamsen, Professor Em. Soil Science, University of Life Sciences, Norway
  26.  
  27. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM THE NETHERLANDS
  28. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM ITALY
  29.  
  30. SCIENTISTS AND PROFESSIONALS FROM GERMANY

Hamfaragos yfirvofandi ekki hamfarahlýnun

Ásetningur er eflaust góður hjá langflestum, sem láta að sér kveða í baráttunni gegn ætlaðri hnattrænni hlýnun af mannavöldum. Hann kann samt að varða veginn til glötunar. Ógæfulegt er að hlusta ekki á marga meðal fremstu vísindamanna heimsins sem hafna því alfarið að nokkur loftlagsvá sé í gangi eða í vændum. Meira en 500 slíkir víða um lönd sendu aðalritara SÞ bréf þess efnis 23. september sl. Á sama tíma einblíndu nær allir fjölmiðlar heimsins á 16 ára sænskt stúlkubarn sem fékk enn aftur áheyrn frammi fyrir öllum heiminum til að flytja sefasjúka heimsendaspá, sem enginn fótur er fyrir

Heimspressan flytur ekki ekki fréttir af málflutningi vísindamannanna nema í skötulíki heldur dynur áróður um hamfarahlýnun í síbylju á almenningi eins og endanlegur sannleikur. Sefjunin er komin á slíkt stig, að forsætisráðherra þjóðarinnar hvæsir á varaforseta Bandaríkjanna þegar hann bryddar upp á málum sem hann telur varða sameiginlega hagsmuni, að þeir skiptu engu máli, heldur sé stóri vandinn bráðnum jökla heimsskautsins og gefur til kynna að hans eigin stjórnvöld séu hluti vandans!

Vísindamennirnir vara eindregið við skaðlegum og óraunhæfum ásetningi um CO2 -hlutlasusan heim árið 2050. Þeir neita því að CO2 sé mengunarefni heldur nauðsyn öllu lífi á jörðinni. Ljóstillífun sé blessun og aukið CO2 náttúrunni gagnlegt. Þeir segja veðurfarsmódelin stórgölluð og nálgist ekki að vera nothæf sem stjórntæki. Þeir benda á að Litlu ísöld hafi lokið um miðja 19. öld og því sé tímabil hlýnunar eðlilegt. Hlýnun sé þó hægfarari en hafi verið spáð.

Engar tölulegar upplýsingar styðja að hlýnun jarðar valdi auknum fellibyljum, flóðum og þurrkum hvorki að fjölda né styrkleika en fréttir í þá veru dynja í sífellu á almenningi. Minnkun á losun CO2 er hins vegar jafn skaðleg eins og hún er kostnaðarsöm. Smá dæmi: Vindmyllur drepa fugla og skordýr. Pálmolíuekrur skaða fjölbreytileika regnskógarins. Alþjóðastjórnmálin eiga ekki að hindra að næg, örugg og ódýr orka sé fyrir hendi um heim allan.

Sérstakur kafli er svo hvernig við erum að fara með börnin okkar með því að innræta þau með hræðslu og kvíða fyrir framtíðinni. Þeim er það ekki holt veganesti.

Krampakennd miðstýrð þróun í samgöngumálum með miklum fjárútútlátum við innviðabyggingu og innleiðingu rafmagnsbíla með mismunun miðað við aðra bíla í stað þess að leyfa eðlilega samkeppni um bestu lausnir er ógæfuleg. Enginn neitar því að mengun er til skaða. Rétt væri að skoða nánar mengun af NOX, SOX og sóti frá dísilbílum, mengun vegna framleiðslu og eyðingar rafhlaðna hjá rafbílum og aukna svifryksmengun frá þeim vegna 60% meiri þyngdar en annara sambærilegra bifreiða. Eðlileg samkeppni á jafnræðisgrundvelli um bestu lausnir stýrir best þróun samgangna en ekki alræðiskennd miðstýring.

Eyðilegging fyrri fjárfestinga í framræstu mýrlendi eða dæling koltvísýringi niður í berglög til að binda CO2, er hrein firra og jafnvel til skaða ef þessir 500 vísindamenn hafa lög að mæla á. Hins vegar er ástæða til að fagna aukinni skógrækt þó að hún sé drifin áfram á röngum forsendum loftlagsöfga.

Íslensk stjórnmál ættu að horfa til íslenskra hagsmuna og þeirrar vár, sem er raunveruleg. Ísland er eitt eldfjallavirkasta land heimsins. Rúmlega tvær aldir eru liðnar frá síðasta hamfarargosi, Skaftáreldum, sem lagði fimmta hluta þjóðarinnar í gröfina. Mannskæðast var sprengigos í Öræfajökli á 1362 sem eyddi heilu héraði, fólki, fénaði og bæjum en gosið í Eldgjá árið 934 var mesta gosið frá landnámi. Spurningin er ekki hvort , heldur hvenær og hvar næsta stórgos verður.

Hvernig er Ísland búið undir næsta hamfaragos ? Kannski verður ekkert flug mögulegt í marga mánuði eins og hefði verið í Skaftáreldum. Vonlaust að fá skip vegna þess að aðrar þjóðir væru einnig í vanda vegna hamfaranna. Hvað með matvæli, eldsneyti, lyf, gjöreyddar byggðir, aðhlynninu þúsunda með alvarleg lungnavandamál vegna brennisteinsmengunar, fjölda látinna, hrun í landbúnaði, almennt efnahagshrun sem gerði hrunárin fyrir áratug að gósentíð í samanburðinum? Og kannski engrar hjálpar að vænta að utan því aðrir væru ekki aflögufærir. Eða raunverulegri ísöld um heim allan með 3 kílómetra þykkum jökli yfir öllu landinu? Þetta síðasttalda er næsta víst. Ekki hamfarahlýnun.

Hér er strengur á fréttatilkynningu vegna bréfs 500 menninganna:

https://clintel.nl/wp-content/uploads/2019/09/ED-brochureversieNWA4.pdf 

Þetta blogg birtist í Morgunblaðinu 22. október 2019


Ok á þjóðinni

Nokkrir æðstuprestar hamfarahlýnunaðarrétttrúnaðarins komu fyrir minnisvarða um látinn jökull, Okið, á Kaldadal um helgina. Það voru undarlegar fréttir. Okið var ekki einu sinni 1973 talið vera jökull á korti Landmælinga Íslands en kortið er að grunni til kort Geodetisk Institut og þar áður danska herforingjaráðskortið (1905-15) og því er meira lagi hæpnar trakteringar að dauði Oks sé vegna hamfararhlýnunar af mannavöldum enda hræðsluáróður, sem á sér ekki stoð í veruleikanum. Árið 1945 var Okið með jökulskafl sem var um 5 km2 og taldist ekki jökull enda skriðu engir ísflákar frá þessari fönn. Eggert Ólafsson og Bjarni Pálsson töldu ekki Okið vera jökul í ferðabók sinni á miðri 18. öld

Öll umræða um hamfarahlýnun af mannavöldum einkennist af ýkjum og hálfsannleika. Nýlega fór um hreimspressuna glannafengnar upplýsingar um að stórir hlutar af Grænlandsjöklinum væru að bráðna og mátti t.d. sjá í Washington Post, að hvorki meira né minna en 56% af Grænlandsísnum hafi bráðnað þegar fréttin er skrifuð 5. ágúst. Fréttin ber vott um botnlaust þekkingarleysi sem einkennir raunar oft skrif fjölmiðla um þessi mál.

Ástæða þessara ýkjufrétta var vitlaust mæling á veðurathugunarstöðinni Summit í 3200 metra hæð á innlandsísnum. Vegna umhverfisþátta sýndi mælirinn 4.7o hita meðan hitinn var sannlega nokkuð undir frostmarki. þetta var fyrst leiðrétt núna um helgina eftir að heimspressan hafði nánast spáð heimsenda og fóðrað sefjun, sem Ok-farar m.a. byggja á athygli í fáránlegu uppákomu sinni.

Í kjölfar rangra mælinga á Grænlandsjökli sté fram virtur náttúrufræðingur og fyrrum umhverfisráðherra og sló því fram að Grænlandsjökull væri óðum að bráðna og afleiðingar bráðnunar hans alls væri hækkun í heimhöfunum um 7 metra. Slíkt væri þó smámunir einir miðað við þegar íshellan á suðurheimskautinu bráðnaði. Þá myndi hækka í heimhöfunum um 60 metra til viðbótar og gegn slíku mættu flóðvarnir sín lítið !

Lesandinn sér fyrir sér þá skelfilegu mynd að mikið láglendi og helstu borgir heimsins færu á kaf. Ekki seinna vænna en raða sér fyrir aftan fólkið sem bjargar heiminum frá þessari skelfilegu vá og þagga niður í popúlistum snarasta enda stórhættulegir hægriöfgamenn!

Þetta eu svo yfirgengileg skrif að mér nánast fallast hendur. Hitastigið á suðurpólslandinu er allt árið tugum gráða undir frostmarki, auðvitað mismunandi eftir hæð yfir sjó og breiddargráðu. Nýlega hefur uppgötvast að frostið getur farið niður í nær -100 o C í um 3900 metra hæð í dæld milli Dome Argus og Dome Fuji. Spurningin er þessi: Bráðnar jökulhettan þegar hitinn hækkar úr t.d. – 50 o C í – 48 o C eða hækkar um 2 o C eins og heimsendamenn eru að spá núna að verði meðalhitahækkun heims ef allt fer á versta veg? Verður asahláka?  Fullyrt er að ísinn þarna sé að þykkna þessi árin í það heila þó að einhver bráðnum verði á heitasta tíma ársins þar sem landið teygir sig lengst til norðurs svo sem í argentínsku Esperanza stöðinni (á 63. breiddargráðu) enda nær hún mun lengra til norðurs en Reykjavík til suðurs. Þar nær meðalhitinn 1.40 C í janúar (heitasta mánuðinum).

Svo er það hækkun á yfirborði heimshafanna sem er að færa eyjar á kaf einhvers staðar langt I burtu en enginn getur nefnt með nafni. Síðan litlu ísöld lauk fyrir góðri öld hefur hækkað í sjónum um ca 1 millimetra á ári eða kannski um 10-15 cm í það heila. Engar sögur fara af því hvað mikið lækkaði í sjónum á litlu ísöld en við hámark jökulmyndunar síðasta jökulskeiðs fyrir um 20 þúsund árum er sagt að sjávarmál hafi verið um 600 metrum lægra en nú. Hér á landi þekkjum við einnig gamlar strandlínur lengst inn í landi í tuga metra hæð. Hver var þá að fikta í thermóstati jarðar?

Yfir allan þjófabálk tók þó þegar maður, sem talar gjarnan úr æðstu vísindaupphæðum landsins, skammaði stjórnmálamann fyrir að hæðast af átrúnaðardýrðlingi loftlagsmála, sænsku stúlkunni Gretu Thunberg, sem hefur stöðu kraftaverkameyjar sem ræður yfir dularfullum krafti eins og þekktist á öldum áður t.d. Bernadetta í Lourdes. Kraftaverkamáttur hennar hefur svo færst yfir á skólabörn sem er att út í delluna og fjölmiðlamenn gleypa allt hrátt eins og stóra sannleikann. Stóri sannleikurinn í þessu máli er hinsvegar sá að sænska stúlkan var greind með áráttu-og þráhyggjuröskun (obsessive-compulsive disorder) og kannski ekki týpan sem við viljum að sé okkar leiðtogi! Móðir hennar mun svo hafa fullyrt að hún hafi slíkan kyngimátt, að hún geti séð C02 mólekúlin í loftinu. Aldeilis krassandi fyrir rétttrúnaðarfólkið. Honum hefði nú líkað það Steingrími efnafræðiprófessorinum mínum í HÍ á sínum tíma!

Þeir, sem eiga erfitt með að skilja hvernig kristin hámenningarþjóð gat orðið hryllingshugmyndafræði nasismans að bráð fyrir miðja síðustu öld, - á tímum, sem eru enn í minnum elstu manna, ættu að líta til þess æðis sem gripið hefur um sig meðal þorra þjóðarinnar, sem og heimsins, varðandi hugmyndir um hnattræna hlýnun af mannavöldum. Aðeins 5% þjóðarinnar andmælir þeirri fullyrðingu að hnattræn hlýnun sé af mannavöldum samkvæmt nýlegri könnun. Samt er ekki til snefill af vísindalegri sönnun fyrir þeirri staðhæfingu, að aukið koltvísýringsmagn (CO2) í andrúmslofti vegna brennslu mannkyns á olíu, kolum og gasi hafi þessi áhrif.

Að baki slíkum fullyrðingum eru aðeins trúarbrögð sem þykjast byggja á vísindalegum grunni alveg eins og nasistarnir í þýskalandi þóttust getað sannað með vísindalegum rökum að fólk af germönskum uppruna væri fremra öðru fólki. Kannski halda menn almennt að bábiljufræði nútímans, gerfivísindin, muni ekki leiða yfir mannkyn jafn rosalegar afleiðingar eins og alræðis- og vísindahugmyndir nasisma og kommúnisma. Því sé ekkert að hræðast. Um slíkt er engan veginn hægt að fullyrða að svo stöddu. Þegar almenn rök og upplýsing fá ekki að komast að og þeir, sem slíku vilja beita, eru úthrópaðir með skammaryrðum af ýmsu tagi, er á öllu von.

Það kann vel að vera að einhver hlýnun hafi orðið í heiminum frá því á litlu ísöld sem varði frá 14. öld fram undir lok 19.aldar. Menn virðast almennt sammála um að slík hitahækkun yfir hnöttinn allan kynni að vera tæp 1°C án þess að unnt sé að mæla það svo nákvæmlega.   Mælarnar sjálfir og staðsetning þeirra eru hreint ekki sambærilegir. Sami hitamælirinn t.d. í Reykjavík á sama stað árið 1900 og núna myndi þannig sýna mun meiri sumarhita núna vegna breytinga í umhverfinu, meira skjóls af byggingum og trjágróðri og meiri hitasöfnun í dökkum flötum, t.d. malbikuðum strætum og húsum þó að hitastig jarðar hefði verið það sama. Á veturna gæti verið meiri hiti frá útgeislun hlýrri húsa, aukinni umferð o.s.fr. Hvernig mæla menn svo meðalhitastig í óbyggðum Íslands, á heimsskautasvæðum og á víðáttum heimsálfanna? Hvorki er um að ræða sömu mæla né sambærilega mælistaði nú og áður. Engar samanburðarmælingar eru til á stórum svæðum eins og t.d. á suðurheimskautinu. Hvað þarf marga mæla til að gefa sanna mynd af hitastiginu þar? Eru 5 mælar nóg til að mæla hitastigið á 14 milljónum km2 ? Væru þá 3 mælar nóg fyrir Evrópu?

Hitastig jarðar hefur verið síbreytilegt alla tíð og telst frekar kalt núna enda hefur jökultíminn varað nú í 3 milljónir ára með kulda-, og hlýskeiðum. Núverandi hlýskeiði gæti lokið mjög snöggt eins og gerst hefur endutekið allan jökultímann þegar skipst hafa á um 100 þúsund ára kuldaskeið og um 10 þúsund ára hlýskeið. Helsta loftlagsváin er því ný ísöld en ekki „hamfarahlýnun“ Með tilliti til allra þeirra þátta sem hafa áhrif á hitastigið er í raun alveg stórmerkilegt hvað hitastigið hefur þó breyst lítið síðustu hálfa aðra öld. Margir af fremstu vísindamönnum heims halda því fram að CO2 sem er aðeins um 0.04% af andrúmslofti hafi mjög lítil áhrif á hitastigið. Bábiljumenn virðast haldnir þeim hugmyndum að CO2 sé skaðlegt mengunarefni sem þurfi að bregðast við með öllum tiltækum ráðum meðan staðreyndin er sú að þetta er helsta undirstöðuefni alls lífs á jörðinni og má jafnvel leiða að því rök að æskilegt væri að það væri hærra hlutfall af andrúmslofti. Plöntulíf þróaðist þegar hlutfall CO2 var miklu hærra hlutfall af andrúmslofti en það er nú og því má halda því fram að plöntulíf allt sé við hungursmörk vegna skorts á CO2 . Þetta vita allir gróðurhúsabændur og dæla CO2 inn í gróðurhúsin til að bæta umhverfi plantnanna og auka á vaxtahraða. Plöntunar nýta kolefnið úr mólekúlinu en súrefnið er mest afgangsefni, - eins konar saur plantnanna.

Hjarðhegðun mannsins hefur orðið til þess að flestir, sem ekkert hafa kynnt sér loftlagsmálin hafa látið blekkjast af mönnum sem hafa sýnt sömu hjarðhegðan í umfjöllun sinni og elta fullyrðingar sem þeir hafa engar forsendur til þess að skilja. Margir merkustu vísindamenn heimsins segja að orsakir loftlagsbreytinga séu svo flóknar að enginn vísindamaður heimsins hafi yfirsýn yfir þær allar. Því er í meira lagi sprenghlægilegt þegar „sprenglærðir“ menn ryðjast fram í nafni vísindana með stórar fullyrðingar um að mannleg losun gróðurhúsalofttegunda valdi hlýnun jarðar. Ekki síst þegar það er haft í huga að t.d. hér á landi veldur athafnarsemi okkar í landinu aðeins örlitlu broti af losun CO2 . Katla ein spúir núna í sofandi ástandi úr sér miklu meira magni en við og þá ótalin öll önnur eldfjöll, sprungu- og hitasvæði landsins. Þó að við hættum allri okkar brennslu á jarðefnaeldsneyti myndi það varla mælast í heildarsamhenginu hérlendis. Því aðeins er glóra í rafmagnsbílavæðingu og fyllingu á framræðsluskurðum að slíkir bílar vinni samkeppnina við aðra bíla á jafnræðisgrunni og að votlendi sé til meira yndis eða gefi af sér meiri arð en vallendi.

  


Óþol gegn staðreyndum Dogulas Murray

Mikið er fróðlegt að lesa skrif eins og þau sem birtust í dag í Stundinni. Greininni, sem heitir Þjóðernissinnar standa að fyrirlestri andstæðíngs múslíma í Hörpu, er beint gegn fyrirlestri Douglas Murray í Hörpu nk fimmtudagskvöld. Greinin er ósmekkleg en byggist auk þess á rangfærslum. Ljóst er af skrifunum, að Stundin en andvíg því að þessi fyrirlestur verði haldinn.

Fyrirlestur Douglas Murray heitir The Strange Death of Europe eins og bók hans, sem var að koma út í íslenskri þýðingu á vegum Tjáningarfrelsins. Fyrirlesturinn, eins og bókin, fjallar um ógnvænlega þróun í Evrópu sem ræður ekki við að takast á við nánast stjórnlausan innflutning fólks úr afar ólíkri menningu, sem ekki nær að aðlagast að gildum Evópu.

Murray hefur kynnt sér þetta efni út í hörgul í tvo áratugi og hefur því yfirburðarstöðu til að fjalla um það á grundvelli rökhyggju og staðreynda. Hann hefur horft á Evrópu taka svo stórstígum breytingum að glannalegustu spádómar fortíðar um þá þróun sem var í vændum reyndust algjörlega vanmeta þær breytingar sem síðan urðu. Það er einmitt rökföst framsetning staðreynda sem fer svo mjög fyrir brjóstið á aðilum eins og Stundinni. Stundin hefur mikið óþol fyrir staðreyndum sem eru henni ekki þóknanlegar.

Í greininni er m.a. vitnað til þess að fjölmiðillinn hafi leitað skýringa hjá Svanhildi Konráðsdóttur, forstjóra Hörpu, afhverju Harpan leyfi slíkan viðburð sem þennan eins og að Harpan þurfi að gefa einhverja skýringu á því að sjónarmið sem falla ekki í kramið hjá fjölmiðlinum fái að koma fram. Hann er á móti því að aðrir fái að njóta tjáningarfrelsis sem hann krefst þó fyrir sjálfan sig. Fjölmiðillinn telur að aðeins skoðanir honum þóknanlegar séu leyfilegar.

Hann telur það ljóð í fari manna að vera föðurlandsvinir, þjóðernissinnar og setur okkur sem stöndum að þessu í skammarkrókinn fyrir að vera slíkir menn eins og t.d. Jónas Hallgrímsson, Jón Sigurðsson, Einar Benediktsson, Hannes Hafstein, Jóhannes úr Kötlum, Guðmundur Böðvarsson og Jón Magnússon, fyrsti forsætisráðherra þjóðarinnar sem átti kannski meiri þátt í því en nokkur annar að sambandslögin komust á en þau voru síðan forsendan fyrir því að Ísland varð sjálfstætt lýðveldi árið 1944. Jón Magnússon var ömmubróðir minn og ég verð að viðurkenna að mér er frekar hlýtt til hans enda enginn núlifandi maður skyldari honum en ég. Jón var barnlaus.

Ekki eru tök á því að elta ólar við allar rangfærslur og smekkleysu fjölmiðilsins. Smá sýnishorn: Stundin segir Murray leggja mikla áherslu á húðlit og kristin trúarbrögð í lýsingum sínum á Evrópubúum." Þetta er einfaldlega ekki rétt. Sjálfur telur hann sig vera trúleysingja en telur að hann tilheyri menningarlega séð kristni. Húðlitur hefur ekkert vægi hjá honum né kynhneigð enda er hann sjálfur yfirlýstur hommi.

Tjáningarfrelsið stendur að fyrirlestri Murray eins og bókinni, - ekki Vakur. Aðkoma Vakurs byggist að því að Sigurfreyr hjá Vakri var svo elskulegur að útbúa sérstaka FB-síðu um komu Murray og útgáfu bókarinnar til að aðstoða aðstandendur Tjáningarfrelsisins þegar stóð á þeim að klára verkið en Sigurfreyr er meistari á þessu sviði.

Þá er ekki rétt að Tjáningarfrelsið hafi staðið að fyrirlestri Roberts Spencers og Christine Williams. Það var alfarið í höndum Vakurs þó að einstaklingar innan fyrri hópsins hafi hlaupið undir bagga. Hins vegar stóð Tjáningarfrelsið alfarið að útgáfu bókar Hege Storhaug og fyrirlesturs hennar hér.

Upplýsingar um fyrirlesturinn sem Stundin vill stöðva eru hérna:  http://douglasmurray.vakur.is/

 

 


Þorskafli fyrir 8400 milljarða króna glataður á 35 árum

Það er öldungis bráðfyndið að hlusta á Kristján Júlíusson sjávarútvegsráðherra ræða um brottkast á fiski á fiskmiðum landsins eins og að hér sé um nýlundu að ræða sem taka verði á með stórauknum eftirliti með veiðum. Frá upphafi kvótastýringar fiskveiða hefur legið fyrir að brottkast er óhjákvæmilegur fylgifiskur kvótakerfisins og skiptir engu máli hvað settir verða miklir peningar í eftirlit. Eina leiðin til að stöðva brottkast er að breyta um veiðistýringu en ýmsar leiðir eru færar í veiðistýringu, sem gerðu tvennt:- að auka réttlæti og bæta nýtingu á fiskistofnum landsins.

Um þetta var mikið fjallað fyrir áratugum m.a. af mér. Ég set hér eina grein til gamans en hún er nær 22 ára gömul og segir m.a. frá þá augljósum sannindum um brottkast:

Hér kemur greinin sem birtist í Morgunblaðinu í október 1997:

ALLIR sjómenn og fiskverkendur vita að feikilegt magn af veiddum fiski fer aftur í hafið vegna annmarka aflakvótakerfisins. Enginn veit hvað magnið er mikið. Sumir segja að 40 þúsund tonnum af þorski sé kastað á glæ, aðrir segja 80 þúsund tonn eða á bilinu 20-40% af þyngd þorskaflans. Minnsti fiskurinn fer mest í hafið þó að hitt þekkist einnig að fiskurinn sem er of stór fyrir vinnsluvélarnar í verksmiðjutogurunum fari sömu leið. Líklegt er að helmingi veiddra þorska á Íslandsmiðum sé hent. Verðmætið nemur milljörðum króna.

Verjendur aflakvótakerfisins taka margir ekkert mark á upplýsingum sem fást aðeins hjá sjómönnum í trúnaði, stinga hausnum í sandinn og neita að trúa því að þessi skelfilega sóun sé innbyggð í kerfið. Þó er svo einfalt að skilja af hverju þessu er svona varið.

Hvað á leiguliði sægreifans að gera þegar hann þarf að greiða 75 þús. kr. fyrir tonn í þorskveiðileigukvóta en hann fær fyrirsjáanlega ekki nema 50-60 þús. kr. fyrir tonnið af smáum þorski eða tveggja nátta fiski? Er hægt að ætlast til þess að bátseigandinn, sem þegar lepur dauðann úr skel, greiði með aflanum sem hann kemur með að landi?

Það er alkunn staðreynd að þorskur undir 6-8 kílóum sést nú varla á fiskmörkuðum, hvað þá tveggja nátta fiskur. Það er meira að segja gerð krafa um að koma aðeins með þorsk sem hefur verið blóðgaður lifandi, þ.e. að fiski sem drepst í netunum sé hent.

Hvað gera hertogar sægreifadæmisins á eigin skipum? Meðalþyngd þorsks sem kemur í botnvörpuna mun vera um 2 kíló, þegar búið er að slægja hann. Meðalþyngdin á slægðum þorski lönduðum úr ísfisktogurum mun hinsvegar vera 4-5 kg. Hvað verður um allan þann þorsk sem heldur meðalþyngdinni niðri í botnvörpunni? Auðvitað fer hann í sjóinn. Það hefur gengið svo langt að afli hefur farið í sjóinn hjá verksmiðjuskipi eftir að búið var að pakka honum. Þrátt fyrir mikið peningaveldi sæhertoganna verða menn nú ekki ríkir nema fara vel með.

Hvatinn til þess að henda fiski sem er minna virði en unnt er að leigja kvótann fyrir er því augljós. Ég hef lýsingu togarasjómanns á því hvernig a.m.k. eitt hundrað tonn af smáfiski fóru í sjóinn í einni veiðiferð sem færði 160 tonn á land. Hvað er gert við þorsk sem kemur í veiðarfærin þegar aðeins er til kvóti fyrir ýsu eða ufsa? Er líklegt að honum sé landað með veiðileyfissviftingu í bónus?

Í sumar sem leið varð sú hróplega mótsögn, að fleiri þúsund tonnum af karfa var hent innan landhelginnar vegna þess að karfaverðið á mörkuðum var lægra en kostnaður af kvótaleigunni var. Á sama tíma voru togararnir á karfaveiðum á Reykjaneshrygg utan landhelginnar með risaflottrollin sín að þurrka upp restina af karfanum þar. Fisktegundum utan kvóta hefur nánast verið útrýmt sem nytjastofnum.

Þrátt fyrir þessa hroðalegu annmarka aflakvótakerfisins er þetta sem hér er sagt að ofan minnsti glæpurinn. Ranglætið, höftin, forréttindin og ójöfnuðurinn meðal íslenskra þegna eru stærsti gallinn á kvótakerfinu eins og það hefur verið framkvæmt. Og ranglæti er ekki aðeins leiðinlegt hugtak, heldur alvarlegt mein sem eitrar og sýkir allt þjóðfélagið.

Valdimar Jóhannesson

© Morgunblaðið

Sá sem ætlar sér að reikna út hvaða verðmætum hefur verið kastað á glæ á þeim 35 árum sem kvótakerfið hefur staðið ætti að gera það sitjandi vegna hættu við svima og jafnvel yfirliði þegar niðurstaða birtist. Lauslega reiknað eru þetta 200 þús tonn á ári af þorski í vannýtingu og brottkasti,- ca 7 milljón tonn, eða 7 milljarðir kílóa af þorski. Ef reiknað er með að 1200 kr fáist fyrir útflutta þorskkílóið gerir þetta 8400 milljarða króna. Það mætti byggja hátækni sjúkrahús fyrir upphæðina, leggja nokkra vegaspotta og eiga samt góðan afgang. Síðan er eftir að reikna út tekjur af afleiddum störfum og tjónið af vannýtingu og brotkasti af öllum hinum fisktegundunum.

 

 


Er glóra í rafbílavæðingunni?

Rafbílavæðing landsins virðist vera drifin áfram af tilfinningasemi ákafamanna í umhverfismálum sem taka lítt mið af kaldri skynsemi. Miklu skal fórna fyrir afar óverulegan árangur til minnkunar á losun koltvísýrings, sem í þokkabót er ekki til skaða fyrir líf á jörðinni nema síður væri. Engir tilburðir eru til þess að reikna út alla kostnaðarþætti rafbílavæðingar heldur er ákaft hvatt til þess að almenningur kaupi rafbíla með því að fella niður allar skattaálögur á kaupum og notkun rafbíla. Aðeins þannig fást sumir almennir bílaeigendur til að kaupa slík farartæki, sem nýtast í mörgum tilvikum afar illa.

 

Kaupendur rafbíla þurfa ekki að greiða vörugjald sem er 25% af litlum bílum né virðisaukaskatt auk sömu gjalda á flutningskostnað. Því ætti að bæta við um 60% í sköttum á söluverð þeirra til þess að gæta jafnræðis gagnvart kaupendum t.d. lítilla bensínbíla. Þá greiða rafbílar ekkert til vegakerfisins sem eigendur bensín- og dísilbíla greiða með skatti á eldsneyti. Skattarnir nema um 60% af útsöluverði eldsneytis eða um 140 kr. pr. lítra. Rafbílaeigendur greiða heldur ekki árleg bifreiðagjöld sem nema um 110 þús kr. á ári fyrir stóra bíla en gjaldið er miðað við magn útblásturs koltvísýrings.

 

Rafbílar eru þannig ekki aðeins gjaldfríir á vegum landsins meðan önnur ökutæki eru skattlögð í bak og fyrir heldur er þeim hyglað með niðurgreiddum hleðslustöðvum.

Fyrir dyrum eru átök í fjölbýlishúsum vegna kröfu rafbílaeigenda um að húsfélögin komi hleðslustöðum upp í sameignum.

 

Dæmið lítur nokkuð öðruvísi út ef keyptir eru svokallaðir tvinnbílar, þ.e. sem ganga fyrir rafmagni auk bensíns eða dísilolíu. Gefinn er mjög myndarlegur skattaafsláttur á slíkum bílum þó að öllum nema trúarofstækismönnum í loftslagsmálum sé ljóst að kaupendur slíkra bíla eru fyrst og fremst að nýta sér skattaafsláttinn. Sama gerðu þeir sem fluttu inn bensínbíla með metantanki en settu aldrei metan á bílana nema til að sýnast enda reynist metan óhagkvæmt eldsneyti á einkabíla og fer í þokkabót illa með mótorana.

 

Nýlegt dæmi af eiganda tvinnbíls er sláandi. Maður á Selfossi kaupir sér lúxusjeppa - tvinnbíl. Hann hefur eflaust vitað af því að hagnaður hans fólst í lækkun á kaupverði vegna niðurfellingar skatta og opinberra gjalda en bensínkostnaður yrði nokkuð hinn sami enda reyndist það rétt. Bílinn kemst að Kömbunum (20 km) á rafmagnshleðslunni en vegna þyngdarauka bílsins vegna þungrar rafhlöðunnar eyðir hann meira bensíni. Á köldum dögum dugar rafmagnshleðslan enn skemur. Krafturinn í rafhlöðinni minnkar einnig með vaxandi aldri bílsins.

 

Ef stóri draumur loftslagsofstækismanna rætist og allur bílaflotinn verður rafmagnsdrifinn er ljóst að ekki verður unnt að gefa áfram afslátt af sköttum og vegagjöldum. Með einhverjum hætti verður að standa undir samneyslunni og vegagerðinni. Og hver á að borga fyrir förgun á stóru og baneitruðu rafmagnsgeymunum sem knýja bílana áfram? Ekki virðist hafa verið gert ráð fyrir þessum kostnaði hérlendis eins og konan sem hafði sjálf flutt inn rafmagnsbíl fékk að reyna. Hún var í rétti þegar bifreið hennar eyðilagðist í árekstri. Hún fékk nýjan rafmagnsbíl frá tryggingarfélagi tjónvaldsins en sat uppi með ónýta flakið og var rukkuð um 700.000 krónur í förgunargjald.

 

Munu eigendur rafbíla sjálfir greiða fyrir förgun rafgeymanna þar sem þeir greiddu ekki förgunargjöld við kaup bílanna eða verða eigendur annarra bíla sem ekki nutu skattfríðinda látnir borga brúsann? Hjá Úrvinnslusjóði sem annast förgun spilliefna fást aðeins þau svör að lausn á þessu hafi ekki fundist. Því er með öllu óljóst hver borgar kostnað af förgun rafmagnsbíla sem þegar eru komnir á göturnar. Þeir skipta frekar þúsundum en hundruðum.

Förgunarkostnaðurinn verður eflaust ekki svona hár þegar þúsundum rafmagnsgeyma verður eytt á ári. Ljóst er þó að kostnaðurinn verður gríðarlega hár, sennilega 4-5 milljarðar á ári, miðað við eðlilega endurnýjunarþörf þegar draumurinn fagri hefur ræst. Ekki má gleyma því að þessir rafmagnsgeymar eru hættulegir, t.d. í árekstri og meðhöndlun vegna háspennu, en einnig kemur fyrir að þér springa í loft upp og geta valdið stórslysi og íkveikju.

 

Ef markmið Parísarsamkomulagsdraumóramanna mun rætast og enginn útblástur á lofttegundum frá bílum verður fyrir hendi mun heildarútblástur frá mannheimum hérlendis minnka um 4%. Ef við tækjum nýlega mælt útstreymi frá Kötlu í Mýrdalsjökli með í dæmið færi þetta niður í rúmt 1%. En ef við tækjum allt útstreymi allra eldstöðva, jarðhitasvæða á Íslandi og eðlilegs niðurbrots lífrænna efna með í reikninginn væri þetta vart mælanlegt í eðlilegri hringrás lofttegunda andrúmsloftsins, sem mun vera samansett úr 78% köfnunarefni, 21% súrefni en ýmsar lofttegundir skipta með sér þessu eina prósenti sem eftir er.

 

Hlutfall koltvísýrings mun núna vera 0,041% en hefur mælst 15 sinnum hærra í sýnum frá fyrri tímum jarðsögunnar. Hér má gjarnan koma fram að því aðeins má kalla koltvísýring gróðurhúsalofttegund vegna þess að garðyrkjumenn dæla þessari hollu lofttegund gjarnan inn í gróðurhús sín til að auka vaxtahraða plantnanna og verður ekki meint af. Engin raunveruleg vísindi geta sýnt fram á að þessi lofttegund hafi nein áhrif á hitastig jarðar - ekki vottur af sönnun eins og Nóbelsverðlaunahafi í eðlisfræði sagði að mér áheyrandi.

 

Að lokum þetta. Rafmagnsdrifin ökutæki eru engin nýlunda í heiminum. Menn hófu þegar um miðja næstsíðustu öld að þreifa sig áfram með þannig farartæki. Rafmagnsbílar eru því með hátt í tveggja alda þróunarsögu að baki og hafa samt ekki komist á hærra stig en raun ber vitni. Þeir verðskulda ekki að með þeim sé borgað svo þeir standist samkeppnina við aðra bíla. Sjálfsagt er að láta þá eins og önnur ökutæki keppa á jafnréttisgrundvelli um bestu lausnina fyrir mannkyn.

Þessi færsla birtist í Morgunblaðinu 5.desember 2018


Vill þjóðin galopin landamæri?

 Eftir 10 daga stendur að öllu óbreyttu til að íslensk stjórnvöld skrifi undir samning Sameinuðu þjóðanna í Marrakech í Marokkó sem ég fullyrði að yfirgnæfandi meiri hluti þjóðarinnar myndi algjörlega hafna ef þjóðinni stæði til boða að taka afstöðu til samningsins. Afleiðing þessa samnings verður að allar flóðgáttir munu opnast fyrir nánast öllum íbúum jarðar sem kjósa að flytja til Íslands, hvort sem farandsfólkið flokkast undir hælisleitendur, flóttamenn eða svokallaða velferðarinnflytjendur.

Samningurinn nefnist Global Compact for Safe,Orderly and Regular Migration eða lauslega þýtt Alheimssamningur um örugga, skipulagða og reglubundna fólksflutninga. Þessi samninngur er tilkominn vegna þeirrar sýnar starfsliðs SÞ að æskilegt sé að fólksflutningar í heiminum séu gerðir aðgengilegri fyrir þá jarðarbúa sem þess æskja.

Samningurinn var lagður fram á þingi SÞ 2016 svo aðildarlöndin gætu tekið afstöðu til hans. Ekki er annað að heyra en að hann verði staðfestur af flestum aðildarlöndum SÞ. Hér hefur samningurinn ekki fengið neina umfjöllun þessi tvö ár að séð verður hjá alþingi, stjórnvöldum eða fjölmiðlum. Því er viðbúið að utanríkisráðherra landsins eða staðgengill hans skuldbindi okkur 10. eða 11. desember nk eða eftir rúma viku án þess að nokkur umræða hafi farið fram um samninginn hérlendis. Það væri eftir öðru í stjórnsýslunni þar sem ríkir einbeittur brotavilji gegn hagsmunum þjóðarinnar í innflytjendamálum!

Nú er vitað að nokkur lönd munu ekki staðfesta samninginn m.a. Ástralía, Austurríki, Bandaríkin, Pólland, Ungverjaland, Bulgaría, Tékkland, Slovakia, Eistland og Israel, en auks þess heyrist síðustu daganna að Ítalía og Króatía muni ekki undirrita hann. Þá kann vel svo að fara að Danmörk muni ekki undirita samninginn þar sem Þjóðarflokkurinn hótar að hætta stuðningi við ríkisstjórn Lars Lökke ef samningurinn verður undirritaður. Þá hefur Sviss ákveðið að fresta undirskrift svo unnt reynist að ræða hann í þinginu.

Formælendur þessa samnings halda því fram að þessi samningur sé ekki lagalega bindandi fyrir samningsaðila sem er kannski rétt í þröngum skilningi en enginn getur mælt því í mót að samningurinn er pólitískt bindandi og hann verður skeinuhættur löndunum við lagalega túlkun ýmis konar. Þau ríki sem neita að undirrita samninginn hljóta að skilja það svo að þannig komist þau hjá skuldbindingum sem þau vilja ekki takast á hendur.

Samningurinn gerir ráð fyrir að aðildarlönd muni hvetja almennt til fólksflutninga í heiminum, þau mun greiða götu þeirra sem vilja leggja land undir fót, setja undir þau farartæki og greiða fyrir því að farandsfólk af öllu tagi geti staðist þær kröfur sem eru gerðar til innflytjenda og auðvelda þeim þá vegferð með upplýsingum og veglegum móttökum.

Það er sannarlega dapurlegt ef þingmenn þjóðarinnar hafa ekki burði til þess að standa vörð um hagsmuni þjóðarinnar vegna þess að þeir virðist vera svo uppteknir af líkamspörtum starfsfélaganna og kynórum því tengdu eins og dæmin sanna nú síðustu daganna að fátt annað kemst að. Ég var á yngri árum oft á sumrin vinnufélagi manna sem voru almennt taldir óheflaðir. Ég man samt ekki eftir tali sem jafnast á við það sem þingmenn tala jafnvel í heyrandi hljóði á opinberum stöðum. Í fréttaviðtölum upplýsti svo formaður Miðflokksins að þeir þingmenn sem nú lýstu yfir hneykslan á talsmáta þingmannanna sem náðust á hljóðupptöku á Klausturbarnum væru dæmalausir hræsnarar því hann hafi oft heyrt þessa starfsfélaga á Alþingi tala með síst kurteisari hætti. Það er háttur þeirra sem stunda einelti að leggjast á þá sem lágt standa svo þeir verði ekki sjálfir skotspónar fólks af sama tagi og þeir eru sjálfur.

Það er leitt til þess að hugsa að nú þegar við fögnum 100 ára afmælis fullveldisins skuli vanta í stjórnmálalíf Íslendinga menn eins og Jón Magnússon, forsætisráðherra (1917-1926), sem átti hvað mestan þátt í að koma Sambandslagasamningnum á og tryggja þar með fullveldið. Þessi samningur lagði einnig grunn að því að 25 árum eftir undirritun samningsins gátum við á grundvelli samningsins stofnað lýðveldi árið 1944. Sennilega hafa fáir trúað því 1918 að við hefðum bolmagn til að færa okkur að fullu undan yfirráðum Dana svo fljótt sem raun bar vitni en Danir höfðu utanríkisþjónustuna með höndum auk þess að konungurinn, sem var konungur beggja landanna var óneitanlega miklu meiri Dani en Íslendingur.

Þó að ég sé meðal þeirra Íslendinga sem er mest skyldur þessum mæta manni ( hann var ömmubróðir minn og á enga afkomendur) er ég auðvitað ekki fær um að fullyrða hvernig hann myndi bregðast við þessum samningi SÞ sem hér er til umfjöllunar. En ætli honum myndi ekki þykja hart vegið að fullveldinu þegar skrifstofumenn úti í heimi teldust þess umkomnir að fara með fullveldisvald okkar? Og ætli honum myndi ekki þykja meira en nóg aðgert í innflytjendamálum hérlendis þegar hann áttaði sig á því að 20-25% af vinnandi fólki á Íslandi væru erlendir menn? Og ætli honum myndi ekki ganga illa að skilja að hér hefðu búið meðal okkar múslímar sem eftir hjálfrar aldar dvöl telji rétt að höggva hendur að þjófum og jafnvel lífláta þá sem hverfa frá íslams trú?

Ég skora á Alþingi Íslendinga að hættu nú öllum subbuskap í tali og framkomu. Hvort sem okkur líkar þeð betur eða verr hefur fólk sem nú situr á alþingi völdin til þess að huga að hagsmunum landsins í bráð og lengd. Mikið er í húfi að laga innflytjendalögin og skoða með kaldri skynsemi það sem hefur verið að gerast hjá nágrannalöndum til þess að Ísland þurfi ekki að kalla yfir sig vandamál af svipuðum toga. Og umfram allt að sjá til þess að ekki verið skrifað undir þennan fráleita samning.

 


Heimsendabull verðlaunað

Ég sá kvikmyndina Kona fer í stríð tvisvar og var stórhrifinn vegna listilegrar gerðar hennar. Mér kom því ekki á óvart að hún fengi verðlaun Norðurlandaráðs, m.a. vegna framúrskarandi kvikmyndatöku, leiks, handrits, leikstjórnar og vandaðrar tækni. Ég tók myndina sem lýsingu á náttúrufasískum öfgum samtímans. Verið væri að gera góðlátlegt grín að fólki sem hefði ánetjast æðinu. Stríðskonan var bráðfyndin þar sem hún æddi um í heilögu stríði gegn einhverju sem hún skildi mest lítið í, hafandi orðið fórnarlamb ofstækisfullrar umræðu sem hefur snúist um haldlítil rök og ódýran hræðsluáróður heimsendaspámanna. Mér fannst myndin vera gott háð um umhverfisæðibunuganginn.

Mér kom því ónotalega á óvart að skapendur myndarinnar sjálfir eru í heilögu stríði og fá líklega þessi verðlaun fyrst og fremst vegna þess en ekki vegna þess að þeir eru að bregða upp mynd af ýktum umræðum nú um stundir bíógestum til skemmtunar og íhugunar. Eigum við virkilega að dást að þessari snargölnu konu í krampakenndri sjálfsupphafningu, sem ræðst gegn því samfélagi sem fóstrar hana?

Ávarpsorð Benedikts Erlingssonar leikstjóra við verðlaunaafhendinguna tóku af allan vafa um að aðstandendur myndarinnar eru einstefnumenn, sem eru fyrst og fremst að framleiða áróðursmynd sem ætti að jafna við aðrar hættulegar myndir af sömu sort. Kvikmynd Leni Riefenstahl, Triumph des Willens, sem var áróðursmynd nasista, framleidd 1935, kemur fyrst í hugann. Kannski verða Benedikt og félagar upp með sér að ég líki mynd þeirra við eina frægustu áróðursmynd allra tíma en þetta er ekki hugsað sem hrós hjá mér. Satt að segja féll myndin algjörlega í áliti hjá mér þegar ég gerði mér grein fyrir því hvað hún er fávís og margþvæld tugga meðalmennskunnar.

Myndin ýtti þó við mér, - en með öðrum hætti en áróðursmennirnir ætla, - ekki síst þegar ég hélt áfram að heyra bullandi grunnhyggni í laugardagsþætti Gísla Marteins. Allir viðmælendur hans tóku undir búralegt yfirlæti Benedikts sem sat þar í upphöfnum véfréttarstíl, - handhafi stóra sannleikans. Fullyrðingar um að núna séu síðustu forvöð að bjarga heiminum vegna ofhitnunar og hamfara henni samfara eru að mínu mati glórulaust bull eftir að hafa heyrt í fjöldanum öllum af merkustu vísindamönnum heims um þetta efni. Þeir harðneita því að nokkur vandi stafi af koltvísýringi ættuðum úr mannheimi né koltvísýringi almennt, enda helsta byggingarefni lífsins og í minna magni í andrúmslofti nú en oft áður í sögu jarðar.

Sumir kynnu að ætla að svona orðræða sé meinlaus. Telji þægilegast að fylgja fjöldasefasýki heimsins því að óneitanlega blása vindarnir helst í þessa átt núna. Benedikt gerir því eins og Riefenstahl sem flaut með straumnum og naut góðs af. Eins og mynd Riefenstahl leiddi til aukinna hörmunga mun áróður umhverfisofstækisins leiða illt af sér nema ljósgeisli almennrar skynsemi geti brotið sér leið í gegnum myrkrið og þöggunina sem andstæð sjónarmið hafa mátt þola.

Svona grunnhygginn áróður mun kosta íslenska skattgreiðendur mikið og fækka tækifærum til þess að taka á aðkallandi verkefnum vegna aukins kostnaðar af dýrum lausnum þar sem ódýrari lausnir blasa við. Hann mun skila þjóðinni lakari lífskjörum og verra mannlífi. Nær væri að snúa af þeirri braut sem stjórnmálamenn hafa kallað yfir okkur með Parísarsamkomulaginu alræmda og fyrirsjáanlegra tröllaukinna umhverfissekta sem þjóna engum markmiðum nema að drekra við sjálfbirgingana, sem hafa leitt þetta yfir okkur.

Svo ekki sé talað um sprenghlægilegu ímyndarsölumennskuna með kolefniskvótum. Þetta og ætlun stjórnvalda að fylla upp í mýrarskurðina út um allt land sem kostuðu tugi milljarða króna af almannafé er svo fráleitt að Orwell og Huxley hefðu aldrei sett það í bækur sínar þó að þeim hefði dottið slík geggjun í hug. Þeir vissu að enginn hefði getað trúað svo ýktri mynd af framtíðinni!

Með því að hafna bestu orkugjöfum hvers tíma er verið að dæma Íslendinga til minni velmegunar og leiða yfir vanþróuðu löndin hörmungar sem einnig munu hitta okkur fyrir. Þróunarlöndin munu aldrei komust upp úr fátæktinni nema þeim standi til boða hagkvæm orka. Umhverfisofstækið er að dæma þessi lönd til áframhaldandi fátæktar. Ódýra orkan og vélaraflið dró okkur upp úr volæðinu á síðustu öld og er ein helsta forsenda velmegunar okkar.

Mynd Riefenstahl hóf nasismann til skýjanna og ruddi þar með meiri hörmungum braut en ella hefði orðið. Gjörð aðstandenda myndarinnar Kona fer í stríð er ekkert betri, - kannski verri. Erfiðara var að fara á móti straumnum í Þýskalandi nasismans en á móti sefasýkinni núna. >> Fullyrðingar um að núna séu síðustu forvöð að bjarga heiminum vegna ofhitnunar og hamfara henni samfara eru að mínu mati glórulaust bull.

Þessi grein birtist í Mbl í dag 10.11.2018


Yfirdrepið sveipað möttli með mítur á hausnum

Sjaldan hefur fáránleiki þjóðkirkju nútímans blasað jafn vel við og núna um helgina við vígslu nýs vígslubiskups að Skálholti. Morgunblaðið hjálpaði lesendum sínum að sjá hvað hún er langt leidd í eigin upphafningu, sjálfsdekri, skilningsleysi á erindi sínu við nútímann og einangrun frá þjóðinni.

Forsíðumynd blaðsins sýnir heila hersingu af silkihúfum í orðsins fyllstu merkinu ganga til kirkju með flaksandi skikkjur eða umsveipaðir möttli með asnalegt mítur á hausnum og datt mér satt að segja í hug að þarna væri fréttamynd af töku kvikmyndar um tímann fyrir upplýsinguna þegar biskupar, prestar og prelátar kaþólismans fyrir siðskiptin sýndu með búningi sínum sauðsvörtum almúganum að þeir væru með sérstaka velþóknun hinnar heilögu þrenningar og eins gott fyrir púka, djöfla og illar vættir að halda sig fjarri. Eða var kannski búið að endurvekja Spaugstofuna? Eða kannski siðskiptin hafi gengið til baka?

Eftir því sem kirkjan fjarlægist þjóðina meira þeim mun meira hefur prjálið og yfirdrepsskapurinn aukist þannig að öllu almennilegu fólki hlýtur að verða bumbult af. Er furða þó að kirkjur standi tómar flesta daga ársins nema í jarðarförum þegar við flykkjumst í kirkjur til að sýna minningu látinna samferðamanna virðingu okkar og eftirsjá, á jólum og í skyldumætingu við fermingarundirbúninginn. Prestar landsins eru tónandi ámátlega í kirkjum sínum nánast einir síns liðs fyrir utan þá sem starfa í kirkjunum.

Kirkjan virðist hafa valið sér það hlutskipti að vera sett til hliðar í lífi þjóðarinnar og heldur að hægt sé að hressa upp á dvínandi virðingu með prjáli, silki og purpura. Kirkjan er að kyrkja sjálfa sig með því að neita að taka þátt í þörfum nútímans. Hún er nánast ekki lengur til mikils gagns. Hér þarf að koma skýrt fram að þessi hörðu orð eiga ekki við alla þjóna kirkjunnar en sannarlega við þá sem hafa ráðið för. Meðal presta landsins eru nokkrir heiðursmenn. Enginn má við mörgum og þungum straumi meðalmennskunnar.

Þetta þarf ekki að vera svona. Kirkjan ætti að hafa stórt hlutverk en víkur sér undan skyldum sínum - snýr nefinu upp í loft. Meira að segja maður eins og ég sem þykist ekki vera trúaður á sjálfa helgisöguna er sannfærður um að við þurfum að standa þéttan vörð um kristnina, sem eina veigamestu stoð vestrænnar menningar. Ég viðurkenni einnig þörf sem flestir hafa að leita skýringa á tilveru sinni utan hins sýnilega veruleika. Trúin er mörgum líkn - sérstaklega á erfiðum stundum lífsins.

Hættur steðja nú að menningu Evrópu, sem ýmsir kjarkmiklir ofurhugar keppast við að benda á þrátt fyrir hættur sem steðja að þeim sakir málflutnings þeirra. Það er sótt að grunnstoðum menningar Evrópu - kristninni, gyðingdómnum, hinni heiðríku grísku heimspeki, Rómarréttinum og upplýsingarstefnunni. Kirkjan lætur sig ekkert varða þó að kristni hafi verið eytt nánast alveg með ofbeldi í öllum Mið-Austurlöndum þar sem vagga kristni og grískrar menningar var - já vagga þeirra vestrænu menningar sem við búum enn við og er án vafa langglæsilegasta menning sem heimurinn hefur séð. Þessi árin er verið að kreista síðustu dropana úr kristninni á þessum slóðum þannig að eftir stendur sviðin jörð með glundroða, vankunnáttu, fátækt og manndrápum. Og kirkjan segir ekki neitt, sem er skiljanlegt því að hún hefur enga þekkingu á því við hvaða öfl er að eiga.

Saga Mið-Austurlanda er lýsandi dæmi um hvað er í vændum fyrir Evrópu ef almenningur, en þó umfram allt varðmenn samfélagsins, halda áfram að sofa á verðinum. Íslam er fyrst og fremst pólitísk hugmyndafræði um það hvernig á að hremma allt mannlegt samfélag heimsins undir þessa hörðu kló. Íslam sækir svo hratt á í Evrópu, að sumum löndum Evrópu er ekki hugað framhaldslíf sem vestræn landsvæði. Þar má taka sem dæmi Svíþjóð, Þýskaland, Frakkland, Belgíu og Bretland. Þegar þessi lönd falla styttist í næstu lönd og að lokum mun öll Evrópa falla inn í þetta ægilega myrkur og einnig við.

Ath. Þessi grein sem birtist í Mbl í dag var skrifuð eftir síðustu helgi og er því verið að vísa í vígsluna í Skálholti sem var við næst síðustu helgi


« Fyrri síða | Næsta síða »

Höfundur

Valdimar H Jóhannesson
Valdimar H Jóhannesson

Höfundur berst gegn gjafakvótanum.

Netfang: vald@centrum.is

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (28.3.): 7
  • Sl. sólarhring: 14
  • Sl. viku: 30
  • Frá upphafi: 192156

Annað

  • Innlit í dag: 7
  • Innlit sl. viku: 26
  • Gestir í dag: 7
  • IP-tölur í dag: 6

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband