Vill þjóðin galopin landamæri?

 Eftir 10 daga stendur að öllu óbreyttu til að íslensk stjórnvöld skrifi undir samning Sameinuðu þjóðanna í Marrakech í Marokkó sem ég fullyrði að yfirgnæfandi meiri hluti þjóðarinnar myndi algjörlega hafna ef þjóðinni stæði til boða að taka afstöðu til samningsins. Afleiðing þessa samnings verður að allar flóðgáttir munu opnast fyrir nánast öllum íbúum jarðar sem kjósa að flytja til Íslands, hvort sem farandsfólkið flokkast undir hælisleitendur, flóttamenn eða svokallaða velferðarinnflytjendur.

Samningurinn nefnist Global Compact for Safe,Orderly and Regular Migration eða lauslega þýtt Alheimssamningur um örugga, skipulagða og reglubundna fólksflutninga. Þessi samninngur er tilkominn vegna þeirrar sýnar starfsliðs SÞ að æskilegt sé að fólksflutningar í heiminum séu gerðir aðgengilegri fyrir þá jarðarbúa sem þess æskja.

Samningurinn var lagður fram á þingi SÞ 2016 svo aðildarlöndin gætu tekið afstöðu til hans. Ekki er annað að heyra en að hann verði staðfestur af flestum aðildarlöndum SÞ. Hér hefur samningurinn ekki fengið neina umfjöllun þessi tvö ár að séð verður hjá alþingi, stjórnvöldum eða fjölmiðlum. Því er viðbúið að utanríkisráðherra landsins eða staðgengill hans skuldbindi okkur 10. eða 11. desember nk eða eftir rúma viku án þess að nokkur umræða hafi farið fram um samninginn hérlendis. Það væri eftir öðru í stjórnsýslunni þar sem ríkir einbeittur brotavilji gegn hagsmunum þjóðarinnar í innflytjendamálum!

Nú er vitað að nokkur lönd munu ekki staðfesta samninginn m.a. Ástralía, Austurríki, Bandaríkin, Pólland, Ungverjaland, Bulgaría, Tékkland, Slovakia, Eistland og Israel, en auks þess heyrist síðustu daganna að Ítalía og Króatía muni ekki undirrita hann. Þá kann vel svo að fara að Danmörk muni ekki undirita samninginn þar sem Þjóðarflokkurinn hótar að hætta stuðningi við ríkisstjórn Lars Lökke ef samningurinn verður undirritaður. Þá hefur Sviss ákveðið að fresta undirskrift svo unnt reynist að ræða hann í þinginu.

Formælendur þessa samnings halda því fram að þessi samningur sé ekki lagalega bindandi fyrir samningsaðila sem er kannski rétt í þröngum skilningi en enginn getur mælt því í mót að samningurinn er pólitískt bindandi og hann verður skeinuhættur löndunum við lagalega túlkun ýmis konar. Þau ríki sem neita að undirrita samninginn hljóta að skilja það svo að þannig komist þau hjá skuldbindingum sem þau vilja ekki takast á hendur.

Samningurinn gerir ráð fyrir að aðildarlönd muni hvetja almennt til fólksflutninga í heiminum, þau mun greiða götu þeirra sem vilja leggja land undir fót, setja undir þau farartæki og greiða fyrir því að farandsfólk af öllu tagi geti staðist þær kröfur sem eru gerðar til innflytjenda og auðvelda þeim þá vegferð með upplýsingum og veglegum móttökum.

Það er sannarlega dapurlegt ef þingmenn þjóðarinnar hafa ekki burði til þess að standa vörð um hagsmuni þjóðarinnar vegna þess að þeir virðist vera svo uppteknir af líkamspörtum starfsfélaganna og kynórum því tengdu eins og dæmin sanna nú síðustu daganna að fátt annað kemst að. Ég var á yngri árum oft á sumrin vinnufélagi manna sem voru almennt taldir óheflaðir. Ég man samt ekki eftir tali sem jafnast á við það sem þingmenn tala jafnvel í heyrandi hljóði á opinberum stöðum. Í fréttaviðtölum upplýsti svo formaður Miðflokksins að þeir þingmenn sem nú lýstu yfir hneykslan á talsmáta þingmannanna sem náðust á hljóðupptöku á Klausturbarnum væru dæmalausir hræsnarar því hann hafi oft heyrt þessa starfsfélaga á Alþingi tala með síst kurteisari hætti. Það er háttur þeirra sem stunda einelti að leggjast á þá sem lágt standa svo þeir verði ekki sjálfir skotspónar fólks af sama tagi og þeir eru sjálfur.

Það er leitt til þess að hugsa að nú þegar við fögnum 100 ára afmælis fullveldisins skuli vanta í stjórnmálalíf Íslendinga menn eins og Jón Magnússon, forsætisráðherra (1917-1926), sem átti hvað mestan þátt í að koma Sambandslagasamningnum á og tryggja þar með fullveldið. Þessi samningur lagði einnig grunn að því að 25 árum eftir undirritun samningsins gátum við á grundvelli samningsins stofnað lýðveldi árið 1944. Sennilega hafa fáir trúað því 1918 að við hefðum bolmagn til að færa okkur að fullu undan yfirráðum Dana svo fljótt sem raun bar vitni en Danir höfðu utanríkisþjónustuna með höndum auk þess að konungurinn, sem var konungur beggja landanna var óneitanlega miklu meiri Dani en Íslendingur.

Þó að ég sé meðal þeirra Íslendinga sem er mest skyldur þessum mæta manni ( hann var ömmubróðir minn og á enga afkomendur) er ég auðvitað ekki fær um að fullyrða hvernig hann myndi bregðast við þessum samningi SÞ sem hér er til umfjöllunar. En ætli honum myndi ekki þykja hart vegið að fullveldinu þegar skrifstofumenn úti í heimi teldust þess umkomnir að fara með fullveldisvald okkar? Og ætli honum myndi ekki þykja meira en nóg aðgert í innflytjendamálum hérlendis þegar hann áttaði sig á því að 20-25% af vinnandi fólki á Íslandi væru erlendir menn? Og ætli honum myndi ekki ganga illa að skilja að hér hefðu búið meðal okkar múslímar sem eftir hjálfrar aldar dvöl telji rétt að höggva hendur að þjófum og jafnvel lífláta þá sem hverfa frá íslams trú?

Ég skora á Alþingi Íslendinga að hættu nú öllum subbuskap í tali og framkomu. Hvort sem okkur líkar þeð betur eða verr hefur fólk sem nú situr á alþingi völdin til þess að huga að hagsmunum landsins í bráð og lengd. Mikið er í húfi að laga innflytjendalögin og skoða með kaldri skynsemi það sem hefur verið að gerast hjá nágrannalöndum til þess að Ísland þurfi ekki að kalla yfir sig vandamál af svipuðum toga. Og umfram allt að sjá til þess að ekki verið skrifað undir þennan fráleita samning.

 

Heimsendabull verðlaunað

Ég sá kvikmyndina Kona fer í stríð tvisvar og var stórhrifinn vegna listilegrar gerðar hennar. Mér kom því ekki á óvart að hún fengi verðlaun Norðurlandaráðs, m.a. vegna framúrskarandi kvikmyndatöku, leiks, handrits, leikstjórnar og vandaðrar tækni. Ég tók myndina sem lýsingu á náttúrufasískum öfgum samtímans. Verið væri að gera góðlátlegt grín að fólki sem hefði ánetjast æðinu. Stríðskonan var bráðfyndin þar sem hún æddi um í heilögu stríði gegn einhverju sem hún skildi mest lítið í, hafandi orðið fórnarlamb ofstækisfullrar umræðu sem hefur snúist um haldlítil rök og ódýran hræðsluáróður heimsendaspámanna. Mér fannst myndin vera gott háð um umhverfisæðibunuganginn.

Mér kom því ónotalega á óvart að skapendur myndarinnar sjálfir eru í heilögu stríði og fá líklega þessi verðlaun fyrst og fremst vegna þess en ekki vegna þess að þeir eru að bregða upp mynd af ýktum umræðum nú um stundir bíógestum til skemmtunar og íhugunar. Eigum við virkilega að dást að þessari snargölnu konu í krampakenndri sjálfsupphafningu, sem ræðst gegn því samfélagi sem fóstrar hana?

Ávarpsorð Benedikts Erlingssonar leikstjóra við verðlaunaafhendinguna tóku af allan vafa um að aðstandendur myndarinnar eru einstefnumenn, sem eru fyrst og fremst að framleiða áróðursmynd sem ætti að jafna við aðrar hættulegar myndir af sömu sort. Kvikmynd Leni Riefenstahl, Triumph des Willens, sem var áróðursmynd nasista, framleidd 1935, kemur fyrst í hugann. Kannski verða Benedikt og félagar upp með sér að ég líki mynd þeirra við eina frægustu áróðursmynd allra tíma en þetta er ekki hugsað sem hrós hjá mér. Satt að segja féll myndin algjörlega í áliti hjá mér þegar ég gerði mér grein fyrir því hvað hún er fávís og margþvæld tugga meðalmennskunnar.

Myndin ýtti þó við mér, - en með öðrum hætti en áróðursmennirnir ætla, - ekki síst þegar ég hélt áfram að heyra bullandi grunnhyggni í laugardagsþætti Gísla Marteins. Allir viðmælendur hans tóku undir búralegt yfirlæti Benedikts sem sat þar í upphöfnum véfréttarstíl, - handhafi stóra sannleikans. Fullyrðingar um að núna séu síðustu forvöð að bjarga heiminum vegna ofhitnunar og hamfara henni samfara eru að mínu mati glórulaust bull eftir að hafa heyrt í fjöldanum öllum af merkustu vísindamönnum heims um þetta efni. Þeir harðneita því að nokkur vandi stafi af koltvísýringi ættuðum úr mannheimi né koltvísýringi almennt, enda helsta byggingarefni lífsins og í minna magni í andrúmslofti nú en oft áður í sögu jarðar.

Sumir kynnu að ætla að svona orðræða sé meinlaus. Telji þægilegast að fylgja fjöldasefasýki heimsins því að óneitanlega blása vindarnir helst í þessa átt núna. Benedikt gerir því eins og Riefenstahl sem flaut með straumnum og naut góðs af. Eins og mynd Riefenstahl leiddi til aukinna hörmunga mun áróður umhverfisofstækisins leiða illt af sér nema ljósgeisli almennrar skynsemi geti brotið sér leið í gegnum myrkrið og þöggunina sem andstæð sjónarmið hafa mátt þola.

Svona grunnhygginn áróður mun kosta íslenska skattgreiðendur mikið og fækka tækifærum til þess að taka á aðkallandi verkefnum vegna aukins kostnaðar af dýrum lausnum þar sem ódýrari lausnir blasa við. Hann mun skila þjóðinni lakari lífskjörum og verra mannlífi. Nær væri að snúa af þeirri braut sem stjórnmálamenn hafa kallað yfir okkur með Parísarsamkomulaginu alræmda og fyrirsjáanlegra tröllaukinna umhverfissekta sem þjóna engum markmiðum nema að drekra við sjálfbirgingana, sem hafa leitt þetta yfir okkur.

Svo ekki sé talað um sprenghlægilegu ímyndarsölumennskuna með kolefniskvótum. Þetta og ætlun stjórnvalda að fylla upp í mýrarskurðina út um allt land sem kostuðu tugi milljarða króna af almannafé er svo fráleitt að Orwell og Huxley hefðu aldrei sett það í bækur sínar þó að þeim hefði dottið slík geggjun í hug. Þeir vissu að enginn hefði getað trúað svo ýktri mynd af framtíðinni!

Með því að hafna bestu orkugjöfum hvers tíma er verið að dæma Íslendinga til minni velmegunar og leiða yfir vanþróuðu löndin hörmungar sem einnig munu hitta okkur fyrir. Þróunarlöndin munu aldrei komust upp úr fátæktinni nema þeim standi til boða hagkvæm orka. Umhverfisofstækið er að dæma þessi lönd til áframhaldandi fátæktar. Ódýra orkan og vélaraflið dró okkur upp úr volæðinu á síðustu öld og er ein helsta forsenda velmegunar okkar.

Mynd Riefenstahl hóf nasismann til skýjanna og ruddi þar með meiri hörmungum braut en ella hefði orðið. Gjörð aðstandenda myndarinnar Kona fer í stríð er ekkert betri, - kannski verri. Erfiðara var að fara á móti straumnum í Þýskalandi nasismans en á móti sefasýkinni núna. >> Fullyrðingar um að núna séu síðustu forvöð að bjarga heiminum vegna ofhitnunar og hamfara henni samfara eru að mínu mati glórulaust bull.

Þessi grein birtist í Mbl í dag 10.11.2018

Yfirdrepið sveipað möttli með mítur á hausnum

Sjaldan hefur fáránleiki þjóðkirkju nútímans blasað jafn vel við og núna um helgina við vígslu nýs vígslubiskups að Skálholti. Morgunblaðið hjálpaði lesendum sínum að sjá hvað hún er langt leidd í eigin upphafningu, sjálfsdekri, skilningsleysi á erindi sínu við nútímann og einangrun frá þjóðinni.

Forsíðumynd blaðsins sýnir heila hersingu af silkihúfum í orðsins fyllstu merkinu ganga til kirkju með flaksandi skikkjur eða umsveipaðir möttli með asnalegt mítur á hausnum og datt mér satt að segja í hug að þarna væri fréttamynd af töku kvikmyndar um tímann fyrir upplýsinguna þegar biskupar, prestar og prelátar kaþólismans fyrir siðskiptin sýndu með búningi sínum sauðsvörtum almúganum að þeir væru með sérstaka velþóknun hinnar heilögu þrenningar og eins gott fyrir púka, djöfla og illar vættir að halda sig fjarri. Eða var kannski búið að endurvekja Spaugstofuna? Eða kannski siðskiptin hafi gengið til baka?

Eftir því sem kirkjan fjarlægist þjóðina meira þeim mun meira hefur prjálið og yfirdrepsskapurinn aukist þannig að öllu almennilegu fólki hlýtur að verða bumbult af. Er furða þó að kirkjur standi tómar flesta daga ársins nema í jarðarförum þegar við flykkjumst í kirkjur til að sýna minningu látinna samferðamanna virðingu okkar og eftirsjá, á jólum og í skyldumætingu við fermingarundirbúninginn. Prestar landsins eru tónandi ámátlega í kirkjum sínum nánast einir síns liðs fyrir utan þá sem starfa í kirkjunum.

Kirkjan virðist hafa valið sér það hlutskipti að vera sett til hliðar í lífi þjóðarinnar og heldur að hægt sé að hressa upp á dvínandi virðingu með prjáli, silki og purpura. Kirkjan er að kyrkja sjálfa sig með því að neita að taka þátt í þörfum nútímans. Hún er nánast ekki lengur til mikils gagns. Hér þarf að koma skýrt fram að þessi hörðu orð eiga ekki við alla þjóna kirkjunnar en sannarlega við þá sem hafa ráðið för. Meðal presta landsins eru nokkrir heiðursmenn. Enginn má við mörgum og þungum straumi meðalmennskunnar.

Þetta þarf ekki að vera svona. Kirkjan ætti að hafa stórt hlutverk en víkur sér undan skyldum sínum - snýr nefinu upp í loft. Meira að segja maður eins og ég sem þykist ekki vera trúaður á sjálfa helgisöguna er sannfærður um að við þurfum að standa þéttan vörð um kristnina, sem eina veigamestu stoð vestrænnar menningar. Ég viðurkenni einnig þörf sem flestir hafa að leita skýringa á tilveru sinni utan hins sýnilega veruleika. Trúin er mörgum líkn - sérstaklega á erfiðum stundum lífsins.

Hættur steðja nú að menningu Evrópu, sem ýmsir kjarkmiklir ofurhugar keppast við að benda á þrátt fyrir hættur sem steðja að þeim sakir málflutnings þeirra. Það er sótt að grunnstoðum menningar Evrópu - kristninni, gyðingdómnum, hinni heiðríku grísku heimspeki, Rómarréttinum og upplýsingarstefnunni. Kirkjan lætur sig ekkert varða þó að kristni hafi verið eytt nánast alveg með ofbeldi í öllum Mið-Austurlöndum þar sem vagga kristni og grískrar menningar var - já vagga þeirra vestrænu menningar sem við búum enn við og er án vafa langglæsilegasta menning sem heimurinn hefur séð. Þessi árin er verið að kreista síðustu dropana úr kristninni á þessum slóðum þannig að eftir stendur sviðin jörð með glundroða, vankunnáttu, fátækt og manndrápum. Og kirkjan segir ekki neitt, sem er skiljanlegt því að hún hefur enga þekkingu á því við hvaða öfl er að eiga.

Saga Mið-Austurlanda er lýsandi dæmi um hvað er í vændum fyrir Evrópu ef almenningur, en þó umfram allt varðmenn samfélagsins, halda áfram að sofa á verðinum. Íslam er fyrst og fremst pólitísk hugmyndafræði um það hvernig á að hremma allt mannlegt samfélag heimsins undir þessa hörðu kló. Íslam sækir svo hratt á í Evrópu, að sumum löndum Evrópu er ekki hugað framhaldslíf sem vestræn landsvæði. Þar má taka sem dæmi Svíþjóð, Þýskaland, Frakkland, Belgíu og Bretland. Þegar þessi lönd falla styttist í næstu lönd og að lokum mun öll Evrópa falla inn í þetta ægilega myrkur og einnig við.

Ath. Þessi grein sem birtist í Mbl í dag var skrifuð eftir síðustu helgi og er því verið að vísa í vígsluna í Skálholti sem var við næst síðustu helgi

Við getum stöðvað þá

Ef þessar fréttir skyldu koma einhverjum lesenda mbl.is á óvart er ráð fyrir þessa sömu að lesa bók Hege Storhaug, Þjóðaplágan íslam. Hún kom út í þýðingu Magnúsar Þórs Hafsteinssonar um þetta leyti fyrir tveimur árum og er ennþá til hjá útgefanda.

Til frekari fróðleiks má líka skoða hvað er að gerast í london, Malmö, Marseille, Gautaborg, Rotterdam, Milano, Barcelona o.s.fr. o.s.fr.

„Við getum ekki stöðvað þá“

Ekki mikið álit á guði

Því ber að fagna að langflestir íslenskir læknar,- á fimmta hundrað talsins, skuli hafa siðferðislega burði til að standa með frumvarpi Silju Daggar, sem er stefnt gegn umskurði sveinbarna á íslandi. Þeir láta það fylgja með yfirlýsingu sinni að umskurn drengja stuðli ekki að betri heilsu né hafi fyrirbyggjandi áhrif og eiga þar sennilega aðallega við hugmyndir um að umskurn bægi frá hættu á meini í getnaðarlim. Þvert á móti valdi þessi aðgerð sársauka og geti leitt til alvarlegra og jafnvel langvarandi fylgikvilla. Læknar sverja við Hippokratis að rækja starfs sitt „umfram allt ekki til skaða“. Það skyldu fleiri gera og þá sérstaklega þeir sem stöðu sinnar vegna geta haft áhrif á framvindu þessa máls.

Læknarnir láta þess ekki getið að fjöldi sveinsbarna deyr eftir þessar aðgerðir. Í Bandaríkjunum einum eru skráð hátt í 200 slík dauðsföll árlega en allir vita að þau eru miklu fleiri. Mikillar viðleitni gætir að skrá aðrar dánarorsakir en umskurðar til þess að fela þessi skammarlegu tilfelli. Ef sveinbarn smitast t.d. af heilahimnubólu í gegnum sárið á limnum þá er heilahimnubólga skráð sem dánarorsök þó að ljóst sé að hann hefði aldrei smitast án þessarar ónauðsynlegu og skaðlegu aðgerðar. Auk líkamlegra afleiðinga kemur svo til andleg kröm, sem umskornir einstaklingar hafa sumir hverjir kvartað undan.

Það þarf ekki að fjölyrða um fjölda dauðsfalla þar sem umskurðir eru gerðir utan spítala af ófaglærðum. Til marks um það er sú regla í gyðingdómi til forna, að hafi foreldrar misst þrjú fyrstu sveinbörn sín eftir umskurn þá þurftu þau ekki að láta umskera þann fjórða. Kannski vilja þeir sem leggjast gegn þessu frumvarpi innleiða í þess stað í lög á Íslandi, að gyðingar og múslímar á Íslandi megi ekki umskera fjórða sveininn ef aðgerðir hafa mislukkast svona leiðinlega með þá fyrstu þrjá!

Andstæðingar frumvarpsins hérlendis láta svo sem að þeir sem styðja frumvarpið séu haldnir gyðingahatri. Gyðingar skilji það svo að að því sé beint gegn gyðingdómnum. Umskurn drengja sé hluti af sáttmála gyðinga og guðs og því væri samband gyðinga við guðdóminn í hættu a.m.k. hér á landi. Ég hef alltaf talið mig vera stuðningsmann gyðinga og hef komið fram sem slíkur. Þessi sjónarmið eru móðgandi gagnvart gyðingum að mínu mati. Ég tel gyðinga fullfæra um að skilja sjónarmið annarra en sjálfra sín. Þeir væru ekki sú frábæra þjóð sem raunin er ef þeir gætu það ekki.

Þá eru þessi lög að sjálfsögðu engin hindrun í því að múslímar jafnt sem gyðingar geti komið til Íslands og búið hér , jafnt umskornir sem heilir, konur sem karlar. Hér er þegar búsettur mikill fjöldi umskorinna karla og kvenna og ekkert sem við getum gert við því nema sýna samúð með þeim vegna þess ofbeldis sem þau máttu þola sem börn og búandi við afleiðingar þess síðan, - fengu ekki að njóta verndar barnasáttmála SÞ eða almennra mannréttinda. Þeir gyðingar og múslímar sem hafa áhyggjur af sambandi við guðdóminn ættu að hafa þess völ sem fulltíða menn að láta umskera sig ef þeir geta fengið lækni til starfans.

Umskurn drengja byggist á gamalli bábilju, - er eins konar blóðfórn sem jafnt gyðingar sem múslímar eiga að taka til endurskoðunar svo ekki sé talað um hina hryllilegu umskurn á múslímskum stúlkum. Það væri ekki merkilegur guð sem klúðraði svo sköpunarverkinu að byrja þarf á að leiðrétta það um leið og það birtist mönnunum. Þeir, sem styðja áframhaldandi umskurn, hafa ekki eins háar hugmyndir um guðdóminn og ég hef, nánast trúlaus maðurinn. - Vinur er sá er til vamms segir.

 

 

Sannleikurinn sagna verstur?

Þeir stjórnmálamenn sem hafa mótmælt umfjöllun Ásmundar Friðrikssonar alþingismanns um fjáraustur í móttöku hælisleitenda sem væri betur varið til þurfandi Íslendinga hafa kannski á réttu að standa með að þetta skipti ekki höfuðmáli - en af öðrum ástæðum en þeir virðast halda.

Hver sem upphæðin kann að vera sem er varið í umönnun og meðhöndlun hælisleitenda, jafnvel hátt í tíu milljarðar króna á þessu ári þegar allt er meðtalið og kannski tuttugu milljarðar króna á því næsta, þá eru þessar feikilegu upphæðir þó smámunir miðað við það sem kann að vera í húfi fyrir íslenskt þjóðfélag. Þeir sem gagnrýna Ásmund Friðriksson fyrir að taka þetta málefni til meðferðar núna í aðdraganda kosninga eru heldur betur úti að aka í raunveruleikanum sem vestrænar þjóðir standa frammi fyrir. Að auki gera þeir lítið með eðlilegt tjáningarfrelsi sem á ævinlega erfiðast uppdráttar þar sem málefnin eru viðkvæmust og tilhneigingin er ríkust til að stinga hausnum í sandinn. Það er svo skelfilega þægilegt að láta berast með straumnum.

Á hverjum einasta degi berast okkur fjölmargar fréttir um vanda þeirra þjóða sem búa við þá ógæfu að öfgafullir múslímar settust upp hjá þeim. Öfgafullir eru allir þeir múslímar sem gangast upp í íslam og hefur frá blautu barnsbeini verið innrættur óttinn sem er meginstef íslams. Vandaðar þjóðfélagslegar kannanir hafa sýnt að þetta er um helmingur allra múslíma sem búsetu hafa í Evrópu. Þær ná einnig til annarrar, þriðju og fjórðu kynslóðar múslímskra innflytjenda sem eru jafnvel forhertari í bókstafstrúnni en upphaflegu innflytjendurnir. Því miður eru afar fáir sem kynna sér hugmyndafræðina íslam og skilningi hér á landi á þessu alræðiskerfi er því afar ábótavant. Þetta á ekki síst við um háskólafólk, stjórnmálamenn og fjölmiðlamenn sem hika þó ekki við að fjalla um það sem þeir hafa ekki kynnt sér af neinu viti heldur fordæma þá sem segja sannleikann um þessi mál og vilja jafnvel hefta tjáningarfrelsið eins og dæmið um aðförina að Ásmundi Friðrikssyni sannar og fer hann þó afar hægt í sakirnar.

Það er til mikils vansa fyrir íslenska hagsmuni til framtíðar að ekki er hægt að tala opinskátt um þann vanda sem okkur er á höndum vegna þessarar hugmyndafræði sem er náskyld öðrum alræðishugmyndakerfum eins og kommúnisma og nasisma en hefur þó reynst eitraðri og erfiðari viðfangs af því að trúnni hefur verið blandað inn í hugmyndakerfið, sem er þó fyrst og fremst stjórnmálalegs eðlis. Fórnarlömb íslams í öðrum trúarbrögðum eru talin vera nær þrjú hundruð milljónir þær fjórtán aldir sem íslam hefur herjað á heiminn. Þá eru ekki taldir múslímar sem hafa orðið þessum hryllingi að bráð. Margfalt fleiri liðu fyrir íslam en kommúnismann og fasismann samtals. Þótti flestum þó nóg um.

Enginn virðist vita hversu margir múslímar búa á Íslandi. Þeir gætu verið tvö eða þrjú þúsund eða jafnvel fleiri. Ætla má að um helmingur þeirra sé bókstafstrúarmenn, þ.e. vilja hlíta fyrirmælum sem hugmyndafræði þeirra boðar í einu og öllu. Okkur er því þegar ærinn vandi á höndum þó að við bætum ekki á hann með fjölgun múslíma.

Með auknum fjölda múslima eykst hættan hér á þeirri óáran sem hefur fylgt innrás íslams inn í vestræn lönd eins og dæmin sanna hvarvetna - vaxandi ofbeldisglæpir, morð, rán, nauðganir, limlestingar á kynfærum stúlkubarna, heiðursmorð, barnaníð, kvennakúgun, fjölkvæni (falið), auknar álögur á lögreglu og réttarkerfi, aukin opinber framfærsla fólks sem getur eða vill ekki vinna fyrir sér og svo loksins vaxandi líkur á mannskæðum hryðjuverkum. Yfirvöld eru farin að undirbúa sig af krafti fyrir slíkt eins og við sjáum m.a. í fréttum. Reynt er þó eftir megni að fela fyrir almenningi hvaðan hættan stafar að mestum líkum.

Íslendingar ættu að vita að ein af ástæðum þess að hér hefur verið mikill vöxtur í ferðamannaþjónustunni er að mörg lönd sem áður nutu mikilla vinsælda eru nú talin ótrygg vegna tíðra blóðugra hermdarverka þar. Okkar friðsæla land vekur öryggistilfinningu. Ekki þarf mikið ímyndunarafl til að átta sig á hvað gerðist hér í ferðamálum ef unnið væri hér eitt hryðjuverk með Allahu Akbar-hrópum, hvað þá fleiri. Að meðaltali eru unnin hundrað og fimmtíu til tvö hundruð hermdarverk í heiminum í nafni íslams í hverjum mánuði. Þau færast sífellt nær okkur. Nú síðast í gær var yfirmaður bresku leyniþjónustunnar MI5 að lýsa því að hryðjuverkaógnin hefði aldrei verið jafnmikil þar í landi og ganga má að því vísu að einhver slík verði framin á næstunni þó að í hverjum mánuði sé komið í veg fyrir slík ógnarverk fyrir tilstuðlan lögreglu. Margar Evrópuþjóðir hafa stóraukið lögreglulið sitt auk þess að styðjast í vaxandi mæli við herinn. Íslenska lögreglan er þegar mjög undirmönnuð og enginn er herinn sem kalla má á vettvang.

Kostnaðartölur Ásmundar allar væru hjóm eitt miðað við það tjón sem hlytist af hruni ferðamannafjölda fyrir utan allan kostnaðinn af óáran sem fylgir innrás íslams eins og að ofan greinir. Þeir sem ekki hafa áhyggjur af þessu ættu ekki að láta það stoppa sig að kjósa yfir sig flokka sem yppta öxlum út af þessari vá.

P.S.  Þessi grein birtist í Morgounblaðinu 21.október 2017

Leið vinstri manna liggur til Manchester

Eftirfarandi grein eftir Robert Spencer birtist í Morgunblaðinu í dag. Robert stýrir netmiðlinum Jihad Watch og er höfundur 16 bóka um málefni sem tengjast íslam og hinum múslímska heimi, þar á meðal metsölubækur New York Times The Politically Incorrect Guide to Islam (and the Crusades) og The Truth About Muhammad. Nýjasta bók hans er The Complete Infidel’s Guide to Iran. Fyrir neðan greinina á íslensku er greinin birt á ensku eins og hún kom úr penna Roberts:

Rúmri viku eftir að ég fór frá Íslandi drap fjöldamorðingi 22 manns og særði 59 á tónleikum Ariana Grande í Manchester, Englandi.

Vinir lýsa gjörningsmanninum, Salman Ramadan Abedi, sem einlægum múslíma í trúnni sem hafði lært utan að allan kóraninn. Bresk stjórnvöld þekktu hann sem hryðjuverkaógn með samband við aðila sem safna liði fyrir Íslamska ríkið (ISIS).

Ég þekkti ekki til Salmans Abedi áður en hann myrti allar þessar litlu stúlkur, vini þeirra og fjölskyldumeðlimi á tónleikum Ariana Grande en þegar ég var nýlega á Íslandi ræddi ég um trúarkerfið sem hvetur fólk eins og Salman Abedi til ofbeldis. Ég ræddi hvernig jihad-hermdarverkamenn nota kennisetningar og orð íslams til að réttlæta ofbeldi og liðsafnað meðal friðsamra múslíma og hvernig texti kóransins og íslömsk lög eru notuð til að höfða til múslíma að heyja stríð gegn þeim sem ekki trúa á íslam.

Vegna þessa komu íslenskir fjölmiðlar fram við mig eins og sjálfur Josef Goebbels hefði komið í heimsókn. Varnaðarorð Reykjavik Grapevine: »Þekktur íslamófób með fyrirlestur á Grand Hotel, mótmæli líkleg.« Eftir að ég fór sagði Iceland Monitor að »US fyrirlesari og íslamófób Robert Spencer fjallaði um það sem kann nefndi »jihad-ógn« í Reykjavík nýlega.«

Meðan ég var þarna ásökuðu nokkrir fjölmiðlamenn mig um að varpa ósanngjörnum grunsemdum á lítið samfélag múslíma á Íslandi og höfðu af því áhyggjur að múslímar yrðu fyrir árásum sjálftökumanna »réttlætisins« í kjölfar fyrirlesturs míns. Nánast allar umfjallanir vegna Íslandsheimsóknar minnar innihéldu upplýsingar um að norski fjöldamorðinginn Anders Breivik hefði nefnt mig oft í ávarpi sínu. Í engum þeirra var nefndur mismunur á þankagangi mínum og hans; né sú staðreynd að hann hóf undirbúning ódæðisverka á tíunda áratug síðustu aldar, áður en ég hefði birt nokkuð um jihad-ógnina; né sú staðreynd að hann gagnrýndi mig í sömu yfirlýsingu fyrir að hvetja ekki til ofbeldis; né sú staðreynd að hann vitnaði í marga víða úr hinu hugmyndafræðilega litrófi, þar á meðal Barack Obama, Tony Blair og Condoleeza Rice, sem eru aldrei spurð um þátt sinn í að hvetja hann til drápa.

Skilaboð íslenskra fjölmiðla voru ljós: Spencer er hættulegur maður. Verk hans eru hættuleg öryggi saklauss fólks. Hann talar um ógn þar sem enga slíka er að finna.

Tveimur vikum eftir að ég talaði í Reykjavík og vinstri maður eitraði fyrir mér, án efa með hvatningu til slíks vegna illgjarnrar umfjöllunar um mig í íslenskum fjölmiðlum, hefur þá nokkrum múslíma verið misþyrmt af þeim sem hlustuðu á mig? Nei. Hefur maður haldinn »íslamófóbíu« myrt nokkurn múslíma nokkurs staðar?

Nei. En tuttugu og tveir eru látnir í Bretlandi fyrir hendi manns sem er birtingarmynd þess sem ég kallaði jihad-ógn eins og Iceland Monitor setti það fram. Sú ógn er raunveruleg og vaxandi á alheimsvísu eins og 30.000 mannskæðar jihad-árásir víða um heim síðan 9/11 (11. september 2001) sýna.

Anders Breivik var brjálæðingur, siðblindingi með ruglaða sýn á heiminn. Þeir sem eru þessu ósammála skyldu reyna að skýra þá staðreynd að þessi morðóði »íslamófób« ráðgerði samvinnu við jihad-hryðjuverkahópana Hamas og al-Qaeda. Hann spratt ekki upp úr einhverri »íslamófóbískri« orðræðu. Þessu enn frekar til staðfestingar er að það hafa ekki verið neinir »íslamófóbískir« morðingjar fyrir eða eftir hann.

Það sem þessi áframhaldandi illmælgi í raun felur í sér er áköf löngun vinstri og ráðandi fjölmiðla til að útskúfa og sverta, þagga niður í og ýta til hliðar þeim sem vekja athygli á hinni raunverulegri ógn, þ.e. íslömsku jihad.

Á umliðnu ári hafa verið jihad-morðárásir í Orlandó í Flórída, Magnanville, Frakkland, Würzburg í Þýskalandi, Ansbach í Þýskalandi, Rouen í Frakklandi, í Ohio State University, Berlín og núna í Manchester. Ég tiltók aðeins árásir í Evrópu og US. Það voru margar aðrar af þessu tagi einnig. Í þessum tilvikum sem ég tiltók voru 90 manns sem múslímar drápu en áeggjan til drápa fundu þeir í kóraninum og Sunnah.

Enginn hefur hlotið skaða vegna áeggjunar frá mér til illvirkja, - hvergi og aldrei. Ég hef aldrei hvatt til eða fallist á ofbeldi. Samt er ég sannfærður um að íslenskir fjölmiðlar voru mér miklu fjandsamlegri en þeir hefðu verið ef segjum jihad-hryðjuverkamaður, leystur úr haldi í Guantanamo, hefði komið til þess að tala. Mér er meinað að koma til Bretlands fyrir þann glæp að segja réttilega að íslam hafi kennisetningar um ofbeldi. Á sama tíma hafa Bretar hleypt inn mörgum sem boða jihad-ofbeldi gegn vantrúuðum.

Bretland eins og Ísland trúir því ljóslega að jihad-ógn sé ímyndun en að ógn vegna »íslamófóbíu« sé raunveruleg.

Tala fallinna segir annað.

Og ef íslensk stjórnvöld og fjölmiðlun vakna ekki upp til þessa raunveruleika fljótlega munu þau uppgötva hann sem óvægna reynslu í sínu eigin landi. Þegar tekist hefur að sverta eða þagga niður í hverjum andstæðingi jihad-ógnar, hverjir munu þá verða eftir til að vara við? Enginn og þá mun jihad sækja fram án mótstöðu og óhindrað meðan þeir sem hefðu látið í hér heyra sitja þegjandi hjá vegna ótta við að vera vændir um »íslamófóbíu«.

_________________________________________________________________________________

 

The Left’s Road Leads to Manchester

by Robert Spencer

A little over a week after I left Iceland, a mass murderer killed 22 people and injured 59 at an Ariana Grande concert in Manchester, England.

The perpetrator was a man named Salman Ramadan Abedi, a man whom friends described as a “devout” Muslim who had memorized the entire Qur’an. He was known to British authorities as a terror threat and had been in touch with a recruiter for the Islamic State (ISIS).

I hadn’t heard of Salman Abedi before he murdered all those little girls and their friends and family members at the Ariana Grande concert, but when I was in Iceland recently, I spoke about the belief system that incites people such as Salman Abedi to violence. I discussed the ways in which jihad terrorists use the texts and teachings of Islam to justify violence and make recruits among peaceful Muslims, and the texts of the Qur’an and Islamic law that call upon Muslims to wage war against those who do not believe in Islam.

For this, the Icelandic press treated my presence in the country as if Josef Goebbels had stopped by for a visit. The Reykjavik Grapevine warned: “Known Islamophobe To Hold Conference At Grand Hotel, Protest Likely.” After I left, the Iceland Monitor observed that “US lecturer and Islamophobe Robert Spencer…gave a lecture on what he calls the ‘Jihad Threat’ in Reykjavik recently.”

While I was there, several interviewers accused me of casting unjust suspicion upon the small Muslim community in Iceland, and worried that Muslims in Iceland might be attacked by vigilantes in the wake of my lecture. Virtually every news story about my Icelandic visit contained the information that Norwegian mass murderer Anders Breivik had mentioned me numerous times in his manifesto. None of them noted the differences between his beliefs and mine; or the fact that he started planning violence in the 1990s, before I had published anything about the jihad threat; or the fact that he criticized me in that same manifesto for not inciting violence; or the fact that he also quoted many people across the ideological spectrum, including Barack Obama, Tony Blair, and Condoleezza Rice, who are never questioned about their possible role in inciting him to kill.The message that the Icelandic media sent was clear: Spencer is a dangerous person whose work threatens the safety of innocent people. He speaks about a threat where there is none.

Two weeks after I spoke in Reykjavik, and was poisoned by a Leftist who was no doubt incited to act against me by the venomous coverage I received in the Icelandic media, have any Muslims in Iceland been brutalized by those who heard me speak? No. Has any Muslim anywhere been murdered by an “Islamophobe”?

No. But twenty-two people are dead in Britain at the hands of a man who is a manifestation of, as the Iceland Monitor put it, what I call the jihad threat. That threat is real, and growing worldwide, as the evidence of 30,000 jihad attacks worldwide since 9/11 shows.

Anders Breivik as a madman, a psychopath with no coherent world view. Those who disagree should try to account for the fact that this murderous “Islamophobe” counseled collaboration with the jihad terror groups Hamas and al-Qaeda. He did not represent the violent outcome of “Islamophobic” rhetoric. That there have been no other “Islamophobic” killers either before or after him is further evidence of this.

What his continuing notoriety actually represents is the avidity of the Left and the establishment media to stigmatize and demonize, and thereby marginalize and silence those who are calling attention to what is an actual threat: that of Islamic jihad.

Within the past year, there have been murderous jihad attacks in Orlando, Florida; Magnanville, France; Würzburg, Germany; Ansbach, Germany; Rouen, France; Ohio State University; Berlin; and now Manchester. I’ve listed only the attacks in Europe and the U.S.; there were many others in that span as well. In the ones I’ve listed, 90 people were killed, all by Muslims who took the exhortations to kill that are contained in the Qur’an and Sunnah to heart.

There remain no casualties by anyone who took my exhortations to heart, anywhere at any time; I don’t call for or condone violence. Yet I am certain that the Icelandic media was far more hostile to me than they would have been if, say, a jihad terrorist freed from Guantanamo had come to speak. I am banned from entering Britain for the crime of noting correctly that Islam has doctrines of violence; meanwhile, Britain has admitted numerous preachers of jihad violence against unbelievers.

Clearly Britain, like Iceland, believes that the “jihad threat” is imaginary and the “Islamophobia” threat is real.

The body count says otherwise.

And if the Icelandic government and media don’t awaken to that fact quickly, they will discover it by direct experience, on their own soil. Once every foe of jihad terror is demonized and silenced, who will be left to speak out in resistance? No one – and then the jihad will advanced unopposed and unimpeded, while those who might have spoken out remain silent for fear of charges of “Islamophobia.”

_______________________

Robert Spencer is the director of Jihad Watch and author of the New York Times bestsellers The Politically Incorrect Guide to Islam (and the Crusades) and The Truth About Muhammad. His latest book is The Complete Infidel’s Guide to Iran. Follow him on Twitter here. Like him on Facebook here.

 

 

Varnaðarorð til Íslendinga

Eftirfarandi grein eftir Christine Douglass-Williams birtist í Morgunblaðinu í dag. Christine ritar fyrir Jihad Watch, er handhafi verðlauna fyrir útvarpsþætti, m.a. alþjóðlegra, tilnefnd af Kanadastjórn í Trúfrelsisstofu (Office of Religious Freedoms) og höfundur The Challenge of Modernizing Islam. Fyrir neðan greinina á íslensku er greinin birt á ensku eins og hún kom úr penna Christine:

Góðir Íslendingar.

Þið eruð í vanda. Þið eruð of fá í stóru landi til að hafa það opið, eins og hingað til, fyrir islamskri yfirburðahyggju. Góðvild ykkar við að taka á móti innflytjendum blekkir ykkur, en þið verðið að átta ykkur á hvernig veröldin er. Talsmenn islamskrar yfirburðahyggju munu vera ykkur stimamjúkir og láta sem þeir unni ykkur, en þeir blekkja, til þess að ná ykkur á sitt vald. Þeir leitast vísvitandi við að vekja hjá ykkur sektarkennd þegar þið dragið í efa réttmæti illvirkja í nafni trúar þeirra víða um heim, í stað þess að bæta fyrir þau og horfast í augu við nútímann.

Íslendingar, þið hafið eins og aðrir vesturlandabúar hneigst til að bjóða minnihlutahópa velkomna og hafið komið á stjórnskipun þar sem lýst er yfir jafnrétti allra fyrir lögum. Ég er að uppruna jafnt skoti, þeldökk, kínversk og indversk, en eini kuldinn sem ég fann fyrir á Íslandi var af gnauði vindsins.

Þið hafið nú þegar mosku í smáríki ykkar, sem kostuð er af Sádí-Arabíu, land sem styður wahabisma – villimannlegt hugmyndakerfi sem tekur undir karllæga, múslimska yfirburðahyggju og mannrétindabrot samkvæmt sharialögum. Til stendur að byggja aðra mosku í höfðuðstað ykkar, Reykjavík. Ykkur er sagt að sharia sé skaðlaus, en sharia er guðræðis lagakerfi sem meðal annarrar óhæfu kveður á um að fólk sem gengur af trúnni, samkynhneigðir og guðlastarar skuli liflátnir, að konur séu körlum óæðri, og að konur skuli hylja sig að fullu samkvæmt Kóraninum (24:31 og 33:59). Islamismi er forskrift fyrir islam í heild. Engin lög eru æðri islömskum lögum. Samkvæmt þeim eru landvinningar skylda og krafa.

Allt frá falli Ósmannaveldisins hafa leiðtogar islams leitast við að endurheimta fyrri dýrðardaga, islamskt yfirráð og drottnunarvald.

En hvað getið þið þá gert? Til að byrja með, þá getið þið hafnað tilhæfulausum ásökunum um „islamsfóbíu“. Aðrir minnihlutahópar hafa ekki uppi ásakanir gegn ykkur, nema þeir séu gegnsýrðir af islömskum áróðri. Enginn annar hópur leitast við að brjóta aðra undir sig eða gerir sig sekan um grimmileg mannréttindabrot um heim allan, og hrópar um leið að hann sé fórnarlamb „nýlendustefnu“ og „heimsvaldastefnu“. Þið og aðrar vestrænar þjóðir verðið að rísa upp og verja stjórnskipun ykkar. Frelsisréttindi voru goldin dýru verði.

Þegar þið heimilið múslimum að taka þátt í umræðufundum, gangið fyrst úr skugga um að þeir séu múslimar af því tagi sem taka vel spurningum, fjölhyggju og fjölbreytni, og sem skilja að braut fjölmenningar liggur í báðar áttir. Þeir verða að hafna sharialögum í öllum þeirra myndum.

Á öllum tímum voru múslimar sem vildu lifa í samræmi við sinn eigin tíma, en voru myrtir fyrir að ganga af trúnni. Þeir skildu að vefengja varð óumbreytileika kennisetninganna og þrúgun hinna afluktu opinberu sjónarmiða, jafnt sem ulema (ráðandi öfl innan íslam) og alla stríðsmenn islamsks einræðis.

Stjórnmálamenn ykkar og fjölmiðlar búa við ótta. Margir hafa ásakað Robert Spencer, saklausan mann, um hatur, og byggja á orðum og gerðum illmennisins Anders Breivik. Hvers konar undarlegt hugarfar hefur sá sem einfaldlega fylgir orðum nýnasitísks morðingja að óathuguðu máli?

Íslendingar, farið varlega. Ráðskast er með ykkur. Berjist fyrir frelsi ykkar, takið vel þeim sem bjóða börnum ykkar farsæla framtíð og leyfið ekki islamskri yfirburðahyggju, ágjörnum stjórnmálamönnum og stýrðum fjölmiðlum að eyðileggja verk forfeðra ykkar og það góða sem þau hafa leitt til. Í djúpi hugans kann að búa nagandi ótti um að þú gætir sjálf(ur) verið dag nokkurn í sporum nefnds Roberts Spencer, sem eitrað hefur verið fyrir og gerður djöfli líkastur, ef ekki eitthvað þaðan af verra. Því meiri áhrifum sem óvinir frelsis og lýðræðis ná, því meiri hætta steðjar að saklausu fólki. Konur og stúlkur um alla Evrópu hafa sætt nauðgunum vegna þeirra kennisetninga, að múslimskir menn geti nýtt sér trúlausar konur að vild. Fólk sem ekki er Múhameðstrúar hefur verið rænt og það barið, og árásir jihadista hafa skilið eftir sig slóð limlestinga og sorga. Án andspyrnu munu islamistar vega að þér, sama hve þeir brosa til þín nú. Verið á verði. Veitið athygli því sem predikað er í moskunum, því oft eru jihad, hatur og meintir yfirburðir islams þar vegsömuð. Enginn vinsamlegur múslimi mun nokkru sinni ásaka þig um íslamofóbíu, vegna þess að þeir vita að þeirri ásökun er ætlað a að hefta málfrelsi þitt og rétt þinn til að vefengja islam. Íslendingar, það er bráðnauðsynlegt að velja sér vini af kostgæfni, rétt eins og vinsemd er mikilvæg.

­­­­­­­­­­­­­_________________________________________________________________________

A warning note to Icelanders

By Christine Douglass-Williams

 

Dear Islanders:

You are in trouble. Your numbers are too small in a vast land to continue as you are, in allowing Islamic supremacist incursion into your country. You are being taken in by your kind acceptance of immigrants but you need street-smarts. Islamic supremacists will embrace and pretend to love you but they are deceiving you, to overtake you. They intentionally make you feel guilty for questioning their global abuses in the name of their religion rather than make efforts to amend abuses and modernize.

Icelanders, you have evolved as other Westerners to welcome minorities and have erected a constitution that declares equality of everyone under the law. I am an equal mix of Scottish, black, Chinese and Indian and experienced no chill in Iceland other than the blustering winds.

You already have a mosque in your tiny country that is funded by Saudi Arabia which advocates Wahhabism—a barbaric ideology which sanctions male Muslim supremacy and human rights abuses under the Sharia. Another such mosque is planned in your capital, Reykjavik. They tell you that Sharia is harmless but Sharia is divine law that stipulates –among other abuses -- death for apostasy, for gays, blasphemy, a lower value to women, full covering of women according to Quran 24:31 and Quran 33:59. Islamism is normative Islam and there is no higher law than Islamic law. Under it, conquest is a duty and requirement.

Since the fall of the Ottoman Empire, Islamist leaders have sought to recapture their glory days, Islamic bravado and supremacy.

So what can you do? For starters, you can reject the ‘islamophobia’ lies against you. You are not an ‘islamophobic’ nation. Other minority groups are not accusing you, unless they are indoctrinated with Islamist propaganda. No other group seeks conquest or is guilty of ubiquitous wanton human rights abuses globally, while at the same time, screaming that they are victimized by “the colonialists” and “the imperialists.” You and other Western nations must stand up and defend your constitution. Freedoms were bought at a high price.

When you include Muslims in dialogue sessions, make sure that they the kind of Muslims who welcome questions, pluralism, diversity and understand that multiculturalism is a two-way street. They must reject Sharia law in all forms.

There are Muslims throughout history who sought modernity, but were murdered as apostates; they understand that the immutability of the decree and the “official closed corpus” needed to be challenged; as well as the ulema and every soldier of Islamic dictatorship.

Your politicians and media are afraid. Many accused Robert Spencer – an innocent man -- of hate, based on the actions and word of one evil man named Anders Breivik. What kind of embarrassing mentality simply follows a murderous neo-Nazi without investigation?

Be careful Icelanders. You are being manipulated. Fight for your freedoms, be accepting to those who offer your children a good future and do not allow Islamic supremacists, greedy politicians and a controlled media to destroy the work of your ancestors and fine evolution. Deep within you may be a nagging fear that the man (Robert Spencer) poisoned and demonized could be you and indeed it could be one day, and worse. The more enemies of freedom and democracy gain ground, the more danger innocents are in. Women and girls have been raped across Europe because of a doctrine that states that Muslim men can take infidel women. Infidels have been plundered, beaten and jihadist attacks have left a trail of carnage and grief. Without a fight, Islamists are coming for you, no matter how much they smile at you. Stand watch, pay attention to what is being preached in mosques because oftentimes jihad, hate and supremacy are being preached. No friendly Muslim will ever throw ‘islamophobia’ accusations against you because they know it is a manipulative word crafted against you to shut down your freedom of speech and your right to question Islam. Icelanders, it is imperative to choose your friends wisely, just as it is important to be friendly.

Christine is a writer for Jihad Watch, an international award-winning broadcast journalist, author of The Challenge of Modernizing Islam, Canadian Federal appointee and past advisor to the Office of Religious Freedoms.

 

Íslensk lygapressa ræðst á Spencer

Sem gamalreyndum blaðamanni á þeim tímum þegar pólitísku blöðin voru alls ráðandi og allir vændu alla um lygar verð ég að viðurkenna að mér er brugðið yfir því hvað fjölmiðlamenn nútímans eru ótrúlega ósvífnir í beitingu ósanninda. Ósannindi þeirra eru langt umfram það sem ég hef nokkurn tímann áður reynt, en á dögum kalda stríðsins reyndu menn þó ýmislegt til að koma höggi á andstæðinginn.

Í póltískri umræðu undanfarin misseri á erlendum vettvangi hefur glumið í eyrum heldur þreytandi síbylja með ósökunum um „fake news“ og „Lügenpresse“ og það svo mjög að slíkar ásakanir eru hættar að virka og orðinn hluti af þreytandi skarkala pólitísks þras, en ég átti síst von á því að þessi lágmenning yrði einnig hluti af íslenskum veruleika.

En nú bregður svo við að ég verð vitni að ósvífnari lygum íslenskra fjölmiðla en ég trúði að fyrra bragði að ég gæti átt von á. Fimm íslenskir fjölmiðlar hafa gengið svo á svig við sannleikann að í raun ætti að sækja þá til saka fyrir mannskemmandi ósannindi.

Vegna komu Bandaríkjamannsins Roberts Spencer, sérfræðings um málefni íslam, í næstu viku hafa þessir fjölmiðlar einsett sér að breiða út óhróður um hann með ósönnum sökum í þeim tilgangi að hann nái ekki eyrum landsmanna. Þessir fjölmiðlar hafa lýst Robert Spencer sem algjörri ófreskju, neo-nazista, gyðingahatara, manni sem hefur gerst sekur margsinnis um lögbrot. Hann hafi átt að vera sekur um voðaverks Breivik, hatur á múslímum o.s.fr. Ekkert af þessu er satt og þarf ekki að efa að Robert Spencer gæti leikandi unnið meiðyrðamál gegn þessum fjölmiðlum.

Samtök íslamista um heim allan ólmast sem mest þau mega gegn Spencer vegna yfirirburðarþekkingar hans á íslam og hve óhræddur hann hefur verið að segja sannleikann um þessa ógeðfelldu hugmyndafræði sem er fyrst og fremst pólitísk hugmyndafræði um það hvernig eigi að haga allri stjórn á lífi fólks jafnt í opinberu- sem einkalífi og hvernig vinna eigi allan heiminn undir yfirráð íslam með jihad.

Þeir megna ekki að hafa Spencer undir með málefnalegum rökum. Því eru farnar ófrægingarherferðir sem lítið sigldir íslenskir fjölmiðlamenn gleypa við án nokkurrar sjálfstæðrar skoðunar eða hugsunar. Ég hef lesið mikið eftir Spencer eins og marga aðra um íslam og get borið það að hann er málefnalegur fram í fingurgóma, en leggur óhikað fram staðreyndir jafnvel þó að íslamistum líki það ekki enda verður hann að fara huldu höfði til þess að komast hjá líkamsmeiðingum. Það er þó eftirtektarvert að Spencer er að ná til vaxandi fjölda hófsamra múslíma sem vilja gera tilraun til þess að nútímavæða íslam og verður fyrirlestur hans og samstarfskonu hans m.a. um það.

Íslenskir fjölmiðlar eru í raun að höggva í sama knérunn og espa upp brjálæðinga sem gætu leynst hér á landi meðal múslíma eins og víða annars staöar þó að mikill meiri hluti múslíma myndi aldrei vinna slík verk.

Hvort þetta athæfi íslensku fjölmiðlanna ber tilætlaðan árangur eða hvort þessi óskemmtilegu vinnubrögð vekja enn meiri athygli á fyrirlestri Spencer og samstarfskonu hans Christine Willlimas á Grand Hotel næsta fimmudag kl 20 á eftir að koma í ljós. Málefnið sem þau taka fyrir á þó mikið erindi við okkur Íslendinga núna þegar við stöndum frammi fyrir að sama þróun er að verða hérna og öll Evrópa líður undir.

 

Tjáningarfrelsið óvinsælt hjá Samfylkingunni

 

Eftir rúma viku eða nánar tiltekið 11. maí nk kl 20 munu Íslendingum gefast kostur á að hlýða á tvo afar þekkta sérfræðinga um hugmyndafræðina íslam á Grand Hótel.

Annars vegar Kandamanninn Christine Williams, sem ætlar að fjalla um samstarf sitt á vegum stjórnar Kanada við hófsama múslíma meðal annarra til þess að finna leiðir til að nútímavæða íslam. Bók eftir hana undir heitinu „The Challenge of Moderizing Islam“ kemur senn út og verður fyrirlestur hennar á þeim nótum.

Með henni kemur Bandaríkjamaðurinn Robert Spencer ,sem er afar þekktur fyrir skrif sín um íslam. Hann hefur verið Christine Williams innan handar við samningu bókarinnar og skrifar formála bókarinnar, en sextán bækur eftir hann um íslam hafa komið út. Bæði rita þau á vefsíðuna Jihad Watch, sem fjallar mikið um útrás íslam inn í hinn vestræna heim og um núning íslamskrar hugmyndafræði við opin og frjálslynd vestræn lönd. Erindi Roberts Spencer mun fjalla um íslam og framtíð evrópskrar menningar.

Nú þegar þessi viðburður er farinn að spyrjast út eru ótrúlega umsagnir farnar að berast á netinu.Vísir.is, DV.is og Grapevine.is hafa fjallað um hann með slíkum ólíkindum og ósannindum að erfitt er að finna neitt sem gæti staðist samanburð. Robert Spencer er lýst sem neo-nazista, múslímahatara og sakamanni sem hefur gerst margbrotlegur við lög. Ekkert af þessu á við rök að styðjast, heldur er hreinn tilbúningur og verður væntanlega svarað við betra tækifæri, - kannski í réttarsölum.

Ritari Samfylkingarinnar, Óskar Steinn Ómarsson, hvetur til þess að efnt verði til mótmæla við Grand Hótel vegna fundarins og telur sér augljóslega ógnað með tjáningarfrelsinu. Þarf nokkurn að undra að Samfylkingin er endanlega að lognast út þegar ungu vonarstjörnur flokksins eru ekki beisnari en þetta að þola ekki málflutning sem þeir halda að þeir gætu jafnvel verið andsnúnir og byggja kannski ekki á neinu öðru an ósönnum fréttum óvandaðra, fáfróðra og barnalegra miðla eins og vísis.is, dv.is og grapevine.is.